నీడ

#MKKumar, #ఎంకెకుమార్, #Needa, #నీడ, #TeluguStories, #తెలుగుకథలు

Needa - New Telugu Story Written By - M K Kumar

Published In manatelugukathalu.com On 20/09/2025

నీడ - తెలుగు కథ

రచన: ఎం. కె. కుమార్

కేరళలోని పచ్చని కొండల మధ్య, తేయాకు తోటల పరిమళంతో నిండిన వాతావరణంలో ఆ కాన్వెంట్ ఉంది. 

అక్కడి ప్రశాంతతకు ఎవరైనా మంత్రముగ్ధులు అవ్వాల్సిందే. అలాంటి పవిత్రమైన నిశ్శబ్దంలో, ప్రార్థనా మందిరంలోని కొవ్వొత్తి వెలుగులో సిస్టర్ ఆగ్నెస్ ముఖం మరింత తేజోవంతంగా కనిపిస్తోంది. 

ఆమె కళ్ళు మూసుకుని ప్రార్థనలో లీనమైంది. కానీ ఆమె మనసు మాత్రం ఇక్కడ లేదు. వేల కిలోమీటర్ల దూరంలో ఉన్న ఛత్తీస్‌గఢ్‌లోని ఆదివాసీ గ్రామాలపైనే ఉంది.

ఆమె మనసులో ఆ గ్రామాల చిత్రాలు ఒకదాని తర్వాత ఒకటి మెదులుతున్నాయి. సరైన తిండి లేక పాలిపోయిన ముఖాలతో ఉన్న పిల్లలు, కనీస వైద్యం అందక చిన్న చిన్న రోగాలకే ప్రాణాలు కోల్పోతున్న నిస్సహాయులు, చదువు అనే వెలుగుకు దూరంగా అజ్ఞానమనే చీకటిలో మగ్గిపోతున్న ప్రజలు... వారి ముఖాలు ఆమెను రోజుల తరబడి నిద్రపోనివ్వడం లేదు. 

'వారి కోసం ఏదైనా చేయాలి, నా జీవితాన్ని వారి సేవకే అంకితం చేయాలి' అనే తపన ఆమెలో రోజురోజుకూ బలపడుతోంది.

సిస్టర్ ఆగ్నెస్ మాత్రమే కాదు, అదే కాన్వెంట్‌లో ఉన్న మరో ముగ్గురు యువ సన్యాసినులు కూడా అదే పిలుపును అందుకున్నారు. 

నర్సింగ్‌లో శిక్షణ పొందిన సిస్టర్ అంజలి, రోగుల సేవలో దేవుడిని చూడాలని ఆరాటపడేది. 

ఉత్సాహవంతురాలైన సిస్టర్ గ్రేస్, పిల్లలకు విద్య నేర్పుతూ వారి భవిష్యత్తుకు బాటలు వేయాలని కలలు కనేది. 

ఇక ప్రశాంత స్వభావి అయిన సిస్టర్ మరియ, మౌనంగా సేవ చేస్తూ దేవుని ప్రేమను పంచాలని కోరుకునేది.

ఒకరోజు మధ్యాహ్నం, మదర్ సుపీరియర్, సిస్టర్ కేథరీన్, ఆ నలుగురినీ తన గదికి పిలిపించారు. ఆ గది నిండా పుస్తకాలు, గోడపై ఏసుక్రీస్తు చిత్రం ఉన్నాయి. 

సిస్టర్ కేథరీన్ ముఖంలో ఎప్పుడూ ఒక రకమైన ప్రశాంతత, గంభీరత ఉంటాయి. నలుగురూ ఆమె ముందు నిలబడగానే, ఆమె చిరునవ్వుతో వారిని చూసింది.

"సిస్టర్స్, మీ ప్రార్థనలు ఫలించాయి. చాలా కాలంగా మీరు ఛత్తీస్‌గఢ్‌లో సేవ చేయాలని కోరుకుంటున్నారు. దేవుడు ఆ మార్గాన్ని ఇప్పుడు చూపించాడు. బిలాస్‌పూర్ సమీపంలోని 'రామ్‌ఘర్' అనే ఒక మారుమూల ఆదివాసీ గ్రామానికి మిమ్మల్ని పంపాలని కమిటీ నిర్ణయించింది," అని ఆమె చెప్పారు.

ఆ మాటలు వినగానే ఆ నలుగురి ముఖాలు ఆనందంతో వికసించాయి. 

ముఖ్యంగా ఇరవై ఏళ్లకే సన్యాసం స్వీకరించిన సిస్టర్ గ్రేస్ కళ్ళల్లో ఒక తెలియని ఉత్సాహం, మెరుపు కనిపించాయి.

సిస్టర్ కేథరీన్ కొనసాగించారు, "అక్కడ మనకు ఒక చిన్న మిషన్ ఉంది. కానీ అది చాలా పాతబడిపోయింది. మీరు అక్కడి ప్రజలకు విద్య, వైద్యం అందించాలి. ఇది పూలబాట కాదు, ముళ్ళ మార్గం. మన భాష, మన సంస్కృతి వారికి తెలియదు. మనల్ని వారు అంగీకరించడానికి సమయం పట్టవచ్చు. ఎన్నో సవాళ్లు, అవమానాలు ఎదురవ్వొచ్చు. కానీ మీ విశ్వాసం మీకు అండగా నిలుస్తుంది. దేవుడు మీ చేయి పట్టుకుని నడిపిస్తాడు. సిద్ధంగా ఉన్నారా?"

నలుగురూ ఒక్కసారిగా, "మేం సిద్ధం, మదర్," అని బదులిచ్చారు.

సిస్టర్ ఆగ్నెస్, నలభై ఏళ్ల అనుభవంతో మిగిలిన ముగ్గురికీ ధైర్యం చెప్పింది. 

"మనం వెళ్లేది దేవుని పని మీద. ఆయన మనల్ని ఎప్పుడూ ఒంటరిగా వదిలిపెట్టడు. మన ప్రేమ, మన సేవ ద్వారానే మనం వారి మనసులను గెలవాలి," అంది.

వారి ప్రయాణానికి ఏర్పాట్లు వేగంగా జరిగాయి. కొన్ని పెట్టెల నిండా మందులు, ప్రాథమిక చికిత్స సామాగ్రి, పిల్లల కోసం పుస్తకాలు, పలకలు, మరియు వారి వ్యక్తిగత వస్తువులతో సిద్ధమయ్యారు. 

కేరళ నుండి ఛత్తీస్‌గఢ్‌కు రైలు ప్రయాణం రెండు రోజులు పడుతుంది. వారిని సాగనంపడానికి కాన్వెంట్‌లోని వారంతా రైల్వే స్టేషన్‌కు వచ్చారు.

రైలు కదలడం ప్రారంభించగానే, కిటికీలోంచి వెనక్కి వెళ్ళిపోతున్న కొబ్బరి చెట్లను, పచ్చని పొలాలను చూస్తూ సిస్టర్ మరియ కళ్ళు చెమర్చాయి. 

"మనం మళ్ళీ మన కేరళను, ఈ పచ్చదనాన్ని ఎప్పుడు చూస్తామో," అంది దిగులుగా.

దానికి సిస్టర్ ఆగ్నెస్ ఆమె భుజంపై చేయి వేసి నవ్వింది. 

"చిన్నపిల్లలా ఏడవకు మరియా. మనం సేవ చేసే చోట పూయించే ప్రతి పువ్వులో, మనం చదువు చెప్పే పిల్లల నవ్వుల్లో, మనం నయం చేసే రోగుల ఆనందంలో మనం ఈ పచ్చదనాన్ని చూస్తాం. మనకు అదే స్వర్గం," అని బదులిచ్చింది. 

ఆ మాటలు వారికి కొత్త శక్తిని, ధైర్యాన్ని ఇచ్చాయి. రైలు తన గమ్యం వైపు పరుగులు తీస్తుంటే, వారు తమ కొత్త జీవితం గురించి, రాబోయే సవాళ్ల గురించి మాట్లాడుకుంటూ ప్రయాణాన్ని కొనసాగించారు.

రెండు రోజుల సుదీర్ఘ ప్రయాణం తర్వాత రైలు బిలాస్‌పూర్ స్టేషన్‌లో ఆగింది. 

కేరళలోని చల్లని, తేమతో కూడిన గాలికి అలవాటుపడిన వారికి, ఛత్తీస్‌గఢ్‌లోని వేడి గాలి, పొడి వాతావరణం ఒకేసారి ముఖానికి కొట్టినట్టు అనిపించింది. 

ప్లాట్‌ఫారమ్ అంతా జనంతో కిక్కిరిసిపోయి ఉంది. హిందీలో వేగంగా మాట్లాడుకుంటున్న ప్రజలు, కూలీల అరుపులు, అంతా వారికి కొత్తగా, కొంచెం గందరగోళంగా ఉంది.

స్టేషన్ బయట వారి కోసం పాత జీపు ఒకటి ఎదురుచూస్తోంది. 

ఆ జీపు డ్రైవర్, 'శంకర్', వారిని చూసి నమస్కరించి, సామాను సర్దడంలో సహాయం చేశాడు. అక్కడి నుండి వారి గమ్యస్థానమైన 'రామ్‌ఘర్' గ్రామానికి ప్రయాణం మొదలైంది. 

తారు రోడ్డు కాసేపటికే మాయమై, దుమ్ము ధూళితో నిండిన కంకర రోడ్డు వచ్చింది. ఆ రోడ్డుపై జీపు కుదుపులకు వారు అటూ ఇటూ ఊగిపోతున్నారు. 

చుట్టూ ఉన్న ప్రకృతి, అడవులు అందంగా ఉన్నా, దారిలో కనిపించిన చిన్న చిన్న గుడిసెలు, బక్కచిక్కిన మనుషులను చూస్తుంటే అక్కడి ప్రజల జీవన విధానం ఎంత కఠినంగా ఉందో వారికి అర్థమైంది.

దాదాపు మూడు గంటల ప్రయాణం తర్వాత వారు రామ్‌ఘర్‌కు చేరుకున్నారు. గ్రామం మొదట్లోనే, ఒక పాత భవనం ముందు జీపు ఆగింది. 

అదే వారి మిషన్. దానికి సున్నం వెలిసిపోయి, గోడలు పాచిపట్టి ఉన్నాయి. భవనం చుట్టూ పిచ్చిమొక్కలు పెరిగి ఉన్నాయి. దాన్ని చూడగానే యువ సన్యాసినుల ముఖాల్లో కొద్దిగా నిరాశ కనిపించింది.

వారి రాకను గమనించిన గ్రామస్థులు కొందరు గుమిగూడారు. వారి కళ్ళల్లో ఆశ్చర్యం, అనుమానం, కుతూహలం స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి. 

తెల్లటి వస్త్రాలు ధరించి, తమ భాష మాట్లాడని ఆ నలుగురు మహిళలు వారికి గ్రహవాసుల్లా కనిపించారు.

"నిరాశపడకండి. ముందు దీన్ని మన ఇల్లుగా మార్చుకుందాం," అని సిస్టర్ ఆగ్నెస్ వారికి ధైర్యం చెప్పింది. 

ఆ రోజంతా వారు ఆ భవనాన్ని శుభ్రం చేయడంలోనే గడిపారు. లోపల ఉన్న నాలుగు గదులలో ఒకదాన్ని ప్రార్థనా మందిరంగా, మరొకదాన్ని చిన్న క్లినిక్‌గా, ఇంకొకదాన్ని బడిగా, నాలుగోదాన్ని తమ నివాసంగా మార్చుకున్నారు.

మరుసటి ఉదయం నుండే వారి సేవ మొదలైంది. సిస్టర్ అంజలి, తనతో తెచ్చుకున్న మందులతో క్లినిక్‌ను ప్రారంభించింది. 

మొదట ఎవరూ రాలేదు. కానీ ఒకరోజు, ఆడుకుంటూ కిందపడి మోకాలికి పెద్ద గాయం చేసుకున్న ఒక పిల్లాడిని వాళ్ళ అమ్మ ఆమె దగ్గరికి తీసుకువచ్చింది. 

సిస్టర్ అంజలి ఆ పిల్లాడికి ప్రేమగా నచ్చజెప్పి, గాయాన్ని శుభ్రం చేసి, కట్టు కట్టింది. ఆమె ప్రేమగా మాట్లాడే విధానం, ఓపిక చూసి ఆ తల్లి ముఖంలో ఆనందం కనిపించింది. 

ఈ విషయం గ్రామంలో తెలియడంతో, చిన్న చిన్న గాయాలకు, జ్వరాలకు మందుల కోసం నెమ్మదిగా ఒక్కొక్కరే రావడం ప్రారంభించారు.

మరోవైపు, సిస్టర్ గ్రేస్ పిల్లలను పోగు చేయడానికి ప్రయత్నించింది. మిఠాయిలు, బిస్కెట్లు ఇచ్చి వారిని ఆకర్షించింది. 

మొదట భయపడినా, ఆమె ఆటపాటలతో అక్షరాలు నేర్పే పద్ధతి పిల్లలకు బాగా నచ్చింది. కొద్ది రోజుల్లోనే ఆ బడి పిల్లల నవ్వులతో, పాటలతో నిండిపోయింది.

సిస్టర్ ఆగ్నెస్, సిస్టర్ మరియ గ్రామాల్లోని ఇళ్లకు వెళ్తూ ప్రజల కష్టసుఖాలు తెలుసుకునేవారు. 

ఎవరింట్లోనైనా అనారోగ్యంతో బాధపడుతుంటే, వారిని సిస్టర్ అంజలి దగ్గరికి తీసుకువచ్చేవారు. చదువుకోవాలనే ఆసక్తి ఉన్న పిల్లలను సిస్టర్ గ్రేస్ బడికి పంపమని ప్రోత్సహించేవారు. 

వారి నిస్వార్థ సేవ, ప్రేమపూర్వక పలకరింపులు నెమ్మదిగా గ్రామస్థుల మనసుల్లో మార్పు తీసుకువచ్చాయి. వారిని "దీదీలు" అని పిలవడం మొదలుపెట్టారు.

ప్రతిరోజూ సాయంత్రం, ఆ నలుగురు కలిసి వారి చిన్న ప్రార్థనా మందిరంలో కొవ్వొత్తులు వెలిగించి, తమ మాతృభాష అయిన మలయాళంలో కీర్తనలు పాడుకుంటూ ప్రార్థన చేసుకునేవారు.

ఆ ప్రార్థన, ఆ పాటలు వారి అలసటను దూరం చేసి, మరుసటి రోజుకు కావలసిన శక్తిని ఇచ్చేవి. రామ్‌ఘర్‌లో ఒక కొత్త ఆశ చిగురిస్తున్నట్టు వారికి అనిపించింది.

గ్రామంలో అంతా సవ్యంగా జరుగుతోందని నన్‌లు సంతోషిస్తున్న సమయంలో, వారిపై అనుమానపు నీడలు కమ్ముకోవడం మొదలయ్యాయి. 

గ్రామంలో అందరూ వారి సేవను ఒకేలా చూడలేదు. గ్రామానికి పెద్దగా చలామణి అవుతున్న 'రామ్‌సింగ్' అనే వ్యక్తికి ఈ నన్‌ల రాక మొదటి నుండీ నచ్చలేదు. 

అతను స్థానిక రాజకీయ నాయకులతో సంబంధాలు నెరుపుతూ, గ్రామంపై తన పట్టును నిలుపుకోవాలని చూసేవాడు.

ఈ "తెల్ల బట్టల దీదీలు" ప్రజలకు దగ్గరవ్వడం, వారి మాటలకు గ్రామస్థులు విలువ ఇవ్వడం రామ్‌సింగ్‌కు కంటగింపుగా మారింది. 'బయటి నుండి వచ్చిన వీరు మన సంస్కృతిని, మన దేవుళ్లను నాశనం చేస్తారు' అనే భయాన్ని అతను తన అనుచరుల ద్వారా నెమ్మదిగా వ్యాప్తి చేయడం మొదలుపెట్టాడు.

"చూస్తున్నారా! వీళ్ళు మందులు, చదువు పేరుతో మన పిల్లల మనసుల్లో విషం నింపుతున్నారు. మన దేవుళ్లను వదిలేసి, వాళ్ళ దేవుడిని పూజించమని చెబుతున్నారు. ఇది మన ఉనికికే ప్రమాదం," అని అతను రచ్చబండ దగ్గర కూర్చుని కొందరితో అనడం మొదలుపెట్టాడు.

ఒకరోజు, సిస్టర్ అంజలి దగ్గరికి జ్వరంతో బాధపడుతున్న ఒక పదేళ్ల పిల్లాడిని తీసుకువచ్చారు.

ఆమె వాడికి మందులిచ్చి, ప్రేమగా తల నిమిరింది. ఆ పిల్లాడి మెడలో ఉన్న చిన్న చెక్క శిలువను చూపిస్తూ, 

"ఇది నిన్ను కాపాడుతుంది బాబూ, భయపడకు, ధైర్యంగా ఉండు," అని చెప్పింది. 

ఆమె ఉద్దేశం కేవలం ఆ పిల్లాడికి ఆత్మస్థైర్యం నింపడమే. కానీ ఆ సంఘటనను దూరం నుండి చూసిన రామ్‌సింగ్ అనుచరుడు ఒకడు, దానికి వేరే అర్థం కల్పించాడు.

"చూశారా! దీదీ ఆ పిల్లాడికి శిలువ ఇచ్చింది. మతం మార్చడానికే ఇదంతా చేస్తున్నారు," అని అతను గ్రామంలో ప్రచారం చేశాడు.

 నిజానికి ఆ శిలువను ఆ పిల్లాడే ఎక్కడో దొరికితే సరదాగా మెడలో వేసుకున్నాడు. కానీ ఆ పుకారు దావానలంలా వ్యాపించింది.

మరొకసారి, సిస్టర్ గ్రేస్ పిల్లలకు ఏసుక్రీస్తు పర్వతం మీద చేసిన ప్రసంగం గురించి, పది ఆజ్ఞల గురించి ఒక నీతికథలా చెప్పింది. 

మంచి పనులు చేయాలి, దొంగతనం చేయకూడదు, అబద్ధాలు చెప్పకూడదు వంటి విషయాలను బోధించింది. కానీ దీన్ని కూడా వక్రీకరించారు. 

"మన పిల్లలకు మన రామాయణ, భారత కథలు చెప్పడం మానేసి, వాళ్ళ దేవుడి కథలు చెబుతోంది," అని రామ్‌సింగ్ ప్రజలను రెచ్చగొట్టాడు.

వారు సాయంత్రం చేసుకునే ప్రార్థనలు, మలయాళంలో పాడుకునే కీర్తనలు కూడా వారికి వ్యతిరేకంగా మారాయి.

 "ఏదో మంత్రాలు చదువుతూ మన గ్రామస్థులను ఆకర్షించి, మతం మార్చడానికే ఈ పూజలు చేస్తున్నారు," అనే ప్రచారం ఊపందుకుంది.

ఈ మార్పులను నన్‌లు నెమ్మదిగా గమనించారు. 

ఒకప్పుడు ప్రేమగా పలకరించిన వాళ్లే ఇప్పుడు వారిని చూసి ముఖం తిప్పుకోవడం, పిల్లలను బడికి పంపడం తగ్గించడం వంటివి వారిని బాధించాయి.

"ఏం జరుగుతోంది, సిస్టర్ ఆగ్నెస్? ప్రజలు ఎందుకు మనతో ఇలా ప్రవర్తిస్తున్నారు?" అని సిస్టర్ మరియ ఒకరోజు ఆందోళనగా అడిగింది.

"బహుశా మన మీద వారికి ఇంకా పూర్తి నమ్మకం కుదరలేదేమో. మనం మరింత ఓపికతో, ప్రేమతో వారిని గెలవాలి. కాలమే అన్నింటికీ సమాధానం చెబుతుంది," అని సిస్టర్ ఆగ్నెస్ వారికి ధైర్యం చెప్పింది.

 కానీ ఆమె మనసులో కూడా ఏదో తెలియని భయం మొదలైంది. తమ చుట్టూ ఒక ప్రమాదకరమైన కుట్ర వల అల్లబడుతోందని వారు గ్రహించలేకపోయారు.

ఆ రోజు మార్చి నెలలో ఒక మధ్యాహ్నం. ఎండ తీవ్రంగా ఉంది. 

సిస్టర్ అంజలి తన చిన్న క్లినిక్‌లో ఒక గర్భిణీ స్త్రీకి రక్తపోటు పరీక్షిస్తోంది. సిస్టర్ గ్రేస్ మిగిలిన కొద్దిమంది పిల్లలకు ఒక పద్యం నేర్పుతోంది. 

సిస్టర్ ఆగ్నెస్, సిస్టర్ మరియ మధ్యాహ్న భోజనం కోసం వంట పనిలో ఉన్నారు. 

అంతా ప్రశాంతంగా ఉన్నట్టు అనిపించినా, రాబోయే తుఫానుకు ముందు ఉండే నిశ్శబ్దం అది.

ఇంతలో, బయట నుండి పెద్దగా అరుపులు, కేకలు వినిపించాయి. ఉలిక్కిపడి వారు బయటకు చూశారు. 

పదుల సంఖ్యలో మనుషులు, చేతుల్లో కర్రలు, రాళ్లతో వారి మిషన్ వైపు దూసుకువస్తున్నారు. 

వారి ముఖాల్లో కోపం, ద్వేషం స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి. ఆ గుంపుకు ముందు రామ్‌సింగ్ నినాదాలు చేస్తూ నడుస్తున్నాడు.

 వారి వెనకే రెండు పోలీస్ జీపులు కూడా దుమ్ము రేపుకుంటూ వచ్చాయి.

ఆ గుంపు నేరుగా మిషన్ ఆవరణలోకి చొరబడింది. వారిని చూడగానే పిల్లలు భయంతో ఏడుస్తూ తల్లుల వెనుక దాక్కున్నారు.

"బయటకు రండి! మత మార్పిడులు చేసే దొంగల్లారా! మీ నాటకాలు చాలు!" అంటూ రామ్‌సింగ్ గట్టిగా అరిచాడు.

ఆ అరుపులకు భయపడిపోయిన నలుగురు నన్‌లు చేతిలో పనులు వదిలేసి బయటకు వచ్చారు. వారిని చూడగానే గుంపు మరింత రెచ్చిపోయింది. 

"వీళ్ళే, ఇన్‌స్పెక్టర్ గారూ! వీళ్ళే మా అమాయక గిరిజనులను డబ్బు ఆశ చూపి, మందుల పేరుతో మతం మారుస్తున్నారు. వీళ్ళను వెంటనే అరెస్ట్ చేయండి," అని రామ్‌సింగ్ పోలీస్ అధికారి వైపు తిరిగి చెప్పాడు.

సిస్టర్ ఆగ్నెస్ ముందుకు వచ్చి, భయంతో వణుకుతున్నా ధైర్యం తెచ్చుకుని, చేతులు జోడించి హిందీలో మాట్లాడటానికి ప్రయత్నించింది.

 "అయ్యా, మీరంతా తప్పుగా అర్థం చేసుకుంటున్నారు. మేము ఎవరినీ మతం మార్చలేదు. మేము కేవలం సేవ చేయడానికి వచ్చాం. దయచేసి మా మాట వినండి."

కానీ ఆమె మాటలు ఆ గొడవలో ఎవరికీ వినిపించలేదు. పోలీస్ ఇన్‌స్పెక్టర్, గుంపు ఒత్తిడికి, రాజకీయ ఒత్తిడికి తలొగ్గినట్టుగా కనిపించాడు. 

అతను కఠినంగా, "మిమ్మల్ని అదుపులోకి తీసుకుంటున్నాం. స్టేషన్‌కు వచ్చి మీ సమాధానం చెప్పండి," అన్నాడు.

"కానీ మేం ఏం తప్పు చేశాం? మా తప్పేంటి?" అని సిస్టర్ గ్రేస్ ఏడుస్తూ అడిగింది.

"మత మార్పిడుల నిరోధక చట్టం కింద మీ మీద ఫిర్యాదు అందింది. మాతో రండి, వాదించకండి," అని ఒక మహిళా కానిస్టేబుల్ వారిని పక్కకు లాగింది.

వారు ప్రతిఘటించడానికి ప్రయత్నించినా లాభం లేకపోయింది. ఆ నలుగురినీ బలవంతంగా పోలీస్ జీపులోకి ఎక్కించారు.

 చుట్టూ ఉన్న గుంపు వారిని దూషిస్తూ, "కేరళ దొంగలు", "మత మార్పిడి ముఠా" అంటూ నినాదాలు చేస్తూ ఉంటే, ఆ నలుగురు సన్యాసినులు అవమానంతో, భయంతో కుంగిపోయారు.

 వారు ఎంతో ప్రేమగా సేవ చేసిన గ్రామం నుండి, వారిని నేరస్థుల్లా ఈడ్చుకెళ్తుంటే వారి హృదయాలు ముక్కలయ్యాయి. 

జీపు కదులుతుంటే, కిటికీలోంచి తమ చిన్న మిషన్, భయంతో చూస్తున్న గ్రామస్థుల ముఖాలు మసకబారుతూ కనిపించాయి. 

జీపు పోలీస్ స్టేషన్ వైపు దూసుకుపోతుండగా, వారి భవిష్యత్తు అంధకారంగా మారింది.

బిలాస్‌పూర్‌లోని పోలీస్ స్టేషన్‌కు తీసుకువచ్చిన తర్వాత, వారిని ఒక చిన్న, మురికి గదిలో ఉంచి బయట తాళం వేశారు. 

ఆ గదిలో వెలుతురు సరిగ్గా లేదు, గోడలన్నీ పాచిపట్టి, దుర్వాసన వస్తోంది.

 కేరళలోని సురక్షితమైన, పవిత్రమైన కాన్వెంట్‌లో ప్రశాంతంగా జీవించిన వారికి, ఈ అనుభవం ఒక పీడకలలా మారింది. 

గంటలు గడుస్తున్నా వారిని ఎవరూ పట్టించుకోలేదు. చీకటి పడుతున్న కొద్దీ వారిలో భయం, నిస్సహాయత పెరిగాయి.

రాత్రి పొద్దుపోయాక విచారణ మొదలైంది. ఒకరి తర్వాత ఒకరిని వేరే గదిలోకి పిలిచి ఇన్‌స్పెక్టర్ ప్రశ్నలు వేయడం మొదలుపెట్టాడు. మొదట సిస్టర్ ఆగ్నెస్‌ను పిలిచారు.

"మీరంతా కేరళ నుండి ఇంత దూరం ఎందుకు వచ్చారు? మీ అసలు ఉద్దేశం ఏంటి?"

"సేవ చేయడానికే అయ్యా. పేదలకు సహాయం చేయడమే మా లక్ష్యం."

"సేవ ముసుగులో మతం మార్చడానికే కదా? ఒక్కో మనిషిని మార్చడానికి మీకు మీ చర్చి నుండి ఎంత డబ్బు వస్తుంది? నిజం చెప్పండి!"

"అది అబద్ధం! మేము ఎవరికీ డబ్బు ఇవ్వలేదు, ఎవరినీ మార్చలేదు. మేము దేవుని మీద ప్రమాణం చేసి చెబుతున్నాం," అని సిస్టర్ ఆగ్నెస్ ధైర్యంగా సమాధానం చెప్పింది.

ఆ తర్వాత సిస్టర్ అంజలి వంతు వచ్చింది. "ఆ గిరిజన పిల్లాడికి నువ్వు శిలువ ఎందుకు ఇచ్చావ్? వాడిని ఏసుప్రభువును నమ్ముకోమని చెప్పావా?"

"లేదు సార్... నేను కేవలం వాడికి ధైర్యం చెప్పడానికే... ఆ శిలువ వాడి దగ్గరే ఉంది..." ఆమె మాట పూర్తికాకముందే, 

"ఆపండి మీ నాటకాలు! నిజం ఒప్పుకుంటే మీకు శిక్ష తగ్గుతుంది," అని ఇన్‌స్పెక్టర్ గద్దించాడు.

గంటల తరబడి అవే ప్రశ్నలు, అవే ఆరోపణలు. వారిని శారీరకంగా హింసించకపోయినా, మాటలతో, బెదిరింపులతో మానసికంగా తీవ్రమైన ఒత్తిడికి గురిచేశారు. 

భాష పూర్తిగా రాకపోవడం, సహాయం చేయడానికి ఎవరూ లేకపోవడం వారిని మరింత నిస్సహాయులను చేసింది. 

విచారణ తర్వాత నలుగురినీ మళ్ళీ అదే గదిలో పడేశారు. ఆ రాత్రి, ఆ నలుగురూ ఒకరినొకరు పట్టుకుని ఏడుస్తూ గడిపారు.

"దేవుడు మనల్ని ఎందుకు ఇలా పరీక్షిస్తున్నాడు, సిస్టర్? మనం చేసిన తప్పేంటి?" అని సిస్టర్ గ్రేస్ వెక్కి వెక్కి ఏడ్చింది.

సిస్టర్ ఆగ్నెస్ ఆమె కన్నీళ్లు తుడుస్తూ, "ఏడవకు గ్రేస్. బహుశా ఇది మన విశ్వాసానికి ఒక పరీక్ష కావచ్చు. మనం ఏ తప్పు చేయనప్పుడు, భయపడాల్సిన అవసరం లేదు. సత్యం ఏదో ఒక రోజు ఖచ్చితంగా గెలుస్తుంది. మనం ప్రార్థన చేద్దాం," అంది. 

కానీ ఆమె గొంతులో కూడా భయం, ఆందోళన స్పష్టంగా వినిపిస్తున్నాయి.

రెండు రోజుల తర్వాత, ఈ విషయం కేరళలోని వారి కాన్వెంట్‌కు చేరింది. 

మదర్ సుపీరియర్ సిస్టర్ కేథరీన్ తీవ్ర దిగ్భ్రాంతికి గురయ్యారు. ఆమె వెంటనే స్పందించి, మానవ హక్కుల సంఘాలను, న్యాయవాదులను సంప్రదించారు. 

ఈ వార్త మీడియాకు తెలియడంతో, దేశవ్యాప్తంగా కలకలం రేగింది. కేరళలో క్రైస్తవ సంస్థలు పెద్ద ఎత్తున నిరసనలు చేపట్టాయి. 

సన్యాసినులను అన్యాయంగా "మతమార్పిడి నిరోధక చట్టం" కింద అరెస్ట్ చేశారని, మత స్వేచ్ఛపై ఇది దాడి అని వారు ఆరోపించారు.

ఛత్తీస్‌గఢ్‌కు వెంటనే ఒక న్యాయవాదుల బృందం చేరుకుంది. 

వారు పోలీసుల నుండి ప్రత్యేక అనుమతి తీసుకుని జైలులో ఉన్న నన్‌లను కలిశారు. 

జరిగినదంతా విన్న తర్వాత, పోలీసులు సరైన ఆధారాలు లేకుండా, కేవలం స్థానిక గుంపుల ఒత్తిడితోనే కేసు నమోదు చేశారని న్యాయవాదులకు అర్థమైంది.

జైలు గదిలో, తమ భవిష్యత్తు ఏమిటో తెలియని అనిశ్చితిలో ఉన్న ఆ నలుగురికీ, న్యాయవాదుల రాక ఒక చిన్న ఆశ కిరణంలా కనిపించింది. 

తమ కోసం ఎవరో పోరాడుతున్నారని తెలియడంతో వారికి కొండంత ధైర్యం వచ్చింది.

వారి విడుదల అంత సులభం కాకపోవచ్చు. న్యాయపోరాటం చాలా కాలం సాగవచ్చు. 

రామ్‌ఘర్ గ్రామస్థులకు సేవ చేయాలనే వారి కల చెదిరిపోయింది. ఆ గాయం, ఆ అవమానం వారి జీవితాంతం గుర్తుండిపోతాయి. 

కానీ ఆ చీకటి గదిలో, నలుగురు సన్యాసినులు కలిసి పాడుతున్న ప్రార్థనా గీతం, వారి చెక్కుచెదరని విశ్వాసానికి ప్రతీకగా నిలిచింది. 

ద్వేషంపై ప్రేమ, అనుమానంపై విశ్వాసం ఎప్పటికైనా గెలుస్తాయనే నమ్మకంతో వారు తమ న్యాయపోరాటానికి సిద్ధమయ్యారు. వారి కథ ఇంకా ముగియలేదు, అప్పుడే మొదలైంది.

సమాప్తం

ఎం. కె. కుమార్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు

 ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

ఉగాది 2025 కథల పోటీల వివరాల కోసం

ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.

మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.

లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.

 మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.

దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).

https://www.youtube.com/channel/UCP4xPLpOxrVz33eo1ZjlesQ 

మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.

https://www.facebook.com/ManaTeluguKathaluDotCom

గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.

రచయిత పరిచయం: ఎం. కె. కుమార్

https://www.manatelugukathalu.com/profile/mkkumar

నేను గతంలో ఎప్పుడో కథలు, కవితలు వ్రాశాను. మళ్ళీ ఇప్పుడు రాస్తున్నాను. నేను పీజీ చేశాను. చిన్న ఉద్యోగం ప్రైవేట్ సెక్టార్ లో చేస్తున్నాను. కథలు ఎక్కువుగా చదువుతాను.

🙏