శివ కుమార్
- M K Kumar
- 5 hours ago
- 7 min read
#MKKumar, #ఎంకెకుమార్, #Sivakumar, #శివకుమార్, #హారర్, #HorrorStoriesInTelugu
Sivakumar - New Telugu Story Written By - M K Kumar
Published In manatelugukathalu.com On 17/11/2025
శివ కుమార్ - తెలుగు కథ
రచన: ఎం. కె. కుమార్
"ఆగు – విక్రమ్, విక్రమ్ నా మాట వినిపిస్తుందా?"
నేను నా ఆడి కారులో స్టీరింగ్‌పై ఒక చేతితో ఆధారపడి, మళ్లీ రహదారి వైపు దృష్టి సారించాను.
ఈ మారుమూల “దొడ్డతమ్మానహళ్లి” కి వస్తున్న రహదారి మీద గుంతలు, కొండచరియలతో నిండిపోయి ఉన్నాయి.
సిగ్నల్ ఒక్క లైన్ కూడా లేదు. పేరుకి బెంగళూరు పక్కనే గానీ, కరెంట్ వైర్లు కూడా ఇక్కడికి రాలేదనిపించింది.
ఫోన్ స్పీకర్‌ నుంచీ విక్రమ్ గట్టిగా కుమ్మినట్టు వస్తున్న శబ్దం, మధ్యలో కట్ అవుతూ రావడం మొదలైంది.
"విక్రమ్, అడ్రస్ ఒక్కసారి సరిగ్గా చెప్పు ప్లీజ్? నా నెట్‌వర్క్ పోతుంది. "
"8.. 88.. మన్.. జు..నాథ్.. లేఔట్" ఫైనాన్స్ మేనేజర్ విక్రమ్ అస్పష్టమైన మాటలు ఫోన్ నుండి వస్తున్నాయి.
"888 మంజునాథ్ లేఔటా? నువ్వు జోక్ చేస్తున్నావా?" అని నవ్వి అడిగాను.
ఫోన్ మరోసారి గీగ్-గీగ్ అని, కొసమే ఏదో “కాదూ.. కన్నడ స్పెల్లింగ్‌..లా..” అన్నట్లు వినిపించింది.
"సరేలే, కస్టమర్ పేరు ఏంటి మళ్లీ?"
"నువ్వు.. నీ.. ఈమెయిల్స్.. ఎప్పుడైనా.. చదువుతావా.. భార్గవ్?"
"ఖచ్చితంగా చదవను, " అటు రహదారి వైపు చూస్తూ నవ్వాను.
"నేను మీ రియల్ ఎస్టేట్ కంపెనీ యాడ్స్‌లో మోడల్‌గా ఉండే అందమైన మనిషిని మాత్రమే. "
"పేరు.. శివ.. కుమార్.." అని పొడిగించి చెప్పాడు.
"888 మంజునాథ్ లేఔట్, శివ కుమార్ గారు, " చేతిలో వాచ్‌పై టైమ్‌ చూసి, “ఇంకా 3 గంటలలోపే ఈ డీల్ క్లోజ్ చేసి బెంగళూరు ట్రాఫిక్‌లో విందు తినాలి. ”
విక్రమ్ మళ్లీ ఏదో చెప్పబోయేలోపు కాల్ కట్ అయిపోయింది.
GPS తెరిచి అడ్రస్ ఎంటర్ చేశాను.
"సిమెంటు రోడ్డు లేదు కానీ దారిన చూపడం మాత్రం బాగుంది, " అని ఎత్తుగడతో అనుకున్నాను.
కేవలం 30 నిమిషాల ప్రయాణం కావాల్సింది, కానీ ప్రతి నిమిషం నన్ను బెంగళూరు నగరపు హడావిడిని దాటి పాడుబడిన పొలాల దిశగా తీసుకెళ్తోంది.
గాలిలో దుమ్ము గుండెల్లోకి దూసుకొస్తోంది. రోడ్డు పక్కన మట్టి కట్టెలు, చింత చెట్లు, కొన్నింటిపై భూతాల్లాంటి కొమ్మలు ఊదరగొట్టేట్టు కదులుతున్నాయి.
అంతలో ఒక పాడైన ఇనుప లెటర్‌బాక్స్‌పై పెద్ద అక్షరాల్లో “888” అని కనిపించింది.
అదే గమ్యం అయ్యి ఉంటుంది. కారు స్పీడ్ తగ్గించి కుడివైపు మట్టి దారిలోకి తిప్పాను. ఇక్కడికి కూడా GPS రాడార్ బాణం ఆత్మలా కదులుతున్నట్టుంది.
దారంతా జాల్లు, పొదలు, గుబురుగా పెరిగిన వనాలు. ఒక్కసారి చెట్లు పక్కకు జరిగినట్టుగా ఒక చిన్న పెంకుటిల్లు కనిపించింది.
పాతదైనా, ఎటువంటి శబ్దాలను మింగేసేలా నిశ్శబ్దంగా ఉంది.
పెంకులు ఊడిపోయిన పైకప్పు, ప్లాస్టిక్ కవర్లతో మూసిన కిటికీలు, గడ్డిలో కలిసిపోయిన తలుపు. ఇల్లు విస్మృతిలో పాడైపోయిన గొంతు లాగ ఉంది.
"ఇల్లే కానీ, ఇదొక మ్యూజియం అవుతుంది!" అని ఫోటో తీయాలనుకున్నాను.
కారు తలుపు మూసి జాగ్రత్తగా నడవడం ప్రారంభించాను. నేలపైన గడ్డి గుచ్చులు ఇనుప ముళ్లలా ఉన్నాయి.
కొద్ది అడుగులు ముందుకెళ్లేలోపే, గడ్డిలో మెరిసిపోయే ఏదో లోహపు వస్తువు. దిగి చూస్తే అది పాత ఇనుప ట్రాప్.
అవునుజంతువుల కోసం పేర్చిన ఉచ్చే.
"అమ్మో!" ఒకటి వెనక్కి దూకాను.
“ఈ యజమానికి సెక్యూరిటీ అంటే చాలా ప్రేమ. ”
చుట్టూ మరికొన్ని గడ్డిపొదల లాగ ఏదో కదిలినట్టే అనిపించింది. కానీ ప్రశాంతంగా నడుస్తూ ప్రధాన ద్వారం వరకూ వెళ్లి, నెమ్మదిగా తట్టాను.
కొద్దిసేపటికి లోపల నుండి బరువైన అడుగుల శబ్దం.
చప్పుడు.. క్రీచ్చ్చ్చ్.. తలుపు నెమ్మదిగా తెరుచుకుంది.
లోనుంచీ వెలుతురు లేని చీకటిలో ఒక పొడవైన ఆకారం.
అతని తల వెంట్రుకలు గుండుచేయబడి, సీలింగ్‌కి చేరుకునేవి. ముఖంపై పాడైన మాస్క్‌, నోటి దగ్గర చక్కగా ఎండిపోయిన మురికిరంగు పట్టీ.
కళ్ళు మాత్రమే కనిపిస్తున్నాయి. ఆ బూడిద కళ్ళు ఎలాంటి భావంలేకుండా నేరుగా చూస్తున్నాయి.
"హాయ్, శివ కుమార్ గారూ?" అని కృత్రిమంగా నవ్వాను.
“నేను భార్గవ్, ‘రాయల్టీ రీడిజైన్స్’ నుండి.
బెంగళూరులో పర్యాటకానికి కొత్త దిశ ఇవ్వాలంటే మీ లాంటి ప్రాపర్టీ యజమానుల సహాయం అవసరం. మీ ఇల్లు? ఫాంటాస్టిక్ లోకేషన్. ”
అతను ఒక్క మాటా మాట్లాడలేదు. కేవలం కన్ను మాత్రమే కదిలించలేదు.
"చాలా ఆత్మవిశ్వాసం ఉన్న మనిషి, " అని లోలోపల అనుకున్నాను.
“సరే, స్ట్రెయిట్ టు బిజినెస్, శివ గారూ. మేము మీ ఈ పెంకుటిల్లును అధిక ధరకు కొని తిరిగి నిర్మించాలనుకుంటున్నాం. కొత్త టూరిస్టు విల్లా, మోడరన్ ఇంటీరియర్స్.. మీరు డబ్బుతో గోవాకు వెళ్ళొచ్చు. ”
చూపు ఇప్పటికీ స్థిరంగా ఉంది. కనీసం కళ్ళలో ఎలాంటి స్పందన లేదు.
"ఇంకా, " అని కొంచెం దగ్గరగా నడిచి, “మీరు లోపల ఉన్న వస్తువులు చూపిస్తే చెక్‌పై మరో రెండు సున్నాలు జత చేస్తాను. ”
చూశాడు. తల మాత్రం వంగలేదు. కానీ అకస్మాత్తుగా తలుపు తీసి లోపలికి తిరిగిపోయాడు.
లోపల అడుగు పెట్టగానే దుర్వాసన వాసన.
పాత తడి గోడల వాసన, లోపల గొలుసుల కరచే శబ్దం.
గోడలకు వేలాడుతున్న హాండ్‌కఫ్‌లు, గొలుసులు, పాత ఫోటో ఫ్రేమ్‌లలో ఏమీ లేదు.. కేవలం ఖాళీ గాజు.
"వావ్! ఇండస్ట్రియల్ టచ్! రస్ట్ అండ్ డిస్టోర్షన్, హిట్ కాన్సెప్ట్, " అని జోక్ పేల్చినట్టు అనిపించినా గుండెల్లో కాస్త అసహజత కలిగింది.
శివ కుమార్ నెమ్మదిగా ముందుకు నడచి, ఐదు తాళాలు ఉన్న తలుపు దగ్గర ఆగాడు.
తాళాలు తీసి ఒకొక్క దానిని తెరిచాడు. లోపల నుండి చలికమ్మిన గాలి, వాసన వేస్తూ బయటకు వచ్చింది.
"బేస్‌మెంటా?" అడిగాను. స్పందన లేదు.
అతను మెట్లు దిగడం ప్రారంభించాడు. చీకటిలో ఒక లైట్ సన్నగా వెలిగింది.
కిందికి దిగితే చిన్న గది. గోడలకు గీసిన చిహ్నాలు కొన్నింటి పక్కన నంబర్లు, కొన్నింటి దగ్గర తేది.
నేలమీద ఎండిపోయిన ఎర్ర మచ్చలు. మూలలో కుప్పగా.. గుండ్రంగా పడిపోయిన ఆకారాలు కనిపించాయి.
ఒక్కసారి ఆ సన్నివేశం స్పష్టమైంది. అవి మనుషుల మృతదేహాలు.
"ఓహ్! పాత స్టోరేజ్ రూమ్ లా ఉంది కానీ.. ఏమిటి ఇది!" అని పిచ్చిగా నవ్వబోయాను.
మొత్తం శరీరమంతా చల్లగాలి పాకినట్టు పసిపొడైపోయింది.
శివ కుమార్ మాత్రం తల తిప్పలేదు. అతని బూడిద కళ్ళు నాపై కాక, వాళ్లపై ఉన్నాయి.. ఆ శవాలపై.
“సరే, " అని యాంత్రికంగా నవ్వుతూ, “మనం దీన్ని కూల్చేస్తాం కదా? ఇది ఒక.. మైనర్ క్లీనింగ్ ఇష్యూ. "
అతని కనురెప్పలు ఒక్కసారిగా తటతటమన్నాయి. అలా అని ఆయన అంగీకరించినట్టే అనిపించింది.
మళ్లీ పైకి నడిచి, గదిలోకి వచ్చేశాడు.
నేను కరిగిపోతున్న చెమట తుడుస్తూ ఐప్యాడ్ తెరిచి ₹50 లక్షల మూల్యంతో డీల్ ఫారమ్ ఫిల్ చేశాను. సంతకం కూడా నా చేతితోనే వేసేశాను.
“కంగ్రాట్స్, మిస్ట‌ర్ శివ కుమార్. ఇకమీదట మీరు ధనవంతుడు!” అని షేక్ హ్యాండ్ ఇవ్వబోయాను, అతను మాత్రం కదలలేదు.
తలుపు బయటకు వచ్చేటప్పుడు వెనుక నుంచి తలుపు మూసే చప్పుడు. అది దారుణంగా వినిపించింది.
కారు ఎక్కి ఆ చోటు నుండి ఎంత వేగంగా బయలుదేరితే అంత బాగుండనిపించింది.
రెండు కిలోమీటర్లు దాటి సిగ్నల్ తిరిగి వచ్చింది. ఫోన్ మళ్లీ బజ్ అయ్యింది.
“భార్గవ్, చనిపోలేదన్నమాట!” విక్రమ్ మాట్లాడాడు.
“అదే కాదండీ, డీల్ సెటిల్ అయింది. శివ కుమార్ గారు నోరు తీయకుండానే అంగీకరించారు. ”
“ఏమైనా ఆ ఇల్లు ఎలా ఉంది?”
కొద్ది సేపు నిశ్శబ్దంగా ఉన్నాను. తర్వాత నెమ్మదిగా,
“ఆ ఇల్లు.. ” అని మొదలుపెట్టాను.
“ఏమయిందబ్బా?”
“ఆ ఇంట్లో నేనే నా భవిష్యత్తును చూశాను, విక్రమ్. ఖాళీ గదులు, పదార్థ రహిత జీవితం. మినిమలిజం అనే నేర్చుకున్నాను. ఇక మా ఫ్లాట్‌కి వెళ్ళి డీప్ క్లీనింగ్ స్టార్ట్ చేస్తాను. ”
విక్రమ్ నవ్వుతూ, “నీ మంత్రముగ్ధతే వేరే లెవెల్లో ఉంది, ” అన్నాడు.
“ఏమైనా గుడ్ జాబ్. నువ్వు మాకు మరో కోటి సంపాదించి పెట్టావు. ”
“ఎమాత్రం కాదు, మిత్రమా. నేను మనుషులతో బాగా కలిసిపోతాను, ” అంటూ కాల్ కట్ చేశాను.
కారు తిరిగి సిటీ వైపుకి వెళ్లింది. వెనుక మిర్రర్‌లో ఆ దొడ్డతమ్మానహళ్లి అడవి మెల్లగా గాయమైంది.
కానీ దూరంలో, గుబురుగా ఉన్న చెట్ల మధ్య, అతని బూడిద కళ్ళ జత మాత్రం కల్పనలో కనిపించాయి. నా వైపు కాకుండా, ఎవరో ఇంకొకరినో చూసినట్టు.
రాత్రి చీకటిలో కార్ల లైట్లు వెలిగినప్పుడు, నా ఐప్యాడ్ తెరిచి చూసాను.
డిజిటల్ సంతకం పక్కన మసకబారిన ఇంకొక సంతకం కూడా ఉంది. అక్కడ రాసి ఉంది
‘శివ కుమార్’
కారు వేగంగా బెంగళూరు నగరపు వెలుగుల వైపు దూసుకెళ్తోంది. నా ఆడి కారులోని సువాసన కూడా ఆ పాడుబడిన ఇంటి నుండి వచ్చిన దుర్వాసనను పూర్తిగా తొలగించలేకపోతోంది.
అయినా, నా మనసులో విజయోత్సాహం నిండి ఉంది.
యాభై లక్షల ఆఫర్‌కు ఆ ముసలాయన ఒక్క మాట కూడా మాట్లాడకుండా అంగీకరించాడు.
నా ఐప్యాడ్ తెరిచి, డిజిటల్ సంతకాన్ని మరోసారి చూసుకున్నాను. నా నవ్వు ముఖంపై ప్రకాశిస్తోంది.
కానీ ఒక్క క్షణం ఆగాను.
నా సంతకం కింద, శివ కుమార్ పేరుతో ఉన్న గీత పక్కన, మరొకటి, అస్పష్టమైన గీత కనిపించింది.
అది సిరా మరకలా, గజిబిజిగా గీసినట్టుంది.
నేను కళ్ళు పెద్దవి చేసి, స్క్రీన్‌ను దగ్గరగా చూశాను. అది సంతకంలా లేదు, కానీ ఎవరో గోళ్లతో స్క్రీన్‌పై గీరినట్టుగా ఉంది.
నేను దాన్ని తొలగించడానికి ప్రయత్నించాను, కానీ అది ఫైల్‌లో భాగంగా మారిపోయింది.
"ఏదో సాఫ్ట్‌వేర్ గ్లిచ్ అయి ఉంటుంది, " అని నాలో నేనే సర్దిచెప్పుకుని, ఐప్యాడ్‌ను పక్కన పడేశాను.
నా విలాసవంతమైన ఫ్లాట్‌కు చేరుకున్నాక, వేడి నీటి స్నానం చేసి, ఆ పాత ఇంటి జ్ఞాపకాలను కడిగేయాలని ప్రయత్నించాను.
కానీ నేను బాత్రూమ్ అద్దంలో చూసుకుంటున్నప్పుడు, నా వెనుక నీడ కదిలినట్టు అనిపించింది.
నేను వెంటనే వెనక్కి తిరిగాను. ఎవరూ లేరు. కానీ గదిలో గాలి ఒక్కసారిగా చల్లబడింది.
ఆ బేస్‌మెంట్ నుండి వచ్చిన వాసన, ముక్కలు ముక్కలుగా నా ముక్కుపుటాలకు తాకుతున్నట్టు అనిపించింది.
ఆ రాత్రి నాకు నిద్ర పట్టలేదు. నా చెవుల్లో ఆ పాడుబడిన ఇంటి తలుపు తెరుచుకున్నప్పుడు వచ్చిన ‘క్రీచ్’ శబ్దం ప్రతిధ్వనిస్తోంది.
మధ్యరాత్రిలో, నా బెడ్‌రూమ్ తలుపు నెమ్మదిగా తట్టిన శబ్దం వినిపించింది.
నేను గుండె ఆగినంత పనై, ఊపిరి బిగబట్టి విన్నాను. మళ్ళీ, అదే శబ్దం. " రేపు రా" అనే మాటలు కర్ణాటకలో ఒకప్పుడు దెయ్యాలను తరిమికొట్టడానికి ఇళ్లపై రాసేవారని ఎక్కడో చదివిన గుర్తు.
ఆ ఆలోచన నా వెన్నులో వణుకు పుట్టించింది. నేను భయంతో కళ్ళు మూసుకున్నాను.
మరుసటి రోజు ఉదయం, విక్రమ్‌కు ఫోన్ చేశాను. నా గొంతులో భయం స్పష్టంగా తెలుస్తోంది.
"విక్రమ్, ఆ ఇంటి గురించి ఏమైనా తెలుసుకో. అక్కడ ఏదో తేడా ఉంది. "
"ఏమైంది భార్గవ్? రాత్రి కలలో దెయ్యం వచ్చిందా?" అని అతను నవ్వాడు.
"నవ్వకు, విక్రమ్. నేను సీరియస్‌గా చెప్తున్నాను. ఆ ఇంట్లో ఏదో ఉంది. ఆ గోడలకు ఉన్న గొలుసులు, తాళాలు.. అవి దేనికో బంధించినట్టున్నాయి. "
విక్రమ్ నా ఆందోళనను గ్రహించి, "సరే, నేను ఆరా తీస్తాను, " అని చెప్పాడు.
ఆ రోజు ఆఫీసులో నా మనసు నిలవలేదు. నేను ఆన్‌లైన్‌లో దొడ్డతమ్మానహళ్లి, 888 మంజునాథ్ లేఔట్ గురించి వెతకడం ప్రారంభించాను.
పాత బ్లాగులు, స్థానిక ఫోరమ్‌లలో వెతుకుతుండగా, ఒక పోస్ట్ నా కంటపడింది. అది
"బ్రహ్మరాక్షసుడిని బంధించిన ఇల్లు" అనే టైటిల్ తో ఉంది.
ఆ పోస్ట్ ప్రకారం, కొన్ని దశాబ్దాల క్రితం, ఒక బ్రాహ్మణుడు శాపగ్రస్తుడై "బ్రహ్మరాక్షసుడు"గా మారాడని, అతను ఆత్మలను పట్టిపీడిస్తూ, నరమాంస భక్షకుడిగా మారాడని ఉంది.
అతన్ని బంధించడానికి, ఒక తాంత్రికుడు ఆ ఇంటిని నిర్మించి, అందులో ఆత్మను బంధించాడని, దానికి నరబలులు ఇస్తూ శాంతింపజేసేవారని రాసి ఉంది.
ఆ ఇంటిని చూసుకునే ప్రతి ఒక్కరూ ఆ శాపాన్ని వారసత్వంగా పొందుతారని, ఆ ఆత్మకు కావలిగా మారతారని కూడా ఉంది.
నా రక్తం గడ్డకట్టుకుపోయింది. శివ కుమార్ హంతకుడు కాదా? అతను ఆ ఆత్మకు కావలివాడా?
ఆ బేస్‌మెంట్‌లోని శవాలు ఆ ఆత్మకు ఇచ్చిన బలులా? ఆ గోడల మీద ఉన్న గొలుసులు, తాళాలు.. ఆ ఆత్మను బంధించడానికి వాడినవేనా
అప్పుడే నాకు విక్రమ్ నుండి కాల్ వచ్చింది.
"భార్గవ్, నువ్వు చెప్పింది నిజమే. ఆ ఇంటి రిజిస్ట్రేషన్ రికార్డులు చాలా పాతవి. ప్రతి 20-30 ఏళ్లకు ఒకసారి యజమాని పేరు మారుతోంది, కానీ ఇంటిపేరు మాత్రం 'శివ కుమార్' గానే ఉంటోంది. అది ఒక వ్యక్తి పేరు కాదు, ఒక బిరుదులా ఉంది. ఆ ఇంటిని చూసుకునేవాడికి వచ్చే పేరు. "
నాకు విషయం పూర్తిగా అర్థమైంది. నేను ఆ ఇంటిని కొనలేదు. నేను ఒక బాధ్యతను కొనుక్కున్నాను. ఆ ఐప్యాడ్‌పై నా సంతకంతో పాటు కనిపించిన ఆ గీత.. అది కేవలం గ్లిచ్ కాదు.
అది ఒక ఒప్పందం. నేను ఆ ఇంటి కొత్త కావలిదారుడిగా మారానని ఆ ఆత్మ చేసిన సంతకం.
శివ కుమార్ నన్ను లోపలికి ఆహ్వానించి, ఆ బేస్‌మెంట్‌ను చూపించి, ఆ ఒప్పందానికి నన్ను అంగీకరింపజేశాడు. అతను ఇప్పుడు స్వేచ్ఛ పొంది ఉంటాడు.
ఆ రాత్రి, నా ఫ్లాట్‌లోని అద్దంలో నా ప్రతిబింబం నెమ్మదిగా మారడం గమనించాను.
నా కళ్ళు బూడిద రంగులోకి మారుతున్నాయి. నా ముఖంలో భావాలు అదృశ్యమవుతున్నాయి.
నాలో ఉన్న భార్గవ్ చచ్చిపోయి, కొత్త "శివ కుమార్" పుడుతున్నాడు.
నా ఖరీదైన వస్తువులన్నీ నాకు వ్యర్థంగా కనిపించడం మొదలుపెట్టాయి.
నేను వాటన్నిటినీ బయట పడవేయడం ప్రారంభించాను.
నా ఇల్లు ఖాళీగా మారుతోంది. ఆ పాడుబడిన ఇంటిలా.. ప్రశాంతంగా, నిశ్శబ్దంగా.
ఫోన్ రింగ్ అయింది. విక్రమ్.
"భార్గవ్, నువ్వు ఎక్కడున్నావ్? నీ వస్తువులన్నీ బయట పడేస్తున్నావని వాచ్‌మెన్ చెప్పాడు. నీకు ఏమైంది?"
నేను ఫోన్ తీసి, ఒక్క మాటా మాట్లాడకుండా నా బూడిద కళ్ళతో కిటికీలోంచి బయటకు చూస్తూ నిలబడ్డాను.
నా గొంతు నుండి మాటలు రావడం లేదు.
నా ప్రయాణం మొదలైంది. నేను ఇప్పుడు "రాయల్టీ రీడిజైన్స్" భార్గవ్‌ను కాదు.
నేను 888 మంజునాథ్ లేఔట్ కావలిదారుడిని. నా తదుపరి బాధితుడి కోసం నేను ఎదురుచూడాలి.
నా శాపాన్ని మరొకరికి అంటగట్టే వరకు.. నా ప్రశాంతత కోసం.. ఆ ఆత్మ దాహం తీర్చాలి. నా ఇల్లు ఇప్పుడు నా జైలు.
సమాప్తం
ఎం. కె. కుమార్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
ఉగాది 2026 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మేము నిర్వహించే వివిధ పోటీలలో రచయితలకు బహుమతులు అందించడంలో భాగస్వాములు కావాలనుకునే వారు వివరాల కోసం story@manatelugukathalu.com కి మెయిల్ చెయ్యండి.
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత పరిచయం: ఎం. కె. కుమార్
నేను గతంలో ఎప్పుడో కథలు, కవితలు వ్రాశాను. మళ్ళీ ఇప్పుడు రాస్తున్నాను. నేను పీజీ చేశాను. చిన్న ఉద్యోగం ప్రైవేట్ సెక్టార్ లో చేస్తున్నాను. కథలు ఎక్కువుగా చదువుతాను.
🙏
Comments