స్వార్థమే ఊపిరిగా
- Pratap Ch
- Sep 16
- 7 min read
#SwarthameUpiriga, #స్వార్థమేఊపిరిగా, #ChPratap, #TeluguHeartTouchingStories
Swarthame Upiriga - New Telugu Story Written By Ch. Pratap
Published In manatelugukathalu.com On 16/09/2025
స్వార్థమే ఊపిరిగా - తెలుగు కథ
రచన: Ch. ప్రతాప్
రాత్రి ఒంటి గంట సమయం. ఆకాశం చినుకులను రాల్చుతుంటే, కిటికీ పక్కన కూర్చుని ఉన్న వెంకట్రావుకు నిద్ర పట్టడం లేదు. అతని మనసు, హృదయం నిండా భారం, బాధ, మరియు దుఃఖం నిండిపోయాయి. గతం గురించి ఆలోచిస్తూ ఉన్న అతడి కళ్ళ ముందు భార్య సుశీల ముఖం, ఆమె చివరి క్షణాల్లో అనుభవించిన నరకం, పలికిన మాటలు మెదులుతున్నాయి.
"నేను వెళ్ళిపోతున్నాను వెంకట్రావు.. ఈ లోకంలో ఎవ్వరికీ భారం కాకుండా బతుకుతాం అనుకున్నాం కదా.. చివరికి మన పిల్లలకే భారం అయ్యాం. వాళ్ళు మనల్ని తిరస్కరించారు, చాలా దారుణంగా చూశారు. మనం ఎంతో త్యాగం చేశాం, కానీ వాళ్ళు వాటిని గుర్తించలేదు, " అంటూ ఆమె తుది శ్వాస విడిచినప్పుడు అతని గుండె ముక్కలయ్యింది.
వెంకట్రావు ఓ సాధారణ ప్రభుత్వ ఉద్యోగి, భార్య సుశీల గృహిణి. వారికి ఇద్దరు పిల్లలు, పెద్దవాడు రామ్, చిన్నది నళిని. ఇద్దరినీ ప్రాణం పెట్టి పెంచారు. తను రోజుకి 16 గంటలు ప్రైవేట్ కార్యాలయంలో క్లర్కుగా పనిచేస్తే, సుశీల ఇంటిని, పిల్లలను కంటికి రెప్పలా చూసుకునేది. పిల్లలకు మంచి భవిష్యత్తు ఇవ్వాలనే ఆశతో, తమ కోరికలన్నింటినీ చంపుకున్నారు.
కొత్త బట్టలు కొనలేదు, కొత్త సినిమా చూడలేదు. విహార యాత్రలకు వెళ్లలేదు. చివరికి, డబ్బు ఆదా చేయడం కోసం తమ దగ్గరి బంధువుల వివాహాలకు కూడా హాజరు కాలేదు. ఆ డబ్బులన్నీ పిల్లల చదువుల కోసం దాచారు. రామ్, నళిని ఇద్దరూ ఇంజినీరింగ్ పూర్తి చేసి ముంబైలో స్థిరపడ్డారు. వారు ఒక బహుళజాతి సంస్థలో చేరి మంచి జీతాలు సంపాదిస్తున్నారు. తమ కష్టానికి తగ్గ ఫలితం దక్కిందని వాళ్ళు గర్వపడ్డారు.
కొంత కాలానికి నళిని అమెరికాలో సాఫ్ట్‌వేర్ ఇంజినీర్‌గా ఉన్న ఒక అబ్బాయితో ప్రేమలో పడి, అతడిని పెళ్లి చేసుకుంది. వరుడి తల్లిదండ్రులు ఆడంబరమైన వివాహం చేయాలని, మరియు కట్నంగా అనేక బహుమతులు ఇవ్వాలని డిమాండ్ చేశారు. ఆ పెళ్లి కోసం వెంకట్రావు దంపతులు తమ జీవితాంతం కూడబెట్టిన 60 లక్షల రూపాయలను ఖర్చు చేశారు. నళిని వివాహం ఘనంగా జరగాలని, ఎవరి ముందూ తమ పరువు పోకూడదని వాళ్ళు భావించారు. ఆ పెళ్లి కోసం వాళ్ల పొదుపు మొత్తం ఖర్చైపోయింది. కానీ వారికి ఆ సంతోషమే చాలు.
కొద్ది రోజులకే రామ్ కూడా తన కార్యాలయంలో పనిచేసే ఒక అమ్మాయిని ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకున్నాడు. రామ్ భార్యకు అహంకారం ఎక్కువ. ఆమె ఒక ధనిక కుటుంబం నుండి వచ్చింది. రామ్ కుటుంబ నేపథ్యం నచ్చకపోయినా, అతని ఆకారం, అందం మరియు తెలివితేటలను చూసి ఆమె అతన్ని ప్రేమించి వివాహానికి అంగీకరించింది.
రామ్ భార్యకు తమ అత్తమామల మీద మంచి అభిప్రాయం లేదు. "నాన్నగారు వాళ్లంతా చెల్లెలు పెళ్లికే మొత్తం ఖర్చు చేశారు. మనకి ఏమి మిగల్చలేదు, " అని ఆమె తరచుగా రామ్‌ని పురికొల్పేది.
రామ్ కూడా ఆ మాటలకే అంగీకరించడం మొదలుపెట్టాడు. తల్లిదండ్రుల మీద రామ్‌లో క్రమంగా కోపం, అసహనం పెరిగాయి. వారిద్దరూ వెంకట్రావు ఇంటికి వెళ్ళడం కూడా తగ్గించారు.
ఆర్థికంగా కష్టాల్లో ఉన్న వెంకట్రావు ఒక సొంత ఇల్లు కూడా కొనలేకపోయాడు. అప్పటికే వారి వయసు పైబడింది. వెంకట్రావుకి 65 ఏళ్ళు. సుశీలకు 60. సరిగ్గా అదే సమయంలో సుశీలకు క్యాన్సర్ అని తెలిసింది. ఆ మాట విన్న వెంటనే వెంకట్రావు కాళ్ల కింద భూమి కదిలినట్టయింది. సుశీలను బ్రతికించుకోవాలంటే చాలా డబ్బు కావాలి. అతని దగ్గర బ్యాంకులో పైసా కూడా లేదు. అందువల్ల, తన భార్యకు సరైన వైద్యం అందించడానికి, వెంకట్రావు తన పిల్లలను సహాయం కోసం అడిగాడు.
"రామ్, నాయనా.. నీ అమ్మకి ఆరోగ్యం బాగోలేదు. ఆమె ప్రతిక్షణం బాధపడుతోంది. ఆమెకు ఒక సూపర్ స్పెషాలిటీ ఆసుపత్రిలో ప్రత్యేక చికిత్స అవసరం. డాక్టర్లు చాలా డబ్బు ఖర్చు అవుతుందని చెప్పారు. నా దగ్గర అంత డబ్బు లేదు. మన రోజువారీ అవసరాలను కూడా చూసుకోవడం చాలా కష్టంగా ఉంది. ఎలాగైనా నువ్వు సహాయం చేయాలి, నువ్వు కొంత డబ్బు సహాయం చేస్తే, నీ తల్లి బతికి ఈ కష్టం నుండి బయటపడుతుంది, " అంటూ వెంకట్రావు రామ్‌ని వేడుకున్నాడు.
రామ్ ఎలాంటి ఇష్టం చూపకుండా, చాలా ఉదాసీనంగా అన్నాడు, "నాన్నా.. మీరంతా చెల్లెలు పెళ్లికే ఖర్చు చేశారు. ఇప్పుడు నా పెళ్ళయింది. నాకు నా భార్య, మా జీవితాలు ఉన్నాయి. మేము ఇటీవల ముంబైలో ఒక ఫ్లాట్, ఒక కొత్త కారు కొన్నాము. మేము ఈఎంఐల రూపంలో చాలా డబ్బు చెల్లించాలి. మేము కూడా ఆర్థిక సంక్షోభంలో ఉన్నాము, నేనెలా సహాయం చేయగలను?" అని కఠినంగా అన్నాడు.
"నాయనా.. నువ్వు మా ఒక్కగానొక్క కొడుకువు. మా కష్టం నీకు తెలియదా? మేము చేసిన త్యాగాలన్నీ వృధాగా పోయాయా?" అంటూ వెంకట్రావు గుండె పగిలేలా ఏడ్చాడు.
"మీరు చాలా త్యాగాలు చేశామని దయచేసి మళ్ళీ మళ్ళీ చెప్పకండి. తల్లిదండ్రులుగా, మా కోసం ఖర్చు చేయడం, మా అవసరాలను చూసుకోవడం మీ బాధ్యత.
అంతేకాకుండా, అసలు ఆ పెళ్లి అంత ఆడంబరంగా చేయాల్సిన అవసరం ఏముంది? మీరు డబ్బులు మిగిలిస్తే ఈ రోజు మాకివ్వొచ్చు కదా?" అంటూ రామ్ అరిచాడు.
ఆ తర్వాత, "దయచేసి ఇకపై డబ్బుల కోసం మాకు ఫోన్ చేయకండి. మీకు సహాయం చేసే స్థితిలో మేము లేము. దయచేసి అమ్మను ప్రభుత్వ ఆసుపత్రికి తీసుకువెళ్లండి. అక్కడ చికిత్స ఉచితంగా లభిస్తుంది, " అని కూడా అన్నాడు.
వెంకట్రావుకి ఏమీ అర్థం కాలేదు. "నా తప్పేంటి? మా పెంపకంలో ఏం తప్పు జరిగింది? వాడు ఇంత కఠినంగా ఎందుకు మారిపోయాడు?" అంటూ బాధపడ్డాడు.
"మీరు మీ ఇద్దరి కోసమే మీ జీవితమంతా త్యాగం చేశారు. మీరు మీ నాన్నను ఎందుకు నిందిస్తున్నారు?" అంటూ సుశీల బలహీనంగా మాట్లాడడానికి ప్రయత్నించింది.
రామ్ కోపంతో "చెల్లెలికి అంత ఖర్చు పెట్టారు కదా, ఆవిడనే అడగండి, " అన్నాడు. వెంకట్రావు నిస్సహాయుడయ్యాడు.
వెంకట్రావు నళినికి ఫోన్ చేశాడు. "అమ్మా, నళిని.. నీ అమ్మకి క్యాన్సర్. చాలా డబ్బు అవసరం. నా దగ్గర ఏమీ లేదు. దయచేసి మాకు సహాయం చెయ్యమ్మా, " అని ప్రాధేయపడ్డాడు.
కానీ నళిని భర్త ఫోన్ తీసుకుని, "వెంకట్రావు గారు.. మాకు ఎన్నో ఖర్చులు ఉన్నాయి. మీరు చేసిన పెళ్లికి మేం డబ్బులు అడుక్కోవాలా? మరోసారి డబ్బుల కోసం ఫోన్ చేస్తే నళినిని డైవర్స్ చేసి ఇండియా పంపించేస్తాను, " అని బెదిరించాడు.
ఆ మాట విన్న నళిని మాట్లాడలేకపోయింది.
వెంకట్రావు హృదయం బద్దలయ్యింది. తన పిల్లల కోసం తను త్యాగం చేసినదానికి ఇది ప్రతిఫలమా? సుశీలను బ్రతికించుకోవడానికి, వెంకట్రావు 65 ఏళ్ల వయసులో మళ్ళీ ఒక పార్ట్‌టైమ్ ఉద్యోగంలో చేరాడు. ఉదయం నుండి రాత్రి వరకు పనిచేశాడు. అతని ఆరోగ్యం క్షీణించింది. శరీరంలో శక్తి తగ్గిపోయింది. కానీ సుశీలను బతికించుకోవాలనే పట్టుదలతో కష్టపడ్డాడు.
సుశీల ఆరోగ్యం రోజురోజుకు క్షీణించింది. ఆమెకు నిరంతరం నొప్పి ఉండేది. కనీసం నిద్ర కూడా లేకుండా ఆమె బాధపడేది. డాక్టర్లు "సూపర్ స్పెషాలిటీ ట్రీట్‌మెంట్ అవసరం. లేకపోతే ఈ బాధ తగ్గదు. అంతేకాకుండా, మీరు చికిత్స ఆలస్యం చేస్తే, ఆమె బతకకపోవచ్చు, " అని స్పష్టం చేశారు.
కానీ ఆ వైద్యానికి లక్షల ఖర్చు అవుతుంది. వెంకట్రావు దగ్గర ఆ డబ్బు లేదు. తన భార్య బాధ పడుతుంటే, కనీసం ఆ బాధను తగ్గించడానికి కూడా తాను ఏమీ చేయలేక పోతున్నానని వెంకట్రావు తీవ్రమైన నిస్సహాయతకు గురయ్యాడు. మెల్లగా అతను డిప్రెషన్‌లోకి జారిపోయాడు.
సుశీల చివరి రోజుల్లో ఆమె పడిన వేదన వర్ణనాతీతం.
"పిల్లల్ని చూడాలని ఉంది. దయచేసి వారిని ఒక్కసారి రమ్మనమని అడుగు. వారిని చూసిన తర్వాత నేను ఈ లోకం నుంచి తృప్తిగా వెళ్లిపోతాను, " అని సుశీల ప్రతి రోజు వెంకట్రావును అడిగేది.
వెంకట్రావు రామ్‌కి, నళినికి పదేపదే ఫోన్ చేసి, "మీ అమ్మ చూడాలని తపన పడుతుంది. దయచేసి ఒక్కసారి వచ్చి చూడండి, " అని వేడుకున్నాడు.
కానీ, ఇద్దరూ వారివారి బిజీ జీవితాల్లో మునిగిపోయారు. నళిని "ఇప్పుడు భారతదేశానికి విమాన టికెట్ల ధరలు చాలా ఎక్కువగా ఉన్నాయి. మూడు నెలల తర్వాత 'ఆఫ్-సీజన్' మొదలవుతుంది, అప్పుడు నేను రాగలను. పైగా, సెలవు దొరకడం చాలా కష్టం, అది జీతం కోల్పోవడానికి కూడా దారితీయవచ్చు, " అని చెప్పింది.
"నాన్నా.. మాకు పని ఎక్కువ, ఆఫీసులో లీవ్ దొరకదు. వీలు చూసుకుని వస్తాం, " అని సాకులు చెప్పి తప్పించుకున్నారు.
సుశీల కళ్ళు పిల్లల కోసం ఎదురుచూస్తూనే మూతపడ్డాయి. ఆమె తుది శ్వాస విడిచే ముందు, "నా పిల్లల్ని చూడాలని కోరిక తీరకుండానే వెళ్ళిపోతున్నాను, " అంటూ నిశ్శబ్దంగా తుది శ్వాస విడిచింది. ఆమె మరణం తర్వాత కూడా రామ్, నళిని రాలేదు. "నాన్నా, మాకు అప్పుడే లీవ్ దొరకదు. మీరు అక్కడ అంత్యక్రియలు పూర్తి చేయండి, " అని ఫోన్ లో చెప్పారు.
సుశీల అంత్యక్రియల కోసం కూడా వారి నుంచి ఒక్క రూపాయి కూడా సహాయం అందలేదు. వెంకట్రావు తన స్నేహితుల దగ్గర అప్పు చేసి చివరి కర్మలు పూర్తి చేశాడు. సుశీల అంత్యక్రియలు ముగిసిన తర్వాత, రెండు నెలలకు, రామ్, నళిని కుటుంబం వచ్చారు. వారి ముఖాల్లో ఎలాంటి పశ్చాత్తాపం లేదు. వెంకట్రావుకు అండగా నిలబడిన కొందరు సన్నిహితులు, స్నేహితులు రామ్, నళిని కుటుంబాన్ని కలవడానికి వచ్చారు.
"చూడండి, పిల్లలు.. మీ తల్లిదండ్రులు మీ కోసం సర్వం త్యాగం చేశారు. మీ తల్లి బాధ పడుతుంటే కనీసం చూడటానికి కూడా రాలేదు. ఆమె చివరి కోరిక కూడా తీర్చలేదు, " అని ఒక బంధువు ఆగ్రహంతో నిలదీశాడు.
రామ్ భార్య కోపంగా "మేమేం చేసాం? వాళ్ళ పొదుపు మొత్తం చెల్లెలు పెళ్లికే కదా ఖర్చు చేశారు? అంతేకాకుండా, మేము విదేశాలలో ఉంటున్నాము. ఇక్కడ జీవితం చాలా కష్టంగా ఉంటుంది. భారతదేశంలో ప్రజలు ఉదయం 9 నుండి సాయంత్రం 5 వరకు పనిచేసినట్లు ఇక్కడ ఉండదు. మా అధికారిక బాధ్యతలన్నీ పూర్తి చేసుకున్న తర్వాత మాత్రమే మేము ఇప్పుడు రాగలిగాము, " అని అన్నది.
ఆ మాటలకు బంధువులు, శ్రేయోభిలాషులు ఆశ్చర్యపోయారు. వారి ఉదాసీన వైఖరిని చూసి తీవ్రంగా మండిపడ్డారు, రామ్, నళినిలను తీవ్రంగా విమర్శించారు. ఆ మాట విన్న రామ్, నళిని తలలు వంచుకున్నారు. ఆ మాటలు వారిని ఏమైనా మార్చాయా? బహుశా లేదు. సమాజం కోసం అయినా తండ్రి బాధ్యతను తీసుకోవడం మంచిదని వారు గ్రహించారు. కానీ వెంకట్రావుకు మాత్రం ఆ మాటలతో ఆగిపోయిన కాలం మళ్ళీ కదిలినట్టుగా అనిపించింది.
తన జీవితం, తన త్యాగం, తన బాధ.. అన్నీ ఆ క్షణంలో వారి స్వార్థానికి బలైపోయాయి. ఇక తనలో మిగిలింది కేవలం భారం, నిస్సహాయత మరియు ఒక అంతులేని మౌనం మాత్రమే. అంతా అయిపోయాక, వెంకట్రావు కూర్చుని ఉండగా రామ్, నళిని అతని దగ్గరకు వచ్చారు. "నాన్నా.. మాకు మా తప్పు అర్థమైంది. మీరు ఇంక మా దగ్గర ఉండండి. రామ్ ఇంటిలో ఆరు నెలలు, మా ఇంటిలో ఆరు నెలలు ఉండొచ్చు, లేకపోతే మీరు ఈ ఊరిలోనే ఉండాలని నిర్ణయించుకుంటే మాకు ఓకే. మీ జీవన ఖర్చులను మేమిద్దరం పంచుకుంటాం, " నళిని అన్నది.
వెంకట్రావు వారి వైపు చూసి నవ్వాడు. ఆ నవ్వులో బాధ, కోపం, నిస్సహాయత స్పష్టంగా కనిపించాయి. "నాయనా, అమ్మా.. నాకు మీ ప్రేమ అవసరం ఉన్నప్పుడు, నాకు మీరు సహాయం అవసరం ఉన్నప్పుడు మీరు కనపడలేదు.
ఇప్పుడు నా భార్యను నేను కోల్పోయినప్పుడు, నా ఆశలు అన్నీ చనిపోయినప్పుడు మీరు నన్ను అడుగుతున్నారు. మీకు ఇంత డబ్బు కావాలా?" అంటూ వెంకట్రావు వారి ముఖాల్లోకి నిలదీశాడు.
ఆ క్షణం రామ్, నళిని ఏమీ మాట్లాడలేకపోయారు. వారి తలలు వంచుకున్నారు. వెంకట్రావు తన మనసులోని మాటలను పిల్లలకు చెప్పడం కొనసాగించాడు. "పిల్లలు.. మన జీవితాల్లో చాలా మందికి చాలా వస్తువులు ఉండవు, కానీ మాకు అన్నీ ఉన్నాయి. మాకు దృఢ సంకల్పం ఉండేది, గొప్ప విలువలు ఉండేవి, ఆత్మగౌరవం ఉండేది. మేము ఈ మూడు ఆస్తులను మీలో నింపడానికి కష్టపడ్డాం.
తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లల జీవితాలను చాలా విధాలుగా తీర్చిదిద్దుతారు. మా ఆస్తులను, భవిష్యత్తును మీ కోసం త్యాగం చేశాం. కానీ, మీరు మీ జీవితాలను మీ స్వార్థంతో చెడగొట్టుకున్నారు. మనం మన తల్లిదండ్రులు చేసిన త్యాగాలను అశ్రద్ధగా తీసుకుంటాం. వారు మన దగ్గర ఉన్నంతవరకు వారిని నిర్లక్ష్యం చేస్తాం. వారు మనల్ని విడిచి వెళ్ళిన తర్వాత పశ్చాత్తాపంతో దీర్ఘకాలం బాధపడతాం, వారికి మంచిగా ఉండటానికి రెండో అవకాశం ఇవ్వాలని దేవుడిని వేడుకుంటాం.
ఈ పశ్చాత్తాపం మీ జీవితాలను శాశ్వతంగా బాధించకూడదు. ఎందుకంటే, మీ తల్లి చివరి కోరిక ఒక్కసారి మిమ్మల్ని చూడాలి. ఆమె కోరిక నెరవేరకముందే ఆమె వెళ్లిపోయింది. నా గుండె బద్దలయ్యింది. ఎందుకంటే, ఆమె తన చివరి క్షణాల్లో కూడా మీ కోసం ఎదురుచూసింది. నేను ఇప్పుడు ఒంటరిగా ఉన్నాను.
నేను ఇప్పుడు ఒక వృద్ధాశ్రమంలో చేరాలని నిర్ణయించుకున్నాను. అక్కడ నాకు తోడుగా ఎవరూ ఉండరు, కానీ ప్రస్తుత పరిస్థితులలో ఇదే ఉత్తమమైన నిర్ణయం అని నేను భావిస్తున్నాను. నా జీవితపు చివరి దశలో ఎవరికీ భారం కాదలుచుకోలేదు, " అని వెంకట్రావు చాలా దృఢంగా అన్నాడు.
రామ్, నళిని కళ్ళు కన్నీళ్లతో నిండిపోయాయి. కానీ ఆ కన్నీళ్లు వారి తప్పులని చూపిస్తున్నాయి. వెంకట్రావు తన చివరి మాటగా, "పిల్లలు.. మీ తల్లిదండ్రులను ప్రేమించండి. వారు మీ కోసం చేసిన త్యాగాలను మీరు గౌరవించాలి. మీరు వారికి ఇచ్చిన దానికంటే వారు మీకు ఇచ్చినది ఎక్కువ. చివరికి, మీ దగ్గర అన్నీ ఉన్నా మీరు మీ తల్లిదండ్రులను కోల్పోతారు. ఆ కోల్పోయిన ప్రేమ మీకు ఎప్పటికీ దొరకదు, " అంటూ వెంకట్రావు అక్కడి నుండి వెళ్ళిపోయాడు.
వెంకట్రావు వెళ్ళిన తరువాత, రామ్, నళిని ఒకరి కళ్ళలోకి మరొకరు చూసుకున్నారు. వారి హృదయాలు బద్దలయ్యాయి. కానీ ఆ పశ్చాత్తాపం వారికి ఎప్పటికీ నిలబడదు. ఎందుకంటే వారు ఇప్పటికే చాలా ఆలస్యం చేశారు. నేటి సమాజంలో వేగంగా మారుతున్న జీవన విధానం ఒక చేదు వాస్తవాన్ని మన ముందుంచుతోంది. పిల్లలు చదువులు పూర్తి చేసి, ఉద్యోగాలు సంపాదించి, తమ కుటుంబాలను ఏర్పరచు కుంటున్నారు. కానీ ఆ ప్రక్రియలో తల్లిదండ్రులను పక్కన పెట్టడం, వారిని భారముగా భావించడం పెరుగుతోంది.
వృద్ధాప్యంలో శారీరకంగా బలహీనులు, ఆర్థికంగా అసహాయులు అయిన తల్లిదండ్రులు సొంత పిల్లల వద్ద ఆశ్రయం పొందలేక వృద్ధాశ్రమాల బాట పడుతున్నారు. ఇది మన సంస్కృతికి, మన కుటుంబ వ్యవస్థకు పెద్ద దెబ్బ. తల్లిదండ్రులు తమ జీవిత సుఖాలను త్యజించి, పిల్లల కోసం ఎన్నో కష్టాలు పడతారు. కానీ వారే వృద్ధాప్యంలో నిర్లక్ష్యం ఎదుర్కోవడం అత్యంత బాధాకరం. పిల్లలు తమ కెరీర్‌పై దృష్టి పెట్టడం తప్పు కాదు. కానీ అదే సమయంలో తల్లిదండ్రుల పట్ల ఉన్న బాధ్యతను విస్మరించడం మాత్రం క్షమించరాని లోపం. వారిని ఆదరించడం, వారి ఆరోగ్యాన్ని చూసుకోవడం, వారితో గడపడం పిల్లల ధర్మం. వేమన చెప్పినట్లు: "తల్లిదండ్రుల పాలు త్రాగి పెరిగినవాడు వారిని మరచిన తాతనై తల వంచును"
ఈ పద్యం మనకు గొప్ప పాఠం చెబుతుంది. తల్లిదండ్రులను నిర్లక్ష్యం చేసిన సంతానం చివరికి పశ్చాత్తాపంలో మునుగుతుంది. సమాజం ఎంత ఆధునికమైనా, తల్లిదండ్రుల త్యాగాలకు ప్రతిఫలం ఇవ్వడం మన ప్రధాన కర్తవ్యం. వారిని సంతోషంగా, గౌరవంగా ఉంచడం ద్వారానే మనం మన సంస్కృతి, మన మానవత్వాన్ని కాపాడగలము.
***
Ch. ప్రతాప్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
విజయదశమి 2025 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత పరిచయం:
నా పేరు Ch. ప్రతాప్. నేను వృత్తి రీత్యా ఒక ప్రభుత్వ రంగ సంస్థలో సివిల్ ఇంజనీరుగా పని చేస్తున్నాను. ప్రస్తుత నివాసం ముంబయి. 1984 సంవత్సరం నుండే నా సాహిత్యాభిలాష మొదలయ్యింది. తెలుగు సాహిత్యం చదవడం అంటే ఎంతో ఇష్టం. అడపా దడపా వ్యాసాలు, కథలు రాస్తుంటాను.
Comments