అభిలేఖ
- Phani Shyam Devarakonda
- 2 hours ago
- 6 min read
#PhaniShyamDevarakonda, #Abhilekha, #అభిలేఖ, #TeluguInspirationalStories, #ప్రేరణాదాయకకథలు
పాత ప్రేమకు కొత్త ఆరంభం
Abhilekha - New Telugu Story Written By Phani Shyam Devarakonda Published In manatelugukathalu.com On 30/11/2025
అభిలేఖ - తెలుగు కథ
రచన: ఫణి శ్యామ్ దేవరకొండ
"నాన్నా! ఈ డొక్కు ల్యాప్‌టాప్ పనిచేయడం లేదు! చూడు ఎంత నెమ్మదిగా ఉందో!" ఆరేళ్ల ఆర్యన్ అరుపులకు రోహన్ తల పగిలిపోతోంది.
అతను సోఫాలో కూర్చుని, చేతిలో ఫోన్‌లో నిన్నటి క్లయింట్ మెయిల్ చూస్తూ చిరాగ్గా ఏదో చదువుతున్నాడు. ఆఫీస్‌లో టార్గెట్‌లు అందుకోలేకపోవడం, పై అధికారుల ఒత్తిడి అతని బుర్రను తొలిచేస్తోంది. నిన్న రాత్రి ప్రియతో జరిగిన గొడవ అతని బుర్రను తొలిచేస్తోంది.
ప్రియకు ప్రమోషన్ వచ్చిందని తెలిసినప్పటి నుంచి, తన ఆదాయం తనకంటే పెరిగిపోతుందేమోనన్న అహంకారం రోహన్‌ను మరింత చికాకు పెడుతోంది. "ఏమైంది ఆర్యన్? దాన్ని వదిలిపెట్టి కాసేపు బయటకు వెళ్లి ఆడుకో?" రోహన్ విసుగ్గా అరిచాడు.
"ఇది చాలా పాతది నాన్నా! నాకు కొత్తది కొనివ్వు! గేమింగ్ ల్యాప్‌టాప్!"
ఆర్యన్ కూడా అంతే గట్టిగా సమాధానమిచ్చాడు. "డబ్బులు చెట్లకు కాయడం లేదురా! నా పరిస్థితి నీకు అర్థం కాదు! ఉన్నదానితో సరిపెట్టుకోవడం నేర్చుకో!" రోహన్ కోపంగా అన్నాడు.
ఆర్యన్ కళ్లలో నీళ్లు తిరిగాయి. "ఇది ఎప్పుడూ ఇంతే, మొరాయిస్తూనే ఉంటుంది," అంటూ ల్యాప్‌టాప్‌ను పక్కకు తోశాడు. రోహన్ లేచి, ల్యాప్‌టాప్ వైపు కోపంగా చూశాడు. "ఏమైంది దీనికి?" అంటూ దాన్ని చేతుల్లోకి తీసుకున్నాడు. దాని మూతపై ఉన్న చిన్న గీత... కీబోర్డ్ దగ్గర వెలిసిపోయిన స్టిక్కర్... పదేళ్ల క్రితం, వాళ్ళ మొదటి పెళ్లిరోజున, ప్రియ అతనికి ఈ ల్యాప్‌టాప్‌ను బహుమతిగా ఇచ్చింది. అప్పుడు అది అతనికి చాలా పెద్ద బహుమతి. ప్రియ తన జీతంలో కొంత కొంత దాచిపెట్టి, ఎంతో ఇష్టంగా కొనిచ్చింది.
"మన కొత్త జీవితానికి, నీ కొత్త కలలకు ఇది నా తోడు," అని చెప్పి అతని చేతిలో పెట్టినప్పుడు ఆమె కళ్లలోని మెరుపు అతనికి అస్పష్టంగా గుర్తొచ్చింది. కానీ ఇప్పుడు ఆ జ్ఞాపకం కంటే, ఆమెపై ఉన్న కోపం ఎక్కువగా ఉంది. 'బహుమతులు ఇవ్వడం కాదు, నాకంటే నువ్వు ఎక్కువ సంపాదిస్తున్నావన్న అహంకారాన్ని వదిలిపెట్టడం కూడా తెలియాలి,' అని మనసులో అనుకున్నాడు.
"దీన్ని పడేసి కొత్తది కొందాం నాన్నా," ఆర్యన్ ఆశగా అడిగాడు.
"వద్దు," రోహన్ గొంతు కఠినంగా వచ్చింది. "దీన్ని నేనే బాగుచేస్తాను."
నిన్న రాత్రి జరిగిన గొడవ తర్వాత, మరుసటి రోజు ఉదయం ప్రియ ఆర్యన్‌ను తీసుకొని వాళ్ళ పుట్టింటికి వెళ్ళిపోయింది. ఆ రోజు ఆదివారం కావడంతో రోహన్ ఇంట్లోనే ఉన్నాడు. మొదట కాస్త స్వేచ్ఛగా అనిపించినా, గంటలు గడిచేకొద్దీ ఆ నిశ్శబ్దం అతన్ని తినేయసాగింది. ఆ ఒంటరితనాన్ని భరించలేకపోయాడు. కొద్దిసేపు టీవీ చూశాడు, కానీ చానెల్స్ మారుస్తున్నాడే తప్ప ఏ ఒక్క ప్రోగ్రామ్ నచ్చట్లేదు. టీవీ ఆఫ్ చేసి మొబైల్ చూశాడు.
సోషల్ మీడియా ఫీడ్‌ను పైకి కిందకి స్క్రోల్ చేస్తున్నాడే కానీ, అక్కడ కూడా ఎక్కువ సేపు దృష్టిపెట్టలేకపోయాడు. ఇల్లంతా ప్రియ, ఆర్యన్ లేని వెలితి స్పష్టంగా కనిపిస్తోంది. సాయంత్రం అయ్యింది. ఇంట్లో ఏం చేయాలో తోచక అటూ ఇటూ తిరుగుతుండగా, ఆర్యన్ ల్యాప్‌టాప్ గురించి చెప్పడం గుర్తొచ్చింది. "ఏమైంది దీనికి?" అనుకుంటూ, రోహన్ ఆ పాత ల్యాప్‌టాప్‌ను తెరిచాడు. అతని చేతులు వేగంగా, చిరాగ్గా కదులుతున్నాయి. అనవసరమైన ఫైల్స్ అన్నీ తొలగించాలి. దాంట్లో ఉన్న ఫైల్స్, తన జీవితంలో పేరుకుపోయిన అనవసరమైన భ్రమల్లాగే అనిపించింది.
ఫైల్స్ తొలగిస్తూ, సిస్టమ్‌ను శుభ్రం చేస్తుండగా, అతని దృష్టి ఒక ఫోల్డర్‌పై పడింది. దాని పేరు "గోల్డెన్ మెమోరీస్".
(దృశ్యం: రోహన్ ముఖంపై క్లోజప్, అతని కళ్లలో ఆసక్తి, విసుగుల మిశ్రమం)
"ఇందులో కూడా ఏముంటుంది, చెత్త తప్ప," అని గొణుక్కుంటూ దాన్ని తెరిచాడు.
అందులో, 2014 నాటి ఒక ఫోల్డర్ కనిపించింది: "whatsapp archive Chat.zip". ఏముందో చూసి, దాన్ని కూడా తొలగిద్దామని తెరిచాడు. లోపల "వాట్సాప్" అనే ఫోల్డర్ ఉంది. దానిలో ఒకే ఒక్క ఫైల్: "నా జానుతో వాట్సాప్ ముచ్చట్లు.txt".
"జాను..." ఆ పదం ఒక క్షణం అతన్ని ఆపింది. అతని కోపంలో, చిరాకులో, ఆ పదం ఒక చల్లని గాలిలా తాకినట్లు అనిపించింది. అతను ప్రియను అలా పిలిచి ఎన్నేళ్లయ్యిందో! ఒక క్షణం ఆలోచించాడు. ఈ పాత జ్ఞాపకాలు ఇప్పుడు ఎందుకు? వీటిని కూడా తొలగిస్తే పోలా? కానీ ఏదో తెలియని ఆసక్తి, లేదా బహుశా ఆ పేరులో ఉన్న పాత పరిచయం, అతన్ని ఆ దస్త్రాన్ని తెరిచేలా చేసింది.
తెర నిండా వాళ్ళ పాత సంభాషణలు. పదేళ్ల క్రితం నాటి ప్రేమకథకు చెందిన ఒక డిజిటల్ జ్ఞాపకం.. ఆ ల్యాప్‌టాప్‌ను బాగుచేసే ప్రయత్నంలో, అతను తన కోపానికి, అసహనానికి కారణం ఏమిటో తెలుసుకునే ఒక ప్రయాణాన్ని అనుకోకుండా మొదలుపెట్టాడు. అతను ఆ ఫైల్‌లో మొదటి సంభాషణలను చదవడం మొదలుపెట్టాడు.
[15/03/14, 10:17 PM] ప్రియ: మిమ్మల్ని విసుగిస్తున్నట్టు ఉన్నాను? 🤔 నేను ఎక్కువగా మాట్లాడుతున్నానా?
[15/03/14, 10:17 PM] రోహన్: అస్సలు లేదు ప్రియా. నువ్వు మాట్లాడుతుంటే రోజంతా వినగలను. ఆ పావురం పిల్ల గురించి ఇంకా చెప్పు. 🤣
[15/03/14, 10:21 PM] ప్రియ: నవ్వకండి! 😅 నేను ఎప్పుడూ ఇంతే. అన్నీ మర్చిపోతాను, పడేస్తుంటాను. మా అమ్మ అంటుంది, నా తల నాకు అతుక్కోకపోతే దాన్ని కూడా ఎక్కడో మర్చిపోతానని, అలానే మొన్న ఒక రోజు బీరువా తలుపు వెయ్యడం మర్చిపోయా… దానికి మా అమ్మ ఎంత తిట్టిందో.. 😭. ఎలాంటి అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకుంటున్నారో ఆలోచించుకోండి.
ఆ మాటలు చదవగానే, నిన్న రాత్రి జరిగిన గొడవ గుర్తొచ్చి అతని నవ్వు మాయమైంది. ప్రియ వంట రుచిగా లేదని అతను ఎంతగా అరిచాడు!
(దృశ్యం: ఫ్లాష్‌బ్యాక్ - రోహన్ కోపంగా ప్లేట్‌ను విసిరేయడం, ప్రియ కళ్ళల్లో భయం)
"నీకు కొంచెం కూడా బాధ్యత లేదా? ఎప్పుడూ ఇంతే అజాగ్రత్తగా ఉంటావు!" అని నిందించాడు.
ఆమె మతిమరుపు గురించి, అజాగ్రత్త గురించి ఆమె ముందే చెప్పినా, దాన్ని ప్రేమగా అంగీకరిస్తానని చెప్పి, ఇప్పుడు దాన్నే ఒక నేరంగా చూస్తున్నందుకు అతనికి సిగ్గేసింది. అతను పదేళ్ల క్రితం తను ఇచ్చిన సమాధానం కోసం వెతికాడు.
[15/03/14, 10:21 PM] రోహన్: నేను ప్రపంచంలోనే చాలా మంచి మనసున్న అమ్మాయిని పెళ్లి చేసుకుంటున్నాను. 🥰 ఒక పావురం పిల్ల కోసం బాధపడేంత మంచి అమ్మాయివి. నువ్వు బీరువా తలుపు మూయడం మర్చిపోతే ఏమైంది? నేను మూస్తానులే. నాకు పరిపూర్ణమైన అమ్మాయి వద్దు ప్రియా. నాకు నువ్వే కావాలి. ❤️
అతను చదవడం కొనసాగించాడు.
[17/03/14, 8:15 AM] రోహన్: Good morning జాను! ఈరోజు ఆఫీస్‌లో ప్రెజెంటేషన్ ఉంది. కొంచెం టెన్షన్‌గా ఉంది. 😬
[17/03/14, 8:16 AM] ప్రియ: All the best రోహన్! నువ్వు అదరగొట్టేస్తావు, నాకు తెలుసు. నీ మీద నీకు నమ్మకం ఉండాలి. నువ్వు మాట్లాడటం మొదలు పెడితే అందరూ వింటూ ఉండిపోతారు. 💪 Just be yourself!
ఆ సందేశం చదివినప్పుడు రోహన్‌కు గుండెల్లో ఏదో గుచ్చుకున్నట్లయింది. మొన్న ప్రియకు ఆఫీస్‌లో ప్రమోషన్ వచ్చినప్పుడు, తను కేవలం "ఓకే, మంచిది" అని నిర్లక్ష్యంగా అన్నాడు. ఆమె విజయాన్ని తను కనీసం మనస్ఫూర్తిగా అభినందించలేకపోయినందుకు తనపై తనకే అసహ్యం వేసింది. అతను కిందకి చూస్తూ వెళ్ళాడు. మరో సంభాషణ అతని కంటపడింది.
[19/03/14, 11:30 PM] ప్రియ: ఈరోజు అత్తయ్య వాళ్ళు వచ్చారు. పెళ్లి తర్వాత ఉద్యోగం మానేయమని సలహా ఇస్తున్నారు. ఇంట్లో ఉంటేనే బాగుంటుందట. నాకు కొంచెం భయంగా ఉంది, రోహన్. 😟 నా ఉద్యోగం నాకు చాలా ఇష్టం. ఎప్పుడూ నా సొంత కాళ్ళ పైన నిలబడాలి అని నా కోరిక...
ఆ సందేశం చదవగానే, రోహన్ కళ్ళ ముందు ఆరు నెలల క్రితం జరిగిన గొడవ మెదిలింది. ప్రియకు ఆఫీస్‌లో వర్క్ బాగా ఎక్కువైంది. ఆ కారణంగా రోజూ రాత్రిపూట ఆలస్యంగా ఇంటికి వచ్చేది. ఒకరోజు రాత్రి అతను కోపంతో ఊగిపోయాడు.
(దృశ్యం: ఫ్లాష్‌బ్యాక్ - రోహన్ తన కళ్ళల్లో కోపంతో "నీ ఉద్యోగం కంటే నా అహంకారమే నాకు ముఖ్యం" అన్నట్టుగా అరిచే దృశ్యం)
"డబ్బు సంపాదించడం ముఖ్యం కాదు, కుటుంబానికి కూడా సమయం ఇవ్వాలి! ఎప్పుడూ ఆఫీస్, ఆఫీస్... పిల్లవాడిని ఎవరు చూసుకుంటారు?" అని అరిచాడు. ఆ జ్ఞాపకం అతన్ని ఇప్పుడు ముల్లులా గుచ్చుకుంది. సిగ్గుతో తలదించుకుని, అతను పదేళ్ల క్రితం తను ఇచ్చిన సమాధానం కోసం వెతికాడు.
[19/03/14, 11:31 PM] రోహన్: ప్రియా, వాళ్ళ మాటలు పట్టించుకోకు. నీ కల నా కల. 🤝 నువ్వు ఆఫీస్‌లో పైకి ఎదుగుతుంటే నేను నీకంటే ఎక్కువ సంబరపడతాను. మనం ఒకరికొకరం తోడుగా ఉందాం, అంతే.
మరో సంభాషణ కనిపించింది. [22/03/14, 9:45 PM] ప్రియ: ఈరోజు మన పెళ్లి తర్వాత మన ఇంటి గురించి ఆలోచిస్తున్నాను. గోడలకు ఎలాంటి రంగులు వేయాలి? ఒక చిన్న బాల్కనీ ఉంటే బాగుంటుంది కదా! అందులో మనం కాఫీ తాగుతూ కబుర్లు చెప్పుకోవచ్చు.
[22/03/14, 9:46 PM] రోహన్: మనకంటూ ఒక చిన్న ప్రపంచం. కచ్చితంగా ప్రియా. బాల్కనీలో ఒక చిన్న ఉయ్యాల కూడా పెడదాం. నీకు ఇష్టమైన రోజా పువ్వు మొక్క కూడా పెంచుదాం. అది కూడా నీ నవ్వులాగే ఉంటుంది. 😊
ఈ సందేశం చదివాక రోహన్ కళ్ళు చుట్టూ చూశాడు. ఆ ఇంట్లో ఇప్పుడు అన్నీ ఖరీదైన వస్తువులే ఉన్నాయి కానీ, వాళ్ళు కలలుగన్న ఆ మల్లెపూల మొక్క లేదు, ఆ ఉయ్యాల లేదు. అన్నింటికన్నా ముఖ్యంగా, వాళ్ళిద్దరి మధ్య ఆ కబుర్లు లేవు. అదే సమయంలో, ప్రియ పుట్టింట్లో తన తల్లితో తన బాధను పంచుకుంటోంది.
"నా ప్రమోషన్ తనకి సంతోషాన్ని ఇవ్వలేదు అమ్మా. నా కల నా కల అన్న మనిషి, ఇప్పుడు నా కలను చూసి అసూయపడుతున్నాడు. ఈ మార్పును నేను తట్టుకోలేకపోతున్నాను," అని కన్నీళ్లు పెట్టుకుంది.
ఉదయం, ప్రియ తల్లి వాకిలి ఊడ్వడానికి తలుపు తీయగా, కారులో నిద్రిస్తున్న రోహన్ కనిపించాడు. ప్రియ పరిగెత్తుకుంటూ వెళ్లి, "రోహన్..." అని కిటికీ తట్టింది.
"ఏమైంది?" ఆమె గొంతులో ఆందోళన. రోహన్ ఏమీ మాట్లాడకుండా, ఆ పాత వాట్సాప్ సంభాషణను ఆమె చేతికి ఇచ్చాడు. ప్రియ చదువుతుండగా ఆమె కళ్ళు చెమ్మగిల్లాయి. ఆమె తల పైకెత్తి రోహన్‌ను చూసింది. ఆమె కళ్ళల్లో కోపం లేదు, కేవలం ఒక ప్రశ్న ఉంది: "ఇవన్నీ మరచిపోవడానికి, మన ప్రేమను చంపుకోవడానికి నీ అహంకారం ఎంత మూల్యం చెల్లించింది, రోహన్?"
రోహన్ తలదించుకున్నాడు. "క్షమించు ప్రియా... ఈ పరుగులో పడి, నా అహంకారం అనే చీకట్లో మునిగిపోయాను. తప్పు నాదే. నీకు ఇచ్చిన మాటను నిలబెట్టుకోలేకపోయాను." అతను ఆమె చేతులు పట్టుకున్నాడు.
"నాకు ఇంకొక్క అవకాశం ఇవ్వు. ఈసారి, 'నీ కల నా కల' అని మాటల్లో కాదు, నా చేతల్లో చూపిస్తాను. నీ ఎదుగుదలలో నీకు తోడుగా ఉంటాను, నీ వెనుక కాదు."
ప్రియ కళ్ల నుండి నీళ్లు కారుతున్నాయి. "నేను ఇంటికి వస్తాను, రోహన్. మన ఆర్యన్ కోసం, మన బంధంపై ఉన్న చివరి ఆశ కోసం వస్తాను. కానీ, ఇది ఆరంభం మాత్రమే. నా ఉద్యోగాన్ని, నా కలలను నువ్వు గౌరవించాలి. అది నీ బాధ్యత. మర్చిపోకు."
ఆమె అతని చేతిని గట్టిగా పట్టుకుంది. ఆ స్పర్శలో షరతులతో కూడిన క్షమ ఉంది, బలమైన ఆశ ఉంది. వారు ఇంటికి తిరిగి వచ్చారు. కొద్దిసేపటి తర్వాత, రోహన్, ప్రియ ఇద్దరూ కలిసి ఆర్యన్‌ను తీసుకురావడానికి బయలుదేరారు. వారు ఇంటికి చేరేసరికి, ఆర్యన్ వాకిట్లోనే ఎదురుచూస్తూ కనిపించాడు.
"అమ్మా!" అంటూ పరిగెత్తుకుంటూ వచ్చాడు. ఆర్యన్ వాళ్ళిద్దరినీ ఒకేచోట చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు. వాడు రోహన్ వైపు తిరిగి, "నాన్నా, ల్యాప్‌టాప్ బాగుచేశావా?" అని ఆశగా అడిగాడు.
రోహన్ నవ్వి, ప్రియ వైపు చూశాడు. "ల్యాప్‌టాప్ కంటే ముఖ్యమైన దాన్ని బాగుచేయడం మొదలుపెట్టానురా," అన్నాడు.
ఆర్యన్‌కు ఆ మాటలు అర్థం కాలేదు. "అంటే, ఇప్పుడు గేమ్ ఆడుకోవచ్చా?" అని అమాయకంగా అడిగాడు.
రోహన్, ప్రియ ఒకరినొకరు చూసుకుని మనస్ఫూర్తిగా నవ్వేశారు. ఆ నవ్వులో పాత ప్రేమ ఉంది, కొత్త ఆశ ఉంది. "ఆడుకోవచ్చురా," అన్నాడు రోహన్.
"కానీ ఈరోజు కాదు. ఈరోజు మనం ముగ్గురం కలిసి బయటకు వెళ్తున్నాం. నీకు ఇష్టమైన చోటుకి."
ఆర్యన్ ముఖం వెలిగిపోయింది. "నిజంగానా?"
"నిజంగా," అంది ప్రియ, వాడిని దగ్గరకు తీసుకుంటూ.
"ముందు నీకు ఇష్టమైన ఐస్‌క్రీమ్ తిందాం.” ఆ పాత ల్యాప్‌టాప్ ఒక మూలన ఛార్జింగ్ పెట్టి ఉంది. అది ఇప్పుడు కేవలం ఒక యంత్రం కాదు, ఒక మరచిపోయిన వాగ్దానాన్ని గుర్తుచేసిన జ్ఞాపిక, వారి కొత్త ప్రయాణానికి నాంది పలికిన వారధి. జ్ఞాపకాలలో దాగిన ప్రేమను తెరవడానికి ఒక్క క్షణం సరిపోతుంది.
************
ఫణి శ్యామ్ దేవరకొండ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
ఉగాది 2026 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
నా పేరు ఫణి శ్యామ్ దేవరకొండ. నేను హైదరాబాద్, తెలంగాణలో నివసిస్తున్నాను. గత ఇరవై సంవత్సరాలుగా ఒక ప్రైవేట్ బ్యాంకులో ఉద్యోగం చేస్తున్నాను. ఉద్యోగ బాధ్యతలతో పాటు, రచన పట్ల ఉన్న ఆసక్తితో కథలు రాయడం నా జీవితంలో ఒక భాగంగా మారింది.
2019వ సంవత్సరం నుండి కథా రచనను ప్రారంభించాను. ఇప్పటివరకు ఇరవైకి పైగా కథలు రాశాను. నా కథల్లో ఎక్కువగా సస్పెన్స్, డిటెక్టివ్ థ్రిల్లర్, ఎమోషనల్, ఇన్‌స్పిరేషనల్ మరియు సందేశాత్మక అంశాలు ఉంటాయి.
ప్రతి కథలో జీవితంలోని ఒక కోణాన్ని, ఒక ఆలోచనను లేదా ఒక విలువను ప్రతిబింబించేలా ప్రయత్నిస్తాను.
నా కథలు ప్రతిలిపి, స్టోరీ మిర్రర్, మాతృభారతి వంటి ప్రసిద్ధ వేదికలలో ప్రచురితమయ్యాయి. స్టోరీ మిర్రర్‌లో ప్రచురితమైన నా కథ “అదే రోజు” చదివిన ఒకరు, దానిని షార్ట్ ఫిల్మ్‌గా రూపొందిస్తామని నన్ను సంప్రదించారు. అది నాకు ఎంతో గౌరవంగా, గర్వంగా అనిపించిన సందర్భం. ఆ కథని షార్ట్ ఫిలింగా మలిచి యూట్యూబ్ లో విడుదల చేశారు.
ఇటీవల 'మన తెలుగు కథలు' వెబ్‌సైట్ చూసి చాలా సంతోషం కలిగింది. కథా రచయితలకు మీరు అందిస్తున్న ప్రోత్సాహం, నిర్వహిస్తున్న పోటీలు, బహుమతులు మరియు అభినందనలు ఎంతో ఉత్తేజాన్నిచ్చాయి.
కథల ద్వారా పాఠకుల మనసును తాకడం, వారిలో స్ఫూర్తిని కలిగించడం, జీవితానికి ఒక చిన్న వెలుగును చూపించడం — ఇదే నా లక్ష్యం.
రచయితలకు మీరు ఇస్తున్న ప్రోత్సాహం, ఆదరణ మరియు సాహిత్య స్ఫూర్తి నిజంగా అభినందనీయం. 'మన తెలుగు కథలు' బృందానికి నా హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు.
Comments