జీవన సంధ్యలో..
- Kandarpa Venkata Sathyanarayana Murthy
- Jun 30
- 6 min read
#JeevanaSandhyalo, #జీవనసంధ్యలో, #KandarpaMurthy, #కందర్పమూర్తి, #LifeMemories
Jeevana Sandhyalo - New Telugu Story Written By Kandarpa Murthy
Published In manatelugukathalu.com On 30/06/2025
జీవన సంధ్యలో - తెలుగు కథ
రచన: కందర్ప మూర్తి
పుట్టి పెరిగిన వాతావరణం, పరిస్థితులు, కుటుంబ పెద్దల ప్రోత్సాహం వల్ల పిల్లలు పెరిగి పెద్దవారైన తర్వాత వారి అభిరుచులు మనోభావాలు ఏర్పడతాయి. సంగీతం, సాహిత్యం, చిత్రకళ, ఆధ్యాత్మికత, శిల్పకళ, నాట్యం, దేశభక్తి.. మరేదైన కులవృత్తిలో మనసు లగ్నమవుతుంది.
మనిషి జీవితంలో జరిగిన కొన్ని విషాద లేక ఆనంద సంఘటనలు ఎప్పుడో ఒకప్పుడు జ్ఞప్తికి వస్తుంటాయి. ముఖ్యంగా బాల్యావస్థలో తెలిసీ తెలియని వయసులో చేసిన చిలిపి పనులు వయసు పెరిగిన తర్వాత లేక వృద్ధాప్యంలో గుర్తుకు వస్తే నవ్వు వస్తుంది.
అప్పట్లో పెద్దలు పిల్లల్ని క్రమశిక్షణలో ఉంచేందుకు కొన్ని కఠిన చర్యలు తీసుకునేవారు. ఆ రోజుల్లో వారు నేర్పిన క్రమశిక్షణ తర్వాత పిల్లలకు వారి భావి జీవితాలకు ఎంతో మేలు చేసేవి. అటువంటి సంఘటన (1955-56) సం. లో నేను పుట్టి పెరిగిన విశాఖపట్నం జిల్లా చోడవరంలో జరిగింది.
అప్పుడు నా వయసు పది సంవత్సరాల లోపే ఉంటుంది. నేను ప్రాథమిక పాఠశాలలో నాలుగవ తరగతి చదువుతున్నాను. మా అన్నయ్య హైస్కూలులో చదువుతున్నాడు. మా చదువులకు ఆటంకం లేకుండా ఇంటి ముఖద్వారానికి పక్కన చదువులగది (స్టడీ రూమ్) ఏర్పాటు చేసారు. అందులో గోడకు అరలు మా పుస్తకాలతో పాటు ఇతర వస్తువులు, పడుకోడానికి చాప, కర్ర బెంచి ఉండేవి. పాఠశాల తర్వాత చదువులు సాయంకాలం ఆటలు సాగేవి. రాత్రి చదువు అయిన తర్వాత అక్కడే చాపల మీద నిద్ర పోయేవారిమి. పరిక్షల సమయంలో కంబైండ్
చదువులు సాగేవి.
అప్పటి రోజుల్లో పిల్లలు పెద్దలంటే భయభక్తులు, క్రమశిక్షణతో మెలిగేవారు. అందులో మా ఇంట్లో నాన్న గారంటే భయం. ఆయన క్రమశిక్షణ ప్రవర్తనకు విలువిచ్చే వారు. ఎవరి వల్లనైన తప్పు జరిగినట్టు ఆయన దృష్టికి వస్తే పెద్ద శిక్ష వేసేవారు. అందువల్ల నాన్నకి ఎదురుగా వెళ్లాలంటే భయం. ఏదైనా కావలిస్తే అమ్మ ద్వారానే జరిపించుకునే వాళ్లం.
మా నాన్న గారు గాంధేయ వాది. కాంగ్రెస్ పార్టీని, అలాగే మహాత్మా గాంధీతో పాటు జవహర్ లాల్ నెహ్రూ అంటే గొప్ప అభిమానం. అందుకే ఆయన జిల్లా కాంగ్రెస్ సెక్రటరీగా కొనసాగుతు ఎక్కువ సమయం పార్టీ కార్యకలాపాలతో బిజీగా ఉండేవారు.
మా అమ్మ తమ్ముడు అంటే మేనమామ, మా అన్నయ్య ఇంట్లో ఏది కావల్సినా సమకూర్చేవారు.
మా మామయ్య పేరు రమణమూర్తి. హిందీ పండిట్ కోర్సుచేసి అన్నయ్య చదివే హైస్కూలులో హిందీ టీచర్గా ఉద్యోగం చేసేవారు. అప్పటికి పెళ్లి కానందున మా ఇంట్లోనే మా కుటుంబంతో కలిసి ఉండేవారు. అందువల్ల రాత్రిళ్లు మమ్మల్ని కూర్చోబెట్టి చదివించేవారు.
అన్నయ్య హైస్కూలు, నా ప్రాధమిక పాఠశాల మా ఇంటికి దగ్గరలోనే ఉండేవి. అన్నయ్య హైస్కూలుకి వెనక పెద్ద మామిడి తోట ఉండేది. మామిడి కాయల సీజన్లో కాయల కోసం అటు చక్కర్లు కొట్టేవాళ్లం.
అప్పట్లో హోదాను బట్టి సిగరెట్లు బీడీలు పొగాకు చుట్టలు కాల్చేవారు. మా తాతయ్య పొగాక చుట్టలు కాలిస్తే, మానాన్నకు నశ్యం (ముక్కు పొడుం) పీల్చే అలవాటుండేది. మా మామయ్యకి సిగరెట్లు తాగే అలవాటుంది. అప్పుడప్పుడు నా చేత కిళ్లీ షాపు నుంచి బర్కిలీ, సిజర్స్ లాంటి ఫిల్టర్ సిగరేట్ పేకెట్లు తెప్పించుకుని నాన్నా లేనప్పుడు దొడ్లోనో లేకపోతే మా స్టడీ రూమ్ లో తలుపు లేసుకుని అగ్గిపెట్టెతో సిగరెట్ వెలిగించి పొగ గాలిలో రింగులు రింగులుగా ఊదేవాడు.
నేను గదిలో ఉన్నప్పుడు మామయ్య వదిలే సిగరెట్ పొగ రింగుల్ని ధ్యానంగా చూస్తుండే వాడిని. మామయ్య నన్ను గమనించకుండా తన ధ్యాసలో ఉండేవాడు. తర్వాత ఇంట్లోకెళ్లి నోరు నీళ్లతో శుభ్రం చేసుకునే వాడు. మామయ్యకి సిగరెట్ అలవాటుందని తెల్సి అమ్మ మందలించేది. ఐనా ఏదో సమయంలో తన సిగరేట్ బ్రాంతి తీర్చుకునేవాడు.
మా ఇంటి పెరట్లో మంచినీటి బావి, కొబ్బరి అరటి చెట్లతో పాటు కూరగాయలు, దొండ పొట్ల బీర గుమ్మడి పాదులు ఉండేవి. పాదుల నుంచి కాయలు కోసిన తర్వాత ఎండిన పాదుల్ని తగల పెట్టేవారు. అలా ఒకసారి ఎండిన గుమ్మడి పాదు కాండం నుంచి దట్టమైన పొగ రావడం చూసాను. నాకూ మామయ్యలా నోట్లోంచి పొగ గాలిలో రింగులు వదలాలని ఉండేది. అందుకు ఈ గుమ్మడి పాదు ఎండిన కాండం బాగుంటుందని రెండు మూడు ముక్కలు సేకరించి నిక్కరు జేబులో దాచి పెట్టేను.
మామయ్య కాళీ చేసి పారేసిన సిగరెట్ పేకెట్లు, అగ్గిపెట్లు ఆడుకోడానికి దాచి పెట్టేవాడిని. సిగరెట్ పొగ ముచ్చట తీర్చుకోవాలంటే అగ్గి పెట్టి అవుసరం కనక పూజగదిలో అమ్మ లేనప్పుడు అగ్గిపెట్టెలోంచి రెండు మూడు అగ్గిపుల్లలు సేకరించి దగ్గరున్న కాళీ అగ్గిపెట్టెలో పెట్టుకున్నాను. ఎక్కడ కాల్చుకుందామా అనుకుంటే అన్నయ్య హైస్కూలు వెనక మామిడితోపు అనువుగా ఉంటుందనుకున్నాను.
ఇప్పుడు మామిడి కాయల సీజను కాదు కాబట్టి తోటమాలి ఎప్పుడో కాని ఉండడు. మనిషి సంచారం తక్కువగా ఉంటుంది.
ఒకరోజు సాయంకాలం సమయం చూసి ఎవరూ చూడరని తోటలో కెళ్లి పెద్ద మామిడిచెట్టు మొదట్లో కూర్చుని జేబులోని అగ్గిపెట్టెతో పాటు ఎండిన గుమ్మడి కాండం ముక్కలు పైకి తీసి నిప్పు ముట్టించి పొగ నోట్లోకి లాక్కుని మామయ్యలా పొగ రింగులు వదలడం మొదలెట్టాను. మధ్యలో దగ్గు వచ్చినా పొగ సరదా తీర్చుకుంటున్నాను.
మామిడి కొమ్మల కోసం వచ్చిన మా ఇంటి పాలికాపు వెంకన్న దూరం నుంచి నన్ను చూసి మా మామయ్యకు విషయం చెప్పాడు. వెంకన్న నేను సిగరేట్ తాగడం చూసాడన్న సంగతి నాకు తెలియదు. నేను మామూలుగా ఇంట్లోకి పోయి కాళ్లూ చేతులు నోరు కడుక్కుని మా స్టడీ రూము కొచ్చాను.
మామయ్య అక్కడ బెంచీ మీద కూర్చున్నాడు. మామయ్యకి నేను సిగరెట్ తాగిన విషయం తెల్సిందని నాకు తెలవక మామయ్య పిలిస్తే దగ్గరగా వెళ్లి నిలబడ్డాను. ఎక్కడ నుంచి వస్తున్నావని ఏదో అడుగుతుంటే తోచిన అబద్ధాలు చెబుతున్నాను. సడన్ గా మామయ్య నా దవడ మీద లెంపకాయ కొట్టాడు. చేతి ఐదు వేళ్ళు నా బుగ్గల మీద పడి ఎర్రగా మారాయి. అంత గట్టి దెబ్బ తగులుతుందని మామయ్యా అనుకోలేదట.
"అమ్మా !" అంటూ అరుస్తూ కింద పడ్డాను. నా అరుపు విని అమ్మ వంటగదిలోంచి స్టడీ రూముకి పరుగెత్తుకువచ్చింది. కింద పడ్డ నేను వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తున్నాను.
నన్ను ఒళ్లోకి తీసుకుని ఓదారుస్తూ "ఎందుకురా చిన్నాడిని అలా కొట్టావ్ " అని ఎర్రగా కందిన నా బుగ్గల్ని చూబెడుతూ గద్దించింది అమ్మ.
"అక్కా, వాడేం చేసాడో తెలుసా "అంటూ పాలికాపు అప్పన్న చూసిన విషయం మామయ్య చెప్పాడు.
"నిన్ను చూసే వాడలా సిగరెట్లు కాల్చడం నేర్చుకుంటున్నాడని" చివాట్లు వేసింది.
మామయ్య అక్కడి నుంచి మాట్లాడకుండా బయటకు వెళిపోయాడు. అమ్మ నన్ను వంటగదిలోకి తీసుకెళ్ళి బుగ్గలకి కొబ్బరినూని రాసి సముదాయించింది. ఈ విషయం నాన్న గారికి తెలియకుండా జాగ్రత్త పడ్డారు. ఆయన క్రమశిక్షణ ఎలాగుంటుందో ఇంట్లో అందరికీ తెలుసు. రెండు రోజుల వరకూ మామయ్య మా స్టడీ రూమ్ వైపు రాలేదు.
మూడవరోజు చదువుల గదిలో నేనుండగా వచ్చి బెంచీ మీద కూర్చుని నన్ను దగ్గరకు రమ్మన్నాడు. నేను వెళ్ల లేదు. తనే నా దగ్గరకు వచ్చి చెయ్యి పట్టుకుని తీసుకెళ్లి బెంచీ మీద తన పక్కన కూర్చో బెట్టుకుని సారీ చెబుతూ జేబులోంచి చాక్లెట్ తీసి నాకిస్తూ "నిన్ను కోపంతో కొట్టలేదురా, సిగరెట్ కాల్చడం అలవాటు మంచిది కాదు. నేను కూడా ముందు స్నేహితుల సాంగత్యంలో స్టైల్ కోసం సిగరెట్లు కాల్చడం మొదలెట్టా. తర్వాత అలవాటుగా మారి వదలలేకపోతున్నా.
ఉద్యోగం రాకముందు మానాన్న జేబులోంచి, అమ్మ పోపుల పెట్టెలో ఉంచిన చిల్లర డబ్బులు దొంగతనం చేసి సిగరెట్లు కాల్చేవాడిని. ఎంత ప్రయత్నం చేసినా వదలలేక పోతున్నా.
కాబట్టి నువ్వు నాలాగ అవకూడదని భయ పెట్టాలనుకున్నా. అంత గట్టిగా దెబ్బ తగులుతుందని అనుకోలే”దని సముదాయించాడు. తర్వాత ఎప్పటిలా మా చదువులు కొనసాగాయి.
తర్వాత మా నాన్న గారి క్రమశిక్షణ, మామయ్య కొట్టిన చెంపదెబ్బ భావి జీవితంలో ఎంతో ఉపయోగ పడ్డాయి. నేను రక్షణ దళంలో(1965) చేరిన కొత్తలో సహచరుల సాంగత్యంలో
ధూమపానం మద్యపానం పేకాట లాంటి దురలవాట్ల నుంచి రక్షించుకోగలిగాను. ఎవరైన స్నేహితుడు సిగరెట్ ఇస్తే మామయ్య కొట్టిన చెంపదెబ్బ జ్ఞప్తికి వచ్చి దూరంగా ఉండేవాడిని.
తర్వాత విశాఖపట్నంలో పోలీటెక్నిక్ సాంకేతిక విద్యను మద్యలో వదిలి 1965 సం. పాకిస్థాన్ - ఇండియా యుద్ధ సమయంలో సైనిక వైద్య విభాగంలో మేల్ నర్సుగా ప్రవేశించి దేశ సరిహద్దులు ఎతైన హిమాలయ ప్రాంతాల్లో చలి ప్రదేశాల్లో విధులు నిర్వహించవల్సి వచ్చేది. అక్కడి క్లిష్ట వాతావరణ పరిస్థితులను బట్టి ప్రభుత్వమే సైనికులకు ఫ్రీగా మధ్యం సరపరా చేసేది. వారానికి రెండు సిగరెట్ పేకెట్లు, రెండు అగ్గిపెట్టెలు ఇచ్చేవారు. కోడిగుడ్లు ఇంకా వేడి పుట్టించే వస్తువులు లభ్యమయేవి.
నేను ఇంటి వద్ద నుంచి శాకాహారి నైనందున ఎక్కడ ఎటువంటి పరిస్థితుల్లో ఉన్నా మద్యం కాని, సిగరెట్, మాంసం ముట్టకుండా శాకాహారిగానే సైన్యం నుంచి పదవీ విరమణ చేసినందుకు గర్వంగా ఉంది. ఇదంత పెద్దలు నేర్పిన క్రమశిక్షణ ఫలితమే.
బాల్యావస్థ విధ్యార్థిగా చదువులతో పాటు అనేక చిలిపిచేష్టలు, ఆటలు, పాటలు.. ఎన్నో గుర్తుకు వస్తుంటాయి. నేను విద్యార్థి దశలో ఉన్నప్పుడు సైకిల్ రైడింగ్, డాంకీ రైడింగ్, స్విమ్మింగ్ నేర్చుకునేటప్పుడు తగిలిన దెబ్బలు, కుక్క వెంటపడి కరిచిన గాట్లు, సైకిల్ టైర్ నడుపుతు పరుగులు, తాటి ముంజకాయ చక్రాల బళ్లు, కర్ర బిళ్ల ఆటలు, అగ్గిపెట్టెలతో దారం కట్టి టెలిఫోన్ కబుర్లు, కోతి కొమ్మచ్చి ఆటలు అలాగే చదువు మధ్యలో ఆపి సైన్యంలో చేరిన తర్వాత విధుల నిర్వర్తించే సమయంలో జరిగిన సంఘటన ఎన్నో జ్ఞాపకాలుగా ఉండిపోయాయి.
మా బాల్య చదువులు ఎంతో ఘనంగా జరిగేవి. గురువులు చిత్తశుద్ధితో చక్కటి క్రమశిక్షణ మనోవికాసం నైతిక విలువలు దేశభక్తి అంశాలతో విద్య నేర్పేవారు.
అప్పట్లో తెలుగు పత్రికలు కూడా విలువలతో కూడిన అంశాలతో ఉండేవి. పిల్లల్లో సాహిత్యాభిలాష, కలం స్నేహం, మేధస్సుకు సంబంధించిన చిక్కుప్రశ్నలు, హాస్యోక్తులు
ఉండేవి. పిల్లలకు యువతకు గృహిణులకు వయోవృద్ధులకు సంబంధించి అనేక అంశాలతో పత్రికలు వెలువడేవి.
నేను మా ఊరి స్థానిక గ్రంథాలయంలో వివిధ దిన పత్రికలు, బాల సాహిత్య మాసపత్రికలు తర్వాత సామాజిక నవలలు, నేర పరిశోధ నవలలు చదువుతు తెలుగు సాహిత్యం మీద
అభిలాష పెరిగి చిన్న చిన్న హాస్య రచనలు చేసి, కార్టూన్లు గీసి పంపితే హాస్య పత్రికలలో ప్రచురితమయేవి.
సైన్యంలో చేరిన తర్వాత నా ఉద్యోగమంతా ఉత్తరాది, దేశ సరిహద్దుల్లోనే సాగినందున తెలుగు సాహిత్యం తో అనుబంధం తెగిపోయింది. ఇప్పటి రోజుల్లా అప్పుడు ప్రసార సాధనాలు అంతర్జాల సౌకర్యం ఉండేవి కావు.
సైన్యంలో చేరిన తర్వాత విధుల సమయంలో అనేక సాహస విషాద హాస్య ఘటనలు జరిగాయి. ఇప్పుడు అంటే నా వయోవృద్ధ 79 సం. సమయంలో అవన్నీ నెమరు వేసుకుని కథలు, విశ్లేషణ వ్యాసాలు, బాల సాహిత్యం, కవితలు గేయాలుగా రచించి నా మేధస్సుకు పదును పెడుతున్నాను.
మనం రచించిన కథ కాని వ్యాసం కాని మరే రచన అయినా కాలక్షేపానికి కాకుండా సమాజంలో పదిమందికి ఉపయోగ పడేదిగా ఉండాలని నా ఆంతర్యం.
నాకు చిన్నతనంలో సిగరెట్ అలవాటు కాకుండా చెంపదెబ్బతో తీర్చిదిద్దిన మా మేన మామయ్య తర్వాత సుదీర్ఘ ఉద్యోగపర్వంలో గ్రేడ్ వన్ హిందీ పండిట్ గా పదవీవిరమణ చేసి
కొడుకులు కూతుళ్లు మనుమలు మనుమరాండ్ర మద్య 86 వ సం. లో కూడా డాక్టర్లు స్మోకింగ్ వద్దని చెప్పినా అంతిమ సమయం వరకు సిగరెట్ తాగందే ఉండలేకపోయారు.
గత జీవితానుభవాలు తలుచుకుంటే కొత్త తరానికి పాతతరానికీ వ్యత్యాసం, కలుగుతున్న మార్పులు, అప్పటి ఉమ్మడి కుటుంబ వ్యవస్థ, కుటుంబ సభ్యుల అన్యోన్యతలు, బాంధవ్యాలు చిన్ననాటి స్నేహితులు, ఆటపాటలు, అమాయకత్వం, గత జీవిత అనుభూతులు జ్ఞప్తికి వస్తే మళ్లీ అటువంటి రోజులు చూడలేమని వేదన కలుగుతుంది.
స్వస్తి
కందర్ప మూర్తి గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
విజయదశమి 2025 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx/docs రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత పరిచయం: https://www.manatelugukathalu.com/profile/kandarpamurthy
పూర్తి పేరు : కందర్ప వెంకట సత్యనారాయణ మూర్తి
కలం పేరు : కందర్ప మూర్తి
పుట్టి పెరిగిన ఊరు : 02 జూలై -1946, చోడవరం (అనకాపల్లి జిల్లా)ఆం.ప్ర.
భార్య పేరు: శ్రీమతి రామలక్ష్మి
కుమార్తెలు:
శ్రీమతి రాధ విఠాల, అల్లుడు డా. ప్రవీణ్ కుమార్
శ్రీమతి ఉషారమ , అల్లుడు వెంకట్
శ్రీమతి విజయ సుధ, అల్లుడు సతీష్
విద్యార్థి దశ నుంచి తెలుగు సాహిత్యం మీద అభిలాషతో చిన్న కథలు, జోకులు, కార్టూన్లు వేసి పంపితే పత్రికలలో ప్రచురణ జరిగేవి. తర్వాత హైస్కూలు చదువులు, విశాఖపట్నంలో పోలీటెక్నిక్ డిప్లమో కోర్సు చదివే రోజుల్లో 1965 సం. ఇండియా- పాకిస్థాన్ యుద్ధ సమయంలో చదువుకు స్వస్తి పలికి ఇండియన్ ఆర్మీ మెడికల్ విభాగంలో చేరి దేశ సరిహద్దులు,
వివిధ నగరాల్లో 20 సం. సుదీర్ఘ సేవల అనంతరం పదవీ విరమణ పొంది సివిల్ జీవితంలో ప్రవేసించి 1987 సం.లో హైదరాబాదు పంజగుట్టలోని నిజామ్స్ వైద్య విజ్ఞాన సంస్థ (నిమ్స్ సూపర్ స్పెషాలిటీ హాస్పిటల్) బ్లడ్ బేంక్ విభాగంలో మెడికల్ లేబోరేటరీ సూపర్వైజరుగా 18 సం. సర్వీస్ చేసి పదవీ విరమణ అనంతరం హైదరాబాదులో కుకట్ పల్లి
వివేకానందనగర్లో స్థిర నివాసం.
సుదీర్ఘ ఉద్యోగ సేవల పదవీ విరమణ తర్వాత మళ్లా తెలుగు సాహిత్యం మీద శ్రద్ధ కలిగి అనేక సామాజిక కథలు, బాల సాహిత్యం, సైనిక జీవిత అనుభవ కథలు, హాస్య కథలు, విశ్లేషణ వ్యాసాలు, కవితలు, గేయాలు రాయగా బాలమిత్ర, బుజ్జాయి, బాలల చంద్ర ప్రభ, హాయ్ బుజ్జీ,
బాలభారతం, బాలబాట, మొలక, సహరి, సాక్షి ఫన్ డే, విపుల,చిన్నారి, హాస్యానందం, ప్రజాశక్తి, గోతెలుగు. కాం, తపస్వి మనోహరం, సాహితీ కిరణం, విశాఖ సంస్కృతి, వార్త ఇలా వివిధ ప్రింటు, ఆన్లైన్ మేగజైన్లలో ప్రచురణ జరిగాయి.
నాబాలల సాహిత్యం గజరాజే వనరాజు, విక్రమసేనుడి విజయం రెండు సంపుటాలుగాను, సామాజిక కుటుంబ కథలు చిగురించిన వసంతం, జీవనజ్యోతి రెండు సంపుటాలుగా తపస్వి మనోహరం పబ్లికేషన్స్ ద్వారా పుస్తక రూపంలో ముద్రణ జరిగాయి.
నా సాహిత్య రచనలు గ్రామీణ, మద్య తరగతి, బడుగు బలహీన వర్గ ప్రజల, జీవన విధానం, వారి స్థితిగతుల గురించి రాస్తు సమాజానికి ఒక సందేశం ఉండాలని కోరుకుంటాను.
Comments