పథం
- M K Kumar
- 3 days ago
- 8 min read
Patham - New Telugu Story Written By - M K Kumar
Published In manatelugukathalu.com On 07/10/2025
పథం - తెలుగు కథ
రచన: ఎం. కె. కుమార్
జగదల్‌పూర్ మెడికల్ కాలేజీలోని మార్చురీ గది బయట గాలి కత్తిలా కోస్తున్న చలిలో, సిద్ధార్థ్ నిలబడి ఉన్నాడు.
ఆ చలి అతని చర్మాన్ని మాత్రమే కాదు, ఎముకల లోపలి మూలుగును కూడా తొలిచేస్తున్నట్లుగా ఉంది.
అతని శరీరం చలికి వణుకుతుందో లేక పదిహేనేళ్ళుగా తనలో తాను అణచుకున్న అగ్నిపర్వతం బద్దలవుతున్నందుకు వణుకుతుందో అతనికి అర్థం కాలేదు.
ఆ కారిడార్‌లో గడ్డకట్టిన నిశ్శబ్దం రాజ్యమేలుతోంది. ఫినాయిల్ వాసన, ఏదో తెలియని మందుల వాసనతో కలిసి గాలిలో తేలియాడుతోంది.
దూరంగా ఎక్కడో ఒక కుళాయి నుండి నీళ్ళు చుక్కలు చుక్కలుగా పడుతున్న శబ్దం ఆ నిశ్శబ్దంలో లయబద్ధంగా వినిపిస్తూ, అతని గుండె చప్పుడుతో పోటీ పడుతోంది.
ప్రతి శ్వాసతో పాటు గుండెల్లో ఏదో తెలియని బరువు పేరుకుపోతోంది. నిన్న ఉదయం టీవీలో స్క్రోలింగ్ చూసినప్పటి నుండి అతని ప్రపంచం తలక్రిందులైంది.
"ఛత్తీస్‌గఢ్‌లో జరిగిన ఎన్‌కౌంటర్‌లో అగ్ర మావోయిస్టు నాయకుడు శరత్ హతం. " ఆ పేరు, ఆ ఫోటో.. అది అతని నాన్నది. కానీ ఆ ఫోటోలో ఉన్న వ్యక్తి అతనికి అపరిచితుడిలా ఉన్నాడు.
గడ్డం, జుట్టు పెరిగిపోయి, కళ్ళలో ఒక అడవి మృగం తీక్షణతతో ఉన్న ఆ వ్యక్తి, తనకు కథలు చెప్పిన, తనను భుజాలపై ఎక్కించుకుని తిప్పిన నాన్న కాదని అతని మనసు వాదించింది.
అయినా, ఆ పోలికలు అతనిని ఇక్కడిదాకా లాక్కొచ్చాయి.
చాలాసేపటి నిశ్శబ్దాన్ని ఛేదిస్తూ, మార్చురీ గది తలుపులు కిర్రుమంటూ ఒక భయంకరమైన శబ్దంతో తెరుచుకున్నాయి.
సిద్ధార్థ్ ఉలిక్కిపడి తలెత్తి చూశాడు. అతని శ్వాస బిగుసుకుపోయింది.
ఇద్దరు అటెండర్లు, ముఖాల్లో ఏ భావమూ లేకుండా, ఒక తెల్లని వస్త్రం కప్పిన స్ట్రెచర్‌ను నెమ్మదిగా బయటకు తీసుకువచ్చారు.
ఆ స్ట్రెచర్ చక్రాలు కఠినమైన నేలపై గీరుకుంటూ వస్తున్న శబ్దం, ఒక మృత్యు గీతంలా అతనికి వినిపించింది.
అతని గుండె ఒక క్షణం ఆగి, మళ్ళీ వెయ్యి రెట్ల వేగంతో కొట్టుకోవడం ప్రారంభించింది.
ఆ తెల్లటి వస్త్రం కింద ఉన్నది తన తండ్రేనా? కాకూడదు. తన తండ్రి ఎక్కడో ఒకచోట, ఏదో ఒక రూపంలో బ్రతికే ఉండాలి.
పదిహేనేళ్ళుగా చూడకపోయినా, ఆయన ఉన్నాడన్న ధైర్యం తనలో ఎక్కడో ఒక మూల ఉండేది. ఇప్పుడు ఆ ఆశ కూడా ఆవిరైపోతుందా?
అక్కడికి వచ్చిన ఇన్‌స్పెక్టర్ విక్రమ్ సింగ్, తన కళ్ళలో ఏ భావం పలకనీయకుండా, ఖాకీ యూనిఫాంలో నిటారుగా నిలబడి,
"మీరేనా సిద్ధార్థ్?" అని గంభీరంగా అడిగాడు. ఆ గొంతులో సానుభూతి లేదు, జాలి లేదు. కేవలం ఒక విధి నిర్వహణలో భాగమైన నిర్లిప్తత ఉంది.
సిద్ధార్థ్ పెదవులు అతుక్కుపోయాయి. మాటలు బయటకు రాలేదు. అతను నెమ్మదిగా, భారంగా తల ఊపాడు.
అతని కళ్ళు ఆ తెల్లని వస్త్రంపైనే నిలిచిపోయాయి. ఆ వస్త్రం కదలికలో తన తండ్రి ఆకారం ఊహించుకోవడానికి ప్రయత్నిస్తున్నాడు.
విక్రమ్ సింగ్ అటెండర్‌కు కనుసైగ చేశాడు. అతను ఎటువంటి మర్యాద లేకుండా, ఒక పాత బట్టను తీసిపారేసినంత తేలిగ్గా ఆ వస్త్రాన్ని పక్కకు లాగాడు.
సిద్ధార్థ్ కళ్ళ ముందు ప్రపంచం ఒక్కసారిగా రంగులు కోల్పోయింది. గాలి ఆగిపోయింది. సమయం స్తంభించిపోయింది.
అక్కడ నిశ్శబ్దంగా, నిర్జీవంగా పడుకున్నది అతని తండ్రి, రాఘవరావు. ముఖంపై గాయాలు, వాపులతో గుర్తుపట్టలేనంతగా మారినా, ఆ నుదురు, ఆ ముక్కు, ఆ పెదవుల ఆకృతి.. అవి అతని నాన్నవే.
పదిహేనేళ్ళ క్రితం, ఒక రాత్రిపూట ఎవరికీ చెప్పకుండా ఇల్లు విడిచి వెళ్ళిపోయిన తండ్రి.
అప్పుడు సిద్ధార్థ్‌కు పద్దెనిమిది ఏళ్ళు. ఆ రోజు వెళ్ళిపోయిన నాన్న, ఇప్పుడు ఇలా నిర్జీవంగా కనిపిస్తాడని అతను ఎప్పుడూ ఊహించలేదు.
వార్తాపత్రికలు, టీవీ ఛానెళ్లు ఆయనను 'కరుడుగట్టిన మావోయిస్టు నాయకుడు శరత్' అని పిలుస్తున్నాయి. కానీ సిద్ధార్థ్‌కు, ఆయన కేవలం నాన్న.
అతని కళ్ళు తండ్రి ముఖంపై పడ్డాయి. దట్టంగా పెరిగిన, చిందరవందరగా ఉన్న గడ్డం. సిద్ధార్థ్‌కు ఆశ్చర్యం కలిగింది.
వాళ్ళ నాన్నకు ఎప్పుడూ గడ్డం అంటే ఇష్టం ఉండేది కాదు. ప్రతి ఉదయం అద్దం ముందు నిలబడి నిదానంగా షేవ్ చేసుకోవడం అతనికి అలవాటు.
"శుభ్రత క్రమశిక్షణకు మొదటి మెట్టు, " అని ఎప్పుడూ చెబుతుండేవారు.
పార్టీ నియమాల ప్రకారం కూడా నాయకులు గడ్డం పెంచుకోకూడదని సిద్ధార్థ్ ఎక్కడో చదివాడు. మరి ఈ గడ్డం ఏమిటి? దీన్ని చూస్తుంటే ఆయన్ని చాలా రోజుల పాటు నిర్బంధించి, హింసించారనిపిస్తోంది.
అతని చూపులు నెమ్మదిగా శరీరంపైకి వెళ్ళాయి. చిరిగిపోయిన చొక్కా గుండీలు ఊడిపోయి ఉన్నాయి.
ఛాతీపై, చేతులపై నల్లగా కాలిపోయిన వలయాకారపు గాయాలు. అవి తుపాకీ తూటాల వల్ల అయిన గాయాలు కావు.
ఎవరో సిగరెట్లతోనో, లేక ఇనుప రాడ్లను కాల్చి వాతలు పెట్టినట్టుగానో ఉన్నాయి. ఆ దృశ్యం చూస్తుంటే అతని కడుపులో వికారంగా తిప్పినట్టయింది.
ఆ గాయాల చుట్టూ చర్మం ఎర్రగా కందిపోయి ఉంది. అవి ఇటీవలే అయిన గాయాలని స్పష్టంగా తెలుస్తోంది.
"ఎన్‌కౌంటర్‌లో చనిపోయారు, " పోలీసు అధికారి విక్రమ్ సింగ్ మాటలు గాలిలో తేలియాడాయి.
ఆ మాటలు అతని చెవిలో పడ్డాయో లేదో కూడా తెలియదు. అతని మెదడు ఆ దృశ్యాన్ని, ఆ మాటలను సమన్వయం చేసుకోలేకపోతోంది.
సిద్ధార్థ్ పెదవులు బిగించాడు. అతని పిడికిలి నెమ్మదిగా బిగుసుకుంది. గోళ్ళు అరచేతిలోకి చొచ్చుకుపోతున్నా అతనికి నొప్పి తెలియలేదు.
ఇది ఎన్‌కౌంటర్ కాదు. ఇది హత్య. ఒక పథకం ప్రకారం, అత్యంత అమానుషంగా, చిత్రహింసలు పెట్టి చేసిన హత్య.
ఆ క్షణంలోనే అతనిలో ఒక అగ్నిపర్వతం బద్దలైంది. దుఃఖం, ఆవేదన, నిస్సహాయత స్థానంలో ఒక చల్లని, పదునైన క్రోధం ఆవహించింది.
లాయర్‌గా ఎన్నో కేసులు వాదించిన అతని మెదడు చురుగ్గా పనిచేయడం మొదలుపెట్టింది.
ప్రతి గాయం ఒక సాక్ష్యంలా, ప్రతి అబద్ధం ఒక సవాలులా అతనికి కనిపించింది. న్యాయం కోసం, తన తండ్రి అనుభవించిన ఆఖరి క్షణాల వేదనకు జవాబు కోసం పోరాడాలనే సంకల్పం అతనిలో ఇనుమడించింది.
అతను మౌనంగానే ఉన్నాడు, కానీ అతని కళ్ళు అగ్నిగోళాల్లా మండుతున్నాయి.
ఆ చూపులు నేరుగా ఇన్‌స్పెక్టర్ విక్రమ్ సింగ్ కళ్ళలోకి చూశాయి. ఆ చూపుల్లోని తీవ్రతకు ఒక క్షణం విక్రమ్ సింగ్ కూడా అదిరిపడ్డాడు.
ఆ మౌనంలోనే ఒక యుద్ధ ప్రకటన ఉంది. అది ఒక కొడుకు, తన తండ్రి కోసం చేయబోయే యుద్ధం.
కానీ సిద్ధార్థ్‌కు, ఆయన కేవలం నాన్న. తనను భుజాలపై ఎక్కించుకుని ఊరంతా తిప్పిన నాన్న. తనకు చదువు విలువ చెప్పిన నాన్న.
అతని కళ్ళు తండ్రి ముఖంపై పడ్డాయి. దట్టంగా, చిందరవందరగా పెరిగిన గడ్డం. సిద్ధార్థ్‌కు ఒక్కసారిగా ఆశ్చర్యం కలిగింది.
అతని చూపులు నెమ్మదిగా శరీరంపైకి వెళ్ళాయి. చిరిగిపోయిన చొక్కా గుండీలు ఊడిపోయి ఉన్నాయి.
ఛాతీపై, పొట్టపై, చేతులపై నల్లగా, చర్మం కాలిపోయి బొబ్బలెక్కిన గాయాలు.
అవి తుపాకీ తూటాల వల్ల అయిన గాయాలు కావు. ఎవరో సిగరెట్లతోనో, లేక ఇంకా క్రూరమైన పద్ధతిలోనో హింసించిన గుర్తులు.
"ఎన్‌కౌంటర్‌లో చనిపోయారు. మమ్మల్ని చూసి కాల్పులు జరిపారు. ఆత్మరక్షణ కోసం మేము జరిపిన కాల్పుల్లో హతమయ్యాడు, " ఇన్‌స్పెక్టర్ విక్రమ్ సింగ్ మాటలు గాలిలో తేలియాడాయి, కానీ అవి సిద్ధార్థ్ చెవికి చేరలేదు.
అతని కళ్ళు ఆ గాయాలనే చూస్తున్నాయి.
న్యాయం కోసం, తన తండ్రి అనుభవించిన ఆఖరి క్షణాల వేదనకు జవాబు కోసం పోరాడాలనే సంకల్పం బలపడింది.
ఫ్లాష్‌బ్యాక్.. పదిహేనేళ్ళ క్రితం..
"సిద్ధూ, లా చదవడం అంటే కేవలం చట్టాలు బట్టీ పట్టడం, కోర్టులో వాదించడం కాదు. అన్యాయానికి గురైన ప్రతి సామాన్యుడి గొంతుక మనమే కావాలి. మన చదువు వాడికి ఆయుధం కావాలి, " రాఘవరావు తన కొడుకుతో అంటుండేవారు.
ఆయన వరంగల్‌లో పేరున్న లాయర్, ఒక సైన్స్ టీచర్ కూడా. ఆయనకు పుస్తకాలంటే ప్రాణం.
ఇంట్లో ఎటు చూసినా పుస్తకాలే. మార్క్స్, లెనిన్ సిద్ధాంతాల నుండి మహాత్మా గాంధీ, అంబేద్కర్ రచనల వరకు, ప్రపంచ సాహిత్యం నుండి తెలుగు కథల వరకు అన్నీ ఉండేవి.
ఆయన తన కొడుకును కూడా లాయర్‌ని చేసి, పేదల పక్షాన నిలబెట్టాలని కలలు కన్నారు.
కానీ ఆ కలలు కన్న తండ్రే, ఒక రాత్రి వాటిని చిదిమేసి వెళ్ళిపోయాడు.
సిద్ధార్థ్ నిద్రపోతున్నప్పుడు, రాఘవరావు అతని నుదుటిపై ముద్దుపెట్టి, "నిన్ను, మీ అమ్మను, మీ చెల్లిని వదిలి వెళ్తున్నందుకు క్షమించు. కానీ నా పోరాటం మన కుటుంబం కన్నా పెద్దది. ఈ దోపిడీ సమాజం మారాలి, " అని గొణిగి, చీకటిలోకి వెళ్ళిపోయారు.
ఆ తర్వాత ఆయన నుండి ఏ సమాచారమూ లేదు.
ఆయన వెళ్ళిపోయిన కొద్ది నెలలకే, వారి జీవితంలోకి తుఫాను ప్రవేశించింది.
ఒక రోజు తెల్లవారుజామున పోలీసులు ఇంటిని చుట్టుముట్టారు. మావోయిస్టులకు సహాయం చేసిందనే నెపంతో తల్లి శాంతిని అరెస్టు చేశారు.
పసిపిల్లలైన సిద్ధార్థ్, అతని చెల్లి అంజలి చూస్తుండగానే ఆమెను ఈడ్చుకెళ్లారు.
ఆ తర్వాత పదేళ్ళకు పైగా జైలు జీవితం. సిద్ధార్థ్, అంజలి అనాథలయ్యారు. బంధువుల ఇళ్ళలో, అవమానాల మధ్య పెరిగారు.
"నక్సలైట్ కొడుకు",
"మావోయిస్టు కూతురు" అనే ముద్ర వారిని ప్రతిక్షణం వెంటాడింది.
స్కూల్లో పిల్లలు, సమాజంలో పెద్దలు వారిని వెలివేసినట్టు చూసేవారు.
ఆ అవమానాలు, ఆ కన్నీళ్లే సిద్ధార్థ్‌లో పట్టుదలను పెంచాయి.
తండ్రి కన్న కలను నిజం చేస్తూ, కష్టపడి చదివి, న్యాయశాస్త్రం పూర్తి చేసి లాయర్ అయ్యాడు.
తన తల్లిని నిర్దోషిగా బయటకు తీసుకురావడమే అతని మొదటి విజయం.
వర్తమానం..
సిద్ధార్థ్ మార్చురీ నుండి బయటకు వచ్చాడు. అతని ముఖంలో బాధ, కోపం, నిస్సహాయత కలగలిసి ఉన్నాయి.
ఎదురుగా అతని తల్లి శాంతి నిలబడి ఉంది. ఆమె కళ్ళలో నీళ్ళు లేవు. పదేళ్ళ జైలు జీవితం, ఒంటరి పోరాటం ఆమె కన్నీళ్లను ఇంకిపోయేలా చేశాయి.
కానీ కొడుకు ముఖంలోని ఆవేదనను చూడగానే, ఆమె గుండె తరుక్కుపోయింది. ఆమె అతని చేతిని గట్టిగా పట్టుకుంది.
"వాళ్ళు చెప్పేది నమ్మకు, సిద్ధూ. నీ నాన్న పిరికివాడు కాదు. ఆయన ఒక యోధుడు. ఇది కచ్చితంగా వాళ్ళ కుట్ర. వాళ్ళు ఆయన్ని పట్టుకుని, చిత్రహింసలు పెట్టి చంపేశారు, " అంది.
ఆమె గొంతులో ఆవేదన కన్నా ఎక్కువ ఆవేశం ఉంది.
ఆ రోజు నుండి సిద్ధార్థ్ యుద్ధం మొదలైంది. అతను వెంటనే తన తండ్రి మృతదేహానికి ప్రభుత్వ ప్రమేయం లేకుండా, స్వతంత్ర ఫోరెన్సిక్ నిపుణుల పర్యవేక్షణలో రీ-పోస్ట్‌మార్టం నిర్వహించాలని కోరుతూ ఛత్తీస్‌గఢ్ హైకోర్టులో రిట్ పిటిషన్ దాఖలు చేశాడు.
కానీ దసరా సెలవుల కారణంగా కోర్టుకు సెలవులు. ప్రతి క్షణం అమూల్యమైనది.
పోలీసులు సాక్ష్యాలను నాశనం చేయడానికి, మృతదేహాన్ని హడావిడిగా దహనం చేయడానికి ప్రయత్నిస్తున్నారని అతనికి సమాచారం అందింది.
వెంటనే, హైదరాబాద్ సివిల్ లిబర్టీస్ కమిటీ (CLC)
సీనియర్ లాయర్ ప్రకాష్ రావు సహాయంతో సుప్రీంకోర్టును ఆశ్రయించాడు.
రాత్రికి రాత్రి ఢిల్లీకి పయనమయ్యాడు. సుప్రీంకోర్టులో, ప్రభుత్వ న్యాయవాదులు రాఘవరావుపై ఉన్న వందలాది కేసుల చిట్టా విప్పారు.
ఆయన ఎంత ప్రమాదకరమైన వ్యక్తో, దేశానికి ఎంత ముప్పో గంటల తరబడి వాదించారు.
అప్పుడు సిద్ధార్థ్ తరఫున సీనియర్ లాయర్ వాదించారు,
"మై లార్డ్, మేము ఇక్కడ రాఘవరావు భావజాలాన్ని సమర్థించడానికి రాలేదు. ఆయన ఒక మావోయిస్టా లేక మరొకరా అన్నది కాదు ప్రశ్న. భారత రాజ్యాంగం ఆర్టికల్ 21 ప్రకారం, ప్రతి పౌరుడికి గౌరవంగా జీవించే హక్కు ఉంది. ఆ హక్కును చట్టవిరుద్ధంగా హరిస్తే, ఆ మరణం వెనుక ఉన్న నిజాన్ని తెలుసుకునే హక్కు అతని కుటుంబానికి ఉంది. ఇది ఒక కొడుకు తన తండ్రి అనుభవించిన చివరి క్షణాల వేదనకు సమాధానం కోసం చేస్తున్న ఆక్రందన. దయచేసి న్యాయం చేయండి. "
ఆ వాదనలు ఫలించాయి. హైకోర్టు కేసు విచారణ జరిగే వరకు మృతదేహాన్ని భద్రపరచాలని, కుటుంబ సభ్యులకు అప్పగించాలని సుప్రీంకోర్టు చారిత్రాత్మక ఆదేశాలు జారీ చేసింది.
అది సిద్ధార్థ్ పోరాటంలో మొదటి, అతిపెద్ద విజయం.
కొన్ని రోజుల తర్వాత, హైకోర్టు ఆదేశాలతో ఢిల్లీ ఎయిమ్స్ నుండి వచ్చిన ఫోరెన్సిక్ నిపుణుల బృందం రీ-పోస్ట్‌మార్టం నిర్వహించింది.
సిద్ధార్థ్ అనుమానాలే నిజమయ్యాయి. ప్రాథమిక నివేదికలో, శరీరంపై అనేక బలమైన గాయాలు ఉన్నాయని, గోళ్ళ కింద చర్మం ఉందని (ప్రతిఘటించినందుకు), కొన్నిచోట్ల ఎలక్ట్రిక్ షాక్ ఇచ్చిన స్పష్టమైన ఆనవాళ్లు ఉన్నాయని, ఊపిరితిత్తులలో బురద నీరు చేరిందని తేలింది.
తుపాకీ గాయం ఒక్కటే, అది కూడా చాలా దగ్గర నుండి కాల్చింది. అంటే, ఆయనను చిత్రహింసలు పెట్టి, నీటిలో ముంచి చంపిన తరువాత, ఎన్‌కౌంటర్ నాటకం కోసం దగ్గరగా కాల్పులు జరిపారని స్పష్టమైంది.
ఆ నివేదికను చేతిలో పట్టుకున్నప్పుడు, సిద్ధార్థ్ కళ్ళ నుండి నీళ్ళు ధారగా కారాయి. అది దుఃఖం కాదు, ఆగ్రహం.
తన తండ్రి చివరి క్షణాలలో ఎంత నరకాన్ని అనుభవించాడో ఊహించుకుంటే అతని రక్తం మరిగిపోయింది.
అదే సమయంలో, మావోయిస్టు పార్టీ నుండి ఒక ప్రకటన వెలువడింది.
రాఘవరావును మహారాష్ట్రలోని గడ్చిరోలిలో అనారోగ్యంతో చికిత్స తీసుకుంటుండగా అరెస్టు చేసి, ఛత్తీస్‌గఢ్‌కు తీసుకువచ్చి, మూడు రోజుల పాటు ఇన్‌స్పెక్టర్ విక్రమ్ సింగ్ బృందం చిత్రహింసలు పెట్టి చంపేశారని వారు ఆరోపించారు.
సిద్ధార్థ్ ఇప్పుడు ఒంటరి కాదు. అతని పోరాటానికి దేశవ్యాప్తంగా ఉన్న మానవ హక్కుల సంఘాలు, న్యాయవాదులు మద్దతుగా నిలిచారు.
"ఒక మావోయిస్టు కొడుకు న్యాయం కోసం చేస్తున్న పోరాటం" అంటూ జాతీయ మీడియాలో కథనాలు రావడం మొదలయ్యాయి.
అయితే, ఈ పోరాటం అంత సులభం కాదని అతనికి త్వరలోనే అర్థమైంది. ఒక రాత్రి, అతనికి ఒక గుర్తు తెలియని నంబర్ నుండి ఫోన్ వచ్చింది.
"లాయర్ సాబ్, మీ నాన్న ఎలా పోయాడో తెలుసుకోవాలన్న నీ ఆత్రం మాకు అర్థమైంది. కానీ కొన్ని నిజాలు బయటకు రాకపోవడమే అందరికీ మంచిది. నీకు ఒక చెల్లి, తల్లి ఉన్నారు. వాళ్ల గురించి ఆలోచించుకో, " అని బెదిరించి ఫోన్ పెట్టేశారు.
ఆ గొంతు ఇన్‌స్పెక్టర్ విక్రమ్ సింగ్ అనుచరుడిదని సిద్ధార్థ్ గ్రహించాడు.
అతని చెల్లి అంజలి, ఇప్పుడు బెంగళూరులో సాఫ్ట్‌వేర్ ఇంజనీర్‌గా పనిచేస్తోంది. ఆమె ఫోన్ చేసి ఏడుస్తూ,
"అన్నా, ప్లీజ్. ఈ గొడవ మనకొద్దు. నాన్న మనల్ని వదిలి వెళ్ళిపోయారు. అమ్మ పదేళ్లు నరకం చూసింది. ఇప్పుడు నువ్వు కూడా ప్రమాదంలో పడకు. నాకు భయంగా ఉంది, " అని వేడుకుంది.
సిద్ధార్థ్ ఒక క్షణం ఆలోచనలో పడ్డాడు. కానీ తన తండ్రి కాలిపోయిన శరీరం, తన తల్లి కళ్ళలోని ఆశ అతన్ని వెనక్కి తగ్గనివ్వలేదు.
"భయపడకు అంజూ. నేను లాయర్‌ని. చట్టప్రకారమే పోరాడుతున్నాను. నాన్నకు న్యాయం జరగాలి, " అని ఆమెకు ధైర్యం చెప్పాడు.
సిద్ధార్థ్ కేవలం కోర్టు కేసుపై ఆధారపడలేదు. అతను స్వయంగా రంగంలోకి దిగాడు. ఒక జర్నలిస్ట్ స్నేహితుడి సహాయంతో, ఎన్‌కౌంటర్ జరిగినట్లు చెబుతున్న అభుజ్‌మద్ అడవి సమీపంలోని గ్రామానికి వెళ్ళాడు.
ఆ గ్రామంలో భయంకరమైన నిశ్శబ్దం రాజ్యమేలుతోంది.
పోలీసులు అందరినీ భయపెట్టి ఉంచారు. ఎవరూ నోరు విప్పడానికి సిద్ధంగా లేరు. చాలా ప్రయత్నం తర్వాత, ఒక ముసలాయన, చీకటి పడ్డాక రహస్యంగా సిద్ధార్థ్‌ను కలిశాడు.
"బాబు, ఆ రోజు పోలీసులు ఒక జీపులో ఒక మనిషిని తీసుకువచ్చారు. అతను నడవలేని స్థితిలో ఉన్నాడు. అతన్ని ఈడ్చుకెళ్లి, కొద్దిసేపటి తర్వాత తుపాకీ శబ్దాలు వినిపించాయి. ఆ తర్వాత అంతా ప్రశాంతం, " అని వణుకుతూ చెప్పాడు.
ఈ సాక్ష్యం కోర్టులో నిలబడకపోయినా, సిద్ధార్థ్‌కు ఒక స్పష్టత ఇచ్చింది.
అతను హైదరాబాద్ తిరిగి వచ్చి, ఈ వివరాలన్నింటినీ తన న్యాయవాదుల బృందంతో పంచుకున్నాడు.
వారు ఈ కేసును సీబీఐకి అప్పగించాలని కోర్టులో పిటిషన్ వేయడానికి సిద్ధమయ్యారు.
ఒక రోజు సాయంత్రం, సిద్ధార్థ్ తన తల్లితో కలిసి ఇంటి బాల్కనీలో కూర్చున్నాడు.
దూరంగా అస్తమిస్తున్న సూర్యుడు, ఆకాశానికి ఎర్రని రంగు పులిమాడు. అది తన తండ్రి చిందించిన రక్తంలా అనిపించింది అతనికి.
"అమ్మా, నాన్న ఎందుకు ఇలా వెళ్ళిపోయారు? మనతో ఉంటే ఎంత బాగుండేది?" సిద్ధార్థ్ గొంతులో చెప్పలేని బాధ.
శాంతి ఒక నిట్టూర్పు విడిచింది.
"కొన్ని ప్రశ్నలకు సమాధానాలు దొరకవు, సిద్ధూ. మీ నాన్న ఒక ఆశయం కోసం వెళ్ళారు. ఆ మార్గం సరైనదో కాదో చరిత్ర నిర్ణయిస్తుంది. కానీ ఒక మనిషిగా, ఆయన ఎప్పుడూ పేదల గురించే ఆలోచించారు. ఆయన మరణం ఇలా జరిగి ఉండకూడదు. నువ్వు చేస్తున్నది కేవలం నీ తండ్రి కోసం కాదు. ఈ దేశంలో చట్టం ముందు అందరూ సమానమే అని నిరూపించడం కోసం. నీ పోరాటాన్ని మధ్యలో ఆపకు. "
ఆ మాటలు సిద్ధార్థ్‌కు కొండంత ధైర్యాన్నిచ్చాయి. అతను తన తండ్రి పాత పుస్తకాల అరను తెరిచాడు.
అందులో, ఆయనకు ఇష్టమైన ఒక పుస్తకంలో, ఒక పాత డైరీ దొరికింది. దాని చివరి పేజీలో ఇలా రాసి ఉంది:
"సత్యం సూర్యుడి లాంటిది. దట్టమైన మేఘాలు దాన్ని కొద్దిసేపు కప్పి ఉంచగలవు, కానీ శాశ్వతంగా దాచలేవు. పోరాటం సుదీర్ఘమైనది కావచ్చు, కానీ సత్యం గెలిచి తీరుతుంది. "
సిద్ధార్థ్ ఆ డైరీని మూసి, దృఢమైన సంకల్పంతో ఆకాశం వైపు చూశాడు.
కోర్టులో కేసు ఇంకా నడుస్తోంది. ఇన్‌స్పెక్టర్ విక్రమ్ సింగ్, అతని బృందంపై హత్యానేరం కేసు నమోదు చేయాలని, సీబీఐ విచారణకు ఆదేశించాలని కోరుతూ వేసిన పిటిషన్ విచారణకు రాబోతోంది.
తీర్పు ఎప్పుడు వస్తుందో, ఎలా వస్తుందో తెలియదు. దారిలో మరెన్నో అడ్డంకులు, ప్రమాదాలు ఎదురుకావచ్చు.
కానీ అతను తన పోరాటాన్ని చివరి వరకు కొనసాగించాలని నిర్ణయించుకున్నాడు.
అతను తనలో తాను ఇలా అనుకున్నాడు,
"నాన్న ఎలా చంపబడ్డారో నాకు తెలియాలి. నేను ఆ క్రూరమైన నిజాన్ని ఎదుర్కోవాలనుకుంటున్నాను. ఇది కేవలం ఒక తండ్రి కోసం కొడుకు చేస్తున్న పోరాటం కాదు. ఇది న్యాయం కోసం, సత్యం కోసం, ఈ దేశ రాజ్యాంగం కోసం ఒక పౌరుడు చేస్తున్న యుద్ధం. "
ఆ చీకటిలో, అతని కళ్ళలో ఒక కొత్త వెలుగు కనిపించింది.
అది ప్రతీకారం తీర్చుకోవాలనే వెలుగు కాదు, సత్యాన్ని గెలిపించాలనే సంకల్ప దీపం.
తన తండ్రి వారసత్వంగా ఇచ్చిన ఆస్తి ఆయుధాలు కాదు, భావజాలమూ కాదు.
అది చట్టంపై, న్యాయంపై ఆయనకు ఒకప్పుడు ఉన్న నమ్మకం. ఆ నమ్మకాన్ని నిలబెట్టడమే ఇప్పుడు సిద్ధార్థ్ జీవిత లక్ష్యం.
సమాప్తం
ఎం. కె. కుమార్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
ఉగాది 2026 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత పరిచయం: ఎం. కె. కుమార్
నేను గతంలో ఎప్పుడో కథలు, కవితలు వ్రాశాను. మళ్ళీ ఇప్పుడు రాస్తున్నాను. నేను పీజీ చేశాను. చిన్న ఉద్యోగం ప్రైవేట్ సెక్టార్ లో చేస్తున్నాను. కథలు ఎక్కువుగా చదువుతాను.
🙏
Comments