చేయి వదలకు నేస్తమా - పార్ట్ 7
- Prameela Sarma Veluri
- May 28
- 8 min read
Updated: Jun 3
#VeluriPrameelaSarma, #వేలూరిప్రమీలాశర్మ, #CheyiVadalakuNesthama, #చేయివదలకునేస్తమా, #TeluguSerials, #TeluguNovel, #TeluguDharavahika
Cheyi Vadalaku Nesthama - Part 7 - New Telugu Web Series Written By - Veluri Prameela Sarma Published In manatelugukathalu.com On 28/05/2025
చేయి వదలకు నేస్తమా - పార్ట్ 7 - తెలుగు ధారావాహిక
రచన: వేలూరి ప్రమీలాశర్మ
కథా పఠనం: మల్లవరపు సీతారాం కుమార్
జరిగిన కథ..
సునీల, దొరబాబుల పెళ్లి పీటల మీద ఆగిపోతుంది. ప్రియురాలు రేవతితో అతని వివాహం జరుగుతుంది. సునీల పరిస్థితికి జాలిపడతాడు తేజ. అనుకోకుండా మెట్రో ట్రైన్ లో ఆమెను చూస్తాడు. ఆమె తలపుల్లో మునిగిపోతాడు.
రైల్వే స్టేషన్ లో 'అబద్ధం' అనే అనాధ కుర్రాడు ఉంటాడు. అతన్ని ఆప్యాయంగా పలకరించే మీనాకుమారి కనపడకుండా పోతుంది. అతను ఆప్యాయంగా చూసుకునే కుక్క గాయాలతో మరణిస్తుంది. స్నేహితుడు ప్రశాంత్ తో కలిసి ఒక కంపెనీ స్టార్ట్ చేయాలనుకుంటాడు తేజ. అందులో సుదతి, సునీల చేరుతారు.
తన కూతురు సురభికి వేరే సంబంధాలు చూడాలనుకుంటాడు తేజ మేనమామ గోపీకృష్ణ.
ఇక చేయి వదలకు నేస్తమా - పార్ట్ 7 చదవండి.
"ప్రశాంత్! ఏమైంది? అటువైపు ఫోన్లో ఎవరు? ఎందుకంత గాభరాగా ఉన్నావ్?" ఆఫీస్ కి అప్పుడే వచ్చి డోర్స్ లాక్ తీస్తూ, ప్రశాంత్ కంగారుగా లోనికి రావడం చూసి అడిగాడు తేజ.
"అరె! నీకేమైంది? ఎన్నిసార్లు ఫోన్ చేసినా తియ్యట్లేదని సుదతి చెబుతోంది. అసలే వాళ్ళు టెన్షన్ లో ఉన్నారు. ఫోన్ ఎక్కడో పెట్టి మర్చిపోయి ఉంటావు. చూడు" అంటున్న ప్రశాంత్ మాటలకు జేబులు తడుముకుని చూసాడు తేజ.
"ఫోన్ నాతోనే ఉందిగా… అంటూ ఓపెన్ చేసి, మై గాడ్… పదికి పైగా మిస్స్డ్ కాల్స్ ఉన్నాయి. ఏమైంది? ఓహ్హో! ఫోన్ సైలెంట్ లో పెట్టి మర్చిపోయాను. అవసరానికి పనికిరాకుండా పోయింది" తన అజాగ్రత్తకి లోలోన తిట్టుకుంటూ వెంటనే సుదతికి కాల్ చేసాడు.
"నిన్న ఈవెనింగ్ బయల్దేరిన సునీల ఇంకా ఊరికి చేరుకోలేదట. ఇప్పుడు టైమ్ పది దాటింది. నాన్న కంగారుపడుతున్నారు. తను ఎక్కిన ట్రైన్ టైమ్ కే రీచ్ అయిపోయింది. కానీ తను అందులో దిగలేదుట. సునీలకి ఫోన్ చేస్తుంటే స్విచ్ ఆఫ్ వస్తోంది…" కంగారుగా చెప్తున్న సుదతి మాటలు విని, ఒక్కసారిగా షాక్ అయ్యాడు తేజ.
"మై గాడ్! ఏమయ్యుంటుంది? అసలు సునీల ట్రైన్ ఎక్కిందా? స్టేషన్ కి వెళ్ళేలోపే ఏదైనా జరిగి ఉంటుందా?" అలా అనుకోగానే తేజ ఒళ్ళంతా చెమటలు పట్టేసాయి.
‘ఊరికి చేరకుండా సునీల ఏమైనట్టు? ఆమెకు ఏమీ జరగలేదు కదా!’ అలా అనుకోగానే ఎందుకో చాలా ఆందోళనగా అనిపించింది తేజకి.
‘ఛ… ఛ! ఆమె ఏమైనా చిన్నపిల్లా?" తనెందుకు ఇంత వర్రీ అవుతున్నాడు? అయినా సునీల చేతికి నేను అమర్చిన డివైజ్ ఉందిగా’ ఇలా అనుకోగానే తేజ మనసు కొంచెం తేలికపడింది.
వెంటనే తన మొబైల్ తీసి, సునీల జి.పి.యస్ కనెక్ట్ అయ్యి ఉందేమోనని చెక్ చేసుకున్నాడు.
"మై గాడ్! నిన్న రాత్రి తొమ్మిది గంటల నలభై ఏడు నిముషాలకి డివైజ్ ట్రాకర్ నుంచి అలెర్ట్ మెసేజ్ ఉంది. అంటే డివైజ్ ను ప్రెస్ చేసే టైమ్ లేకపోయి ఉండొచ్చు. ఆ సమయంలో సునీల పల్స్ రేటు పెరగడం వల్ల మెసేజ్ అలెర్ట్ వచ్చి ఉండొచ్చు. కానీ తరువాత ఎలాంటి మెసేజ్ రీడ్ అవలేదు అంటే… డివైజ్ ఎక్కడైనా పడిపోయి ఉంటుందా?" గజిబిజి ఆలోచనలతో బుర్ర వేడెక్కిపోతుంటే, సుదతికి ఫోన్ చేసి గబగబా ఏం చెయ్యాలో చెప్పి, కారు తీస్కుని వెంటనే బయలుదేరాడు తేజ.
******* ******* ******
అదేపనిగా మోగుతున్న ఫోను వంక అసహనంగా చూసాడు తేజ. బ్లూ టూత్ కనెక్ట్ చేసి లేకపోవడంతో, ఓ చేత్తో స్టీరింగ్ పట్టుకునే, మరో చేత్తో ఫోన్ తీసి చూసాడు. అన్ నోన్ నంబర్. 'ఎవరిదయ్యుంటుంది?' అనుకుంటూ లిఫ్ట్ చేసి 'హలో!' అన్నాడు. అటువైపునించి ఒక్కక్షణం నిశ్శబ్దం…
ఏ సమాధానం లేకపోవడంతో మళ్లీ తనే 'హలో!' అన్నాడు.
చిన్నగా ఏడుస్తున్న శబ్దం. ఎగబీలుస్తున్న శ్వాస తెలుస్తోంది. కారు స్లో చేసి, రోడ్డు వారగా ఆపి, స్పీకర్ ఆన్ చేసాడు. అటునుంచి ఏ సమాధానం లేదు. ఫోను సిగ్నల్ సరిగ్గా లేకపోవడంతో కారు దిగి, సిగ్నల్ అందుతుందేమోనని చూస్తున్నాడు.
అప్పుడు వినిపించింది మెల్లిగా… "తేజా! తే జా గారూ… నేను సునీలని. నా ఫోను ఎక్కడో పడిపోయింది. నిన్న రాత్రి ట్రైన్ ఎక్కవలసిన నన్ను, వాటర్ బాటిల్ కొనుక్కుని రోడ్డు దాటుతుంటే, ఒక మినీ వ్యాను గుద్దేసింది. కిందపడడం వరకూ గుర్తుంది. కళ్ళు తెరిచాక ఎక్కడున్నానో నాకు తెలీడం లేదు. ఒళ్ళంతా నొప్పులుగా, చాలా నీరసంగా ఉంది" ఒక్కొక్క పదం కూడుకుంటూ చెబుతోంది సునీల.
ఆమె గొంతు వినగానే తేజ మనసు కుదుటపడింది. కానీ మనసు కీడు శంకిస్తుంటే స్థిమితంగా ఉండలేకపోయాడు.
"సునీలా! ఆర్ యూ ఓకే!? ఆ ఫోన్ ఎవరిది? అసలు ఎక్కడున్నావో… చుట్టుపక్కల ఎవరున్నారో అదైనా చెప్పు… ముందు ఆ ఫోన్ లో లొకేషన్ ఆన్ చెయ్యి" కంగారుగా ఇన్స్ట్రక్షన్స్ ఇస్తూ, జాగ్రత్తగా లొకేషన్ క్యాచ్ చేసే పనిలో చురుగ్గా ఆలోచిస్తున్నాడు తేజ.
"ఎస్! గూగుల్ మ్యాప్ లో గ్రీన్ ఫీల్డ్స్ చూపిస్తోంది. అంటే ఇక్కడికి కేవలం ఇరవై కిలోమీటర్ల దూరంలోనే ఉందన్నమాట" అనుకుంటూ, వెంటనే కారు స్టార్ట్ చేసి ముందుకి దూకించాడు.
ఇయర్ ఫోన్స్ లో జాగ్రత్తగా సునీల చెప్పేది వింటూ డ్రైవ్ చేస్తున్నాడు. మైకం కమ్మి, తల తిరుగుతుంటే, మాట్లాడలేకపోతున్న ఆమె, తన శక్తినంతా కూడదీసుకుని, అస్పష్టంగా మాట్లాడుతోంది. ఆ మాటలు వింటున్న తేజకి ఆమె ఏదో మత్తుమందు ప్రభావానికి లోనయ్యిందని అర్థమయ్యింది. మగతలోకి జారుకుంటే, ఆమె ఆచూకీ తెలుసుకోవడం చాలా కష్టంగా మారుతుంది. అందుకే ఆమెని మాట్లాడేలా ఏదో ఒక ప్రశ్న వేస్తూ, డ్రైవ్ చేస్తున్నాడు.
"భగవంతుడా! సునీలకి ఏమీ కాకుండా కాపాడు" మనసులోనే ప్రార్థిస్తున్న తేజ కళ్ళలోని నీటిపొరలు, సూర్యుడి వెలుతురిని మసకబారుస్తున్న మబ్బు తెరల్లా ఉన్నాయి.
"సునీలా! ఓపిక తెచ్చుకుని అలాగే లైన్ లో ఉండి, మాట్లాడుతూ ఉండు. ఇంక పది నిముషాలే… పదే పది నిముషాల్లో నీ దగ్గరుంటాను" ధైర్యం చెప్తూ నూట ఇరవై స్పీడులో వెళ్తూన్న తేజ కారుకి ఓ సైక్లిస్టు అడ్డు రావడంతో ఒక్కసారిగా సడన్ బ్రేక్ వెయ్యాల్సి వచ్జింది. ఆ ఫోర్సుకి, కారు నూట ఎనభై డిగ్రీలు తిరిగి, గట్టిగా తేజ తల స్టీరింగ్ కి గుద్ధుకుంది. నుదుటిమీద చేత్తో రుద్దుకుంటూ, ఆ సైక్లిస్టు ఎలా ఉన్నాడో అన్న గాభరాతో గబగబా కారు దిగాడు.
కారు వేగానికి కింద పడిన అతన్ని మరొకతను, మెల్లగా లేవదీసి, ఒంటికి అంటిన దుమ్ము దులుపి, లేపి నుంచోపెట్టే ప్రయత్నం చేస్తున్నాడు. వంకర తిరిగిన సైకిలు చక్రాన్ని, రెండు కాళ్ళ మధ్యనా తొక్కిపెట్టి సరిచేస్తూ, తేజ కారుదిగి రావడంతో ఆగి చూసాడు.
"థాంక్ గాడ్! అతనికేమీ కాలేదు" అనుకుంటూ, కారు డోరు వేసేసి, రోడ్డుకి అటువైపుగా, సైక్లిస్టు పడిఉన్న డివైడర్ దగ్గరగా వెళ్ళాడు. ఆ వ్యక్తిని చేతులతో లేవనెత్తి, సారీ చెబుతూ… ఓ పక్కగా కూర్చోబెట్టి, గబగబా వెళ్లి కార్ లో ఉన్న బాటిల్ తెచ్చి, కాసిని నీళ్లు తాగించాడు. ఆ వ్యక్తి కాస్త కుదుటపడ్డాడు అని నిర్ధారించుకున్నాక, తిరిగి కార్ ఎక్కి స్టార్ట్ చేసాడు. ఈ గందరగోళంలో ఫోను ఎగిరి పడటంలో స్క్రీన్ పగిలిపోయింది. స్విచ్ ఆఫ్ అయిపోయి, బయటకు ప్రొజెక్టు అయిన సిమ్ ని సరిగ్గా ఇన్సర్ట్ చేసి, చార్జర్ పిన్ కి కనెక్ట్ చేసి, కార్ ని ముందుకి దూకించాడు.
*****************
గ్రీన్ ఫీల్డ్ కి చేరుకునేసరికి అనుకున్నకన్నా మరో పావుగంట సమయం ఎక్కువ పట్టింది. సునీలతో కాల్ కనెక్ట్ అవ్వట్లేదు. ఏమయ్యుంటుందోనన్న టెన్షన్తో చుట్టుపక్కల అంతా వెతుకుతున్నాడు తేజ. దూరంగా శిథిలావస్థలో కనిపిస్తున్న ఇంటిముందున్న మట్టి, ఆ ముందురోజు కురిసిన వర్షం వల్ల తడిగా ఉండడం వల్ల, అక్కడ మనుషులు నడిచిన ఆనవాళ్లు స్పష్టంగా కనిపిస్తున్నాయి.
కారు ఓ పక్కగా పార్క్ చేసి, ఆ మట్టి త్రోవననుసరించి ముందుకి నడిచాడు. ఇంటి ముందువైపున్న కిటికీ తలుపులు మూసి ఉన్నాయి. ఆ కిటికీ గూడులో ఉన్న పావురాల జంటలోని ఓ పావురం నేల మీద చచ్చిపడి ఉంది. రెండడుగులు ఎత్తులో ఉన్న కిటికీలో దీనంగా విలపిస్తున్న పావురం రెక్కకి గాయం అయి ఉండడం గమనించాడు. గోడ వారగా నక్కి కూచున్న మరో రెండు పిల్ల పావురాలు, ఇంకా రెక్కలు పూర్తిగా విడకపోవడంతో, పైకి ఎగరలేక అక్కడక్కడే తచ్చాడుతూ, తిరిగి మళ్ళీ మూలకి నక్కి ఉంటున్నాయి. వాటినలా చూసిన తేజ మనసు కీడు శంకించింది.
కిటికీ సందుల్లోంచి లోపలకి చూసిన తేజకి లోపల ఉన్నది బర్రెల్ని కట్టే సావిడి అని అర్థమయ్యింది. పెంకుల మధ్యన, పెణక సందులోంచి, సన్నని వెలుతురు లోపలకి పడుతోంది. అక్కడ మనుషులు ఎవరూ లేరని అర్థమయ్యింది.
మనుషులే కాదు బర్రెలు కూడా లేవు. కానీ వాటిని కట్టే గుంజలకు తాళ్ళు వేళ్లాడుతున్నాయి. సగం తిని వదిలేసిన ఎండుగడ్డి, ఓ మూలగా పై చూరుకు తగిలించిన లాంతరు కనిపించాయి. ఇదంతా చూస్తే అక్కడ పెద్దగా మనుషులు ఎవరూ ఉండే అవకాశం లేదనిపించింది. కానీ, సునీల ఫోన్ లో చూపించిన లొకేషన్ అదే కావడంతో, ఆమె ఆచూకీ పట్టుకోవడం అతనిముందు పెద్ద సవాలుగా మిగిలిపోయింది.
చుట్టుపక్కల అంతా వెదికి, ఎలాంటి ఆనవాళ్ళూ దొరకకపోవడంతో అసహనంగా వెనుదిరిగాడు తేజ. చివరి ఆశగా అంతకుముందు సునీల నుంచి కాల్ వచ్చిన నంబర్ కి మరోసారి డయల్ చేసాడు. ఈసారి ఆ సిమ్ సిగ్నల్ క్యాచ్ చెయ్యడంతో, ఒక్కసారిగా వెయ్యి ఏనుగుల బలం వచ్చినట్లయ్యింది. కానీ, అట్నుంచి మాట్లాడిన గొంతు సునీలది కాదు. ఎవరో అపరిచిత స్త్రీ గొంతు… ఏం జరిగుంటుందన్న ఆలోచనతో తేజ భ్రుకుటి ముడిపడింది.
సిగ్నల్ మళ్లీ బ్రేక్ అవుతుందన్న ఆందోళనతో, గబగబా కారుని ముందుకి దూకించాడు.
నాలుగు ఫర్లాంగుల దూరంలో… తలమీద ఎరుపు రంగు చున్నీని తిప్పి కప్పుకున్న ఓ అమ్మాయి, కారు అలికిడికి తలతిప్పి చూసింది. గతంలో ఆమెను ఎప్పుడూ చూసి ఎరుగని తేజ, ఆమె ముఖం అందరికన్నా భిన్నంగా ఉండడం గమనించి ఆశ్చర్యపోయాడు.
******** ******** ******** ******** ********
"నాన్నా! నాకిప్పుడే పెళ్లి చేసుకోవాలని లేదు. ఈరోజుల్లో భార్యా, భర్తలిద్దరికీ ఉద్యోగం ఉంటే కానీ బ్రతకడం చాలా కష్టం. ఇలా డిగ్రీతో చదువు ఆపేసి, పెళ్లి చేసేసుకుంటే, చివరకి ఏమీ సాధించకుండా మిగిలిపోతాను. నా వయసు అమ్మాయిలందరూ ఈ పోటీ ప్రపంచంలో ఎలా పరుగులు తీస్తున్నారో ఒక్కసారి బయటకు వెళ్లి చూడండి. నాక్కూడా ఏడాదిపాటు గట్టిగా ప్రిపేర్ అయ్యి బ్యాంక్ పి.ఓస్ కి వెళ్లాలనుంది. ఏదైనా కోచింగ్ సెంటర్ లో చేర్చండి. ప్లీజ్…" అంటున్న సురభి మాటలకి ఆలోచనలో పడ్డాడు గోపీకృష్ణ.
"అదికాదు సురభీ! అంతగా చదువుకోవాలనివుంటే, ఆ చదువేదో పెళ్లయ్యాక చదువుకోవచ్చు. వేదాంతి గారు ఏదో మంచి సంబంధం ఉందన్నారు. ఓసారి చూసి, మనకి నప్పదు అనుకుంటే, అప్పుడే నువ్వు చెప్పినట్టు మళ్లీ చదువు కొనసాగించవచ్చు. ఒక్కసారి ఆలోచించు…"
"లేదు నాన్నా! ఇన్నాళ్లూ బావ మనమనిషి కాబట్టి పోషిస్తాడులే అని ధీమాగా ఉన్నాం. కానీ, వేరే ఇంటికి కోడలిగా వెళితే… నేను చదువుకున్న చదువుకి నాకు విలువుండదు. నేను ఆల్రెడీ ఎంక్విరీ చేసుకున్నాను. సుదతి అనీ… నాకు ఫేస్ బుక్ పరిచయం. ప్రస్తుతం హైదరాబాద్ లో ఉంటోంది. ఆమెనడిగితే అక్కడే ఏదైనా కోచింగ్ సెంటర్ లో జాయిన్ అయ్యి, ప్రిపేర్ అవ్వడం మంచిదంది నాన్నా! హాస్టల్ లో కూడా ఉండనవసరం లేదు. తన రూంలో నేను ఉండొచ్చు. వాళ్ళ అక్కా, తనూ ఇద్దరూ కలిసి రూమ్ తీసుకుని ఉంటున్నారు" తండ్రి ఏమంటాడోనని సమాధానం కోసం ఎదురుచూస్తోంది సురభి.
"అప్పుడే అన్నీ ఎంక్వైరీ చేసేసుకున్నావన్నమాట. ఇక నేను వద్దంటే మాత్రం ఆగుతావా? ఓమాట అమ్మతో కూడా చెప్పు. అమ్మ సలహా కూడా అవసరం కదా…" నిజమే ఇన్నాళ్లూ తేజ మీద పెట్టుకున్న ఆశలూ, ఆలోచనల నుంచి బయటకు రావడానికి ఆమెకూ కొంత సమయమివ్వాలికదా! సురభి అన్నది కరక్టేననిపించడంతో సరేనని తలాడించాడు గోపీకృష్ణ.
"హమ్మయ్యా! నాన్న ఒప్పుకుంటే, అమ్మని ఒప్పించడం పెద్ద పనికాదు" లోలోపలే సంతోషపడింది సురభి. వెంటనే ఫోన్ తీసుకుని, సుదతి నంబర్ కి డయల్ చేసింది.
"హలో! తే జా!! సునీల ఆచూకీ ఏమైనా తెలిసిందా? ఈ నంబర్ ఎవరిది? అసలెక్కడున్నావు? చాలాసేపట్నుంచీ ట్రై చేస్తున్నాను. నీ ఫోన్ సిగ్నల్ అందడం లేదు. సునీల కనిపించిందా?" ప్రశ్న మీద ప్రశ్న వేస్తున్న సుదతి, ఏం మాట్లాడుతోందో, ఎవరి గురించి అడుగుతోందో, సురభికి కొంచెం కూడా అర్థం కాలేదు.
"హలో! సుదతీ… నేను సురభిని… కాకినాడ నుంచి. ఏమైంది? ఎందుకో చాలా గాభరాగా ఉన్నట్టున్నారు. ఎనీథింగ్ రాంగ్? ఎవరైనా మిస్సయ్యారా?" ఆత్రుతగా అడిగింది సురభి.
షర్ట్ వేసుకుంటూ అక్కడే నుంచున్న గోపీకృష్ణ, కూతురు మొహంలో కన్ఫ్యూజన్ చూసి, ఏమైందన్నట్టు బొటనవేలు గాల్లోకి ఎత్తి అడిగాడు.
"ష్…ఒక్క నిముషం మాట్లాడకు" అన్నట్టు నోటిమీద వేలుపెట్టి, అటువైపునుంచి సమాధానం ఏం వస్తుందో అని ఎదురుచూస్తున్న కూతురికి, స్పీకర్ ఆన్ చెయ్యమన్నట్టు సైగ చేసాడు.
"ఓహ్! సురభీ… మీరా? నిన్నట్నుంచీ మా సిస్టర్ కనపడట్లేదు… ఆ టెన్షన్ లో ఉన్నాం. కాల్ చేసింది మీరనుకోలేదు. సారీ! ఏమీ అనుకోవద్దు…" కొంచెం సర్దుకుంటూ చెప్పింది సుదతి.
"అయ్యో! ఏమయ్యింది? అసలు మీ సిస్టర్ ఎక్కడికి వెళ్లారు? కనబడకపోవడం ఏంటి? ఎందుకంత వర్రీ అవుతున్నారు?" వివరాలు తెలుసుకోవాలన్న కుతూహలంతో అడిగింది సురభి. అట్నుంచి సుదతి చెప్పినదంతా విని, ఒక్కసారిగా షాక్ అయ్యింది. ఫోన్ పెట్టేసి, ఒంటికి పట్టిన చెమటలు తుడుచుకుంటున్న కూతుర్ని చూసి కంగారుపడ్డాడు గోపీకృష్ణ.
"ఏమైంది? మనకి కావాల్సినవాళ్లెవరికైనా…" సందిగ్ధంలో ఆగిపోయిన తండ్రితో, సుదతి చెప్పినదంతా వివరంగా చెప్పింది సురభి.
'మై గాడ్! వారం రోజుల కిందట ఒకమ్మాయి, ఇప్పుడు మరో అమ్మాయి… అది కూడా రైల్వే స్టేషన్ దగ్గరే మిస్ అవ్వడం… చాలా మిస్టీరియస్ గా ఉంది. పైగా మన తేజకి, ఈ తప్పిపోయిన అమ్మాయికీ ఏమిటి సంబంధం? నాకు తెలిసినంతవరకూ తేజకి అమ్మాయిలతో పెద్దగా పరిచయాలు లేవు. అసలు ఆ సుదతికి తెలిసిన తేజా… మన తేజా ఒకరేనా? అదే నిజమైతే తేజ ఇంకెవరితోనో ప్రేమలో పడివుండాలి… అందుకేనేమో, సురభితో పెళ్లి ప్రస్తావన తెచ్చినప్పుడల్లా మాట దాటవేస్తున్నారు. అంటే నిర్మలకి కూడా ఈ విషయం తెలుసా?' భ్రుకుటి ముడివేసి, సీరియస్ గా ఆలోచిస్తూ స్వగతంలో అనుకుంటూనే, మెల్లగా పైకి అనేసాడు గోపీకృష్ణ.
"నాన్నా! ఏమిటి మీరంటున్నది? వారం క్రిందట ఎవరో అమ్మాయి మిస్సయితే, ఇంతవరకూ ఆచూకీ కూడా దొరకలేదా? అసలు బ్రతికి ఉందో లేదో… కనీసం అది కూడా తెలియలేదా? ఇప్పుడు మరో అమ్మాయి మిస్సయ్యిందంటున్నారు… అంటే ఈ అమ్మాయి కూడా…" భగవంతుడా ఆమెకి ఏమీ కీడు జరగకుండా చూడు అని మనసులోనే వేడుకుంటున్న కూతురి మంచి మనసుకి గోపీకృష్ణ కళ్ళు ఆర్ద్రతతో చెమర్చాయి.
"ఆ అమ్మాయికైతే అయినవాళ్ళు ఎవరూ లేక, కంప్లైంట్ ఇవ్వడానికి కూడా ఎవరూ ముందుకి రాకపోవడం వల్ల, ఆమె ఆచూకీ తెలియలేదని వేదాంతి గారు చెప్పారు. పోయినవారం ప్లాట్ ఫారం మీదుండే అబద్ధం అనే కుర్రాడు ఒక్కడే ఆ తప్పిపోయిన అమ్మాయి గురించి ఆ చుట్టుపక్కల అంతా వెదికాడని తెలిసింది. వాడే ఓ అనాథ… ఇక వాడి మాట పట్టించుకునేవారెవరు? వెదికినా ప్రయోజనం లేకుండా పోయింది. ఈమెకి అలా ఏమీ జరగదులే. అనవసరంగా ఆందోళనపడకు.
వేదాంతి గారు చెప్పినట్టుగా వారం క్రిందట మిస్సయిన అమ్మాయి కూడా ఒక్కతే రూమ్ తీస్కుని ఉంటూ చదువుకుంటోందిట. ఉన్న ఒక్క ఆధారం, ఆ అమ్మాయి ఫోన్ నంబర్ ఒక్కటే. ఇప్పుడది కూడా పనిచెయ్యడంలేదు. అందుకే ఆచూకీ తెలుసుకోలేకపోయారు. ఇలా అయినవాళ్ళందరికీ దూరంగా వుండేటప్పుడు కొన్ని జాగ్రత్తలు తీసుకోకపోతే, ఇలాగే అడిగేవాళ్ళు కూడా లేకుండా పోతారు.
రోజులు బాగాలేవు కనుకనే, బయట హాస్టళ్ళలో పెట్టి చదివించడానికి తల్లిదండ్రులుగా మేమూ ఆలోచించాల్సివస్తోంది. సరే! నువ్వు చెప్పిన ఆ అమ్మాయి, సుదతితో కాంటాక్ట్ లో ఉండు. ఇంతకీ పోలీసు కంప్లైంట్ ఏదైనా ఇచ్చారో, లేదో… ముందు ఆ విషయం కనుక్కో" షిఫ్ట్ డ్యూటీకి టైమ్ అవ్వడంతో బయల్దేరుతూ, స్టేషన్ సూపరింటెండెంట్ కి కాల్ చేసాడు గోపీకృష్ణ.
"సరే నాన్నా! మీరు ఏమీ అనుకోకపోతే, నేనూ మీతో సికింద్రాబాద్ వరకూ రావొచ్చా? సుదతి నాకు చాలా మంచి ఫ్రెండ్. వాళ్ళ సిస్టర్ కనపడట్లేదంటే నాకూ చాలా కంగారుగా ఉంది. ఓ నాలుగు రోజులు నేను ఆమెతో ఉంటే, తనకీ కొంచెం ధైర్యంగా ఉంటుంది. నేనెలాగూ కోచింగ్ సెంటర్ల గురించి వాకబు చేసుకోవాలి కదా… నాకూ పని అయినట్టువుంటుoది… ప్లీజ్ నాన్నా! కాదనొద్దు…" కూతురి చదువుకి సార్ధకత ఉండాలంటే పంపక తప్పదనిపించి సరేనన్నాడు గోపీకృష్ణ.
"కానీ… ఇప్పటికిప్పుడు బయల్దేరడమంటే… ఓసారి అమ్మని కూడా అడుగమ్మా! అమ్మ ఒప్పుకుంటుందో లేదో… అది కూడా చూడాలి కదా!"
"మీరు చెబితే అమ్మ కాదనదు… నేనీ సమయంలో సుదతి దగ్గరుండడం చాలా అవసరం నాన్నా! అర్థం చేసుకోండి ప్లీజ్" అంటూ సురభి రిక్వెస్ట్ చేస్తుంటే కాదనలేకపోయాడు గోపీకృష్ణ.
ట్రైన్ ఎక్కిన సురభి మనసులో ఏదో తెలియని అలజడి. 'నిజంగా సుదతి చెప్పినది బావ తేజ గురించేనా? అదే నిజమైతే బావ ప్రేమిస్తున్నది సుదతినా… లేక వాళ్ళ అక్క సునీలనా? ఏమో! ముందు అక్కడికి వెళ్ళాలి… వెళితే అన్నీ అవే తెలుస్తాయి' నిశ్చింతగా కళ్ళు మూసుకుని సీట్లో వెనక్కి వాలింది సురభి.
=========================================================
ఇంకా ఉంది
=========================================================
వేలూరి ప్రమీలాశర్మ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
విజయదశమి 2025 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత్రి పరిచయం: వేలూరి ప్రమీలాశర్మ
నమస్తే!
సాహితీ ప్రయాణం : విశాఖ ఆకాశవాణిలో అనౌన్సర్ గా, ప్రాంతీయ వార్తా చదువరిగా 20 సం. సేవలందించిన నేను, 2004 లో ఆకాశవాణి కి అర్థగంట నాటికను వ్రాసి ఇచ్చాను. అడపాదడపా రచనలు చేస్తూ ఇంతవరకూ ఆకాశవాణిలో నాటికలు (11), కథానికలు (16), ధారావాహికలు(2) ప్రసారానికి నోచుకున్నాయి. వీటితోపాటు 2021 నుంచి అంటే మూడు సం. లుగా వివిధ పత్రికలకు కథలు, సీరియల్స్ వ్రాస్తున్నాను. దాదాపు 160 వరకూ నా రచనలు ప్రచురణకు నోచుకున్నవి. ఇంతవరకూ పోటీలలో బహుమతులు, మరియు సా. ప్ర. కు ఎంపికైనవి 24 కథలు. వీటిలో కేవలం 2024 సం. లోనే 14 కథలు పోటీలలో నిలబడ్డాయి అని తెలుపుటకు సంతోషిస్తున్నాను.
రెండు నవలికలు, రెండు శతకాలు, త్రిశతిగా రామాయణం, శివోహం… నక్షత్ర మాలికలు... ఇలా నా రచనలు కొనసాగుతున్నాయి.
వృత్తిరీత్యా న్యూస్ రీడర్ గా ఉన్న నాకు 2016 సం. కి గాను VJF బెస్ట్ న్యూస్ రీడర్ అవార్డు దక్కింది.
మొదటి కథల సంపుటి "కడలి కెరటాలు" 2022 సం. కి గాను శ్రీ అడుసుమిల్లి అనిల్ కుమార్ స్మారక పురస్కారానికి ఎంపిక కాగా, కథల పోటీలలో 2024 సం. లో "వేలంపాట" కథకు శ్రీ కంచిపాటి గురుమూర్తి స్మారక పురస్కారం దక్కింది.
వివిధ సాహితీ ప్రక్రియలలో కొనసాగుతూ గజల్ సౌరభాలు పుస్తకం కూడా ముద్రించాను. నేను రచించిన భక్తి గీతాలు ఆల్బమ్ గా రూపొందించే యోచనలో ఉన్నాను.
ధన్యవాదములు. 🙏🏼
ఇట్లు,
వేలూరి ప్రమీలాశర్మ.
Kommentare