మానవత్వ దీపం
- Ch. Pratap
- 1 day ago
- 4 min read
#ManavathvaDeepam, #మానవత్వదీపం, #ChPratap, #TeluguInspirationalStories, #ప్రేరణాదాయకకథలు
Manavathva Deepam - New Telugu Story Written By Ch. Pratap
Published In manatelugukathalu.com On 25/11/2025
మానవత్వ దీపం - తెలుగు కథ
రచన: Ch. ప్రతాప్
నా చిన్నతనంలో జరిగిన ఒక సంఘటన ఇప్పటికీ నా కళ్ళ ముందు మెదులుతూ వుంటుంది. అప్పుడు నా వయస్సు 15 సంవత్సరాలు. నేను తొమ్మిదవ తరగతి చదువుతున్నాను. ఆ రోజు తెల్లవారుజామున నేను రైలులో అప్పర్ బెర్త్ పై పడుకుని ఉన్నాను. నా నిద్ర మత్తులో ఉన్న మెదడు, దేశంలోని సుదీర్ఘ రైలు ప్రయాణంలో వినిపించే సాధారణ లయబద్ధమైన శబ్దాలకు అలవాటు పడిపోయింది. కానీ, మా అమ్మానాన్నల గొంతుల్లోని అసాధారణమైన ఆందోళన, నన్ను ఉలిక్కిపడేలా చేసింది. నా కళ్ల ముందు జరుగుతున్న సంఘటన భయంకరంగా ఉంది.
నేను వెంటనే బెర్త్ అంచు నుంచి కిందకు చూశాను. కింద పడకపై మా నాన్నగారి ముఖ్యమైన హండ్బాగ్ చిరిగిపోయి, తెరిచి ఉంది. మా నాన్న ఆ సంచి కింద, చుట్టూ ఉన్న స్థలమంతా ఏదో వెతుకుతున్నారు. నాన్న ముఖంలో కనిపించిన నిస్సత్తువ, దిగ్భ్రాంతి మరియు భయం నా గుండెను పిండేశాయి.
డబ్బు అంతా పోయింది!
నాన్నగారికి గౌహతి నగరంలో కొత్త ఉద్యోగం రావడంతో, మేము మొత్తం కుటుంబం అదృష్టం వెతుక్కుంటూ విశాఖపట్నం నుండి తరలివెళ్తున్నాము. పది నుంచి పదిహేనేళ్ళు వయసున్న ముగ్గురు పిల్లలతో, అమ్మానాన్నలు యాభై గంటలకు పైగా సాగే సుదీర్ఘమైన ఈ ప్రయాణాన్ని మొదలుపెట్టారు. దారిలో ఉండగా మాకు తెచ్చిన ఆహారం అంతా అయిపోయింది. ఇకముందు, మేము బ్రహ్మపుత్ర నదిని పడవలో దాటవలసి ఉంది, ఆపై గౌహతి చేరుకోవాలి. ఆ ప్రయాణంలో ప్రతి చిన్న అవసరానికి, పిల్లల ఆకలి తీర్చడానికైనా డబ్బు అత్యవసరం. జీవితంలో ఉన్నదంతా ఆ సంచిలోనే పెట్టుకుని ప్రయాణం మొదలుపెడితే, అది ఇలా దొంగల పాలైంది.
అమ్మానాన్నల నిస్సహాయత, ఆ క్షణం ఆ రైలు పెట్టెలో మా కుటుంబం అనుభవించిన భయం మాటల్లో చెప్పలేనిది. ఈ అంతులేని ప్రయాణాన్ని డబ్బు లేకుండా ఎలా పూర్తి చేయగలం? పిల్లల ఆకలి, ముందుకు సాగాల్సిన అవసరం, మా నాన్న భవిష్యత్తు—అన్నీ ఒక్కసారిగా ప్రశ్నార్థకమయ్యాయి. అమ్మ అయితే ఈ జరిగిన పరిణామానికి ఒక్కసారిగా షాకయ్యి బిగ్గరగా ఏడవడం మొదలుపెట్టింది.
అప్పుడు మా బోగీలో ప్రశాంతంగా కూర్చున్న ఒక పెద్ద మనిషి, మమ్మల్ని కొద్దిసేపటి నుంచి గమనిస్తున్నారు. మా పరిస్థితిని అర్థం చేసుకున్న ఆయన, మా నాన్న దగ్గరికి వచ్చి, ఆప్యాయంగా పలకరించి, మాట్లాడారు. వారు ఎక్కడికి వెళ్తున్నారో, ఎంత కష్టంలో ఉన్నారో తెలుసుకున్నారు.
కొద్దిసేపటి తర్వాత, ఆ పెద్ద మనిషి ఎలాంటి మాటా లేకుండా, తన జేబులోంచి పర్సు తీశారు. అందులోంచి, అప్పటి రోజుల్లో మా కుటుంబానికి పెద్ద భారం తీర్చగలిగే పది వేల రూపాయలు తీసి మా నాన్న చేతికి అందించారు.
ఆ అపరిచితుడు చేసిన సహాయానికి, మా నాన్న ముఖంలో కనిపించిన తీవ్రమైన ఉపశమనం మరియు కృతజ్ఞతా భావం నేను ఇప్పటికీ మర్చిపోలేను. వెంటనే, మా నాన్న ఆ గొప్ప మనిషి పేరు, చిరునామాను తన చిన్న నోట్‌బుక్‌లో రాసుకున్నారు. "మీ డబ్బును తప్పకుండా మీకు తిరిగి పంపుతాను," అని మాటిచ్చారు.
అప్పుడే, పదేళ్ల బాల్యం ఉన్న నా మనసుకు ఆ ఉదారత ఎంత గొప్పదో అర్థమైంది. ఆ పెద్ద మనిషి మా నాన్నకు పూర్తిగా అపరిచితుడు. తమకు తెలియని ఒక వ్యక్తికి, అంత పెద్ద మొత్తాన్ని, తిరిగి వస్తుందన్న ఏ నిశ్చయత (హామీ) లేకుండా, కేవలం మాటను నమ్మి ఇవ్వడం మానవత్వం యొక్క ఉన్నత శిఖరం.
నాన్న ఆ డబ్బును తిరిగి ఇచ్చారా లేదా అన్నది వివరంగా గుర్తులేదు కానీ, ఆ సంఘటన నా జీవితంపై చెరగని ముద్ర వేసింది. నా కళ్ల ముందు జరిగిన ఆ మంచి పని, మనుషుల్లో సహజంగానే మంచితనం ఉంటుందనే గట్టి నమ్మకాన్ని, ఇతరులకు సహాయం చేయాలనే స్ఫూర్తిని నాలో పెంచింది. ఆ కష్ట సమయంలో ఆ పెద్ద మనిషి మా కుటుంబానికి డబ్బుతో పాటు, భరోసా కూడా ఇచ్చారు.
మానవ స్వభావంలో సహజంగానే మంచితనం ఇమిడి ఉంటుందనే నమ్మకం చాలా గొప్పది. జీవితంలో ఎదురయ్యే కొన్ని కఠినమైన అనుభవాలు లేదా స్వార్థపూరిత సంఘటనల వల్ల, ఈ మంచితనం కొన్నిసార్లు కప్పబడిపోవచ్చు. కానీ, తీవ్రమైన కష్టాలు వచ్చినప్పుడు లేదా అనూహ్యమైన సంక్షోభాలు ఎదురైనప్పుడు, నిస్వార్థ సహాయం మరియు కరుణ వంటి మానవతా విలువలు వెలుగులోకి వస్తాయి. ఒక అపరిచితుడికి నిస్సందేహంగా సాయం చేయడం, ఎటువంటి ప్రతిఫలం ఆశించకుండా కష్టంలో ఉన్నవారికి అండగా నిలబడటం వంటి చర్యలు, మానవుల అంతర్గత దయార్ద్రతకు నిదర్శనాలు. ప్రతి మనిషిలోనూ ప్రేమ, దయ, ఉదారత అనే గుణాలు పుట్టుకతోనే ఉంటాయని, కేవలం వాటిని గుర్తించి, పోషించుకోవడమే మన బాధ్యత అని ఈ నమ్మకం చెబుతుంది. మానవత్వంపై ఆశను నిలబెట్టుకోవడానికి ఈ నమ్మకమే పునాది.
సమాప్తం
***
Ch. ప్రతాప్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
ఉగాది 2026 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత పరిచయం: https://www.manatelugukathalu.com/profile/pratap
నేను వృత్తిరీత్యా ఒక సివిల్ ఇంజనీర్‌ అయినప్పటికీ, నా నిజమైన ఆసక్తి, నా జీవనసారం సాహిత్యానికే అంకితం. తెలుగు పుస్తకాల సువాసన నా జీవితంలో 1984 నుంచే పరిమళించింది. అప్పటి నుంచి పఠనం నా అలవాటుగా కాక, నా జీవనశైలిగా మారింది. పుస్తకాలు నా మనసును తీర్చిదిద్దాయి, ఆ పఠనమే క్రమంగా రచనగా రూపాంతరం చెందింది. ఆలోచనల రూపం, అనుభవాల ప్రతిబింబం, హృదయానికి స్వరం — అదే నా రచన.
ఆధ్యాత్మికత, మానవ సంబంధాల లోతులు, సామాజిక స్పృహ, ప్రజాసేవ పట్ల నాలో ఉన్న మమకారం ప్రతి రచనలోనూ ప్రతిఫలిస్తుంది. నేను రాసే ప్రతి వాక్యం పాఠకునితో చేసే ఒక మౌన సంభాషణ. నా కలం కేవలం అక్షరాలు కాదు; అది జీవనాన్ని గ్రహించే ఒక మార్గం.
ఇప్పటివరకు నేను రచించినవి రెండు వందలకుపైగా కథలు, ఐదు నవలలు, రెండు వేల వ్యాసాలు. ఇవి పలు దిన, వార, మాస పత్రికలలో, అలాగే డిజిటల్ వేదికలలో వెలువడి విభిన్న వయస్సుల పాఠకులను చేరాయి. ప్రతి రచన నా అనుభవాల సారాన్ని పాఠకుని మనసుతో కలిపే ఒక మాధ్యమంగా నిలిచింది.
సాహిత్యం నాకు హాబీ కాదు — అది నా జీవిత యానం. కొత్త ఆలోచనలను అన్వేషించడం, తెలుగు భాషా సౌందర్యాన్ని కొత్త రూపాల్లో వ్యక్తపరచడం, సమాజానికి ఉపయోగపడే మార్గాలను వెతకడం — ఇవే నా సాహిత్య సాధనకు మూలాధారం. రచన ద్వారా మనసులను మేల్కొలపడం, మనసుల్లో విలువల జ్యోతిని వెలిగించడం నా నిశ్చయం.
ఇటీవల నా కృషికి గాను ఒక ప్రముఖ సంస్థ గౌరవ డాక్టరేట్ ప్రదానం చేయడం నా జీవితంలో ఒక విశిష్ట ఘట్టం. అది కేవలం గుర్తింపే కాదు, మరింత బాధ్యతను జోడించిన ప్రేరణ.
మన పురాణాలు, ఉపనిషత్తులు, వేద వాక్యాలలో దాగి ఉన్న ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానాన్ని ఆధునిక పాఠకులకు అందించడం, వాటి సారాన్ని సమాజానికి చేరవేయడం నా సాహిత్య లక్ష్యం. ఆ దిశగా ప్రతి రచన ఒక నూతన యత్నం, ఒక అంతర్ముఖ ప్రయాణం.
సాహిత్యం నా కోసం కేవలం అభిరుచి కాదు; అది నా ఆత్మ స్వరూపం. నా కలం నా ఆలోచనలకు శ్వాస, నా రచన నా జీవితయానం.
Comments