మనుషులు - మనసులు
- Yasoda Pulugurtha
- May 29
- 10 min read
#YasodaPulugurtha, #యశోదపులుగుర్త, #మనుషులుమనసులు, #ManushuluManasulu, #TeluguHeartTouchingStories
Manushulu Manasulu - New Telugu Story Written By Yasoda Pulugurtha
Published In manatelugukathalu.com On 29/05/2025
మనుషులు - మనసులు - తెలుగు కథ
రచన: యశోద పులుగుర్త
(ఉత్తమ రచయిత్రి బిరుదు గ్రహీత)
అప్పుడే ఆఫీస్ నుండి వచ్చిన కళ్యాణ్‌కి కాఫీ చేతికందిస్తూ, తను కూడా కాఫీ తెచ్చుకుని సోఫాలో అతని పక్కనే కూర్చుని కాఫీ తాగుతోంది పల్లవి. “ఆ పల్లూ, రేపు ఉదయం ఫ్లైట్‌కి బెంగుళూరు నుండి వస్తోంది అమూల్య, శాన్విని తీసుకుని. మా చెల్లెలూ, బావగారూ యూకే ఆఫీస్ పని మీద అర్జెంట్‌గా వెళ్లాలిట. వాళ్ల కంపెనీ ఇద్దరినీ ప్రాజెక్ట్ పనిమీద యూకే పంపిస్తోంది. అయిదు నెలలు ఉండాలిట అక్కడ. శాన్విని తీసుకెళ్లడం కుదరదని, తాము తిరిగి వచ్చేవరకు నీవూ, వదినే దాన్ని చూడాలన్నయ్యా అని ఫోన్ చేసింది. మా బావ రాహుల్ కూడా ఫోన్ చేసి, “మీకిబ్బంది కలిగిస్తున్నాం బావగారూ” అంటూ ఒకటే మొహమాట పడిపోతున్నాడు.
వేరే ఆప్షన్‌ లేని మూలాన అంటూ బోల్డన్ని ఎక్స్‌ప్లనేషన్స్‌ ఇచ్చుకున్నాడు పాపం. ఇబ్బంది ఏముంటుంది రాహుల్, మా పిల్లలతో బాటే శాన్వీ కూడా అంటూ సర్ది చెప్పాను. అయినా దాని అత్తగారూ, బావగారి కుటుంబం అంతా ఇక్కడే ఉండగా, వారితో సంబంధాలను దూరం చేసుకుంటూ, ఇలా మనింట్లో దాని పిల్లను వదలడం నాకు ఎందుకో నచ్చడం లేదు పల్లూ. ఏదైనా అంటే ఏడ్చేస్తుంది, నిష్టూరంగా మాట్లాడుతుంది. అమ్మ లేదు కదా అని ఒకరకంగా పాపం అని జాలిపడవలసి వస్తోంది. ఆ మాత్రం దానికి అర్థం కాకపోతే ఎలా పల్లూ?” రాహుల్ అయినా చెప్పొద్దా?”
“మీరన్నది నిజమే. అలా అని తొందరపడి ఏదైనా మాట అంటే, ఆ మాటను వెనక్కి తీసుకోలేం. జీవితాంతం ఒకరి ముఖం మరొకరు చూసుకోకుండా అయిపోతుంది. మీ అమ్మాయిని మేము చూడం అని ఎలా అనగలం? శాన్వీ బెంగపెట్టుకోకుండా ఉండాలేగానీ, తను మనకు బరువా ఏమన్నానా?” అయినా మన పిల్లలు ఆకాశ్, మేఘనతో కలసిపోతుంది లెండి. మన పిల్లలు కూడా శాన్వీతో పేచీలు పెట్టుకునే రకంకాదు. కళ్యాణ్, అమూల్య అన్నా చెల్లెళ్లు. కళ్యాణ్ ఇంటర్ మొదటి సంవత్సరం చదువుతున్నప్పుడే తండ్రి చనిపోయాడు. ఒక ప్రైవేట్ హైస్కూల్‌లో టీచర్‌గా పనిచేస్తున్న అనసూయ తన పిల్లలిద్దరినీ చదివించి ప్రయోజకులను చేసింది. ఎం. కాం పాస్ అయిన కళ్యాణ్, బ్యాంకింగ్ ఎగ్జామ్స్ వ్రాసి ఒక జాతీయ బ్యాంక్‌లో క్లర్క్‌గా చేరిపోయాడు. అమూల్యని ఇంజనీరింగ్ చదువుతానంటే చదివించారు.
కళ్యాణ్ బ్యాంక్ ఉద్యోగంలో బాగా స్థిరపడిన తరువాత డిగ్రీ పాసైన పల్లవితో వివాహం జరిగింది. పల్లవి కూడా ఒక సాధారణ మధ్యతరగతి కుటుంబం నుండి వచ్చిన అమ్మాయి. ముగ్గురు అక్కచెల్లెళ్లూ, ఒక తమ్ముడి మధ్య రెండవ ఆడపిల్లగా పుట్టిన పల్లవి పరిస్థితులను అర్థం చేసుకుని ఉన్నంతలో సర్దుకుపోయే మనస్తత్వం కల అమ్మాయి. ఇంటి బాధ్యతలను సక్రమంగా నిర్వహిస్తూ, తన చెల్లినీ, తల్లినీ అభిమానంగా చూసుకునే పల్లవి పట్ల కళ్యాణ్‌కు అంతులేని అనురాగం. అమూల్య స్వభావం వేరు. ఆ అమ్మాయికి అహం, గర్వం ఎక్కువ. అందంగా ఉంటుంది. చదువు పూర్తి అవుతూనే బెంగుళూరులో ఒక మంచి కంపెనీలో ఉద్యోగంలో సెలక్ట్ అయిపోవడంతో, అహంభావం పరాకాష్టకు చేరుకుంది.
తన కంపెనీలోనే పనిచేస్తున్న రాహుల్ అనే యువకుడిని ప్రేమించి పెళ్లి చేసుకుంది. ఇద్దరూ బెంగుళూరులోనే ఫ్లాట్ కొనుక్కున్నారు. వారికొక అమ్మాయి శాన్వి. అయిదేళ్లు ఆ పాపకు. మూడు సంవత్సరాల క్రితమే కళ్యాణ్, అమూల్యల తల్లి స్వర్గస్తురాలైంది. పెరాలసిస్ వచ్చిన అనసూయమ్మకి ఎంతో సేవ చేసింది పల్లవి. తల్లిని చుట్టపు చూపుగా చూడడానికి వచ్చి రెండు రోజులుండి వెళ్లిపోయేది అమూల్య. శెలవు లేదని, అర్జెంట్ పనున్నదంటూ ఏవో సాకులు చెప్పేది. కానీ తానున్న రెండురోజులూ మాత్రం పల్లవిని మాటలతో తెగ హింసించేది. "అమ్మకు కాస్త మెత్తగా అన్నం వండచ్చు కదా వదినా? ఇలా వండితే అమ్మ ఎలా నవల గలుగుతుందనో?
కూరలో ఉప్పు ఎక్కువ వేసేసావు. చప్పిడివి పెట్టాలని తెలీదా?" అంటూ, ఏదో ఒక రకంగా సాధిస్తూనే ఉండేది. ఒకరోజు పళ్లరసం ఇవ్వలేదని పెద్ద రాద్ధాంతం చేసింది. నిజంగా ఏదో పనిహడావిడిలో తను మరచిపోయింది. అమూల్య తనతో అలా గొడవపెట్టుకునే కంటే, "అయ్యో వదిన మరచిపోయిందేమో" అనుకుంటూ, తను ఆ మాత్రం పళ్లరసం తీసి తల్లికి ఇవ్వలేదా?” "ఓ పదిరోజులు శెలవు పెట్టుకుని వచ్చి తల్లి దగ్గరే ఉండి తల్లికి సేవ చేయచ్చు కదా?" ఊహూ, వచ్చిన రెండో రోజే ఆఫీస్‌లో పనుందంటూ పరుగెత్తేది.
అమూల్య అత్తగారూ, మామగారూ పెద్దకొడుకు దగ్గర ఇక్కడే హైదరాబాద్‌లో ఉంటారు. పుట్టింటికి వచ్చి వెళ్తున్న అమూల్య ఎప్పుడూ అత్తవారింటికి వెళ్లిన దాఖలాలు లేవు. పెళ్లై కొత్తగా అత్తవారింటికి వెళ్లినప్పుడు, తోటికోడలు తనను చిన్నబుచ్చేట్టుగా మాట్లాడిందట. అంతేకాదు, అత్తగారు కూడా దానికి వత్తాసు పలికారట. ఈ విషయాన్ని ఏడుస్తూ అత్తగారితో చెప్పుకున్న అమూల్య మాటలు, అత్తగారి చెవిలో పడ్డాయి.
ఆ సందర్భంలో అమూల్యకు నచ్చ చెప్పి సర్దుకోవాలని అత్తగారు అనలేదు. పుట్టింటికి వచ్చినప్పుడు కూడా, ఆమె ఎప్పుడూ "అత్తవారింటికి వెళ్లి చూసి రమ్మా"నని చెప్పేది కాదు.
అమూల్య తోటికోడలు ఆస్తిపరురాలు అయినా, ఆమెలో అహంభావం కానీ, గర్వం కానీ కనపడేవి కావు. తాము మాట్లాడినపుడు ఎంతో మర్యాదగా వ్యవహరించేది. ఆమె భర్త హైదరాబాద్‌లో సాఫ్ట్‌వేర్ ఇంజనీర్. అమూల్య హైదరాబాద్‌కు తల్లిని చూడటానికి వచ్చినా, బావగారింటికి వెళ్లి అత్తగారిని కలవదు.
అమూల్య అత్తగారూ మామగారే ఒక్కోసారి బెంగళూరుకు వెళ్లి రెండు రోజులు ఉంటారు. కొడుకూ కోడలూ ఆఫీసుకెళ్లిపోతే, వారిద్దరికీ ఒంటరితనమే మిగులుతుంది. హైదరాబాద్‌లో పెద్ద కోడలు ఉద్యోగం చేయదు. అదీ కాక, ఆవిడకు ఇక్కడ బంధువులు ఎక్కువ. ఆమె అన్నలూ, చెల్లెళ్లూ, భర్త తరఫున చుట్టాలూ అందరూ ఇక్కడే ఉంటారు. ఎప్పుడూ ఏదో ఫంక్షన్‌లు, హడావిడిగా ఉంటుంటారు.
పెద్ద కోడలూ, అత్తగారూ చాలా ఆత్మీయంగా, ఎలాంటి పొరపొచ్చాలు లేకుండా జీవిస్తున్నారు. కానీ అమూల్య మాత్రం అత్తగారితో ముభావంగా ఉంటుంది.
తన అత్తగారిని కనీసం పలకరించనంత అమూల్య, పల్లనిని మాత్రం నానా మాటలాడుతూ ఉంటుంది. తన తల్లిని జాగ్రత్తగా చూసుకోవడం లేదన్న అభిప్రాయాన్ని మాటల్లో పలికించసాగుతుంది.
తల్లి మరణించిన తరువాత, అమూల్య హైదరాబాద్‌కు రావడం తగ్గించింది. వస్తే అత్తవారింటికి వెళ్లాల్సి వస్తుందేమోనన్న భయం.
అమూల్య అత్తగారు మాత్రం మంచి వ్యక్తిత్వం కలిగినవారు. కళ్యాణ్ ఇంటికి వచ్చినప్పుడు ఎంతో అభిమానంగా మాట్లాడుతుంటారు. తమ కోడలు అమూల్య గురించి ఒక్కసారి కూడా చెడుగా మాట్లాడిన దాఖలాలు లేవు.
ఒకసారి అమూల్య, అత్తగారు అన్నయ్య ఇంటికి తరచుగా వెళ్లే విషయాన్ని తెలిసి, అన్నగారితో కోపంగా ఇలా అన్నది:
"మీరేమైనా ఆవిడను ఆహ్వానిస్తున్నారా, అంతగా?"
కళ్యాణ్ తెల్లబడిపోయాడు.
"అదేమిటే అమూ, ఆవిడ అభిమానంగా వస్తుంటే పెద్దావిడని వద్దంటామా? అయినా వియ్యాలవారిని పలకరించకపోవడం, ఒక్కసారి కూడా మర్యాదగా ఆహ్వానించకపోవడం సరైనది కాదుగా!" అని మందలించాడు.
కళ్యాణ్ తన చెల్లెల్నీ, బావగారినీ పండుగలప్పుడు ఫోన్ చేసి తప్పక రమ్మని చెప్పుతూనే ఉంటాడు.
పల్లవి, కళ్యాణ్‌తో "శాన్వి మనకు బరువా?" అన్నానా అన్న మాట అందేగానీ, ఆమెకి అమూల్య స్వభావం తెలియక కాదు. తమది టూ బెడ్‌రూమ్ అపార్ట్‌మెంట్. తమ బడ్జెట్‌కి అనుగుణంగా, భర్త జీతాన్ని పరిగణనలోకి తీసుకుని కొనుక్కున్న ఇంటి ఇది. అతిథుల కోసం కాదు – తమకోసం మాత్రమే.
అమూల్య వచ్చిన ప్రతీసారి, "అబ్బా వదినా, ఈ ఇల్లు మీకు ఇరుకుగా అనిపించడం లేదా? నాకు అయితే ఊపిరాడనట్లుంటుంది!" అంటూ, "ఈ ఫ్లాట్ మీకు ఎలా నచ్చింది? త్రీ బెడ్‌రూమ్ అపార్ట్‌మెంట్ కొనాలనుకోవలేదా?" అంటూ చిరాకు పంచుతుంది.
తనొచ్చినపుడు ఒక బెడ్‌రూమ్ ఆక్రమించేసుకుంటుంది. తనకోసం అన్ని సదుపాయాలు, సౌకర్యాలు ఉండాలనే తలంపుతో మాట్లాడుతుంది.
పాపం, అత్తగారు ఉన్నప్పుడు, అనారోగ్య కారణంగా ఒక బెడ్‌రూమ్ ఆమెకే ఇచ్చారు. అప్పుడప్పుడు చూడడానికి వచ్చేవాళ్లయిన అమూల్య తల్లి గదిలో పడుకోవచ్చుగా! కానీ, ఊహూ.. హాల్‌లోని దివాన్‌ మీదే పడుకునేది. తన భర్త, పిల్లలు మరో గదిలో పడుకుంటే, తాను అత్తగారి గదిలో పడుకుని, ఆవిడ బాత్‌రూమ్‌కి వెళ్లేటప్పుడు సహాయం చేస్తూ ఉండేది.
ఇప్పుడు తన ఆడపడుచు శాన్విని తీసుకుని వస్తోంది. సహాయం అడిగినప్పుడు చేయడం తమ బాధ్యత. వాళ్లే అడిగారు కాబట్టి, "లేదు చూడలేము" అనడం సంస్కారం కాదు.
మరునాడు అమూల్య శాన్వితో కలిసి ఫ్లైట్‌లో దిగింది. అన్నగారి ఇంటికి వచ్చింది. శాన్వి అయిదేళ్ల పిల్లలా లేదు. బక్కగా, నీరసంగా కనిపించింది. చురుకుగా లేదు.
శాన్వి గురించి అమూల్య ఎంతో జాగ్రత్తలు చెబుతుంది. “అది తినదు, ఇది తినదు” అంటూ పెద్ద లిస్ట్ లాగే చదివేసింది.
"అన్నం తినకపోతే వదిలేయ్ వదినా. బ్రతిమాలకండి. ఏ పిజ్జా అయినా, మాక్ అండ్ చీజ్, బ్రెడ్, పీనట్ బటర్ లాంటివి ఇచ్చేస్తే హ్యాపీగా తినేస్తుంది. పెరుగు అయితే అస్సలు తినదు.
బలవంతంగా పెడతావేమో, వాంతి చేసుకుంటుంది. పొద్దున్న టిఫిన్ లాంటివి తినదు. కుర్‌కురే పాకెట్ అయినా, ఆలూ చిప్స్ అయినా ఇస్తే చాలు – సంతోషంగా తినేస్తుంది. అన్నట్లు, ఆ స్నాక్స్ గురించి నీకు అవగాహన లేదేమో! తెప్పించమంటావా?"
దీన్ని వినీ పల్లవి మృదువుగా స్పందించింది: "వద్దులే అమూల్యా. నాకు తెలుసు. నేను చూసుకుంటాను. శాన్వి గురించి దిగులు పడకూ. "
అమూల్య వెళ్తూ కూతురిని వదలలేక కన్నీళ్లు పెట్టుకుంది. పల్లవికి జాలి కలిగింది. తల్లి హృదయం అర్థమైంది.
అయితే, అమూల్యకి అహంభావం లేకపోతే, తన ఊరిలోనే ఉన్న తాతా, బామ్మ దగ్గర శాన్విని ఉంచితే మర్యాదగా ఉండేది కదా! తమకెవ్వరూ లేనట్టు ప్రవర్తిస్తూ శాన్విని తమ ఇంట్లో వదిలిపెట్టారు. శాన్వి తాతా, బామ్మకి ఈ విషయం తెలిసి బాధపడరా? మనవరాలు అంటే వాళ్లకు అపురూపంగా ఉండదు?
అదే సమయంలో, అమూల్య భర్త కూడా ఈ విషయంలో ఆమెకే మద్దతుగా ఉండటం పల్లవికి అర్థం కాలేదు. అంతగా ఆమెను ఎందుకు సమర్థిస్తున్నాడో తెలియక ఆశ్చర్యపోయింది.
అమూల్య సలహాతో శాన్విని ఇంటికి దగ్గరలో ఉన్న కాన్వెంట్ స్కూల్‌కి పంపుతున్నారు. శాన్వి ఆకాష్, మేఘనలతో కలసిపోయింది. మేఘన శాన్వికంటే నాలుగు నెలలు చిన్నది. ఆకాష్‌కి ఏడు సంవత్సరాలు. ఇద్దరూ అందంగా, ఆరోగ్యంగా ఉంటారు.
మేఘనను చూసి అమూల్యకు కొద్దిపాటి అసూయ ఉన్నట్లు కనపడుతుంది. శాన్వికంటే చిన్నదైనా, మేఘన ఎత్తుగా, నిగారుగా, నిండిన బుగ్గలతో కనిపిస్తుంది. తన కూతురు పక్కన పీలగా, చిన్నగా కనబడుతుందన్న తలంపే ఆ అసూయకు కారణమై ఉండొచ్చు.
శాన్వి కి అత్త ఇంట్లో అలవాటు అవుతోంది. మొదట్లో ఉదయాన్నే లేవడానికి పేచీపెట్టినా, మేఘన తన కంటే ముందే లేచిపోయి అన్ని పనులూ చేసేసుకోవడంతో, తను కూడా మేఘన కంటే ముందులేవాలని పోటీ పడేది. వాళ్లతోబాటూ బ్రేక్ ఫాస్ట్ కి కూర్చుని ఇడ్లీ మీద నెయ్యి వేసుకుని కారప్పొడి నంచుకుంటూ లొట్టలేసుకుంటూ తినేది. “మరో ఇడ్లీ కావాలత్తా” అంటూ మారు వేయించుకునేది.
ఒకరోజు బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేస్తుంటే అమూల్య వీడియో కాల్ చేసింది.
“అమ్మా మరేమోనే, ఈరోజు అత్త పూరీ చేసింది. ఆలూ కర్రీ కూడా చేసింది. యమ్మీ గా ఉంది తెలుసా. నీవు అస్సలు చేసి పెట్టవు నాకు. అత్త ఇడ్లీ కూడా పెట్టిందనే సరికి, ” అమూల్యకు కోపం బుస్సున వచ్చేసింది. “వదినా, శాన్వి అవేమీ తినదని చెపితే, నీవు దానికి బలవంతంగా పెట్టడమేమిటని?” నిలదీసింది.
“నేను పెట్టడం కాదు అమూల్యా. బ్రెడ్, జామ్ ఇస్తుంటే, వద్దని మా పిల్లలు తింటున్న ఇడ్లీనే తింటానంటుంది. ఈరోజు పూరీచేస్తే నేనూ తింటానని గొడవ. మా పిల్లలకు బయట జంక్ ఫుడ్ తెప్పించను. చాలా వరకూ వాళ్ల కిష్టమైనవన్నీ ఇంట్లో నేనే చేసి పెడతా. ”
“అమ్మా, అమ్మా, నేను పెరుగు అన్నం తిన్నాను, వాంతి అవలేదంటూ గర్వంగా చెబుతోంది శాన్వి, వీడియో కాల్ లో. ”
“అదేమిటొదినా, దానికి పెరుగు అసహ్యం, బలనంతంగా కుక్కి పెడుతున్నావా ఏమిటి?”
“అయ్యో, అమూల్యా, అలా ఎందుకు చేస్తాను?” మా పిల్లలు తింటుంటే తనకీ కావాలంది. అయినా పెరుగు తినకపోతే ఎలా అమూల్యా, ఒకరోజు వాంతి చేసుకుంటే ఇంక పెట్టడమే మానేస్తామా?” పెరుగు తినడం వలన వ్యాధి నిరోధక శక్తి పెరగడంతోపాటు అజీర్తి, జలుబులు లాంటివి రావు అని డాక్టర్లు చెపుతూ ఉంటారు కదా!”
“బాగుందొదినా, డాక్టర్లు ఎన్నైనా చెపుతారు, కానీ వాళ్లు చెప్పినవన్నీ పిల్లలకు పడకపోతే బాధ పడేది మనమేకదా!”
“ఏమిటో, శాన్వి లేనిపోని అలవాట్లన్నీ నేర్చేసుకుంటోంది. నా ప్రాణం అంతా దానిమీదే ఉంది. ఎలా ఉందో, ఏమి తింటోందోనని?” జాగ్రత్త వదినా, ఉంటాను బై” అంటూ ఫోన్ పెట్టేసింది.
శాన్వి చక్కగా అన్నీ తింటోందని, బాగుందన్న సంతోషం అమూల్య మాటల్లో ఎక్కడా కనపడడం లేదు. ఏదో తను నిర్లక్ణ్యం చేస్తున్నట్లే మాట్లాడుతోంది.
“శాన్వి ఏమి తింటుందో అదే తెప్పించేది మొదట్లో. కాని వాటినేమీ తినకుండా, తన పిల్లలు ఏమి తింటే తనకీ అదేకావాలంటే తను మాత్రం ఏమిచేస్తుంది?” తన పిల్లలకు తను అలా అలవాటు చేయలేదు. ముఖ్యంగా కళ్యాణ్ కి పిల్లలు ఇంట్లో ఏది వండినా తినాలంటాడు. నాకొద్దు, వేరేది చేయమమంటే ఊరుకోడు. ఎదుగుతున్న వయస్సులో అన్నీ తినాలని పిల్లలచేత అన్నీ తినిపించడం అలవాటు చేసారు. అంతే కానీ, పిజ్జా, గిజ్జా అంటూ తెప్పించడం లాంటివి చేయరు. ఎప్పుడైనా సరదాగా బయటికి వెడితే వాళ్లకి నచ్చినవి పెట్టిస్తాడు.
రోజూ పిల్లలను స్కూల్ కు పంపించే సమయంలో వీడియో కాల్ చేస్తుంది అమూల్య. వీడియో కాల్ లో శాన్వి ని చూపించాలి. శాన్వి గురించి ఆరాతీస్తుంటే సమాధానం చెప్పాలి. ఒకరోజు మేఘన వేసుకునే ఫ్రాక్ తనకు వేయమని అడిగేసరికి పల్లవి శాన్వి కి ఆ ఫ్రాక్ వేసింది. వీడియో కాల్ లో శాన్వి ఒంటి మీద ఆ ఫ్రాక్ చూసి అంతెత్తున ఎగిరింది. “ఏం శాన్వీ, నీకు ఫ్రాక్ లు చిరిగిపోయాయా, లేవా?” అంటూ కేకలు వేసింది. “ఉన్నాయి మమ్మీ, నాకు మేఘన ఫ్రాక్ చాలా నచ్చిందనేసరికి, ” వేలల్లో పోసి కొన్నవి నచ్చవు. వెలిసి పోయినవి చవకవి నచ్చుతాయన్న మాట. పొరుగింటి పుల్లకూర రుచి అంటే ఇదేనంటూ, ” ఠపీమని ఫోన్ పెట్టేసింది.
ప్రతీ రోజూ ఇదే తంతు. పిల్లలను స్కూల్ కి తయారు చేసే హడావిడిలో తనుండగా అమూల్య నుండి వీడియో కాల్స్. ఒకవైపు వాళ్లను తయారు చేస్తూనే మాట్లాడవలసి వస్తోంది. చివరకు పిల్లల స్కూల్ బస్ కి ఎప్పుడూ పరుగెత్తాలసిన పరిస్థితి వస్తోంది.
ఒకరోజు ఫోన్ చేసి, “వదినా, శాన్వి కి జ్వరం రావడం లేదా, బాగానే ఉంటోందా?” అనేసరికి తెల్లబోయింది తను.
‘అదేమిటి అమూల్యా, జ్వరం ఏమిటి?” హాయిగా ఆరోగ్యంగా ఉంటోంది, జ్వరం గిరంలాంటివి ఏమీ లేవనేసరికి, “అదేమిటీ, ప్రతీనెల దానికి జ్వరం వచ్చి రెండు రోజులు పడకేస్తుంది. జ్వరం రాకపోవడమేమిటంటూ” ఒకరకమైన అసహనంతో మాట్లాడింది.
“అంటే శాన్వి కి జ్వరం వస్తోందంటేనే సంతోషమా?” ఆరోగ్యంగా ఉంటే నచ్చదా అమూల్యకు!?” అనుకుంటూ ఆశ్చర్యపోయింది. తను ప్రతీరోజు శాన్వి గురించి ఏదైనా కంప్లైంట్ చేస్తేనే అమూల్యకు తృప్తిగా ఉంటుందన్నమాట. శాన్వి బాగుంది, ఆరోగ్యంగా, ఆనందంగా ఆడుకుంటోంది అంటే అమూల్యకు తృప్తి ఉండదన్నమాట. ఏమి మనుషులో, ఏమి మనస్తత్వాలో అనుకుంది మనసులో.
అమూల్యకు రాహుల్ కు ప్రాజెక్ట్ పూర్తి అయిపోయి యూ. కే నుండి ఇండియా వచ్చేసారు. శాన్విని తీసుకెళ్లడానికి అమూల్య అన్నగారింటికి వచ్చింది.
“అమ్మా అంటూ!” తన చేతిలో వాలిపోయిన శాన్విని దగ్గరకు తీసుకుని ముద్దు పెట్టుకుంది. శాన్వి బొద్దుగా, ఆరోగ్యంగా ఉంది. పొడుగైంది. బుగ్గలు వచ్చాయి బాగా. కూతురిని చూసుకుని మురిసిపోయింది అమూల్య.
“అమ్మా నేనిక్కడే మామయ్యా వాళ్లింట్లో ఉండిపోతాను. మేఘనతో కలసి స్కూల్ కి వెడతానని బెంగుళూర్ రానని పేచీ పెడ్తోంది. “అత్తా నీవు అమ్మతో చెప్పవూ!” అంటూ ఏడుస్తోంది. ”
అమూల్య శాన్వికి నచ్చ చెప్పింది, శెలవలకు వద్దువుగానివిలే అంటూ. ఆ మాట మీద ఎలాగో ఒప్పుకుంది.
ఆరోజు రాత్రి డైనింగ్ టైబిల్ దగ్గర ఆకాష్, మేఘనతో కలసి శాన్వి కూడా భోజనం చేస్తోంది. “అత్తా, టమేటో పప్పు యమ్మీగా ఉందంటూ ఇంకా కావాలని అడిగి మరీ వేయించుకుంది. అలాగే గడ్డ పెరుగు కావాలని అన్నంలో కలుపుకుని శుభ్రంగా తినేసింది. దూరం నుండి చూస్తున్న అమూల్య విస్తుపోతోంది. ఇంట్లో ఎప్పుడూ అన్నం తినడానికి పేచీనే. అందుకనే రక రకాల జంక్ ఫుడ్స్ తెప్పించి పెడుతున్నారు. ఇక్కడ?” పప్పూ, పెరుగన్నంతో శుభ్రంగా తినేసి గెంతుతోంది. ఈ అయిదు నెలల్లో ఒక్కరోజు కూడా జ్వరం రాలేదని వదిన చెపితే ఎంతో ఆశ్చర్యమనిపించింది. నెలలో రెండురోజులు జ్వరం వచ్చేది అక్కడ. డాక్టర్ అయితే, ఎనిమిక్ గా ఉందని, అందుకనే తరచుగా జ్వరం వస్తోందని చెప్పాడు. ఇక్కడ ఏది పెట్టినా ఇష్టంగా తినేస్తోంది. ఒళ్లు చేసింది కూడా.
ఆ రోజు అమూల్య శాన్వి ని తీసుకుని బయలదేరబోతోంది.
పల్లవి ని పిలిచి ఒక కవరులో పదివేలు పెట్టి చేతిలో పెట్టింది.
“ఏమిటిది అమూల్యా?” అని అడిగేసరికి, శాన్వి కి ఈ అయిదు నెలలూ మీరు పెట్టిన ఖర్చు, ఇంకా అయితే చెప్పు ఇచ్చేస్తాననేసరికి, ” పల్లవికి చాలా కోపం వచ్చేసింది. కోపాన్ని నిగ్రహించుకుంటూ, “నాకిస్తావేమిటి అమూల్యా, మీ అన్నయ్యకివ్వమంటూ ఆ కవర్ ని తిరిగి ఇచ్చేసింది. మనస్సంతా అదోలా అయిపోయింది పల్లవికి.
“అన్నయ్యకిస్తే అసలు తీసుకోడని నీకిస్తున్నాను. ఇంటి అవసరాలకు ఉంటాయి కదా అని ఏదో నచ్చ చెప్పబోతుంటే, “ఏమిటీ మాటలంటూ, ” కళ్యాణ్ వచ్చాడు వీరి దగ్గరకు. అవమానంతో ముఖం పాలిపోయి ఉన్న భార్యవైపు చూసాడో క్షణం.
“ఏమిటి అమూ?” మీ వదినతో ఏదో మాట్లాడుతున్నావు?”
“ఏమీ లేదు అన్నయ్యా, ఈ అయిదు నెలలూ శాన్వి కి ఖర్చు అయి ఉంటుంది కదా, ఆ డబ్బులివ్వబోతుంటే, నీ కివ్వమంది వదినంటూ, ” జవాబిచ్చేసరికి కళ్యాణ్ కి పట్టలేని ఆగ్రహం కలిగింది.
‘ఏం, నీ కూతురికి తిండి పెట్టలేని స్థితిలో ఉన్నామనా జాలిపడుతూ, డబ్బులు కట్టి ఇస్తున్నావ్?”
“అయ్యో, అన్నయ్యా!”
“ స్టాపిట్ అమూ!”
“నీ మనస్తత్వం ఎలాంటిదో తెలిసినా, నీ కూతురిని మా ఇంట్లో వదులుతానంటే కాదనకుండా ఉంచుకున్నాం. అసలు ‘నో’ అని చెప్పాలి, అదే చెపుదామనుకుంటే, మీ వదిన నన్ను ఆపేసింది. అమూల్య బాధపడుతుంది, శాన్వి ని ఉంచుకుందామని తనే నన్ను ఫోర్స్ చేసింది. ”
“ఎందుకు శాన్వికి తాతా, బామ్మ ఉన్నాకూడా అక్కడ ఉంచకుండా, మా ఇంట్లో ఉంచావు?” ఉంచినందుకు ఆ పిల్ల తిన్న తిండికి లెక్కలు కట్టి ఇస్తావా అమూ?”
“నీ కంటికి మేమెలా కనిపిస్తున్నాం?” డబ్బులేనివాళ్లల్లా దరిద్రంగా కనిపిస్తున్నామా?”
“ఇలా అహంకారంతో ప్రవర్తిస్తూ అందరినీ దూరం చేసుకుంటున్నావ్ అమూల్యా!”
“అన్నయ్యా, అహంకారమేమిటీ?” అవునులే అమ్మ పోయాకా, నాకు పుట్టిల్లే లేకుండా పోయిందంటూ, ” కళ్లనీళ్లు పెట్టుకుంది.
అమూల్య ను ఓదార్చాలని ఎవరికీ అనిపించలేదు. ఆమె సంస్కారానికి అసహ్యమేస్తోంది.
“చూడు అమూల్యా, మీ అత్తగారూ, మామగారూ ఉన్నా వాళ్లను చూడడానికి వెళ్లవు. ఇక్కడ మా ఇంటికి సరాసరి వచ్చి ఇటునుండి అటే బెంగుళూర్ వెళ్లిపోతావు. ఎంత తప్పు చేస్తున్నావో నీకర్థమౌతోందా? పాపం మీ అత్తగారు ఇక్కడకు వచ్చి మమ్మలని చూసి వెడతారు. శాన్వి ని కూడా చూడడానికి ఎన్నోసార్లు వచ్చారు. మీతో తీసుకు వెళ్లండి శాన్విని రెండు రోజులంటే, “అమూల్యకు ఇష్టంలేని పని చేయలేను కళ్యాణ్ అంటూ” బాధ పడ్డారు.
అన్నయ్యా, వదినైనా చెప్పచ్చుకదా అమూల్యకని వారు అనుకోరా? అయినా ఇదేమి సంస్కారం? కుటుంబం అన్నాకా, ఏవో చిన్న చిన్న గొడవలు వస్తాయి. వాటినే సాగతీసుకుంటూ జీవితాంతం బధ్ద శత్రువులుగా ఉండి పోతామా? బాంధవ్యాల విలువ ఇదేనా అమూ?” ఆలోచించు. అమ్మను పల్లవి ఎంత బాగా చూసుకుంది? ఏ నాడైనా నీవు వచ్చి అమ్మను చూసుకున్నావా? పైగా వచ్చిన ప్రతీసారీ పల్లనిని ఏదో మాట అంటూనే ఉన్నావు. ఒక కోడలిగా అత్తగారిని అలాగేనా చూసుకోవడం అంటూ నిష్టూరంగా మాట్లాడేవు చాలాసార్లు. తను నాకేమీ చెప్పలేదు, నేనే నీ మాటలన్నీ విన్నాను అమూ. అత్తగారి పట్ల కనీస ఆదరణ, అభిమానం చూపని నీవు, పల్లవికి అమ్మని ఎలా చూసుకోవాలో చెప్పావు.
నీవు లేని ఈ అయిదు నెలలూ, పల్లవి శాన్విని మేఘన కంటే ఎక్కువగా ప్రేమగా చూసుకుంది. కనీసం “శాన్విని బాగా చూసుకున్నావు వదినా, ” అని ఒక్క మాట అన్నావా? శాన్వి నీతో రానని ఇక్కడే ఉండి చదువుకుంటానని ఏడుస్తుంటే అప్పుడైనా నీ మనస్సుకి అనిపించలేదా? పాపకి ఈ కుటుంబంతో ఎంత అనుబంధం ఏర్పడిందోనని. డబ్బులు లెక్క కట్టి ఇచ్చేస్తే సరిపోతుంది, పాపం అన్నయ్య తీసేసుకుంటాడని అనుకున్నావు. శాన్వి ఇక్కడ ఆనందంగా ఆరోగ్యంగా ఉందని చెప్పడానికి నీకు అహం అడ్డు వచ్చింది.
కళ్యాణ్ మాట్లాడుతున్న మాటలకు అమూల్య ముఖం మాడిపోయింది. పల్లవి కి కంగారు గా ఉంది ఒక పక్క. భర్త కి కోపం వచ్చినా, ఏదైనా నచ్చకపోయినా ఒక పట్టాన ఊరుకోడు. ఏదో విధంగా ఆపాలనుకుంటూ టాపిక్ మార్చడానికి ప్రయత్నించింది. కానీ కళ్యాణ్ పట్టించుకోలేదు. ఇంకా మాట్లాడుతూనే ఉన్నాడు అమూల్యతో.
నీకూ ఓ కుటుంబం ఉంది. అందులో మీ అత్తగారూ, మామగారూ, బావగారూ ఇంకా ఎందరో ఉన్నారు. ఆ కుటుంబానికి విలువ ఇచ్చిన తరువాతే మా ఇంటికి రా. అంతేకానీ, వాళ్లను నిర్లక్ష్యం చేస్తూ, వారితో బాంధవ్యాన్ని తెంచుకుని మాత్రం మా ఇంటికి రానవసరంలేదు.
శాన్విని తీసుకెడదామని వచ్చావు. చాలా సంతోషం. నీ కోసం మీ వదిన చీర కొంది. శాన్వి కి కూడా పట్టులంగా కుట్టించింది. బొట్టు పెట్టించుని అవి తీసుకుని వెళ్లు. నీవిస్తానన్న ఆ పదివేలూ ఏ అనాధలకైనా దానం చేయి.
అభిమానాన్ని, ప్రేమనూ డబ్బుతో కొలుస్తావా అమూ?” అందరినీ కోల్పోయి, ఒంటరిగా జీవిస్తున్నవ్యక్తులను అడిగి చూడు, ఆప్యాయత విలువేమిటో!”
ఎప్పుడైనా ఇక్కడకు రావాలనుకుంటే, ముందు మీ అత్తగారింటికి వెళ్లి, అక్కడనుండి వచ్చి వెళ్లు. అది నీకూ, మాకు కూడా మర్యాదంటూ అక్కడనుండి లోపలకు వెళ్లిపోయాడు.
మరో మూడు నెలల తరువాత ఒకరోజు అమూల్య పల్లనికి ఫోన్ చేసింది.
“వదినా నీవూ అన్నయ్యా మమ్మలని క్షమించాలి. శాన్వి ఎప్పుడూ నిన్నూ, మేఘనని, ఆకాష్ ను తలచుకుంటుంది. మిమ్మల్ని మిస్ అవుతోంది. మామయ్య, అత్తతో పోట్లాడేవు కదూ అంటూ ఏడుస్తుంది. దానికి ఎన్ని మంచి అలవాట్లు అబ్బేయో అనుకుంటూ మురిసిపోతున్నాం నేనూ రాహుల్ కూడా. చక్కగా ఏది పెట్టినా తింటూ, క్రమశిక్షణ అలవరచుకుంది వదినా. ఇదంతా నీ చలవే. ఇంకో ముఖ్య విషయం చెబుదామనే ఫోన్ చేసాను. మేము హైద్రాబాద్ కి ట్రాన్స్ ఫర్ పెట్టుకుని వచ్చేస్తున్నాం. మా అత్తగారింట్లోనే అందరం కలసి ఉండాలని నిర్ణయించుకున్నాం.
“బై ది బై, నాకు మూడో నెల వదినా. మా అత్తగారికి చెపితే, మీ అమ్మగారు లేరని బాధపడకు అమూల్యా, మేము లేమా అంటూ ధైర్యం చెప్పారు. నిజంగా ఇంతటి ఆప్యాయతా, అభిమానాన్ని పంచి ఇచ్చేది ఎవరనిపించింది.
“నిజంగానా అమూల్యా, కంగ్రాట్స్ అమ్మా!” మీ అన్నయ్య నిన్ను అలా అనేసారేగానీ, తరువాత నీవు వెళ్లినప్పటినుండి ఒకటే బాధ పడిపోతున్నారు. నాకు ఉన్నది “అమూ ఒక్కర్తే!” నా మాటలకు బాధపడి ఉంటుంది పిచ్చిపిల్ల అని నిన్ను పదే పదే తలచుకుంటున్నారు. ఆరోగ్యం జాగ్రత్త. ఎలాగూ వచ్చేస్తున్నారు కదా. అందరూ రండి ఇక్కడకి. “పుట్టిల్లు లేదని బాధపడకు అమూ, నేను ఉన్నాను నిన్ను చూసుకోడానికి. ”
“నాకు తెలుసు వదినా, నీ ప్రేమ ఏమిటో!”
“ముందు మా అత్తగారింటికి వెళ్లాకనే మీ ఇంటికి వస్తాం. అయినా మా అన్నయ్య నా మంచికోరే కదా చెప్పింది. వాడి మీద నాకు కోపమేమీ లేదు. అన్నయ్య మీద గౌరవం పెరిగింది. అన్నయ్య మాటల్లో ఎంతో నిజం ఉంది. వాడి మాటలు నన్ను ఎంతో ప్రభావితం చేసాయి వదినా. నేనేమి కోల్పోతున్నానో అర్థం అయింది. అన్నయ్యకీ విషయం చెబుతావు కదూ, బై వదినా” అంటూ ఫోన్ పెట్టేసింది.
***
యశోద పులుగుర్త గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
విజయదశమి 2025 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత్రి పరిచయం :
నా పేరు యశోద పులుగుర్త, మా వారి పేరు శ్రీ కైలాసపతిరావు ! నేను ఒక ప్రభుత్వరంగ సంస్తలో మార్కెటింగ్ విభాగంలో సీనియర్ మేనేజర్ గా 35 సంవత్సరములు పనిచేసి రిటైర్ అయ్యాను.. నా విద్యార్హతలు M.A (Pub. Admn.) & M.B.A (Marketing ). రిటైర్ అయ్యాక పూర్తిగా తెలుగు సాహిత్యం పట్ల , రచనల పట్ల ఆసక్తి కలిగింది.. చిన్నతనంనుండి మంచి మంచి రచయితలు, రచయిత్రుల కధలు, సీరియల్స్ చదువుతూ పెరిగినదాన్ని! నాకు చిన్నతనంనుండి మంచి మంచి కధలు వ్రాయడానికి ప్రయత్నించేదాన్ని.. కాని చదువు, ఉద్యోగం, పిల్లల పెంపకం బాధ్యతలలో నా కోరిక తీరలేదు.. ప్రస్తుతం మా అబ్బాయిలిద్దరూ వాళ్లు కుటుంబాలతో అమెరికాలో స్తిరపడ్డారు.. నేను ప్రస్తుతం రచనా వ్యాపకంలో ఉంటూ కధలూ, వ్యాసాలూ వివిధ పత్రికలకు పంపుతూ ఇలా అప్పుడప్పుడు పోటీలలో పాల్గొంటున్నాను.. నేను వ్రాసిన రెండుకధలు పుస్తక రూపంలో ప్రచురితమైనాయి.. ప్రస్తుతం హైదరాబాద్ లో నేనూ, మా శ్రీవారూ విశ్రాంతి జీవితాన్ని గడుపుతున్నాం.
30 /10 /2022 తేదీన హైదరాబాద్ రవీంద్ర భారతిలో మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారిచే సన్మానింపబడి, ఉత్తమ రచయిత్రి బిరుదు పొందారు.
Comments