గోలి

#MKKumar, #ఎంకెకుమార్, #Goli, #గోలి, #TeluguStories, #TeluguChildhoodMemories

Goli - New Telugu Story Written By - M K Kumar

Published In manatelugukathalu.com On 23/02/2025

గోలి - తెలుగు కథ

రచన: ఎం. కె. కుమార్

పచ్చికాపలం గ్రామం సాయంత్రపు చల్లని వెలుతురుతో దోబూచులాడుతోంది. పొద్దు అస్తమిస్తున్న ఆకాశం కాషాయరంగులో మెరిసిపోతోంది. రహదారిపై ఓ గాలిపటం ఎగిరిపోతూ చిన్నారుల చిలిపి నవ్వులను అల్లుతోంది. పాత ఇండ్ల గోడల మీద నాటిన తులసి మొక్కలు, ఎండిన మట్టి చెరువులు ఒక పండుగ దృశ్యాన్ని కలిగిస్తున్నాయి. దూరంగా ఎక్కడో రేడియోలో మెల్లగా ఒక పాత పాట నడుస్తోంది. ఆ గీతానికి అనుగుణంగా తాను గడిపిన కాలాన్ని గుర్తు చేసుకుంటూ రామయ్య తన ఊయల కుర్చీలో ఊగుతూ చిరునవ్వుతో తల ఊపుతున్నాడు. గాలి సన్నగా వీచుతూ ఆ మూలల్లో కొబ్బరికాయ చెట్లను ఊపేస్తోంది. పక్కనే ఓ గుమ్మంలో వదలబడిన ఎద్దులు విరామంగా నిలబడి ఉన్నాయి. వీధి చివరన పొలాలు కనిపిస్తున్నాయి, వాటి చివరన సూర్యుడు అస్తమించిపోతున్నాడు. 

బాల్యంలో ఆడిన ఆటల గురించి వృద్ధుడు రామయ్య తన మనవళ్లతో చెప్తున్నాడు. 

రామయ్య రేడియోలో పాత పాట వింటూ చిన్నగా చిరునవ్వు చిందించాడు. అప్పుడు అతని మనవడు వినయ్ పక్కన కుర్చున్నాడు. 

వినయ్: తాతయ్యా! ఏం నవ్వుకుంటున్నావు?

రామయ్య తనను తాను తట్టుకుంటూ “ఏమయినా నీవు ఆడుకుంటున్న ఆటలు చూస్తే మా రోజులు గుర్తొస్తాయి రా!”

వినయ్ ఆశ్చర్యంగా “మీ ఆటలేమిటి తాతయ్యా? ఫోన్ లేకుండా మీరు ఏం ఆడేవారు?”

రామయ్య గట్టిగా నవ్వుతూ “అరే! ఫోన్ లేకుండానే మేమెంతో సరదాగా ఆడుకునేవాళ్లం. మా కాలం ఆటలు, కేరింతలు, గొడవలు, అన్నీ ఓ ప్రత్యేకమైన మజానే రా!”

వినయ్: నిజమా? మరి ఏవేమిటో చెప్తావా?

రామయ్య నెమ్మదిగా లేచి తన మూలన వున్న చిన్న పేటిక తెరిచాడు. అందులో పాత బొంగరాలు, గోళీలు, పిస్తోలు రీల్స్, పంతులు గారి అంకెల పుస్తకం వున్నాయి. 

రామయ్య ఒక బొంగరం తీసుకుంటూ “ఇదే మా చిన్నప్పటి మొబైల్ రా! దీన్ని నేల మీద గట్టిగా తిప్పితే ఎంత సేపూ తిరుగుతుందో చూస్తూ ఆనందించేవాళ్లం. ”

వినయ్ ఆశ్చర్యంగా “అంతేనా? ఇది కూడా ఆటేనా?”

రామయ్య: అబ్బా! ఆట అంటే స్క్రీన్ మీద టచ్ చేయడం కాదు. మేము చేత్తో, మనసుతో, మైదానంతో ఆడేవాళ్లం. అదిగో ఓసారి ఊహించు.. చిన్న పిల్లలు నేలపై బొంగరాలు తిప్పుతూ ఉల్లాసంగా నవ్వుతుంటారు”

రామయ్య: ఓ పావలాకి నాలుగు గోళీలు. గెలిస్తే ఓ రోజు రాజులం, ఓడిపోతే మరునాడు ప్రయత్నం!

వినయ్ ఆసక్తిగా “ఇంకా, ఇంకా?”

రామయ్య తన చెయ్యి పాత పుస్తకంపై వేసి, మరో స్మృతి విప్పుతాడు. 

రామయ్య: మేము సైకిల్ తొక్కితే హీరోలమయ్యేవాళ్లం. ఎవరి సైకిల్ ఎక్కడ్నుంచి ఎక్కడికి తీసుకెళ్లారనేది పెద్ద గొప్ప కథలాగా చెప్పుకునేవాళ్లం. 

వినయ్ సంతోషంగా “తాతయ్యా, నాకు కూడా నేర్పుతావా?”

రామయ్య తన మనవడి తల నిమురుతూ “నేర్పిస్తా రా! కానీ మొదట మా ఆటల రాజును చూపించాలి. ”

ఇంట్లోని మూల నుంచి ఒక పాత పాముల బిళ్లల డబ్బా తీసి, ఓ పాముల బిళ్ల వెలిగించాడు. దాని పొగ లేతగా పైకి పోతోంది. వినయ్ ఆశ్చర్యంగా చూశాడు. 

వినయ్ ఆ శ్చర్యంతో “వావ్! ఇది బంపర్ స్పెషల్ తాతయ్యా!”

రామయ్య నవ్వుకుంటూ అంగీకరించాడు. అక్కడే ఉన్న మిగతా పిల్లలు వినయ్ చుట్టూ చేరి, తాతయ్య మాటలను ఆసక్తిగా వింటున్నారు. 

గ్రామంలోని పెద్ద వాకిలి. ఇక్కడ పిల్లలు సందడి చేస్తున్నారు. రామయ్య తన మిత్రుడు నాగయ్యతో కలిసి పండగ రుచులను ఆస్వాదిస్తూ పాత జ్ఞాపకాలను గుర్తు చేసుకుంటున్నాడు. 

వినయ్, అతని స్నేహితులు పండగ సందడిలో తాతయ్యతో మాట్లాడుతున్నారు. 

సూర్యుడు అస్తమిస్తున్న వేళ. ఆకాశంలో రంగురంగుల పతంగులు ఎగురుతున్నాయి. పిల్లలు గోలీ సోడాలు తాగుతూ, పంతులమ్మ పెడ్తున్న కలర్ ఐస్ కొనడానికి పరుగులు పెడుతున్నారు. రామయ్య, నాగయ్య వాకిలి ముందు పెద్ద కుర్చీలో కూర్చొని చప్పట్లు కొడుతున్నారు. 

రామయ్య నాగయ్యను చూస్తూ “ఏరా? మన చిన్నప్పుడు దీపావళి అంటే పంతులమ్మ ఇంట్లో మనం పేల్చిన పటాసులు గుర్తుస్తున్నాయి. మరి నీకు ?”

నాగయ్య నవ్వుకుంటూ “ఏం మరచిపోతానురా! ఆ రోజుల్లో ఓ రూపాయికే తినే బిళ్లల ప్యాకెట్ వచ్చేది. ఇప్పుడా?” అని నిట్టూర్చాడు. 

వినయ్, అతని స్నేహితులు పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చి రామయ్య వద్ద ఆగారు. 

వినయ్: తాతయ్యా! మీరు కూడా పతంగులు ఎగరేసేవారా?

రామయ్య ముక్కుమీద గుడ్లగూబలా చూస్తూ “అబ్బా! మా చేతిలో పతంగులు చాలేవి కాదు. మేము ఎగరేస్తే ఆకాశం తాకేవి! మేజిక్ మాంజా తో మా దారం గీస్తే అందరి పతంగులు నేలకొరిగేవి”

స్నేహితుడు రాజేష్ కుతూహలంగా “నిజమా? మరి మీది ఎప్పుడూ నెగ్గేదా?”

నాగయ్య కనుబొమలు ఎత్తుతూ “నెగ్గేది కాదు రా, మా దారంతా ఊరంతా చప్పట్లు కొట్టేది! మేము గెలిస్తే ఊరంతా పండగ చేసుకునేది”

పిల్లలు ఆశ్చర్యంగా ఒకరిని ఒకరు చూశారు. అప్పటికే ఇద్దరు పిల్లలు తమ పతంగుల గొడవలో పడిపోయారు. 

వినయ్: ఒరేయ్.. నాది నీ గాలి పటాన్ని మించి పోతుంది చూడు

రాజేష్: చూస్తా.. నీది కట్ చేసి నేలకి పడేస్తాను. 

రామయ్య నవ్వుకుంటూ వారికి దగ్గరగా వచ్చి వారి గొడవను ఆపాడు. 

రామయ్య సోఫాలో వెనక్కి వాలి “అరే! గొడవ ఎందుకు? ఆటలో ఆనందం ఉండాలి గానీ, కోపం కాదు. మేము ఓడినా, గెలిచిన వాళ్లను జేజేలు పలికేవాళ్లం. ”

వినయ్ నవ్వుతూ “తాతయ్యా, నిజంగా మీ ఆటలు చాలా రొమాంటిక్ గా ఉన్నాయి!”

నాగయ్య గట్టిగా నవ్వుతూ “అరేయ్, రొమాంటిక్ కాదు రా.. ఆ రోజులు గొప్పవి. ఆటలు, పాటలు, ఆనందం, ఉత్సాహం. అబ్బో ఆ రోజులే వేరు”

ఇంతలో రామయ్య చేతిలోని గోలి సోడా కప్పు టాప్ అని పైకి లేచింది. అందరూ నవ్వారు. పక్కన ఉన్న పంతులమ్మ వాకిలి నుంచి ‘కలర్ ఐస్’ అంటూ ఐస్ బండి అతను వచ్చాడు. 

పంతులమ్మ: ఎవరు సీమియా ఐస్ తింటారు? నెమ్మదిగా తింటేనే అసలైన రుచి!

పిల్లలు కేకలు వేస్తూ ఆమె దగ్గరకు పరుగులు తీశారు. రామయ్య, నాగయ్య ఒకరినొకరు చూస్తూ చిరునవ్వులు చిందించారు. 

గ్రామ వీధిలో చిన్నారులు ఆటలతో మునిగితేలుతున్నారు. పెద్దలు పక్కనే కూర్చొని నవ్వుకుంటూ చూస్తున్నారు. 

వినయ్, అతని స్నేహితులు, గ్రామ చిన్నారులు కలిసి పాత కాలపు ఆటల్ని ఆడుతున్నారు. పెద్దలు ఆనందంగా వారిని వీక్షిస్తున్నారు. 

సాయంత్రం సమయం. వీధి మధ్యలో పిల్లలు ఏడురాళ్ల ఆట ఆడుతున్నారు. పక్కన కొందరు "అష్టాచెమ్మ" ఆడుతున్నారు. కొంత దూరంలో గోలీలతో ఆటలు. పెద్దలు ఒక మూల కూర్చొని వీక్షిస్తున్నారు. 

రామయ్య చిన్నారులను చూస్తూ “అరె! ఈ రోజుల్లో పిల్లలు ఇంకా ఏడురాళ్లాటా? మళ్లీ ఈ ఆట కొత్త ఫ్యాషన్ అయిందా?”

నాగయ్య నవ్వుకుంటూ “ఎవరికీ కాలం తిరగొచ్చిందో చూడు రామయ్య! మన చిన్నప్పుడు ఆడిన ఆటలే ఇవాళ నూతన మజాగా అనిపిస్తున్నాయట!”

వినయ్ ఆట ఆపి, తాతయ్యల దగ్గరకు పరుగెత్తుకుంటూ వచ్చాడు. 

వినయ్: తాతయ్యా, మీరు కూడా మా తో ఆడతారా?

రామయ్య ఆశ్చర్యంగా “అయ్యో! ఇప్పుడా? మా మోకాళ్ళు సహకరించవు బాబు!”

నాగయ్య తలతిప్పుతూ “ఆడటానికి భయపడుతున్నావా? ఓపిక తగ్గిందని ఒప్పుకో!”

రామయ్య చిరునవ్వుతో లేచి నిలబడ్డాడు. 

రామయ్య: సరే! మీకు మా ఆటల ప్రాముఖ్యత చూపిస్తాం! వినయ్, ఒక గోలీల ప్యాకెట్ తెచ్చుకో!

పిల్లలు ఆనందంతో హర్షధ్వానాలు చేశారు.. పంతులమ్మ దగ్గరి నుంచి గోలీలు తెచ్చారు. రామయ్య, నాగయ్య నేల మీద కూర్చొని గోలీలు చేతిలో పట్టుకుని కదిలించారు. 

నాగయ్య చేతితో చూపిస్తూ “చూడు, ఇది మన గోలీల పట్టు, గురి తప్పదు”

రామయ్య చక్కగా గురి చూసి గోలీ కొడతాడు. అది సరైన రాయిని తాకి సరిగ్గా వేరే గోలీలను తాకుతుంది. పిల్లలు కేకలు వేశారు. 

పిల్లలు: వావ్! తాతయ్యా, నీకు స్టైల్ ఉంది!

వినయ్ ఆశ్చర్యంగా “మీ ఆటలలో అంత సరదా ఉంటుందని మాకు తెలియదే!”

పక్కనే కొందరు "ఐదు రాళ్ళ ఆట" ఆడుతున్నారు. వినయ్ తల్లి మాధవి కూడా పిల్లలతో కలిసి ఆడుతోంది. 

మాధవి చేతితో చూపిస్తూ “దీన్ని ‘అష్టా చెమ్మా’ అని కూడా అంటారు. ఇది అంత సులభమేమీ కాదు. వేళ్లని నమ్మాలి, సమయాన్ని పక్కాగా అంచనా వేయాలి!”

ఆమె వేళ్లపై రాళ్ళను విసిరి పట్టుకుంటూ చక్కగా చూపించింది. పిల్లలు ముగ్ధులై చూశారు 

రామయ్య ముందుకు వచ్చి “ఇదే అసలైన ఆట! ఇవే నిజమైన జ్ఞాపకాలు!”

ఆటల సందడి ఇంకా పెరిగింది. పంతులమ్మ పిల్లలందరికీ కలర్ ఐస్ పంచింది. పెద్దలు ఆనందంగా నవ్వుకుంటున్నారు. 

గ్రామ చౌరస్తా. తాటిచెట్టు కింద పెద్దలు, పిల్లలు కలిసి కబుర్లు చెప్పుకుంటున్నారు. ఆటల సందడి మెల్లగా తగ్గిపోతోంది. పిల్లలు పాతకాలపు ఆటల మజాను ఆస్వాదించి, పెద్దల దగ్గర మరిన్ని అనుభవాలు వినాలని ఉత్సాహంగా ఉన్నారు. 

రామయ్య, నాగయ్య, మాధవి, పంతులమ్మ అందరూ చెట్టు కింద కూర్చున్నారు. పిల్లలు వారి చుట్టూ కూర్చున్నారు. 

వినయ్: తాతయ్యా! మీ చిన్నప్పుడు ఇంకా ఎలాంటి ఆటలు ఆడేవారు?

నాగయ్య చిలిపిగా నవ్వుతూ “ఆటలే కాదు బాబూ, అప్పటి కష్టాలు, సరదాలు వేరేలా ఉండేవి!”

మాధవి ఆసక్తిగా “అవును, అప్పట్లో పావలా పెట్టి గోలి సోడా తాగే దానిని! అదో అమృతం లాంటిది!”

వినయ్ ఆశ్చర్యంగా “పావలా అంటే ఇరవై ఐదు పైసలా? సోడా అంత చౌకనా?”

రామయ్య నవ్వుకుంటూ “అవును! ఓ పావలా తీసుకుని మాములుగా సోడా తాగలేం. బటన్ నొక్కి కొట్టే లోపే ఆ సీసా లాక్కుంటే, మిగిలిన నీళ్లు ఇంకో మిత్రుడికి దక్కాలి!”

అందరూ నవ్వారు. 

వినయ్ చెల్లెలు పావని హాస్యంగా “తాతయ్యా, మీరూ మా లాగా కొట్లాడుకున్నారా?”

నాగయ్య నవ్వుతూ “మరేం లే! ఓ బంతిని కొట్టడానికి మేము ఎంతగా తగాదా పడేవారమో!”

మాధవి: ఇంకా చెప్పాలంటే, దీపావళి వచ్చిందంటే పాం బిళ్ళల వాసన ముందు నుంచే వచ్చేది! ఆ పొగలోనూ మాకు ఒక ఆనందం ఉండేది!

రామయ్య తన చేతులతో అక్షరాలు గీస్తూ “ఓ చిన్న అగిపెట్టె లాంటి పదార్థం. మంట అంటిస్తే పొగ వచ్చేది, వాసన వసచ్చేది. అందువల్ల పక్కనే ఉన్న వాళ్లకి కూడా తెలుస్తుంది!”

పావని నవ్వుతూ “అబ్బా! ఇప్పుడైతే ఎవరికైనా మెసేజ్ చేయాలి. అంటే మొబైల్ ఉంటుంది, అప్పట్లో మీరంతా ఎలా తెలియజేసుకునేవారు?”

నాగయ్య తలూపుతూ “అవునురా! అప్పటి కలిసికట్టుగా గడిపే రోజులు మాకు ఇప్పటికీ మధుర జ్ఞాపకాలే!”

పిల్లలు పెద్దల మాటలు ఆసక్తిగా వింటున్నారు. అందరూ ఒకేసారి నవ్వుకుంటున్నారు. చీకటి కమ్ముకుంటుంది. పిల్లలు మళ్లీ ఆడుకోవటానికి పరుగెత్తారు. పెద్దలు పాత జ్ఞాపకాల్లో మునిగిపోయారు. 

అందరూ నవ్వుకుంటూ ముచ్చట్లాడుకుంటూ ఉన్నారు. అప్పుడే ఆ ఊరికి చాలా ఏళ్ల తర్వాత ఓ వ్యక్తి వచ్చి చేరాడు. అతడి హావభావాలు చూసి అందరూ ఆశ్చర్యపోయారు. 

దూరంగా బండి శబ్దం వినిపించింది. ఊరి చివర్లోంచి ఓ మోటార్‌సైకిల్ వచ్చింది. అందరూ చూసేందుకు ఎగబడ్డారు. 

రామయ్య: ఎవరో కొత్త వ్యక్తి లాగా ఉన్నాడు. 

ఆ మోటార్‌సైకిల్ దగ్గరగా రాగానే అందరూ ఆశ్చర్యంగా చూశారు. బైక్ నించొచ్చిన వ్యక్తి హెల్మెట్ తీశాడు. 

పంతులమ్మ చకితంగా “అమ్మో! ఇది మన జగ్గయ్య కాదా?!”

అందరూ ఒక్కసారిగా ఆశ్చర్యంతో ఊపిరిపీల్చుకున్నారు. పంతొమ్మిదేళ్ల క్రితం ఊరు వదిలిపోయిన జగ్గయ్య తిరిగి రావడం అందరికీ పెద్ద షాకయింది. 

వినయ్ ఆశ్చర్యంతో “తాతయ్యా, ఈయన ఎవరు?”

నాగయ్య తల ఊపుతూ “మన ఊరిలోనే పుట్టినోడు. చిన్నప్పుడు మాతో ఆడుకునే వాడు. పెద్దయ్యాక హైదరాబాద్ వెళ్ళిపోయాడు. తిరిగి రాడని అనుకున్నాం. 

జగ్గయ్య తన కళ్ళలో చిరునవ్వుతో “నేను ఊరిని వదిలినా, ఊరు నన్ను వదలలేదు! ఈ చిన్నతనపు జ్ఞాపకాలు నన్నెప్పుడూ వెంబడించాయి. ”

అందరూ ఒక్కసారిగా ఆనందంతో హడావిడి చేశారు. కొంతమంది కళ్లలో ఆనందభాష్పాలు కదిలాయి. 

పావని: మీరు కూడా గోలి గుండ్లాట ఆడేవారా?

జగ్గయ్య నవ్వుతూ “ఎలాగో తెలుసా? పంతులమ్మ గెలిస్తే, మేమందరం మళ్ళీ బాగా ఆడేవాళ్లం!”

అందరూ నవ్వేశారు. జగ్గయ్య తన జేబులోంచి పాత ఒక గోలిని తిప్పి చూపించాడు. 

జగ్గయ్య: ఇది నేను హైదరాబాద్‌కి వెళ్ళినప్పటి నుండి నా దగ్గరే ఉంది. ఇది చూసినప్పుడల్లా మీ అందరిని గుర్తు చేసుకునే వాడిని. 

అందరూ ఒక్కసారిగా మౌనం పాటించారు. ఆ ఒక్క గోలి అంతులేని అనుబంధాన్ని మళ్లీ ఒక్కసారిగా గుర్తు చేసింది. 

రామయ్య చలించిపోయి “ఈ చిన్న గోలి, మాకెన్నో జ్ఞాపకాలు గుర్తు చేస్తోంది. మళ్లీ మనమందరం కలసి ఆడుకుందాం రా జగయ్య”

అందరూ చప్పట్లతో హర్షధ్వానాలు చేశారు. పిల్లలు, పెద్దలు కలిసే ఓ పాత ఆటను తిరిగి ఆడటం మొదలు పెట్టారు. జగత్ కోసం ఊరంతా సంతోషంగా మారిపోయింది. పాత జ్ఞాపకాలు కొత్త అనుభూతులుగా మారాయి. 

వినయ్ మెల్లగా కలర్ సోడా బాటిల్ మీద ఫోకస్ చేశాడు. అంతలో బాటిల్ మూత తీసిన శబ్దంతో కరెక్ట్ గా "పుస్.. !" శబ్దం వినిపించింది. అందరు గట్టిగా నవ్వారు. 

సమాప్తం

ఎం. కె. కుమార్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు

 ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

ఉగాది 2025 కథల పోటీల వివరాల కోసం

ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.

మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.

లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.

 మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.

దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).

https://www.youtube.com/channel/UCP4xPLpOxrVz33eo1ZjlesQ 

మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.

https://www.facebook.com/ManaTeluguKathaluDotCom

గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.

రచయిత పరిచయం: ఎం. కె. కుమార్

https://www.manatelugukathalu.com/profile/mkkumar

నేను గతంలో ఎప్పుడో కథలు, కవితలు వ్రాశాను. మళ్ళీ ఇప్పుడు రాస్తున్నాను. నేను పీజీ చేశాను. చిన్న ఉద్యోగం ప్రైవేట్ సెక్టార్ లో చేస్తున్నాను. కథలు ఎక్కువుగా చదువుతాను.

🙏