మనుషుల్లో దేవుళ్ళు
- Pratap Ch
- Sep 18
- 4 min read
#ManushulloDevullu, #మనుషుల్లోదేవుళ్ళు, #ChPratap, #TeluguHeartTouchingStories
Manushullo Devullu - New Telugu Story Written By Ch. Pratap
Published In manatelugukathalu.com On 16/09/2025
మనుషుల్లో దేవుళ్ళు - తెలుగు కథ
రచన: Ch. ప్రతాప్
శ్రీనివాసపురం ప్రకృతి ఒడిలో ఆవాసం చేసుకున్న సుందర గ్రామం. చుట్టూ పచ్చని చెట్లు, పంటలతో కళకళలాడే పొలాలు ఈ ఊరికి అలంకారంగా నిలుస్తాయి. ఇక్కడి ప్రజలు కష్టపడే స్వభావం కలవారు. తమ జీవన విధానంలో దృఢమైన నైతిక విలువలకు కట్టుబడి ఉంటారు.
వ్యవసాయమే ప్రధాన ఆధారం అయినా, వారిలోని ఆత్మగౌరవం, అంకితభావం ప్రతి పనిలో ప్రతిఫలిస్తుంది. శ్రీనివాసపురం ప్రత్యేకత మాత్రం అక్కడి మానవ సంబంధాలు. పొరుగువారు కుటుంబ సభ్యుల్లా ఒకరికి ఒకరు అండగా నిలుస్తారు. సుఖదుఃఖాల్లో పంచుకోవడంలో, పరస్పర సహకారంలో ఈ గ్రామం ఆదర్శంగా నిలుస్తుంది.
ఇక్కడి సాదాసీదా జీవనం, గాఢమైన మానవీయత, ప్రకృతితో కలిసిన సౌందర్యం శ్రీనివాసపురాన్ని మరింత విశిష్టంగా చేస్తాయి. ఆ గ్రామం శివార్లలో ఆ రోజు ఒక అపూర్వ ఘట్టం ఆవిష్కృతమైంది. పొలాల మధ్య కొత్తగా నిర్మించిన ఆలయం, ఎరుపు-తెల్లటి రంగుల అలంకరణ, పూల తోరణాలు, దీపాల వెలుగులు ఆ ప్రాంత వాతావరణాన్ని ఒక దివ్య తేజస్సుతో నింపాయి. పిల్లలు, పెద్దలు ఆనందం, ఆశ్చర్యంతో ఆ వైభవాన్ని చూస్తూ తన్మయత్వం చెందారు. ఇది కేవలం ఒక కట్టడం కాదు. ఇది ఒక తల్లి త్యాగానికి, ఒక తండ్రి ప్రేమకు అంకితం చేయబడిన పవిత్ర స్థలం.
ఉదయం నుంచే ఊరి వీధులు పండుగ వాతావరణంతో కళకళలాడాయి. పల్లెటూరి మామిడి, నేరేడు చెట్ల మధ్య, పచ్చని పొలాల గట్లపై చిన్న పిల్లల ఉత్సాహపూరితమైన అడుగులు, వృద్ధుల కళ్లలో మెరిసిన భావోద్వేగపు తడి – అన్నీ కలిసి ఒక అసాధారణమైన వాతావరణాన్ని సృష్టించాయి. మేళం వాయిద్యాల శబ్దాలు, మంత్రోచ్ఛారణల ఘోషలు ఆకాశాన్ని తాకుతున్నాయి.
ఆలయం ప్రధాన ద్వారం వద్ద ఒక పెద్ద శిలాఫలకం. దానిపై చెక్కబడిన వాక్యం ప్రజల గుండెలను బరువెక్కిస్తోంది: “ఈ దేవాలయం మా తల్లి సీతమ్మ – మా తండ్రి రామయ్యల త్యాగానికి ప్రతిరూపం. ”
శరత్, భరత్ – సీతమ్మ, రామయ్యల జ్ఞాపకాలతో నిండిన కొడుకులు వారి కుటుంబ సభ్యులతో కలిసి అక్కడ ఏర్పాటు చేసిన వేదికపైకి చేరారు. వారి కళ్లలో తడి, గుండెల్లోని భావోద్వేగం పెను తుఫానులా ఉబికి వస్తోంది. ప్రజలు నిశ్శబ్దంగా, కదలిక లేకుండా వారి మాటల కోసం ఎదురు చూస్తున్నారు.
శరత్ మొదటి మాటలే అక్కడివారి హృదయాలను కదిలించాయి. “మా ఊరి శివార్లలో మా నాన్న రామయ్య, మా అమ్మ సీతమ్మ నివసించేవారు. మా నాన్న కష్టానికి ప్రతిరూపం. ఉదయం వెలుగు రాకముందే లేచి, చెమట చిందిస్తూ పొలాన్ని పండించేవాడు. ఆయన చేతుల వాసనలోనే భూమి సువాసన కలిసిపోయేది.
మా అమ్మ మాత్రం ఆయనకు జీవిత సహచరి మాత్రమే కాదు— సహనానికి, త్యాగానికి ప్రతిరూపం. మా చిన్న కోరికలు నెరవేర్చడానికి ఆమె తన కలలను త్యజించింది. మా నాన్న, మా అమ్మ—ఇద్దరూ కలిసి సాదాసీదా జీవనాన్ని మాకు ఆదర్శంగా చూపించారు.
”మా తల్లి సీతమ్మ.. మా నాన్న రామయ్య.. వీళ్ళే మాకు దేవుళ్లు. మా బాల్యం అంతా కష్టాలే. సీతమ్మ అమ్మ పొలంలో కష్టపడి కూరగాయలు పండించేది. ఆ కష్టం అంతా మాకోసం, మా భవిష్యత్తు కోసం. సీతమ్మ మహనీయమైన గుణగణాలతో కూడిన స్త్రీ. ఆమె వ్యక్తిత్వం కేవలం కుటుంబానికి మాత్రమే పరిమితం కాలేదు; ఊరి సమాజాన్నీ తన మాతృ హృదయంతో అలరించింది.
ఒకసారి ఊర్లో ఒక అనాథ బాలిక తీవ్రమైన వ్యాధితో బాధపడుతుండగా, దానికి ఎవ్వరూ ముందుకు రాకపోయారు. ఆ అమ్మాయి ప్రాణం కాపాడటానికి సీతమ్మ తనకున్న బంగారు గాజులు అమ్మి, చికిత్స ఖర్చులు భరించింది. ఆ బాలిక మళ్లీ ఆరోగ్యవంతురాలై తన జీవితాన్ని కొత్తగా ప్రారంభించింది. సీతమ్మ ఆ రోజున చూపిన త్యాగం ఊరి ప్రజలందరినీ కదిలించింది. ఆమెకు “అమ్మ” అని పిలవని వారు లేరు.
కానీ విధి నిర్ధయగా ప్రవర్తించింది. ఒక రోజు అమ్మకు జ్వరం వచ్చింది. నాలుగో రోజే మమ్మల్ని అనాథలుగా వదిలి వెళ్లిపోయింది. ఆ రోజు మాకు ఈ లోకం మొత్తం చీకటిగా అనిపించింది. కానీ మా నాన్న రామయ్య, అమ్మ లేని లోటును తెలియనీయలేదు. ఆయన మాకు తండ్రి ప్రేమను, తల్లి ఆప్యాయతను ఒక్కరే అందించారు.
ఉదయం నాలుగు గంటలకు లేచి భోజనం వండేవాడు. మేము స్కూలుకు బయలుదేరే సమయానికి ముందే మాకు కావల్సినవన్నీ సిద్ధం చేసేవాడు.. మేము పాఠశాలకు వెళ్ళిన తర్వాత పొలంలో పని చేసి, తిరిగి ఇంటికి రాగానే వంట, బట్టలు ఉతికే పనులన్నీ చేసేవాడు. ఇద్దరిలో ఎవరికి ఒంట్లో బాగులేకపోయిన్నా ఆయన ఆ సమస్య తనకే వచ్చినట్లు తల్లడిల్లిపోయేవాడు.
తన కళ్ళలో వత్తులు వేసుకొని మా పక్కనే కూర్చునేవాడు. మా ఒంట్లో నయం కాగానే ఉళ్ళో వున్న ఆంజనేయస్వామి గుడి చుట్టు 108 ప్రదిక్షణలు చేసేవాడు. ఆయన త్యాగమే మమ్మల్ని నిలబెట్టింది. ”
భరత్ మైక్ పట్టుకుని చెమర్చిన కళ్లతో మాట్లాడాడు. “ఒకసారి నాకు తీవ్రమైన కిడ్నీ సమస్య వచ్చింది. డాక్టర్లు ఆపరేషన్ కోసం ఐదు లక్షలు ఖర్చు అవుతుందని చెప్పారు. అంత డబ్బు మాకు ఎక్కడా లేదు. ఆ రోజు నాన్న తనకున్న ఒకే ఒక్క ఆస్తి అయిన పాత ఇంటిని అమ్మి ఆ డబ్బుతో నాకు ఆపరేషన్ చేయించారు.
ఆ రోజు ఆయన జీవితం మొత్తం మాకు అంకితమైంది. ఆ తర్వాత నాన్న తమకు ఉన్న చిన్న ఇంటిలో జీవనం కొనసాగించారు. కష్టం వచ్చినా సంతోషం వచ్చినా ఒకేలా నిలబడే అపురూపమైన వ్యక్తిత్వం మా నాన్నది. ”
శరత్ మళ్ళీ మాట్లాడసాగాడు. “ఒక వర్షపు రాత్రి ఒక బాలుడు ట్రాక్టర్ ఢీకొట్టడంతో రోడ్డుపై రక్తపుమడుగులో పడిపోయాడు. రాత్రి కావడం, వర్షం కురవడం వల్ల ఎవ్వరూ దగ్గరగా వెళ్లి సహాయం చేయలేదు. ఆ సమయంలో మా నాన్న పొలం నుండి తిరిగి వస్తూ ఆ బాలుడిని చూసి ఒక్క క్షణం ఆలస్యం చేయకుండా, తన బండిపై ఎక్కించి, నాలుగు కిలోమీటర్ల దూరంలోని ఆసుపత్రికి తీసుకెళ్లాడు.
వర్షం తడుస్తూ, ఆ బండి తోసుకుంటూ వెళ్ళిన దృశ్యం ఇప్పటికీ కళ్లముందే కనబడుతుంది. ఆసుపత్రిలో డాక్టర్లు రక్తం కావాలని చెప్పగా, నాన్న ఒక్కరే సరిపోకుండా, అప్పటికే అక్కడికి వెళ్లిన యాభైమంది ఊరి ప్రజలను డాక్టర్ వద్దకు తీసుకెళ్ళి, ఎవరికి రక్తం సరిపోతుందో పరీక్ష చేయించారు. ఆ రాత్రి నాన్న చేసిన ఆ కృషి వల్లే ఆ బాలుడు బతికాడు. ఇది ఆయన గొప్పతనాన్ని చూపించే ఒక చిన్న ఉదాహరణ మాత్రమే. ”
తరువాత శరత్ కొనసాగించాడు: “మా నాన్న తన ఆరోగ్యం పట్టించుకోలేదు. అయినా మమ్మల్ని ఉన్నత చదువులు చదివించి, జీవితంలో స్థిరపడేలా చూశాడు. కాలక్రమేణా నేను, భరత్ – ఇద్దరం బీఈ చదువులో అద్భుత విజయాలు సాధించి, హైదరాబాద్‌లోని ప్రముఖ బహుళజాతి కంపెనీలలో ఉద్యోగాలు పొందాము.
స్థిరపడిన తర్వాత మా నాన్నను మా దగ్గరికి రావాలని బతిమాలుకున్నాం. కానీ ఆయన అంగీకరించలేదు. ‘ఈ ఊరు నాకు జీవితం. ప్రతి మూల నీ తల్లి సీతమ్మ జ్ఞాపకాలతో నిండి ఉంది. నేను ఇక్కడే ఉంటాను. ఈ ప్రజలకు సహాయం చేస్తూ నా మిగిలిన రోజులు గడపాలని కోరుకుంటున్నాను. అన్నారు. ”
ప్రజలందరూ మౌనంగా కన్నీటితో ఆ తండ్రి త్యాగాన్ని తలుచుకుని నిలబడ్డారు.
చివరగా శరత్ అన్నాడు: “ఇలాంటి తల్లిదండ్రులు కలగడం మాకు పుణ్యం. వాళ్ళ జ్ఞాపకార్థం ఈ దేవాలయం కట్టాం. ఇది కేవలం రాళ్ల నిర్మాణం కాదు. ఇది తల్లి– తండ్రి చేసిన త్యాగానికి శాశ్వత గుర్తుగా నిలిచే స్థలం. ప్రతి కొడుకు, కూతురు తల్లిదండ్రుల త్యాగాన్ని గుర్తుంచుకోవాలి, గౌరవించాలి అనే సందేశాన్ని ఈ దేవాలయం అందిస్తుంది. ”
చిన్నారులు ఆశ్చర్యంతో విన్నారు. “నాన్నమ్మ–తాతయ్య నిజంగానే దేవుళ్లే!” అని గుసగుసలాడుకున్నారు.
ఆ రాత్రి శరత్–భరత్ తమ పిల్లలకు తల్లిదండ్రుల జీవితం, త్యాగం చెబుతూ, పిల్లల గుండెల్లో నిశ్శబ్దతను, గౌరవాన్ని నింపారు. సీతమ్మ తన కలలను వదిలి, వారి భవిష్యత్తు కోసం ఇచ్చిన త్యాగం, రామయ్య తన శరీరాన్ని, ఆస్తిని, జీవితాన్ని కొడుకుల కోసం అంకితం చేసిన సంఘటనలు— అన్నీ వారి మనసులో చెరగని ముద్ర వేశాయి.
దేవాలయం నిర్మాణ సమయంలో ఊరి ప్రజల సహకారం కూడా అద్భుతంగా నిలిచింది. రాళ్లు మోయడం, శిల్పాలను చెక్కడం వంటి కఠినమైన పనులు ఊరి ప్రతి ఒక్కరి హృదయాల సహకారంతోనే సాధ్యమయ్యాయి. చిన్నపిల్లలతో గల కష్టపడి పనిచేసే రామయ్యను చూసి, ఊరి ప్రజలు కూడా త్యాగం చేయడంలో తాము వెనకడుగు వేయకూడదని నేర్చుకున్నారు.
మరునాడు తమ ఊరికి బయలుదేరుతున్నప్పుడు శరత్, భరత్‌ల హృదయాలు గత జ్ఞాపకాలతో నిండిపోయాయి. ప్రతి క్షణం వారికి అమ్మ, నాన్నే గుర్తుకు వస్తున్నారు. వారి ప్రేమ, త్యాగాలే జ్ఞప్తికి వస్తున్నాయి. నిజానికి అక్కడే ఉండిపోవాలనిపించినా, జీవనావసరాల నిమిత్తం తిరిగి వెళ్ళక తప్పలేదు. కానీ ఒక నిర్ణయం మాత్రం తీసుకున్నారు— ప్రతి మూడు నెలలకొకసారి ఇక్కడికి వచ్చి కనీసం రెండు రోజులైనా గడపాలని.
ఈ దేవాలయం కేవలం రాళ్ల నిర్మాణం కాదు. అది తల్లి– తండ్రి చేసిన త్యాగానికి శాశ్వత గుర్తుగా నిలిచే స్థలం. ప్రతి కొడుకు, కూతురు తల్లిదండ్రుల త్యాగాన్ని గుర్తుంచుకోవాలి, గౌరవించాలి అనే సందేశాన్ని ఈ దేవాలయాన్ని సందర్శించే ప్రతి ఒక్కరికి ఇది అందిస్తుంది.
***
Ch. ప్రతాప్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
విజయదశమి 2025 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత పరిచయం:
నా పేరు Ch. ప్రతాప్. నేను వృత్తి రీత్యా ఒక ప్రభుత్వ రంగ సంస్థలో సివిల్ ఇంజనీరుగా పని చేస్తున్నాను. ప్రస్తుత నివాసం ముంబయి. 1984 సంవత్సరం నుండే నా సాహిత్యాభిలాష మొదలయ్యింది. తెలుగు సాహిత్యం చదవడం అంటే ఎంతో ఇష్టం. అడపా దడపా వ్యాసాలు, కథలు రాస్తుంటాను.
Comments