ఉన్మాదం
- Ch. Pratap
- 2 hours ago
- 4 min read
#UNmadam, #ఉన్మాదం, #ChPratap, #TeluguCrimeStories
Unmadam - New Telugu Story Written By Dr. Ch. Pratap
Published In manatelugukathalu.com On 10/11/2025
ఉన్మాదం - తెలుగు కథ
రచన: Dr. Ch. ప్రతాప్
ఆ మారుమూల పల్లెటూరు పేరు మసకగా — మనుషుల జీవితాల లాగే, అస్పష్టంగా ఉండేది. ఎటు చూసినా ఎండిన పొలాలు, దూరంగా బతుకు బండిని లాగే కొండలు మాత్రమే కనిపిస్తాయి. అలాంటి చోట పూరిగుడిసెలో సోమేష్ మరియు అతని భార్య మంగమ్మ పగలంతా కష్టపడి, రాత్రంతా కన్నీళ్లతో గడిపేవారు.
వారిద్దరూ కేవలం ఇరవైలలో ఉన్నా, వారి ముఖాలపై ముప్ఫై ఏళ్ల పేదరికం, కష్టం చెరగని ముద్ర వేసింది. వారికి ఐదేళ్ల ఆడపిల్ల, మూడేళ్ల మగపిల్లాడు — ఆ చిన్నారుల నవ్వులే వారికి మిగిలిన ఏకైక ఆశ.
వారి జీవితం ఉదయం లేస్తే ఎండలో ఉడికే కూలి పనులకే పరిమితం. సూర్యాస్తమయం అయ్యి చీకటి పడితే మళ్లీ అదే కష్టమయ జీవితం — ఆకలి, నిరాశ, మరియు గుడిసె దీపం చుట్టూ అలుముకున్న పేదరికం.
ఇప్పటికే ఆర్థికంగా నలిగిపోయిన ఆ కుటుంబాన్ని సోమేష్ యొక్క మద్యం తాగే దురలవాటు మరింత అధ్వాన్నం చేసింది. రోజంతా కష్టపడి సంపాదించిన రెండు వందల రూపాయలు సోమేష్ చేతికి అందగానే, అవి సగానికి పైగా ఊరి చివర ఉన్న సారాయి దుకాణం పాలయ్యేవి.
సోమేష్ మద్యం మత్తులో ఇంటికి వచ్చి, ఇంట్లో ఉన్న కొద్దిపాటి బియ్యం, కందిపప్పును కూడా అమ్మి తాగేయడానికి ప్రయత్నించేవాడు. ఈ వ్యసనం వారి గుడిసెలో ప్రశాంతతను పూర్తిగా హరించింది. ప్రశాంతత స్థానంలో నిత్య కలహం, గొడవలు తాండవించేవి.
ప్రతి రాత్రి సోమేష్ మద్యం మత్తులో కేకలు వేయడం, ఇంట్లోని వస్తువులను విసరేయడం, మంగమ్మను నిస్సహాయంగా నిలబెట్టడం — ఆ పల్లెటూరి ప్రజలకు అలవాటైపోయిన దృశ్యాలు.
మంగమ్మ, ఆ రెండు పసి పిల్లల భవిష్యత్తు కోసం తన భర్త దురలవాటును, తన ఆరోగ్యాన్ని లెక్క చేయకుండా పోరాడేది. ఆమె కేవలం పొలం పనులకే పరిమితం కాలేదు; వారానికి ఒకటి రెండు రోజులు పట్నంలో ధనవంతుల ఇళ్లలో పని చేసి, ఆ సంపాదనను దాచిపెట్టి పిల్లలకు తిండి పెట్టేది.
ఆమె కళ్లల్లో నిరంతరం ఒక భయం, ఒక పోరాటం కనిపించేది. సోమేష్ మత్తులో ఉన్నప్పుడు మంగమ్మ ప్రతి రాత్రి కన్నీళ్లు దిగమింగుతూ, పిల్లలను గట్టిగా కౌగిలించుకుని చీకట్లో వణుకుతూ కూర్చునేది. ఆమెకు తెలుసు — తాను బ్రతికి ఉంటేనే ఆ పిల్లలకు పూట గడుస్తుంది. అందుకే ఎంత కష్టమైనా ఆ గుడిసెను వదిలి వెళ్లలేదు.
ఆమె నిశ్శబ్దంగా తన నలిగిపోయిన జీవితాన్ని భర్త దురలవాటు, పేదరికం మరియు నిత్య కలహాల మధ్య లాగుతోంది. ఆ గుడిసె కేవలం నాలుగు గోడలు కాదు — మంగమ్మ మరియు ఆమె పిల్లల నిస్సహాయతకు సాక్ష్యం.
సోమేష్ తాగుడు, మంగమ్మ ఓర్పు — ఈ రెండింటి మధ్య నలిగిపోతున్న ఆ కుటుంబాన్ని పక్కవారు చూసి జాలిపడటం తప్ప ఏమీ చేయలేకపోయారు.
ఆ రోజు తెల్లవారుజామున ఇంకా సూర్యుడు పూర్తిగా ఉదయించలేదు. పల్లెటూరిలో కోడి కూత, పక్షుల కిలకిలరావాలు మొదలవుతున్న సమయంలో ఆ నిశ్శబ్ద వాతావరణాన్ని చీల్చుకుంటూ సోమేష్ యొక్క తీవ్రమైన రోదన వినిపించింది.
అది కేవలం ఏడుపు కాదు — గుండె పగిలి చేసిన ఆక్రందన, దీనాలాపం. ఆ శబ్ధం మట్టి రోడ్లపై ప్రతిధ్వనించింది.
పక్క గుడిసెల్లో ఉన్న కూలీలు, మహిళలు ఉలిక్కిపడి లేచారు. ఎవరో అపాయంలో ఉన్నారని గ్రహించి పరుగున సోమేష్ గుడిసె వైపు ఉరుకులు పరుగుల మీద వెళ్లారు.
లోపల దృశ్యం వారిని భీతిగొల్పింది. గుడిసె దూలానికి కట్టిన పాత, చిరిగిన పసుపు చీర ఉచ్చుగా మారి ఉంది. ఆ ఉచ్చులో మంగమ్మ శరీరం మెలికలు తిరిగి, నిస్సత్తువతో వేలాడుతోంది.
ఆమె కళ్లు తేలేసి ఉన్నాయి — భయం, నొప్పి, నిరాశ కలగలిసిన శూన్యమైన చూపు అది. బ్రతుకు పోరాటంలో అలుపెరగని మంగమ్మ, ఇప్పుడు శాశ్వత నిశ్చలంగా మారిపోయింది.
ఆమె కింద పడి ఉన్న పాత మంచాన్ని చూపిస్తూ, సోమేష్ గట్టిగా ఏడుస్తూ, “అయ్యో! నా మంగమ్మ ఆత్మహత్య చేసుకుంది! అప్పుల బాధ తాళలేక చనిపోయింది!” అని గుండెలు బాదుకున్నాడు.
మంగమ్మ వేలాడుతున్న కాళ్ల కింద ఆ పాత మంచం ఉంది — ఆమె ఆత్మహత్యకు ఉపయోగించి ఉండొచ్చని అందరికీ అనిపించింది. సోమేష్ నేలపై కూర్చుని తల నేలపై కొట్టుకుంటూ ఉన్మాదిలా ఏడుస్తున్నాడు.
అతని దుస్తులు చిందరవందరగా ఉన్నాయి. కళ్లల్లో మద్యం మత్తుతో పాటు భయంకరమైన భావోద్వేగం కనిపిస్తోంది.
“అయ్యో! నా మంగమ్మ! నన్ను వదిలి వెళ్లిపోయావా! అప్పుల బాధ తాళలేక చనిపోయింది!” అంటూ అరుస్తున్న సోమేష్ పదేపదే అదే మాట నొక్కి చెబుతున్నాడు. గుడిసెలో మూలకు భయంతో వణుకుతున్న వారి పిల్లలను చూసి ఆ మహిళలు కన్నీరు పెట్టుకున్నారు.
గ్రామ పెద్దలు పోలీసులు పిలిచారు. సబ్‌ఇన్‌స్పెక్టర్ శివ తన బృందంతో అక్కడికి చేరుకున్నాడు. అతను కేవలం పోలీసు అధికారి కాదు — పల్లె మనస్తత్వాలు తెలిసిన మానసిక విశ్లేషకుడు కూడా.
శివ దృష్టి వెంటనే సోమేష్‌పై పడింది. అతని అతిగా ఏడవడం, “అప్పుల బాధ!” అనే పదం మీద ఎక్కువగా దృష్టి పెట్టడం సహజంగా అనిపించలేదు. శివ లోపలికి వెళ్లి పరిశీలించగా, మంగమ్మ మెడపై ఉన్న గాయాలు సాధారణ ఉరి తాళం వల్ల రాలేవు — అవి బలవంతంగా బిగించిన గుర్తులు.
ఆమె మరణించి గంటలు గడిచిపోయాయని, తెల్లవారుజామున కాదని శివ అంచనా వేశాడు. అతని దృష్టికి నేలపై ఆరిన రక్తపు చుక్కలు, గోడపై మరకలు పడ్డాయి. పోరాటం జరిగిందని స్పష్టమైంది.
మంగమ్మ చేతి గోళ్ల కింద రక్తపు మచ్చలు, చర్మపు ముక్కలు కనిపించాయి — ఆమె చివరి ప్రయత్నంగా హంతకుడిని గీరిందని శివ గ్రహించాడు.
పొరుగువారి మాటలు విని మరింత స్పష్టమైంది — మంగమ్మ అప్పుల బాధలో లేదని. ఆమె ఉదయాన్నే పనికి వెళ్లడానికి సిద్ధమవుతోందని.
శివ మృతదేహాన్ని పోస్ట్‌మార్టమ్‌కి పంపించి సోమేష్‌ను విచారణకు తీసుకెళ్లాడు.
ఒక రోజు తర్వాత వచ్చిన పోస్ట్‌మార్టమ్ నివేదిక దారుణమైన సత్యాన్ని బయటపెట్టింది: మంగమ్మది ఆత్మహత్య కాదు — హత్య!
ఆమెను ముందుగా గొంతు నులిమి చంపారు. మరణ సమయం రాత్రి ఒంటి గంట అని నిర్ధారించబడింది.
ఇది వినగానే శివకు సోమేష్ అబద్ధం ఖాయం అని తేలిపోయింది. ఫోరెన్సిక్ పరీక్షలో మంగమ్మ గోళ్ల కింద సోమేష్ చర్మ కణాలు దొరికాయి.
శివ గట్టిగా అన్నాడు — “సోమేష్! నీ అబద్ధాలు చాలు. నీ చర్మం ఆమె గోళ్ల కింద ఉంది. నువ్వే చంపావు!”
ఆ మాట విని సోమేష్ వణికిపోయాడు. భయంతో కన్నీళ్లు కారుస్తూ చివరికి ఒప్పుకున్నాడు.
ఆ రాత్రి మద్యం మత్తులో సోమేష్ ఇంటికి వచ్చాడు. మద్యం కోసం డబ్బు ఇవ్వలేదని మంగమ్మతో గొడవ. “పిల్లలకు రేపు తిండి లేదు. తాగి రావద్దని చెప్పాను!” అని నిలదీయగా, కోపంతో ఊగిపోయిన సోమేష్ ఆమెను తోశాడు.
మంగమ్మ నేలపై పడిపడి, తల మంచం అంచుకి తగిలింది. తర్వాత ఆమె గొంతు గట్టిగా బిగించి చంపేశాడు. ఆమె గీరిన గోళ్లే చివరికి అతని నేరాన్ని బయటపెట్టాయి.
తెల్లవారుజామున మంగమ్మ శరీరాన్ని చీరతో వేలాడదీసి, దానిని ఆత్మహత్యలా నాటకం చేశాడు. ఆ అరుపులు, ఆ ఆక్రందనలు అన్నీ నాటకమే.
సబ్‌ఇన్‌స్పెక్టర్ శివ సూక్ష్మ పరిశీలన, మంగమ్మ చేతి గోళ్ల కింద దొరికిన చిన్న చర్మపు ముక్కలు, ఫోరెన్సిక్ నివేదిక — ఇవన్నీ కలసి నిజాన్ని బయటపెట్టాయి. సోమేష్‌ను IPC సెక్షన్ 302 కింద అరెస్టు చేశారు.
ఆ పల్లెటూరి ప్రజలు, “మంగమ్మకు న్యాయం జరిగింది” అంటూ ఊపిరి పీల్చుకున్నారు. ఆ గుడిసెలో ఇప్పుడు మిగిలింది — ఇద్దరు అనాథ పిల్లలు, మరియు ఒక భయంకరమైన విషాదం.
***
Ch. ప్రతాప్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
ఉగాది 2026 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత పరిచయం: https://www.manatelugukathalu.com/profile/pratap
నేను వృత్తిరీత్యా ఒక సివిల్ ఇంజనీర్‌ అయినప్పటికీ, నా నిజమైన ఆసక్తి, నా జీవనసారం సాహిత్యానికే అంకితం. తెలుగు పుస్తకాల సువాసన నా జీవితంలో 1984 నుంచే పరిమళించింది. అప్పటి నుంచి పఠనం నా అలవాటుగా కాక, నా జీవనశైలిగా మారింది. పుస్తకాలు నా మనసును తీర్చిదిద్దాయి, ఆ పఠనమే క్రమంగా రచనగా రూపాంతరం చెందింది. ఆలోచనల రూపం, అనుభవాల ప్రతిబింబం, హృదయానికి స్వరం — అదే నా రచన.
ఆధ్యాత్మికత, మానవ సంబంధాల లోతులు, సామాజిక స్పృహ, ప్రజాసేవ పట్ల నాలో ఉన్న మమకారం ప్రతి రచనలోనూ ప్రతిఫలిస్తుంది. నేను రాసే ప్రతి వాక్యం పాఠకునితో చేసే ఒక మౌన సంభాషణ. నా కలం కేవలం అక్షరాలు కాదు; అది జీవనాన్ని గ్రహించే ఒక మార్గం.
ఇప్పటివరకు నేను రచించినవి రెండు వందలకుపైగా కథలు, ఐదు నవలలు, రెండు వేల వ్యాసాలు. ఇవి పలు దిన, వార, మాస పత్రికలలో, అలాగే డిజిటల్ వేదికలలో వెలువడి విభిన్న వయస్సుల పాఠకులను చేరాయి. ప్రతి రచన నా అనుభవాల సారాన్ని పాఠకుని మనసుతో కలిపే ఒక మాధ్యమంగా నిలిచింది.
సాహిత్యం నాకు హాబీ కాదు — అది నా జీవిత యానం. కొత్త ఆలోచనలను అన్వేషించడం, తెలుగు భాషా సౌందర్యాన్ని కొత్త రూపాల్లో వ్యక్తపరచడం, సమాజానికి ఉపయోగపడే మార్గాలను వెతకడం — ఇవే నా సాహిత్య సాధనకు మూలాధారం. రచన ద్వారా మనసులను మేల్కొలపడం, మనసుల్లో విలువల జ్యోతిని వెలిగించడం నా నిశ్చయం.
ఇటీవల నా కృషికి గాను ఒక ప్రముఖ సంస్థ గౌరవ డాక్టరేట్ ప్రదానం చేయడం నా జీవితంలో ఒక విశిష్ట ఘట్టం. అది కేవలం గుర్తింపే కాదు, మరింత బాధ్యతను జోడించిన ప్రేరణ.
మన పురాణాలు, ఉపనిషత్తులు, వేద వాక్యాలలో దాగి ఉన్న ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానాన్ని ఆధునిక పాఠకులకు అందించడం, వాటి సారాన్ని సమాజానికి చేరవేయడం నా సాహిత్య లక్ష్యం. ఆ దిశగా ప్రతి రచన ఒక నూతన యత్నం, ఒక అంతర్ముఖ ప్రయాణం.
సాహిత్యం నా కోసం కేవలం అభిరుచి కాదు; అది నా ఆత్మ స్వరూపం. నా కలం నా ఆలోచనలకు శ్వాస, నా రచన నా జీవితయానం
Comments