కుట్లు

#MKKumar, #ఎంకెకుమార్, #Kutlu, #కుట్లు, #TeluguHeartTouchingStories

Kutlu - New Telugu Story Written By - M K Kumar

Published In manatelugukathalu.com On 18/10/2025

కుట్లు - తెలుగు కథ

రచన: ఎం. కె. కుమార్

ఆకాశంలో పౌర్ణమి చంద్రుడు వెన్నెల పాలు కురిపిస్తున్నాడు. ఆ చల్లని వెలుగు అంజలి, విక్రమ్‌ల గదిలోని కిటికీ గుండా లోపలికి ప్రవహించి, వాళ్ళ పక్కనే ఊయలలో నిద్రిస్తున్న పసికందు ముఖంపై పడుతోంది. 

ఆ పసిపాప ముఖంలోని ప్రశాంతత చూస్తూ అంజలి గుండె నిండిపోయింది. తన ప్రాణం పోసి ప్రాణం పోసుకున్న రూపం అది. తన శరీరాన్ని, రక్తాన్ని పంచి ఇచ్చిన తన బిడ్డ.

విక్రమ్, అంజలిలది ఐదేళ్ల ప్రేమ ప్రయాణం. ఒకరినొకరు ప్రాణంగా ప్రేమించుకున్నారు. వాళ్ళ మధ్య ఉన్నది కేవలం ఆకర్షణ కాదు, అంతకుమించిన ఒక అవినాభావ సంబంధం. 

ఒకరి కళ్ళలోకి చూస్తే మరొకరి మనసులోని మాటలు తెలిసిపోయేంత సాన్నిహిత్యం వాళ్ళది. 

పెళ్లయ్యాక ఆ బంధం మరింత బలపడింది. వాళ్ళ ప్రపంచంలోకి మూడో వ్యక్తి రాబోతున్నాడని తెలిసిన రోజు వాళ్ళు పడిన ఆనందానికి అవధుల్లేవు.

గర్భం దాల్చిన తొమ్మిది నెలలూ విక్రమ్ అంజలిని కంటికి రెప్పలా చూసుకున్నాడు. ఆమెకు ఏ చిన్న అసౌకర్యం కలగకుండా, తనని మహారాణిలా చూసుకున్నాడు. 

ఆమె పాదాలు వాస్తే, ప్రేమగా నూనె రాశాడు. ఆమెకు ఇష్టమైనవి చేసి పెట్టాడు. ఆ సమయంలో ఆమె శరీరంలో వస్తున్న మార్పులను చూసి మురిసిపోయాడు.

 "నా బిడ్డను మోస్తున్న నిన్ను చూస్తుంటే నాకు దేవతలా ఉన్నావు అంజలి" అని అనేవాడు. ఆ మాటలు విన్నప్పుడు అంజలి గర్వంతో ఉప్పొంగిపోయేది.

నెలలు నిండి, నొప్పులు మొదలయ్యాయి. అదొక నరకప్రాయమైన అనుభవం. చావు అంచులదాకా వెళ్లి వెనక్కి వచ్చినట్టు అనిపించింది అంజలికి. 

కానీ, తన బిడ్డ మొదటి కేక వినగానే ఆ నొప్పి అంతా మాయమైపోయింది. 

తన బిడ్డను చేతుల్లోకి తీసుకున్నప్పుడు, ఈ ప్రపంచాన్నే జయించినంత ఆనందం కలిగింది. 

విక్రమ్ కళ్ళల్లో ఆనందబాష్పాలు. వాళ్ళ జీవితం పరిపూర్ణమైంది.

రోజులు గడుస్తున్నాయి. కొత్త జీవితానికి అలవాటు పడుతున్నారు. రాత్రుళ్ళు నిద్రలేని రాత్రులు, బిడ్డ ఏడుపులు, డైపర్లు మార్చడాలు... అన్నీ కొత్తే. 

కానీ ఆ పనుల్లో కూడా ఒక తెలియని ఆనందం ఉంది. అంజలి శరీరం నెమ్మదిగా కోలుకుంటోంది. 

కానీ మునుపటిలా లేదు. ప్రసవం తన శరీరంలో ఎన్నో మార్పులను తెచ్చింది. 

ఆ మార్పులను ఆమె ఒక వరంలా భావించింది. అమ్మతనానికి ఆనవాళ్లుగా స్వీకరించింది.

ఆ రాత్రి గదిలో నిశ్శబ్దం పాలలా స్వచ్ఛంగా ఉంది. ఊయలలో పడుకున్న వారి నెలల పసికందు శ్వాస మాత్రమే ఆ నిశ్శబ్దానికి లయను అందిస్తోంది. 

అంజలి ఆ పసిముఖాన్ని చూస్తూ మైమరచిపోయింది. అలసటగా ఉన్నా, ఆమె పెదవులపై ఒక సంతృప్తికరమైన చిరునవ్వు ఉంది. 

తన ప్రపంచం ఇప్పుడు ఈ చిన్నారి చుట్టూనే తిరుగుతోంది.

 విక్రమ్ పక్కనే ఉన్నాడు, కానీ అతనిలో ఏదో తెలియని అశాంతి. పక్కకు దొర్లుతూ, నిట్టూరుస్తూ ఉన్నాడు.

కొద్దిసేపటి తర్వాత, విక్రమ్ నెమ్మదిగా ఆమె వైపు తిరిగాడు. అతని గొంతులో ఏదో సంకోచం. 

"అంజూ..." అని పిలిచాడు, ఆ పిలుపు గదిలోని నిశ్శబ్దంలో ఒక చిన్న రాయి పడినట్లు అలజడిని సృష్టించింది.

అంజలి అతని వైపు చూసింది. అతని ముఖంలో ఏదో తెలియని బెరుకు.

 "ఏంటి విక్రమ్?" అంది ప్రేమగా.

"మనం... మనం ఒకసారి డాక్టర్‌ని కలుద్దామా?" అన్నాడు, ఆమె కళ్ళలోకి సూటిగా చూడలేక.

ఆ మాట వినగానే అంజలి మనసులో చిన్న ఆందోళన మొదలైంది. 

"ఎందుకు విక్రమ్? అంతా బాగానే ఉంది కదా. పాపకి ఏమైనా నలతగా ఉందా? లేక నీకా?" అంది కంగారుగా. 

ఆమె మనసంతా ప్రసవానంతర జాగ్రత్తలు, బిడ్డ ఆరోగ్యానికి సంబంధించిన ఆలోచనలతో నిండి ఉంది.

విక్రమ్ తల దించుకున్నాడు. అతని వేళ్లు పక్కనున్న దుప్పటిని నలుపుతున్నాయి. 

"అది కాదు అంజూ... మన గురించి," అన్నాడు బలవంతంగా పదాలను కూడగట్టుకుంటూ. 

"డెలివరీ తర్వాత... నీకు... కొంచెం అక్కడ లూజ్ అయినట్టుంది. మన మధ్య మునుపటిలా లేదు కదా," అన్నాడు గొంతు తగ్గించి, నేలచూపులు చూస్తూ.

ఆ మాటలు! అవి సాధారణ పదాలు కావు. అంజలి చెవుల్లోకి సీసంలా కరిగి ప్రవహించాయి. 

ఒక్క క్షణం ఆమెకు ఊపిరాడలేదు. చుట్టూ ఉన్న ప్రపంచం కుంచించుకుపోయి, అతని మాటలు మాత్రమే ప్రతిధ్వనించసాగాయి. 

తన శరీరంపై తనకు తెలియకుండానే ఒక ముద్ర పడిపోయినట్లు, ఒక లోపం ఉన్నట్లు అతను వేలెత్తి చూపినట్లు అనిపించింది. 

ఏ శరీరాన్ని అయితే అతను తొమ్మిది నెలలు ఆరాధించాడో, ఏ శరీరం అయితే వారిద్దరి ప్రేమకు ప్రతిరూపాన్ని ఈ ప్రపంచంలోకి తెచ్చిందో, ఆ శరీరాన్ని ఇప్పుడు అతను ఒక పనికిరాని వస్తువులా చూస్తున్నాడా? 

ఆమె గుండెల్లో ఏదో బరువుగా కూర్చుంది. కళ్ళల్లో నీటి పొర అలుముకుంది.

వణుకుతున్న స్వరంతో, "ఏ... ఏమంటున్నావ్ విక్రమ్?" అనగలిగింది. 

ఆమె గొంతులో ఆశ్చర్యం, అవమానం, అంతులేని బాధ కలగలిసి ఉన్నాయి.

విక్రమ్ ఆమె ముఖంలోని మార్పును గమనించలేనంతగా తన అసంతృప్తిలో మునిగిపోయాడు. 

అతను దానిని ఒక సాధారణ సమస్యగా, పరిష్కరించగల విషయంగా చూస్తున్నాడు. 

"అదే అంజూ... కంగారు పడకు. నా ఫ్రెండ్ శేఖర్ ఉన్నాడు కదా, వాళ్ళ వైఫ్‌కి కూడా ఇలాగే అయితే, చిన్నగా కుట్లు వేయించుకుందట. ఇప్పుడు వాళ్ళకి ఏ ప్రాబ్లమ్ లేదట. మళ్ళీ అంతా సెట్ అయిపోయిందట. నీకేమీ పెద్ద నొప్పి కూడా ఉండదు. మనకోసమే కదా," అన్నాడు చాలా తేలిగ్గా, ఏదో కిరాణా సామాను తెమ్మని చెప్పినంత సులభంగా.

ఆ "మనకోసమే కదా" అనే పదం అంజలి గుండెను ముక్కలు చేసింది. 

అది 'మనకోసం' కాదు, కేవలం 'నీకోసం' అని ఆమె ఆత్మ ఘోషించింది. 

ప్రాణాలొడ్డి తను పొందిన మాతృత్వపు గుర్తులను, తన త్యాగాన్ని అతను ఇంత చులకనగా చూస్తాడని ఆమె కలలో కూడా ఊహించలేదు. 

తనని, తన శరీరాన్ని అతను ఒక భోగవస్తువుగా మాత్రమే చూస్తున్నాడనే నిజం ఆమె ముఖంపై కొట్టినట్లు తగిలింది. 

ఆమె కళ్ళ నుండి కన్నీళ్లు వరదలా ప్రవహించసాగాయి. ఆమె చూస్తున్న విక్రమ్, తను ప్రేమించిన విక్రమ్ కాదనిపించింది. 

అతని స్థానంలో ఎవరో ఒక అపరిచితుడు, స్వార్థపరుడు కూర్చున్నట్లు ఆమెకు భయం వేసింది.

అతను ఆ మాట అనేశాడు కానీ, అంజలి ప్రపంచం తలక్రిందులైపోయింది. తన శరీరం, తన అమ్మతనం, తన అస్తిత్వం అన్నీ అవమానించబడినట్టు అనిపించింది. 

ఏ శరీరం అయితే తమ ప్రేమకు ప్రతిరూపంగా ఒక బిడ్డకు జన్మనిచ్చిందో, ఆ శరీరాన్ని అతను కించపరుస్తున్నాడు. 

తన ప్రేమ కేవలం శారీరక సుఖానికే పరిమితమా?

"నీకు సిగ్గుగా లేదా విక్రమ్? ఈ మాట ఎలా అనగలిగావు?" అంజలి గొంతు పెగిలింది. 

కన్నీళ్లు ధారగా కారుతున్నాయి.

 "ఈ శరీరం మన బిడ్డను మోసింది. ప్రాణాలొడ్డి మన బిడ్డను ఈ ప్రపంచంలోకి తెచ్చింది. ఆ క్రమంలో నా శరీరంలో వచ్చిన మార్పులు నీకు అసంతృప్తిని కలిగిస్తున్నాయా? నీ దృష్టిలో నేను కేవలం ఒక ఆటవస్తువునా? నీ సుఖం కోసం నా శరీరాన్ని మార్చుకోవాలా? అక్కడ కుట్లు వేయించుకోవాలా?"

ఆమె మాటల్లోని ఆవేదన, ఆగ్రహం విక్రమ్‌ని నిశ్చేష్టుడిని చేశాయి. 

"అయ్యో అంజూ, నేను ఆ ఉద్దేశంతో అనలేదు. మన పాత రోజులు గుర్తొచ్చి..."

"ఆపు విక్రమ్!" అని గట్టిగా అరిచింది అంజలి. 

"పాత రోజులా? ఆ రోజుల్లోని ప్రేమ ఏమైంది? మన మధ్య ఉన్నది కేవలం శరీర బంధమేనా? మనసుతో సంబంధం లేదా? నా శరీరం మారితే నీ ప్రేమ కూడా మారిపోతుందా? ఇదేనా నువ్వు నాపై చూపించే ప్రేమ? ఇదేనా నువ్వు నా త్యాగానికి ఇచ్చే వెల?"

ప్రతి మాట ఒక తూటాలా విక్రమ్‌ని తాకుతోంది. అతను సమాధానం చెప్పలేకపోయాడు.

"శృంగారం అంటే కేవలం రెండు శరీరాలు కలవడం కాదు విక్రమ్. అది రెండు మనసులు ఏకమవ్వడం. ఈ శరీరంపై ఏర్పడిన ప్రతి గాటు, ప్రతి మచ్చ మన ప్రేమకు సాక్ష్యం. మన బిడ్డకు నేను ఇచ్చిన జన్మకు గుర్తులు. వాటిని చూసి నువ్వు గర్వపడాలి. కానీ నువ్వు వాటిని అసహ్యించుకుంటున్నావు. నీకు కావలసింది నా ప్రేమ కాదు, నా శరీరం మాత్రమేనని ఈ రోజు నాకు స్పష్టంగా అర్థమైంది."

ఆ రాత్రి వాళ్ళిద్దరి మధ్య ఒక అగాధం ఏర్పడింది. ఆ గదిలోని నిశ్శబ్దం భయంకరంగా గర్జిస్తోంది. అంజలి తన బిడ్డను గుండెలకు హత్తుకుని రాత్రంతా ఏడుస్తూనే ఉంది. 

విక్రమ్ పక్క గదిలో మౌనంగా ఉండిపోయాడు. తను ఎంత పెద్ద తప్పు చేశాడో అతనికి ఇంకా పూర్తిగా అర్థం కాలేదు. 

తను కేవలం తన అసంతృప్తిని మాత్రమే చెప్పాలనుకున్నాడు, కానీ అది తన భార్య ఆత్మగౌరవాన్ని ఎంతలా దెబ్బతీస్తుందో ఊహించలేకపోయాడు.

మరుసటి రోజు అంజలి ఎవరితోనూ మాట్లాడలేదు. యాంత్రికంగా పనులు చేసుకుంటోంది.

ఆమె కళ్ళు వాచిపోయి ఉన్నాయి. ఆమె ముఖంలో నవ్వు మాయమైంది. విక్రమ్ క్షమాపణ చెప్పడానికి ప్రయత్నించాడు.

 "సారీ అంజూ, నేను నిన్ను బాధ పెట్టాలని కాదు..."

"ఇక చాలు విక్రమ్. జరగాల్సిన నష్టం జరిగిపోయింది. గాజు పగిలింది, అతికించినా ఆ పగుళ్ళు కనిపిస్తూనే ఉంటాయి. మన బంధం కూడా అంతే. నువ్వు నా మనసును గాయపరిచావు. నా నమ్మకాన్ని ముక్కలు చేశావు."

ఆ మాటలతో విక్రమ్‌కి భయం వేసింది.

 "అంజలి, ప్లీజ్. అలా అనకు. నేను నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను."

"ఈ ప్రేమ నాకు వద్దు. నా శరీరం మునుపటిలా లేదని నన్ను మార్చుకోమనే ప్రేమ నాకు వద్దు. నా త్యాగాన్ని గుర్తించలేని ప్రేమ నాకు వద్దు. నాకంటే నీ శారీరక సుఖానికే విలువిచ్చే ప్రేమ నాకు అస్సలు వద్దు," అంది అంజలి స్థిరమైన స్వరంతో.

ఆ రోజు సాయంత్రం, అంజలి తన బట్టలు సర్దుకుంది. తన బిడ్డను తీసుకుని పుట్టింటికి వెళ్ళడానికి సిద్ధమైంది.

"అంజలి, వెళ్ళకు. ప్లీజ్, నన్ను వదిలి వెళ్ళకు," విక్రమ్ ఆమె కాళ్ళ మీద పడబోయాడు.

"విడిపోతున్నది మనం కాదు విక్రమ్. నీలోని మృగం నుంచి నాలోని ఆత్మగౌరవం విడిపోతోంది. నీ ఆలోచనా విధానం మారనంత వరకు మనం కలిసి ఉండలేం. శృంగారం మనసుకు సంబంధించిందా, శరీరానికి సంబంధించిందా అనే ప్రశ్న నా మనసులో ఎప్పుడూ ఉండేది. నువ్వు దానికి సమాధానం ఇచ్చావు. నీకు అది శరీరం. నాకు అది మనసు. మన దారులు వేరయ్యాయి," అని చెప్పి, బిడ్డను తీసుకుని ఆ ఇంటి గడప దాటింది.

అంజలి వెళ్ళిపోయాక ఆ ఇల్లు స్మశానంలా మారింది. గోడలపై ఉన్న వాళ్ళ నవ్వుతున్న ఫోటోలు విక్రమ్‌ని వెక్కిరించాయి. 

బిడ్డ ఆడుకున్న బొమ్మలు, అంజలి వాడిన వస్తువులు అతన్ని ప్రతిక్షణం గుచ్చుకుంటున్నాయి. 

తను ఎంత పెద్ద తప్పు చేశాడో అతనికి నెమ్మదిగా అర్థం కాసాగింది. 

తను కోల్పోయింది శారీరక సుఖాన్ని కాదు, తన జీవితాన్ని, తన సర్వస్వాన్ని. తన భార్య ప్రేమను, నమ్మకాన్ని, వాళ్ళ బిడ్డకు దక్కాల్సిన సంతోషాన్ని తన స్వార్థంతో, అజ్ఞానంతో నాశనం చేసుకున్నాడు.

ఆమె శరీరంలోని మార్పులు వాళ్ళ ప్రేమకు చిహ్నాలని గ్రహించలేకపోయాడు. 

ఆ మార్పులను కూడా ప్రేమించడమే నిజమైన ప్రేమ అని తెలుసుకోలేకపోయాడు. ఇప్పుడు పశ్చాత్తాపంతో అతని గుండె దహించుకుపోతోంది.

పుట్టింట్లో అంజలి తన బిడ్డతో కొత్త జీవితాన్ని ప్రారంభించింది. 

ఆమె మనసు గాయపడింది, కానీ ఆమె ఆత్మవిశ్వాసం చావలేదు. తన కాళ్ళ మీద తను నిలబడాలని నిర్ణయించుకుంది.

విక్రమ్ రోజూ ఫోన్ చేసేవాడు. క్షమించమని వేడుకునేవాడు. కానీ అంజలి మౌనంగా ఉండేది.

కొన్ని నెలల తర్వాత, ఒకరోజు విక్రమ్ వాళ్ళ ఇంటికి వచ్చాడు. అతనిలో చాలా మార్పు వచ్చింది. బరువు తగ్గి, కళ్ళ కింద నల్లటి వలయాలు ఏర్పడ్డాయి.

"అంజలి, నన్ను క్షమించు. నేను మూర్ఖుడిని. పశువులా ప్రవర్తించాను. నా అజ్ఞానంతో నీ మనసును గాయపరిచాను. శృంగారం అంటే ఏమిటో నాకు ఇప్పుడు తెలిసొచ్చింది. అది శరీరాల కలయిక కాదు, మనసుల సంగమం అని అర్థమైంది. నీ త్యాగాన్ని, నీ ప్రేమను నేను గుర్తించలేకపోయాను. నాకు ఇంకొక్క అవకాశం ఇవ్వు. నీ శరీరాన్ని కాదు, నీ మనసును, నీ ఆత్మను నేను ప్రేమిస్తున్నానని నిరూపించుకుంటాను. మన బిడ్డకు తండ్రిగా నన్ను దూరం చేయకు. ప్లీజ్ అంజలి," అని కన్నీళ్ళతో వేడుకున్నాడు.

అంజలి అతని కళ్ళలోకి సూటిగా చూసింది. ఆ కళ్ళల్లో నిజమైన పశ్చాత్తాపం కనిపించింది.

ఆమె గుండె కరిగింది, కానీ గాయం ఇంకా పచ్చిగానే ఉంది.

"సమయం పడుతుంది విక్రమ్. విరిగిన నమ్మకాన్ని తిరిగి పొందడానికి చాలా సమయం పడుతుంది. కానీ మన బిడ్డ కోసం, మనం ఒకప్పుడు పంచుకున్న ప్రేమ కోసం, నీలో వచ్చిన ఈ మార్పును నేను నమ్మాలనుకుంటున్నాను."

ఆమె పూర్తిగా క్షమించలేదు. కానీ ఒక అవకాశం ఇచ్చింది. వాళ్ళ ప్రయాణం మళ్ళీ మొదటి నుంచి మొదలైంది. 

ఈసారి శరీరంతో కాదు, మనసుతో. ఎందుకంటే, నిజమైన బంధం శరీర సౌందర్యంపై కాదు, ఒకరినొకరు అర్థం చేసుకుని, గౌరవించుకునే మానసిక అనుబంధంపై ఆధారపడి ఉంటుందని వాళ్ళిద్దరికీ జీవితం నేర్పిన పాఠం అది.

సమాప్తం

ఎం. కె. కుమార్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు

 ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

ఉగాది 2026 కథల పోటీల వివరాల కోసం

ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం

ఇక్కడ క్లిక్ చేయండి.

మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.

మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.

లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.

 మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.

దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).

https://www.youtube.com/channel/UCP4xPLpOxrVz33eo1ZjlesQ 

మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.

https://www.facebook.com/ManaTeluguKathaluDotCom

గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.

రచయిత పరిచయం: ఎం. కె. కుమార్

https://www.manatelugukathalu.com/profile/mkkumar

నేను గతంలో ఎప్పుడో కథలు, కవితలు వ్రాశాను. మళ్ళీ ఇప్పుడు రాస్తున్నాను. నేను పీజీ చేశాను. చిన్న ఉద్యోగం ప్రైవేట్ సెక్టార్ లో చేస్తున్నాను. కథలు ఎక్కువుగా చదువుతాను.

🙏