అనూహ్య బంధం
- Chilakamarri Rajeswari
- May 23
- 4 min read
#ChilakamarriRajeswari, #చిలకమర్రిరాజేశ్వరి, #AnuhyaBandham, #అనూహ్యబంధం, #TeluguHeartTouchingStories
Anuhya Bandham - New Telugu Story Written By - Chilakamarri Rajeswari
Published in manatelugukathalu.com on 23/05/2025
అనూహ్య బంధం - తెలుగు కథ
రచన: చిలకమర్రి రాజేశ్వరి
నేనుండేది గేటెడ్ కమ్యూనిటీలోనైనా, ఉద్యోగస్తురాలిని కావడంతో, నాకెవరూ స్నేహితులు కాలేకపోయారు. అందులోనూ స్వతహాగా నేను బిడియస్తురాలిని కావడంతో చొరవ చూపి, ఎవరితోనూ పరిచయం పెంచుకోలేకపోయాను. ఆ రోజు మామూలుగా ఆఫీసు నుంచి వచ్చి ఇంటి తాళం తీస్తున్నాను. ఎవరో పిలిచినట్లనిపించి వెనక్కి తిరిగి చూసాను.
“నేనేనమ్మా, పిలిచింది. మేము మీ ఎదురింట్లోకి అద్దెకి వచ్చాము. పరిచయం చేసుకుందామంటే, నీవెప్పుడూ దొరకటంలేదు. అందుకే ఇవాళ ఎలాగైనా పరిచయం చేసుకోవాలని, నీ కోసం కాపు కాసాను. నా పేరు సావిత్రి, మా వారు రిటైర్ అయిపోయారు. మా సొంత ఊరు విజయనగరం, మొన్నటిదాకా అక్కడే ఉన్నాం, ఈయనకు కొంచెం ఒంట్లో బాగాలేకపోతే, అక్కడ ఒక్కళ్ళూ ఎలా ఉంటారని, మా అబ్బాయి ఇక్కడ ఇల్లు అద్దెకు తీసుకుని మమ్మల్ని బలవంతంగా తీసుకు వచ్చేసాడు.
అయ్యో, నా మతిమండా, ఆఫీసు నుంచి ఇంటికి ఇప్పుడే వస్తే, నేను నిన్ను ఇంట్లోకి వెళ్ళనీయకుండా నిల్చోబెట్టి, నా సోది చెపుతున్నాను. నీకేం పని వుందో, యేమో, చూసుకోమ్మా!. నీ సెలవురోజున తీరిగ్గా మాట్లాడతాను” అని ఆవిడ వాళ్ళ ఇంట్లోకి వెళ్ళిపోయారు. ఆవిడ మాటల్లోని ఆప్యాయత నన్ను కట్టిపడేసింది. ఆ తరువాత నా ఆఫీసు హడావుడిలో, నేను ఆవిడ విషయమే మర్చిపోయాను.
@@@
ఆదివారం రానే వచ్చింది. ఆ రోజు ఉదయం మా గేటెడ్ కమ్యూనిటీలో కూరలమ్మే అమ్మాయి వచ్చిందేమోనని చూడటానికి కారిడారు చివరకు వెళ్ళాను. మాఇంటికి, కారిడారు చివరికి మధ్యలోనే ఆంటీ వాళ్ళుంటున్నది.
ఆవిడ నన్ను చూసి, “ ఏంటమ్మా, ఇవాళ సెలవే కదా? రా కూర్చో” అని లోపలికి పిలిచారు.
నేను అయిష్టంగానే లోపలికి అడుగు పెట్టాను. ఎందుకంటే నేను కొత్తవాళ్ళతో మాట్లాడటానికి ఇబ్బంది పడతాను.
“కాఫీ తాగుతావా?” అని ఆంటీ అడిగారు.
“లేదాంటీ, వద్దు” అని మొగమాట పడుతూ బదులిచ్చాను.
ఆవిడ ఒక పళ్ళెంలో సున్నుండలు, జంతికలు పట్టుకు వచ్చి, “ ఇవి తిను, బాగుంటాయి” అని నా ముందు వుంచారు. కాదనలేక తీసుకున్నాను.
“ రోజూ చూస్తూంటాను, నువ్వు పరుగులు, ఉరుకులతో పనులు చేసుకుని ఆఫీసుకు వెళ్లడం, ఇంట్లో పని అంతా నువ్వే చేసుకుంటావా?
“ లేదాంటీ, పనమ్మాయి వచ్చి గిన్నెలు కడగడం, ఇల్లు తుడవడం చేస్తుంది. చాకలి వస్తుంది, బట్టలు ఉతకడానికి”
“ ఇంట్లో ఉంటున్న వాళ్లే, వంటమనిషిని, పెట్టుకుంటున్నారు, ఉద్యోగం చేస్తూ కూడా వంట నీవే చేసుకుంటున్నావంటే నీ ఓపికకి మెచ్చుకోవచ్చు తల్లీ !”
ఆవిడ మాటలు నాకు ముఖస్తుతి కోసం అన్నవిగా అనిపించలేదు. ఆవిడ మాటల వెనుక అమ్మ మనసు కనిపించింది.
“ ఇంక వెళ్తాను ఆంటీ, పనులన్నీ అలాగే ఉన్నాయి” అని లేచాను.
“అవును, మీకు వారానికి వచ్చే ఒకరోజు సెలవుకి, చేసుకోవాల్సిన పనులు చాలావుండి వుంటాయి. రోజూ ఆఫీసుకి, ఇంటిపని చేసుకొని, హడావుడిగా పరుగులు పెట్టడం తప్పదు. ఇవాళన్నా నెమ్మదిగా చేసుకొని కొంచెం విశ్రాంతి తీసుకో. ఎప్పుడైనా ఖాళీ వుంటే రామ్మా, కాసేపు కూర్చుని వెళుదువు గాని” అని అన్నారు.
“సరే ఆంటీ, అలాగే “ అని చెప్పి ఇంటికి వచ్చేసాను.
ఎందుకో తెలియదు, కాని, ఆంటీ నాకు చాలా నచ్చేసారు. ఆవిడ అంటే తెలియని అభిమానం ఏర్పడింది. నేను కొత్తవాళ్ళతో ఎక్కువ మాట్లాడలేను, సంభాషణను పెంచలేను కానీ ఆంటీతో మాట్లడుతుంటే, నాకు ఎన్నో ఏళ్ల నుంచి తెలిసినవాళ్ళతో మాట్లాడుతున్నట్టే అనిపించింది. తర్వాత ఇంకో రెండు సార్లు ఆంటీతో మాట్లాడటం జరిగిన తరువాత, నాకు తెలియకుండానే, ఆంటీతో గడిపే సమయం కోసం ఎదురు చూడటం మొదలుపెట్టాను.
ఆవిడ తో మాట్లాడిన కాసేపు ఏదో తెలియని ఆనందం కలిగేది. నిజంగానే ఆవిడకు నాలో నచ్చిన విషయమేమిటో తెలియదు, నామీద ఆవిడ ఎందుకు అంత ఆప్యాయత కురిపించేవారో కూడా నాకు అర్ధం కాలేద. కానీ ఆవిడ మనసులో నాకున్న స్థానం నా కెంతో సంతోషాన్ని కలిగించేది.
ఆ మరుసటి రోజు నుండి ఆఫీసుకి వెళ్ళేటప్పుడు, వచ్చేటప్పుడు, ఆంటీ ఉన్నారా, లేదా అని గమనించటం మొదలుపెట్టాను. ఆవిడ కనిపిస్తే, ఏదో ఉత్సాహం, కనిపించకపోతే ఏదో నిస్పృహ కలిగేది. ఇలా కాలం గడుస్తూండగా, వరుసగా రెండువారాలు ఆంటీ కనిపించలేదు, వాళ్ల ఇల్లు తాళం వేసి ఉండడం గమనించాను. ఆ రెండువారాలు నాకు ఏం తోచలేదు. ఆమె రాక కోసం నిరీక్షించ సాగాను.
@@@
ఆ రోజు ఆఫీసు నుంచి ఇంటికి వచ్చేటప్పటికి, ఆంటీ కనిపించారు. తెలియని ఆనందం కలిగింది.
“ఎక్కడికి వెళ్లారు ఆంటీ!, ఇన్ని రోజులు, మీరు లేకపోతే నాకు ఏం తోచలేదు “ అంటూ ఆమెను కౌగలించుకున్నంత పని చేసాను.
“మా వాళ్లందరు కలిసి యాత్రలకు వెడుతూ మమ్మల్ని కూడా తీసుకుని వెళ్ళారు. ఇదిగో నీ కోసం తెచ్చాను” అంటూ చిన్నకవ్వం ఇచ్చారు. అది ఎంత ముద్దుగా ఉందంటే, ఆంటీ మనసులో నా మీద ఉన్న ప్రేమ కనిపించింది. ఎంతో భద్రంగా దాచుకున్నాను. మళ్ళీ నా జీవితంలోకి ఆనందం వచ్చింది. ఆవిదతో కబుర్లు మనస్సుని ఆహ్లాదపరిచి, ఆఫీసులో పడ్డ శ్రమను మర్చిపోయెలా చేసేవి.
ఇలా కొన్నినెలలు గడిచాయి. ఆ రోజు ఇంటికి వచ్చేటప్పటికి, ఆంటీ వాళ్ళ అబ్బాయి కనిపించారు. ఆంటీ లేరా అని అడిగితే, అమ్మకు కొంచం ఒంట్లో బాగాలేదు, అందుకని మా ఇంటికి తీసుకువెళ్లాము. ఆవిడ బట్టలు తీసుకెళదామని వచ్చానని చెప్పారు.
కోలుకోగానే తిరిగి ఇంటికి తిరిగివచ్చేస్తారు, అప్పుడే ఆంటీని కలవచ్చని అనుకున్నాను. వారం రోజులు దాటిపోయినా, ఆంటీ రాలేదు. స్వతహాగా చనువు తీసుకునే తత్వం కాకపోవడంతో, ఆంటీ గురించి, ఎవరినీ అడగలేకపోయాను, ఆంటీని చూడటానికి వాళ్ళ ఇంటికి కూడా వెళ్ళలేకపోయాను. ఇంకోవారం గడిచింది. ఇంక నా వల్ల కాలేదు, ఇవాళ ఆఫీసు నుంచి ఇంటికి వెళ్ళేటప్పుడు, ఆంటీని చూడాల్సిందేనని నిశ్చయించుకున్నాను. అయితే, ఆఫీసుకి వెళ్లిన గంటలోనే ఆంటీ శాశ్వతంగా ఈ లోకానికి దూరమైనారనే వార్త నన్ను దిగ్భ్రాంతురాలిని చేసింది.
@@@
ఆంటీ దూరమైన తరువాత కానీ ఆవిడ నాకెంత దగ్గర అయ్యారో అర్ధం కాలేదు, ఆశ్చర్యం కలిగించిన విషయమేమిటంటే, నేనేకాదు, మా గేటెడ్ కమ్యూనిటీలోనే ఎంతోమంది ఆంటీ అభిమానులే.
ఎంత మందికి దగ్గర అయ్యారో, ఎంత మంది మనసులను గెలుచుకున్నారో. అందరూ ఆవిడజ్ణాపకాలను వల్లించేవారే.
ఆంటీలో ఉన్న మరో మంచితనం, తన బాధను ఎవరికీ చెప్పకుండా, ఎదుటివారి మనసు తన మాటలతోనే గెలుచుకోవడం. ఆవిడ కొన్నాళ్లుగా ఒక ప్రాణాంతకమైన వ్యాధితో బాధ పడుతున్నారనే విషయం, ఆమె మరణం తరువాత కానీ మాకెవ్వరికీ తెలియలేదు. ఎప్పుడూ, మీరెలా ఉన్నారని ఎదుటివారి యోగక్షేమాలు కనుక్కోవడం, వారితో సరదాగా మాట్లాడటం తప్ప, తన బాధలని ఎవరికీ చెప్పకపోవడం. ఎవరి దగ్గర నుంచి సానుభూతిని ఆశించకపోవడం ఆవిడ గొప్ప గుణం.
ఆవిడ ఒక చైతన్య స్రవంతి. ఆవిడతో అయిదు నిమిషాలు మాట్లాడితేనే, మనలో తెలియని ఉత్సాహం కలుగుతుంది. మన మనసుకు నచ్చే వారు దొరకడం చాలా అదృష్టం అయితే, అకస్మాత్తుగా వారిని పోగొట్టుకో వడం ఎంతో దురదృష్టం.
ఆంటీ నా మనసులో వేసిన ముద్ర ఎలాంటిదంటే, ఆవిడ భౌతికంగా నా చెంత లేకపోయినా, నా తలపుల్లో సజీవంగా ఇప్పటికీ ఉన్నారు. ఎప్పటికీ ఉంటారు.
కొన్ని జ్ఞాపకాలు ముళ్ళలాంటివి, ఎదని గుచ్చి బాధ పెడతునే ఉంటాయి. కొన్ని జ్ఞాపకాలు పూలలాంటివి, ఎప్పుడు గుర్తుకు వచ్చినా మనోరంజకంగా వుంటాయి. ఆవిడ జ్ణాపకం రెండో కోవకు చెందినది. అది దివ్య సౌంగంధికా పుష్ప పరిమళ భరితమైనది.
@@@@@
చిలకమర్రి రాజేశ్వరి గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
విజయదశమి 2025 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత్రి పరిచయం: చిలకమర్రి రాజేశ్వరి
నా పేరు చిలకమర్రి రాజేశ్వరి. నేను విశాఖపట్నం స్టీల్ ప్లాంటులో డిప్యూటి జనరలు మానేజర్ గా పనిచేసి, ఆగష్టు 2024లో రిటైరు,అయ్యాను.
మా కుటుంబ సభ్యులందరూ సాహితీప్రియులు కావడంతో, నా చిన్ననాటి నుంచే, తెలుగు వార,మాస పత్రికలు, నవలలు చదవం అలవాటు అయింది. అదే నాలోని పఠనాసక్తిని పెంపొందించింది. అనేక అంశాల మీద కవితలు రాయడం అభిరుచిగా మారింది. స్టీలుప్లాంట్ వారు,నిర్వహించిన వివిధ కవితల పోటీల్లో పాల్గొనడం, కొన్నిటికి బహుమతులు అందుకోవడం జరిగింది.
నీవు రాయగలవు అంటూ నన్ను అనునిత్యం ప్రోత్సహించే కుటుంబసభ్యుల మద్దతు నాకుండటం నా అదృష్టం.
పుస్తకాలు చదవడం నా హాబీ. తెలుగు, ఇంగ్లీషుభాష లలో వీలైనన్ని మంచిపుస్తకాలు చదివి నా మనోవికాసాన్ని, నా విశ్లేషణాశక్తిని మెరుగుపరుచుకోవాలని నా ఆకాంక్ష.
ఇలా కొంత మంది మనసులో నిలిచిపోతారు. బాగుంది
ఇతివృత్తి బావుంది.కథ చెప్పిన రీతి ఇంకా బావుంది.విషాదం కావడం బాధగా ఉంది.
కథనం బాగుంది. ఇలా ఆంటీ లో, బామ్మలో మనం జీవితాల్ని ప్రభావితం చేసి, మాయమై, జ్ఞాపకాలలో ప్రకాశిస్తూ వుంటారు. నా జ్ఞాపకం నాకుంది. రచ యిత్రి కి అభినందనలు