బరువు
- M K Kumar
- 8 hours ago
- 5 min read
#MKKumar, #ఎంకెకుమార్, #Baruvu, #బరువు, #TeluguHeartTouchingStories
Baruvu - New Telugu Story Written By - M K Kumar
Published In manatelugukathalu.com On 08/12/2025
బరువు - తెలుగు కథ
రచన: ఎం. కె. కుమార్
తిరుపతిలోని గోవిందరాజ స్వామి ఆలయ గోపురం వెనుక సూర్యుడు అస్తమిస్తున్నాడు. ఆ ఎర్రటి వెలుతురులో, పాతకాలపు పెంకుటిల్లు 'రఘురామ్ నిలయం' ఒకప్పుడు వెలిగిపోయేది.
కానీ ఇప్పుడు ఆ ఇంటి గోడలన్నీ రంగు వెలిసిపోయి, పెచ్చులు ఊడిపోయి, లోపల నివసిస్తున్న మనిషి మనసులాగే శిథిలావస్థకు చేరుకున్నాయి.
రఘురామ్... ఆ వీధిలో ఒకప్పుడు 'జమీందార్ల మనవడు'గా పేరున్న వ్యక్తి. వయసు ముప్పై ఐదు దాటుతోంది. కానీ ముఖంలో యాభై ఏళ్ల వృద్ధాప్య ఛాయలు. చేతిలో సిగరెట్ కాలుతూనే ఉంది, కానీ అతడు గమనించడం లేదు. అతని చూపులు శూన్యంలోకి ఉన్నాయి.
రఘురామ్ తాతగారు చంద్రగిరి కోట ప్రాంతంలో వందల ఎకరాల ఆసామి. తండ్రి కూడా పేరుమోసిన లాయర్. తరాల తరబడి కూడబెట్టిన ఆస్తి, అంతస్తు, మర్యాద... అన్నీ రఘురామ్ చేతికి వచ్చాయి.
రఘురామ్ చిన్నప్పటి నుంచి ఒకటే నమ్మాడు. "డబ్బు అనేది మనిషికి సేవ చేయడానికి పుట్టింది, మనిషి డబ్బు కోసం బతకకూడదు." ఈ సిద్ధాంతమే అతని పతనానికి మొదటి మెట్టు అని అతనికి అప్పుడు తెలియదు.
అతనికి సాహిత్యం అంటే పిచ్చి. పుస్తకాల్లో ఉండే ఆదర్శ ప్రపంచమే నిజమని నమ్మాడు. వాస్తవ ప్రపంచంలో ఉండే కుట్రలు, కుతంత్రాలు, మోసాలు, నయవంచనలు అతనికి అర్థం కాలేదు. అర్థం చేసుకోవడానికి ఇష్టపడలేదు.
రఘురామ్ చుట్టూ ఎప్పుడూ ఒక నలుగురు స్నేహితులు ఉండేవారు. వాళ్ళను స్నేహితులు అనడం కంటే 'పరాన్నజీవులు' అనడం సబబు.
"రఘురామ్ గారూ... మీ తాతగారి దానగుణం మీ రక్తంలోనే ఉందండి! మొన్న ఆ ట్రస్ట్ వాళ్ళకి మీరు రాసిచ్చిన చెక్కు చూసి ఊరంతా మీ గురించే మాట్లాడుకుంటున్నారు," అని ముఖస్తుతి చేసేవాడు శేఖర్.
నిజానికి శేఖర్ ఒక రియల్ ఎస్టేట్ బ్రోకర్. రఘురామ్ దగ్గర ఉన్న పొలాలను తక్కువ రేటుకు తన బినామీల పేరుతో కొనిపించి, కోట్లు వెనకేసుకున్నాడు. కానీ రఘురామ్కు మాత్రం శేఖర్ మాటలు అమృతంలో ముంచినట్లు ఉండేవి.
"డబ్బు దాచుకుంటే ఏమొస్తుంది శేఖర్? నలుగురికీ ఉపయోగపడాలి. మా వంశం గొప్పతనం అదే కదా," అని రఘురామ్ గర్వంగా మీసం మెలేసేవాడు.
ఆ సమయంలో రఘురామ్ భార్య సుమతి, వంటింట్లో బియ్యం డబ్బా ఖాళీ అవుతున్న శబ్దాన్ని వింటూ నిట్టూర్చేది. ఆమెకు తెలుసు, బయట జరుగుతున్నది దానం కాదు, దోపిడీ అని. కానీ రఘురామ్ ఆమె మాటను ఎప్పుడూ లెక్కచేయలేదు.
"నీకు లోకజ్ఞానం లేదు సుమతీ... ఆడవాళ్ళ బుద్ధి ఇంటి గడప దాటదు. నేను సమాజ సేవ చేస్తున్నాను," అని ఆమెను కసురుకునేవాడు.
అలా రేణిగుంట రోడ్డులో ఉన్న కమర్షియల్ కాంప్లెక్స్ అమ్మేశాడు. వచ్చిన డబ్బుతో స్నేహితులకు కార్లు కొనిపెట్టాడు, అవసరం లేని ఫంక్షన్లకు లక్షలు విరాళాలు ఇచ్చాడు. కేవలం "రఘురామ్ గారు చాలా మంచివారు" అనే ఆ ఒక్క మాట వినడం కోసం, తన భవిష్యత్తును తాకట్టు పెట్టాడు.
కాలచక్రం గిర్రున తిరిగింది. బ్యాంకు బ్యాలెన్స్ జీరోకి చేరింది. అప్పులు చేసేవాళ్ళు ఇంటి ముందు క్యూ కట్టారు. ఒకప్పుడు "అన్నా" అని కాళ్ళ మీద పడ్డవాళ్లే, ఇప్పుడు ఫోన్ ఎత్తడం మానేశారు.
ఒకరోజు, కూతురు స్కూల్ ఫీజు కట్టడానికి డబ్బుల్లేక, రఘురామ్ తన చిన్ననాటి స్నేహితుడు, తను ఎంతగానో సహాయం చేసిన భాస్కర్ ఇంటికి వెళ్ళాడు. భాస్కర్ ఇప్పుడు తిరుపతిలో పెద్ద కాంట్రాక్టర్.
గేటు బయట గంటసేపు నిలబడ్డాక, భాస్కర్ బయటకు వచ్చాడు.
"ఏంటి రఘురామ్? పొద్దున్నే వచ్చావ్?" అన్నాడు భాస్కర్ నిర్లక్ష్యంగా, చేతిలోని ఐఫోన్ చూసుకుంటూ.
"అదేరా... చిన్న అవసరం పడింది. పాప ఫీజు కోసం ఓ యాభై వేలు..." రఘురామ్ మాట తడబడింది. అడగడం అతనికి చేతకాదు.
భాస్కర్ నవ్వి, "చూడు రఘురామ్, నువ్వు ఉన్నప్పుడు విచ్చలవిడిగా ఖర్చు చేశావ్. ఇప్పుడు నా దగ్గర అడిగితే ఎలా? నా డబ్బులు రొటేషన్ లో ఉన్నాయి. సారీ బాస్," అని ముఖం మీదే గేటు వేసేశాడు.
ఆ గేటు శబ్దం రఘురామ్ గుండెలో బాంబులా పేలింది. అవమానంతో అతని ముఖం ఎర్రబడింది. దారిన పోయే ఆటో వాళ్ళు, జనం అందరూ తననే చూసి నవ్వుతున్నట్లు అనిపించింది.
ఇంటికి తిరుగు ప్రయాణంలో అలిపిరి పాదాల మండపం దగ్గర కూర్చున్నాడు. ఏడుకొండల వాడిని చూసి, "నేను చేసిన తప్పేంటి? అందరికీ మంచే కదా చేశాను? ఎందుకు నాకు ఈ దుస్థితి?" అని ప్రశ్నించుకున్నాడు.
కానీ అతనికి తెలియని విషయం ఏమిటంటే, లోకంలో మంచితనం వేరు, చేతకానితనం వేరు. తనది మంచితనం అని తను అనుకున్నాడు, కానీ అది బాధ్యతారాహిత్యం అని లోకం గుర్తించింది.
పరిస్థితులు విషమించాయి. ఇంట్లో నగలు కూడా అమ్మేశారు. సుమతి వంటింట్లో గంజి కాస్తోంది. ఇక గత్యంతరం లేక, తిరుచానూరులో ఉంటున్న తన మేనమామ కోటేశ్వరరావు దగ్గరకు వెళ్ళాడు రఘురామ్.
కోటేశ్వరరావు ఒకప్పుడు రఘురామ్ తండ్రి దగ్గర గుమస్తాగా పనిచేశాడు. లౌక్యంతో, కఠినత్వంతో ఇప్పుడు కోట్లకు పడగలెత్తాడు.
హాల్లో సోఫాలో కూర్చున్న కోటేశ్వరరావు, రఘురామ్ను చూసి కనీసం లేవలేదు.
"ఏం నాయనా! జమీందార్ గారు ఇలా దయచేశారు?" వ్యంగ్యంగా అన్నాడు.
రఘురామ్ తన పరిస్థితి వివరించాడు. ఏదైనా చిన్న ఉద్యోగం ఇప్పించమని, లేదా కొంత అప్పు ఇవ్వమని అడిగాడు.
కోటేశ్వరరావు గట్టిగా నవ్వాడు. ఆ నవ్వులో జాలి లేదు, ఏహ్యభావం ఉంది.
"చూడు రఘురామ్... మీ నాన్న సంపాదించాడు, నువ్వు తగలేశావ్. లోకంలో బతకాలంటే తెలివి ఉండాలి, లేదా కష్టం చేసే గుణం ఉండాలి. నీకు రెండూ లేవు. పుస్తకాల్లో నీతులు చదువుకుని, మేఘాల్లో విహరించావు. ఇప్పుడు నేల మీద పడితే నొప్పిగా ఉందా? జీవితం ఒక యుద్ధం. ఇక్కడ చేతకాని వాళ్ళకు, పిరికివాళ్ళకు చోటు లేదు. నీలాంటి అసమర్థులకు సహాయం చేస్తే, ఆ డబ్బు కూడా బూడిదలో పోసిన పన్నీరే అవుతుంది. వెళ్ళు... వెళ్లి బతకడం నేర్చుకో," అని గద్దించాడు.
ఆ మాటలు రఘురామ్ ఆత్మగౌరవాన్ని నిలువునా చీల్చేశాయి. "అసమర్థుడు" - ఆ పదం అతని మెదడులో రీసౌండ్ ఇస్తోంది. కోపంతో ఊగిపోయాడు, కానీ ఏమీ చేయలేని నిస్సహాయత.
ఇంటికి తిరిగి వచ్చిన రఘురామ్ మనిషిలా లేడు. ఒక గాయపడిన క్రూరమృగంలా ఉన్నాడు. తన వైఫల్యానికి కారణం తను కాదని, ఈ సమాజమే దుర్మార్గమైనదని గట్టిగా నమ్మాడు.
సుమతి ఎదురు వచ్చి, "ఏమండీ... ఏమైంది?" అని అడగగానే, అతనిలోని ఆగ్రహం కట్టలు తెంచుకుంది.
"ఏమైందా? నీకు డబ్బులే కదా కావాలి? నా ప్రాణం తీయండి అందరూ కలిసి! ఆ భాస్కర్ గాడు, మామయ్య గాడు... అందరూ దొంగలే. ఈ లోకంలో న్యాయానికి చోటు లేదు సుమతీ. నేనెందుకు బతకాలి?" అని అరుస్తూ, చేతిలో ఉన్న సంచిని విసిరికొట్టాడు.
కూతురు భయంతో తల్లి వెనుక దాక్కుంది. అది చూసి రఘురామ్కు మరింత చిరాకు వచ్చింది. "నన్ను చూస్తే భయమా? నేను రాక్షసుడినా? మీ కోసమే కదా నేను పరువు పోగొట్టుకుని అడుక్కుంటున్నాను," అని పాపను లాగి కొట్టాడు.
ఆ రాత్రి ఆ ఇంట్లో ఏడుపులు, ఆర్తనాదాలు. రఘురామ్ తన అసమర్థతను కప్పిపుచ్చుకోవడానికి భార్యాపిల్లలను హింసించడం మొదలుపెట్టాడు. తనను తాను ఒక బాధితుడిగా చిత్రించుకుంటూ, తను చేసిన తప్పులను ఒప్పుకోలేక, సర్దుబాటు చేసుకోలేక నరకం అనుభవించాడు.
"నేను మేధావిని... ఈ సమాజం నన్ను అర్థం చేసుకోలేదు," అనే భ్రమ (Delusion) అతనిలో బలపడింది.
రోజులు గడుస్తున్నాయి. రఘురామ్ బయటకు వెళ్లడం మానేశాడు. గదిలో చీకటిలో కూర్చుని, తన పూర్వీకుల ఫోటోల వైపు గంటల తరబడి చూస్తూ ఉండేవాడు.
అతని మనసులో ఆలోచనలు విషపూరితమైన పాముల్లా మెలికలు తిరుగుతున్నాయి.
'నేను ఓడిపోయానా?'
'లేదు, లోకమే ఓడిపోయింది.'
'కానీ సుమతి కళ్ళల్లో ఆ దీనత్వం?'
'అది నా తప్పు కాదు. విధి రాత.'
'అందరూ నన్ను అసమర్థుడు అంటున్నారు.'
'అవును... నేను బతకడానికి పనికిరాను.'
ఈ సంఘర్షణ తారాస్థాయికి చేరింది. ఆలోచనల ప్రవాహం అతన్ని ఉక్కిరిబిక్కిరి చేసింది. నిద్ర లేదు, తిండి లేదు. కేవలం తన మెదడులో ఒకటే ఘోష.
అది కార్తీక పౌర్ణమి రాత్రి. తిరుపతి కొండల మీద దీపాలు మెరుస్తున్నాయి. కానీ రఘురామ్ జీవితంలో అలుముకున్న చీకటిని ఏ దీపం పోగొట్టలేకపోయింది.
అతను ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాడు. ఈ సంఘర్షణ నుంచి, ఈ అవమానాల నుంచి, ఈ "అసమర్థత" అనే ముద్ర నుంచి తప్పించుకోవడానికి ఉన్న ఏకైక మార్గం, పలాయనం.
సుమతి, పాప నిద్రపోతున్నారు. రఘురామ్ వారి వైపు చివరిసారిగా చూశాడు. కళ్ళల్లో నీళ్లు తిరిగాయి. కానీ అంతలోనే అతని అహం, అతని ఆత్మన్యూనతా భావం (Inferiority Complex) ఆ కన్నీళ్లను ఆవిరి చేశాయి.
"నన్ను క్షమించండి. ఈ లోకపు కుట్రలను జయించే శక్తి నాకు లేదు. రాజీపడి బతకడం నా వల్ల కాదు," అని ఒక చీటీ రాశాడు.
అతను పెరట్లోని బావి గట్టు మీద కూర్చున్నాడు. ఆకాశం వైపు చూశాడు. చంద్రుడు కూడా అతన్ని చూసి వెక్కిరిస్తున్నట్లు అనిపించింది.
"నా చావుతోనైనా ఈ లోకం నా విలువ గుర్తిస్తుందేమో," అనే పిచ్చి ఆశ.
నిజానికి అది ఆశ కాదు, పిరికితనం. పరిస్థితులకు ఎదురీదలేక, తనను తాను మార్చుకోలేక, ఓటమిని అంగీకరించలేక తీసుకుంటున్న పిరికి నిర్ణయం.
రఘురామ్ తన లుంగీని విప్పి, బావి గిలకకు ముడి వేశాడు. మెడలో ఉచ్చు బిగిసుకుంటున్నప్పుడు, ఒక్క క్షణం... కేవలం ఒక్క క్షణం... "నేను తప్పు చేస్తున్నానా?" అనే ఆలోచన వచ్చింది. "బతికి పోరాడి ఉండాల్సింది కదా?" అని మనసు మూగగా రోదించింది. కానీ అప్పటికే సమయం మించిపోయింది.
శరీరం వేలాడింది. ఒక అసమర్థుడి జీవయాత్ర, అర్థాంతరంగా, విషాదంగా ముగిసింది.
తెల్లారింది. ఊరంతా గుమికూడింది.
"పాపం, చాలా మంచివాడు," అన్నాడు ఒకడు.
"మంచితనం ఉంటే సరిపోదు, బతకడం తెలియాలి," అన్నాడు మరొకడు.
"పిరికివాడు... భార్యాపిల్లలను అనాధలను చేసి వెళ్ళిపోయాడు," అని ఈసడించుకున్నాడు ఇంకొకడు.
సుమతి మాత్రం రాయిలా మారిపోయింది. ఆమె కళ్ళల్లో నీళ్లు ఇంకిపోయాయి. ఆమెకు అర్థమైంది, తన భర్తను చంపింది అప్పులు కాదు, మనుషులు కాదు... అతనిలోని "అసమర్థత", మారుతున్న కాలానికి అనుగుణంగా మారలేకపోవడం (Lack of adjustment).
చంద్రగిరి కోట గోడలు ఎలా అయితే కాలగర్భంలో కలిసిపోయాయో, రఘురామ్ ఆదర్శాలు కూడా అలాగే నేలమట్టమయ్యాయి.
సమాప్తం
ఎం. కె. కుమార్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
ఉగాది 2026 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత పరిచయం: ఎం. కె. కుమార్
నేను గతంలో ఎప్పుడో కథలు, కవితలు వ్రాశాను. మళ్ళీ ఇప్పుడు రాస్తున్నాను. నేను పీజీ చేశాను. చిన్న ఉద్యోగం ప్రైవేట్ సెక్టార్ లో చేస్తున్నాను. కథలు ఎక్కువుగా చదువుతాను.
🙏
Comments