పర్బతీపూర్ కథ
- M K Kumar
- 32 minutes ago
- 5 min read
#MKKumar, #ఎంకెకుమార్, #Parbathipur, #పర్బతీపూర్, #TeluguHeartTouchingStories
Parbathipur Katha - New Telugu Story Written By - M K Kumar
Published In manatelugukathalu.com On 10/12/2025
పర్బతీపూర్ కథ - తెలుగు కథ
రచన: ఎం. కె. కుమార్
అర్ధరాత్రి పన్నెండు గంటలు దాటింది. పర్బతీపూర్ గ్రామం మొత్తం గాఢ నిద్రలో ఉంది, కానీ రహీమ్ కళ్ళలో మాత్రం నిద్ర లేదు. అతని చిన్న గోడౌన్ (గిడ్డంగి) లో మసకబారిన బల్బు వెలుగులో, నేలమీద పోగులు పోగులుగా పడి ఉన్న నల్లటి జనుము (jute) రాశులు వింత ఆకారాల్లా కనిపిస్తున్నాయి.
బయట హోరున గాలి వీస్తోంది. ఆ గాలి శబ్దానికి గోడౌన్ కిటికీ రెక్కలు "టప టప" మంటూ కొట్టుకుంటున్నాయి.
రహీమ్ వయసు ముప్పై ఏళ్లు. అతని తాత ఎఖ్లాస్ చాచా ఈ గ్రామానికి ఒక వరం. 1960లలో ఆయనే మొట్టమొదటిసారిగా దుర్గా అమ్మవారి విగ్రహాలకు జనుముతో జుట్టు (wigs) తయారు చేసే విధానాన్ని కనిపెట్టాడు.
1960 లలోనే పది వేల విగ్రహాలకు వాళ్ళు విగ్గులు అమర్చే వారు. 2025 నాటికి విగ్రహాల సంఖ్య లక్ష పై మాటే.
అది ఈరోజు పర్బతీపూర్లోని హిందూ ముస్లింలందరికీ జీవనాధారంగా మారింది. కానీ, ఈ రాత్రి రహీమ్ ముఖంలో ఆ ఆనందం లేదు.
అతని చేతిలో ఒక పాత ఉత్తరం ఉంది. అది ఉదయం ఎవరో గుర్తు తెలియని వ్యక్తి అతని ఇంటి గుమ్మం దగ్గర పడేసి వెళ్ళాడు.
ఆ ఉత్తరంలో ఇలా ఉంది
"ఈ సంవత్సరం పర్బతీపూర్ నుంచి ఒక్క 'జుట్టు' కూడా కోల్కతా మండపానికి వెళ్ళకూడదు. మీ పూర్వీకుల కళని, మీ గ్రామాన్ని బ్రతికించుకోవాలనుకుంటే, రేపు జరగబోయే సరుకు రవాణాని ఆపేయండి. లేదంటే, మీ గోడౌన్లో దాచిన రహస్యం బూడిదవుతుంది."
రహీమ్ గుండె వేగంగా కొట్టుకుంటోంది. గోడౌన్లో దాచిన రహస్యం? అతనికి అర్థం కాలేదు.
వాళ్ళు తయారు చేసేది కేవలం దుర్గామాత విగ్రహాల అలంకరణ సామాగ్రి మాత్రమే. ఇందులో రహస్యం ఏముంది? కానీ ఆ బెదిరింపులో ఏదో తీవ్రత ఉంది.
"ఎవరు చేసి ఉంటారు ఇది?" అని ఆలోచిస్తుండగా, గోడౌన్ వెనుక వైపు నుంచి ఏదో శబ్దం వినిపించింది.
ఎవరో నడుస్తున్నట్టు... ఎండు ఆకుల మీద అడుగులు పడుతున్న శబ్దం.
రహీమ్ టార్చ్ లైట్ తీసుకుని అటువైపు నడిచాడు.
"ఎవరది?" అని గట్టిగా అరిచాడు.
సమాధానం లేదు. కానీ ఒక నల్లటి నీడ, గోడౌన్ వెనుక ఉన్న పాత బావి వైపు పరుగెత్తడం అతనికి కనిపించింది. రహీమ్ ఆ నీడను వెంబడించాడు.
మరుసటి రోజు ఉదయం.
గ్రామమంతా దసరా హడావిడిలో ఉంది. పసుపు, కుంకుమ, రంగుల వాసన గాలిలో కలగలిసిపోయింది.
రాఘవయ్య గారి ఇంటి అరుగు మీద పంచాయితీ జరుగుతోంది. రాఘవయ్య గ్రామంలో పెద్ద మనిషి, పైగా విగ్రహాల తయారీలో దిట్ట.
రహీమ్ ఆయాసపడుతూ అక్కడికి చేరుకున్నాడు. అతని చేతిలో ఆ ఉత్తరం ఉంది.
"రాఘవయ్య గారు, ఇది చూడండి," అని ఉత్తరాన్ని ఆయన చేతిలో పెట్టాడు రహీమ్.
రాఘవయ్య ఆ ఉత్తరాన్ని చదివి, కళ్ళజోడు సరిచేసుకున్నారు.
"రహీమ్, ఎవరో మన గ్రామం మీద కక్ష గట్టారు. ఏటా 30,000 విగ్రహాలకు మనం జుట్టు పంపిస్తాం. మన గ్రామం పేరు కోల్కతా అంతా మారుమోగుతుంది. అది గిట్టని వాళ్ళు చేస్తున్న పని ఇది," అన్నారు రాఘవయ్య గంభీరంగా.
కానీ అక్కడే ఉన్న మాధవ్ రావు, పక్క గ్రామం నుంచి వచ్చిన వ్యాపారి, చిన్నగా నవ్వాడు. మాధవ్ రావుకి పర్బతీపూర్ అంటే ఎప్పుడూ చిన్నచూపే.
"రాఘవయ్య గారు, ఇదంతా మీ భ్రమ. బహుశా మీ సరుకులో నాణ్యత తగ్గిందేమో? అందుకే ఈ నాటకాలు," అన్నాడు వెటకారంగా.
రహీమ్ కోపంగా అన్నాడు, "మా తాత ఎఖ్లాస్ చాచా నేర్పిన విద్య ఇది. నాణ్యతలో లోపం ఎప్పుడూ రాదు. ఇది ఎవరో కావాలని చేస్తున్న కుట్ర."
మాధవ్ రావు కళ్ళు ఇక్క్నిస్తూ అన్నాడు, "సరే, కుట్ర అనుకుందాం. కానీ ఆ ఉత్తరంలో 'గోడౌన్లో దాచిన రహస్యం' అని ఉంది కదా? అదేంటి?"
అందరి చూపులు రహీమ్ మీద పడ్డాయి. రహీమ్ మౌనంగా ఉండిపోయాడు. నిజానికి అతనికి కూడా తెలియదు ఆ రహస్యం ఏంటో.
ఆ రాత్రి, గ్రామంలోని యువకులంతా కాపలా కాయాలని నిర్ణయించుకున్నారు.
సరుకు ఎల్లుండి లారీలో కోల్కతా వెళ్ళాలి. అప్పటి వరకు దాన్ని కాపాడుకోవడం వారి బాధ్యత.
రాత్రి పది గంటల సమయం. రహీమ్, అతని స్నేహితుడు సురేష్ ఇద్దరూ గోడౌన్ దగ్గర కాపలా ఉన్నారు.
సురేష్, రహీమ్కి చిన్ననాటి మిత్రుడు. హిందూ-ముస్లిం అనే తేడా లేకుండా ఒకే కంచంలో తిని పెరిగిన వారు.
"రహీమ్, నిన్న రాత్రి నువ్వు చూసిన నీడ బావి వైపు వెళ్ళింది అన్నావు కదా? మనం అక్కడికి వెళ్ళి చూద్దామా?" అని అడిగాడు సురేష్.
ఇద్దరూ టార్చ్ లైట్లు వేసుకుని పాత బావి దగ్గరికి వెళ్లారు. అది చాలా ఏళ్లుగా వాడకంలో లేని బావి. చుట్టూ పిచ్చి మొక్కలు పెరిగి ఉన్నాయి.
రహీమ్ లైట్ వేసి బావి లోపలికి చూశాడు. అక్కడ నీళ్ళు లేవు, కేవలం చెత్తాచెదారం మాత్రమే ఉంది. కానీ, ఆ చెత్త మధ్యలో ఏదో మెరుస్తోంది.
"సురేష్, తాడు తీసుకురా," అన్నాడు రహీమ్.
కష్టపడి బావిలోకి దిగిన రహీమ్, ఆ మెరుస్తున్న వస్తువును పైకి తీశాడు.
అది ఒక చిన్న లోహపు పెట్టె. దానికి తుప్పు పట్టింది, కానీ పైన ఉర్దూ, బెంగాలీ భాషల్లో ఏదో రాసి ఉంది.
పైకి వచ్చాక, సురేష్ ఆ పెట్టెను చూసి ఆశ్చర్యపోయాడు.
"ఇది ఎఖ్లాస్ చాచా పెట్టెలా ఉంది! చిన్నప్పుడు ఆయన దగ్గర చూశాను," అన్నాడు.
పెట్టెను తెరవడానికి ప్రయత్నించారు కానీ అది లాక్ వేసి ఉంది. సురేష్ ఒక రాయి తీసుకుని బలంగా కొట్టాడు.
తుప్పు పట్టిన లాక్ విరిగిపోయింది. లోపల కొన్ని పాత కాగితాలు, ఒక విచిత్రమైన రంగుల పొడి చిన్న సీసాలో ఉంది.
ఒక కాగితం తీసి చదివాడు రహీమ్. అది ఎఖ్లాస్ చాచా స్వహస్తాలతో రాసిన డైరీ పేజీ.
"ఈ రంగు... ఇది కేవలం రంగు కాదు. ఇది హిమాలయాల నుంచి తెచ్చిన ఒక ప్రత్యేకమైన మూలిక మిశ్రమం. దీనివల్ల జనుము (Jute) ఎప్పటికీ చెడిపోదు, పురుగు పట్టదు. ఇదే పర్బతీపూర్ జుట్టు వెనకున్న అసలు రహస్యం. దీన్ని కాపాడటం నా బాధ్యత. కానీ, నా శిష్యుల్లో ఒకడైన 'గఫూర్' దీని కోసం అత్యాశ పడుతున్నాడు..."
రహీమ్ గొంతు వణికింది.
"గఫూర్? ఎవరు ఈ గఫూర్?"
సురేష్ ఆలోచనలో పడ్డాడు.
"మా నాన్న చెప్పేవారు, గఫూర్ అనే వ్యక్తి గ్రామం నుంచి బహిష్కరించబడ్డాడని. ఆయన తప్పుడు పనులు చేసేవాడని..."
అప్పుడే వారి వెనుక నుంచి గంభీరమైన గొంతు వినిపించింది.
"అవును, గఫూర్ మా తండ్రి."
వెనక్కి తిరిగి చూస్తే, అక్కడ నిలబడి ఉన్నది మాధవ్ రావు! అతని చేతిలో తుపాకీ ఉంది.
"మాధవ్ రావు? నువ్వు గఫూర్ కొడుకువా?" రహీమ్ ఆశ్చర్యంతో అడిగాడు.
మాధవ్ రావు నవ్వుతూ ముందుకు వచ్చాడు.
"అవును రహీమ్. మా నాన్నకి ఈ ఫార్ములా దక్కలేదు. ఎఖ్లాస్ చాచా ఆయన్ని దొంగ అని ముద్ర వేసి గెంటేశాడు. మా నాన్న అవమానంతో చనిపోయాడు. నేను అనాథగా పెరిగాను. కానీ నేను శపథం చేశాను, ఎప్పటికైనా ఈ పర్బతీపూర్ కళని నాశనం చేస్తానని, ఆ రహస్యాన్ని సొంతం చేసుకుంటానని."
"అందుకేనా మాధవ్, నువ్వు పక్క గ్రామంలో వ్యాపారిగా మారి, మా గ్రామం మీద విషం చిమ్ముతున్నావు?" సురేష్ కోపంగా అడిగాడు.
"విషం కాదు, ప్రతీకారం. ఆ ఫార్ములా నాకు ఇచ్చేయండి. లేకపోతే ఈ గోడౌన్ ఇప్పుడే బూడిద అవుతుంది," అని మాధవ్ బెదిరించాడు.
ఇంతలో, గోడౌన్ లోపల నుంచి పొగ రావడం గమనించాడు రహీమ్.
మాధవ్ రావు మనుషులు అప్పటికే గోడౌన్ వెనుక వైపు నిప్పు పెట్టారు. లోపల వేలాది దుర్గా మాత విగ్రహాలకు సిద్ధంగా ఉన్న జుట్టు కట్టలు ఉన్నాయి.
అవి కాలిపోతే, ఈ ఏడాది గ్రామం పరువు పోతుంది, ఆర్థికంగా అందరూ చితికిపోతారు.
"సురేష్, నువ్వు వెళ్లి అందర్నీ లేపు! నేను మాధవ్ ని చూసుకుంటాను," అని అరిచాడు రహీమ్.
సురేష్ పరుగెత్తాడు. రహీమ్ మాధవ్ రావు మీదకు దూకాడు. ఇద్దరి మధ్య పెనుగులాట జరిగింది.
మాధవ్ రావు చేతిలో తుపాకీ కింద పడింది. కానీ మాధవ్ రావు బలంగా ఉన్నాడు. రహీమ్ ని తోసేసి, ఆ చిన్న సీసాను లాక్కోవడానికి ప్రయత్నించాడు.
"ఇది మా తాత స్వేదం, మా గ్రామం రక్తం. దీన్ని నీకు దక్కనివ్వను" అంటూ రహీమ్ ఆ సీసాను గట్టిగా పట్టుకున్నాడు.
అంతలో గ్రామస్తులు, సురేష్, రాఘవయ్య అందరూ అక్కడికి చేరుకున్నారు. మంటలు గోడౌన్ ని చుట్టుముడుతున్నాయి.
హిందువులు, ముస్లింలు అనే తేడా లేకుండా అందరూ బిందెలతో నీళ్లు మోస్తూ, మంటలు ఆర్పడానికి ప్రాణాలకు తెగించి పోరాడుతున్నారు.
"అమ్మవారి అలంకరణ కాలిపోకూడదు! త్వరగా నీళ్లు పోయండి!" అని రాఘవయ్య అరుస్తున్నాడు.
ఒక పక్క మజీద్ నుంచి నీళ్లు, మరో పక్క గుడి కోనేరు నుంచి నీళ్లు... రెండూ కలిసి ఆ మంటల మీద పడుతున్నాయి.
గ్రామస్తులందరినీ చూసిన మాధవ్ రావుకి భయం వేసింది. ఒంటరిగా దొరికిపోతాడని గ్రహించి, పారిపోవడానికి ప్రయత్నించాడు.
కానీ సురేష్, ఇతర యువకులు అతన్ని చుట్టుముట్టారు.
మంటలు అదుపులోకి వచ్చాయి. సగం సరుకు కాలిపోయింది, కానీ ముఖ్యమైన "ప్రధాన అలంకరణ" సెట్లు క్షేమంగా ఉన్నాయి.
మాధవ్ రావుని పోలీసులకు అప్పగించారు.
పోలీసు స్టేషన్లో మాధవ్ రావు అడిగాడు, "ఆ సీసాలో ఏముంది? నిజంగా అంత శక్తివంతమైన మూలిక ఉందా?"
రహీమ్ నవ్వాడు. ఆ సీసా మూత తీసి కింద పోశాడు. అది కేవలం సాధారణమైన రంగు పొడి, మట్టి.
"ఏంటి?" మాధవ్ రావు షాక్ అయ్యాడు.
"మా తాత రాసిన డైరీలో 'మూలిక' అని రాశారు కానీ, అసలు రహస్యం ఆయన చివరి పేజీలో రాశారు," అని రహీమ్ ఆ డైరీ చివరి పేజీని చదివాడు.
"నిజమైన రహస్యం ఏ మూలికలోనూ లేదు. అది పర్బతీపూర్ ప్రజల ఐక్యతలో ఉంది. హిందువుల చేతి నైపుణ్యం, ముస్లింల రంగుల అద్దకం... ఈ రెండూ కలిసినప్పుడు వచ్చే ప్రేమే దుర్గా విగ్రహాలకు కళను ఇస్తుంది. ఎవరైతే ఈ ఐక్యతను విడగొట్టాలని చూస్తారో, వారు ఎప్పటికీ ఆ కళను సృష్టించలేరు."
మాధవ్ రావు తలదించుకున్నాడు. అతను కేవలం ఒక వస్తువు కోసం వెతికాడు, కానీ అసలు రహస్యం ఆ గ్రామం ఆత్మలో ఉందని గ్రహించలేకపోయాడు.
రెండు రోజుల తర్వాత. కోల్కతాలోని అతి పెద్ద దుర్గా మండపం.
వేలాది మంది భక్తులు అమ్మవారిని దర్శించుకోవడానికి వచ్చారు. దేవి విగ్రహం దివ్యంగా వెలిగిపోతోంది.
ఆమె నల్లటి, నిగనిగలాడే పొడవైన జుట్టు, ఆ విగ్రహానికి ప్రాణం పోసినట్టుగా ఉంది. ఆ జుట్టును చూసి అందరూ మంత్రముగ్ధులవుతున్నారు.
మండపం నిర్వాహకులు మైక్ లో ప్రకటించారు
"ఈ అద్భుతమైన అలంకరణ పర్బతీపూర్ గ్రామం నుంచి వచ్చింది. అక్కడ హిందూ ముస్లిం సోదరులు కలిసి దీన్ని తయారు చేశారు."
అక్కడ నిలబడిన రహీమ్, సురేష్, రాఘవయ్య కళ్ళలో నీళ్లు తిరిగాయి.
మంటల్లో సగం సరుకు పోయినా, మిగిలిన సరుకుతో వారు అనుకున్న సమయానికి డెలివరీ ఇవ్వగలిగారు.
రహీమ్ సురేష్ భుజం మీద చేయి వేసి అన్నాడు.
"చూశావా సురేష్, ఎఖ్లాస్ చాచా చెప్పింది నిజమే. మనం కలిసుంటే, ఏ మంటలూ మనల్ని కాల్చలేవు."
సురేష్ నవ్వి, "అవును మామా (స్నేహితుడు), ఈ జుట్టు దేవుడికి అలంకరణ మాత్రమే కాదు, మన బంధానికి నిదర్శనం," అన్నాడు.
దూరంగా అమ్మవారి విగ్రహం చిరునవ్వు చిందిస్తున్నట్టు అనిపించింది. పర్బతీపూర్ గ్రామం మరోసారి గెలిచింది.
ద్వేషం మీద ప్రేమ, కుట్ర మీద ఐక్యత సాధించిన విజయం అది.
సమాప్తం
ఎం. కె. కుమార్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
ఉగాది 2026 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత పరిచయం: ఎం. కె. కుమార్
నేను గతంలో ఎప్పుడో కథలు, కవితలు వ్రాశాను. మళ్ళీ ఇప్పుడు రాస్తున్నాను. నేను పీజీ చేశాను. చిన్న ఉద్యోగం ప్రైవేట్ సెక్టార్ లో చేస్తున్నాను. కథలు ఎక్కువుగా చదువుతాను.
🙏
Comments