నవోదయం
- Ch. Pratap
- 2 hours ago
- 7 min read
#Navodayam, #నవోదయం, #ChPratap, #TeluguInspirationalStories, #ప్రేరణాదాయకకథలు
Navodayam - New Telugu Story Written By Ch. Pratap
Published In manatelugukathalu.com On 26/11/2025
నవోదయం - తెలుగు కథ
రచన: Ch. ప్రతాప్
రామయ్య మాస్టారు మల్లాపురంలోని జిల్లా పరిషత్ ఉన్నత పాఠశాలలో సాయంకాలం మసక వెలుతురులో తెలుగు పాఠాలు చెప్పేవాడు. సాయంత్రం నాలుగు కాగానే, ఆవరణలోని అల్లరి, క్రికెట్ చప్పుళ్ళు ఆగిపోయి, బడి గోడలపై పక్షుల శబ్దాలు, నిశ్శబ్దం మాత్రమే మిగిలేది. ఆయన తరగతి గది శుభ్రంగా ఉన్నా, గోడలకు తగిలించిన శతాబ్దాల నాటి కవుల పటాలు, సగం తుడిచివేసిన సుద్దపలకల వాసన ఆ గది సుదీర్ఘ చరిత్రను, విలువలు కనుమరుగవుతున్న దైన్యాన్ని ప్రతిబింబించేవి. ఆ పటాలపై పేరుకున్న దుమ్మును శుభ్రం చేయడానికి కూడా ఎవరికీ తీరిక ఉండేది కాదు.
గ్రామం చుట్టూ ఉన్న కొండల వెనుక సూర్యుడు అస్తమిస్తున్న వేళ, మాస్టారు జీవితంలో ఒక కొత్త సూర్యోదయాన్ని చూడాలని కలలు కనేవాడు.
కానీ వాస్తవం భిన్నంగా ఉండేది. బయటి ప్రపంచం అంతా ఇంగ్లీష్ మీడియం పాఠశాలల వైపు, పట్టణాల వైపు, విదేశాల వైపు వేగంగా పరుగులు తీస్తోంది. "గ్లోబల్ సిటిజన్" అయ్యే కలను ప్రతి ప్రకటన చూపించింది. లాభదాయకమైన సాఫ్ట్‌వేర్ ఉద్యోగాలు, అంతర్జాతీయ అవకాశాలు అన్నీ ఆంగ్ల భాషతో ముడిపడి ఉన్నాయని యువత బలంగా నమ్మింది. దీంతో, తల్లిదండ్రులు తమ పిల్లలు తెలుగు మాధ్యమంలో చదివితే భవిష్యత్తులో వెనుకబడిపోతారేమోనని భయపడి, అప్పులు చేసి మరీ ప్రైవేట్ ఇంగ్లీష్ స్కూళ్లలో చేర్పించారు.
ఈ పరిస్థితుల మధ్య, పాతకాలపు పంచెకట్టు, నుదుట విబూది రేఖలు, ఖద్దరు చొక్కాతో ఉన్న రామయ్య మాస్టారు—గ్రామానికి పాత తరం సంస్కృతిని, నిబద్ధతను గుర్తుచేసే వ్యక్తిగా మిగిలిపోయాడు. ఆయన మనసు వేమన పద్యాల నిశ్చలత్వంలో, శ్రీశ్రీ మహాప్రస్థానపు విప్లవంలో ఉండేది. ఆయన గుండె చప్పుడు శతాబ్దాల తెలుగు కవుల ఛందస్సులైన కందపద్యాల గమకంలో స్పష్టంగా వినిపించేది. తెలుగు కేవలం కమ్యూనికేషన్ సాధనం మాత్రమే కాదని, అది ఒక సంస్కృతికి మూలం, త్యాగాల చరిత్రకు ఆధారం, ఒక జాతికి ఆత్మ అని ఆయనకు తెలుసు. ఆ ఆత్మను కాపాడాల్సిన బాధ్యత తనదేనని ఆయన దృఢంగా నమ్మాడు.
పాఠశాలలో కూడా, ఆయన గంట తర్వాత, విద్యార్థులు తెలుగు పదాలను వదిలి, ఇంగ్లీష్ పదాలను వాడటం చూసి ఆయన హృదయం బరువెక్కేది. పదేళ్ళ క్రితం తెలుగు సాహిత్యానికి పట్టుకొమ్మగా ఉండే ఈ బడిలో, ఇప్పుడు తెలుగు సాహిత్య సభలు మూతపడ్డాయి. కొత్తగా అచ్చయిన తెలుగు పుస్తకాలు గ్రంథాలయంలోకి రావడమే మానేశాయి.
తోటి ఉపాధ్యాయులు కూడా, "తెలుగు సబ్జెక్టుకు మార్కెట్లో విలువ లేదు," అని బహిరంగంగా చెప్పేవారు. ఈ నిరాసక్తత, నిస్సత్తువ మాస్టారును మరింత ఏకాకిని చేసింది. అయినప్పటికీ, ఆ మసక వెలుతురులో కూడా ఆయన తన గుండె నిండా భక్తితో నన్నయ మహాభారతాన్ని, వేమన పద్యాలను ఉచ్ఛారణ దోషం లేకుండా వల్లెవేస్తూనే ఉండేవాడు.
ఆయన విద్యార్థుల కళ్ళల్లోనే ఈ అంతర్యుద్ధం, ఈ నిస్సహాయమైన సంఘర్షణ స్పష్టంగా కనిపించేది. వారి భవిష్యత్తు ఒకవైపు లాగితే, తమ మూలాల సంస్కృతి మరొకవైపు లాగుతున్నట్టు వారికి అనిపించేది. అటువంటి స్థితిలోనే, పాఠం ముగిసిన తర్వాత సందేహాలు అడిగే ధైర్యం కల లక్ష్మి, ఆ రోజు మొట్టమొదటిసారిగా గురువు మనసును కలచివేసే ప్రశ్న వేయడానికి సంకోచించింది. ఆమె సంకోచిస్తూ, తడబడుతూనే, తన తరగతి గది యొక్క చీకటి మూల నుండి నిలబడి, ధైర్యం తెచ్చుకొని అడిగింది:
“మాస్టారుగారు,” ఆమె గొంతులో ఒక నిజాయితీ అయిన ఆవేదన వినిపించింది, “మనం ఎంత కష్టపడి తెలుగు నేర్చుకున్నా, రేపటి మా భవిష్యత్తుకు మార్గాన్ని నిర్దేశించేటి, ప్రతిష్ఠాత్మకమైన అన్ని ప్రవేశ పరీక్షలు ఇంగ్లీష్‌లోనే ఉంటున్నాయి. ప్రపంచమంతా ముందుకు పోతుంటే, ఈ రోజుల్లో నన్నయ, తిక్కనల కాలం నాటి పాత విషయాలు, సంప్రదాయాలు, కేవలం కవుల చరిత్ర గురించి ఎందుకు నేర్చుకోవాలి? తెలుగును బలంగా పట్టుకోవాల్సిన అవసరం ఏముంది?”
ఆమెను మందలించకుండా, రామయ్య మాస్టారు నవ్వారు. ఆయన నవ్వులో లక్ష్మి ప్రశ్నపై కోపం గానీ, నిరాశ గానీ లేవు; కేవలం అవగాహన, ఆప్యాయత, మరియు సమస్యను పరిష్కరించాలనే పట్టుదల మాత్రమే కనిపించాయి. ఆయన దృష్టిలో, కొత్తదనాన్ని, అంటే ఇంగ్లీష్‌ను, టెక్నాలజీని పూర్తిగా తిరస్కరించడం తెలివైన లక్ష్యం కాదు, ఎందుకంటే కాలంతో పాటు ప్రయాణించడంలో ఎలాంటి తప్పు లేదు. కానీ ఆ ప్రయాణం చేస్తూ తమ మూలాలను, తమ ఆత్మను నిలబెట్టుకున్న భాషను మర్చిపోకూడదు అనేది ఆయన గట్టి నమ్మకం.
అందుకే ఆయన సంకల్పం కేవలం తెలుగును కాపాడటం కాదు, పాత తరపు వైభవాన్ని, కొత్త తరపు అవకాశాలను కలిపే ఒక బలమైన వారధిని నిర్మించడం. ఆ రోజు రాత్రంతా ఆయనకు నిద్ర పట్టలేదు. లక్ష్మి ప్రశ్నలో ఉన్న నిజాయితీ, భవిష్యత్తుపై ఉన్న ఆందోళన ఆయనను ఆలోచింపజేశాయి. తరగతి గదిలో తెలుగును ఒక గొప్ప వారసత్వంగా, జీవితాన్ని అర్థం చేసుకునే ఉపకరణంగా తిరిగి స్థాపించాలని ఆయన నిర్ణయించుకున్నారు. ఈ సంకల్పాన్ని కార్యాచరణలో పెట్టాలని నిర్ణయించుకున్నాక, ఆ మరుసటి రోజు నుండే ఆయన బోధనా పద్ధతిలో విప్లవాత్మక మార్పు మొదలైంది.
మొదటగా, ఆయన తరగతి గదిలో కొత్త ఆలోచనల ప్రవాహాన్ని ప్రారంభించడానికి ‘తెలుగు వాహిని’ అనే కార్యక్రమాన్ని ప్రారంభించారు. కేవలం కంఠస్థం చేయించే పాత పద్ధతికి స్వస్తి పలికి, తెలుగు భాషను జీవితంతో, టెక్నాలజీతో అనుసంధానించే ఇంటరాక్టివ్, ప్రాక్టికల్ ప్రాజెక్టులను ప్రవేశపెట్టారు. ఈ ప్రాజెక్టుల ద్వారా విద్యార్థులు తెలుగును ఒక సబ్జెక్టుగా కాకుండా, ఒక అనుభవంగా, ఒక నైపుణ్యంగా స్వీకరించాలని ఆయన ఆశించారు.
దీనిలో ప్రధానమైన భాగం ప్రతి వారం నిర్వహించే “సామెతల శక్తి సమయం”. ఇందులో భాగంగా, విద్యార్థులు తమ ఇళ్లల్లోని పెద్దవాళ్ల దగ్గరో, వృద్ధుల దగ్గరో కూర్చుని ప్రాచీన తెలుగు సామెతలను (సామెతలు) సేకరించాలి. తరతరాలుగా వచ్చిన ఆ జ్ఞానాన్ని వారు కేవలం నోటితో వివరించకుండా, వాటిని నేటి జీవితంలో, అంటే విద్య, వ్యాపారం, స్నేహం వంటి అంశాలలో ఎలా ఉపయోగించవచ్చో ఆధునిక డిజిటల్ టూల్స్—అంటే పవర్‌పాయింట్ ప్రెజెంటేషన్‌ల ద్వారా, మొబైల్ ఫోన్‌లతో రికార్డ్ చేసిన చిన్న చిన్న యానిమేటెడ్ వీడియోల ద్వారా, లేదా ఆకర్షణీయమైన ఇన్‌ఫోగ్రాఫిక్స్ ద్వారా—చూపించాలి. ఉదాహరణకు, "ఊరు అందం తెలుసుకోవాలంటే, పడక వద్దు పక్క వద్దు" అనే సామెతను తీసుకొని, దాన్ని డిజిటల్ ట్రావెలింగ్, స్థానిక పర్యాటక రంగం యొక్క అవసరాన్ని వివరించడానికి ఉపయోగించేవారు.
అప్పుడు విద్యార్థులకు తెలుగు భాష, డిజిటల్ ప్రపంచానికి ఎంత దగ్గరగా ఉందో, అది ఎంత ప్రాక్టికల్‌గా ఉందో అర్థమైంది. ముఖ్యంగా, ఆయన తెలుగు వ్యాకరణంలోని నిర్మాణాత్మక తర్కం వచన రచనలోని పద్ధతి, క్రియ, కర్త, కర్మల యొక్క కచ్చితమైన అమరిక—కంప్యూటర్ ప్రోగ్రామింగ్‌కు అవసరమైన క్రమబద్ధమైన, తార్కిక ఆలోచనకు ఏ మాత్రం దూరం కాదని, నిజానికి అది ఆ తార్కిక ఆలోచనకు పునాది వంటిదని పదే పదే వివరించారు. ఈ పోలిక యువతలో ఒక కొత్త ఆసక్తిని, భాష పట్ల గౌరవాన్ని పెంచింది. ఈ కృషికి మరింత ఊపు తెచ్చింది ఆధునిక తెలుగు మాధ్యమాల శక్తిని రామయ్య మాస్టారు గుర్తించడం. తరగతిలో ఆయన సినిమా పాటలను బోధనా సాధనంగా మార్చారు.
తెలుగు చలనచిత్ర పరిశ్రమలోని దిగ్గజ కవుల—ముఖ్యంగా శ్రీ సిరివెన్నెల సీతారామశాస్త్రి వంటివారి క్లిష్టమైన కవిత్వాన్ని, లేదా వేటూరి, సుద్దాల వంటి ఇతర రచయితల సమకాలీన సాహిత్యాన్ని—తీసుకొని, అందులో దాగి ఉన్న ఉపమ, రూపక, ఉత్ప్రేక్ష వంటి క్లిష్టమైన అలంకారాలను నేర్పడానికి ఉపయోగించారు. ఉదాహరణకు, ఒక పల్లవిలో ఉన్న అతిశయోక్తి అలంకారం ఎలా పనిచేస్తుందో వివరించి, ఆ తర్వాత అదే అలంకారం తిక్కన మహాభారతంలో ఎలా ఉందో, విశ్వనాథ సత్యనారాయణ కావ్యంలో ఎలా ఉందో ఉదాహరణలతో చూపేవారు.
సాధారణంగా శాస్త్రీయ కవిత్వాన్ని, తెలుగు వ్యాకరణాన్ని ఒక భారంగా భావించి, పట్టించుకోని విద్యార్థులు, తాము రోజూ రేడియోలో వినే, తమకు ఇష్టమైన పాటల్లోని అలంకార సౌందర్యం ప్రాచీన గ్రంథాలలో, నన్నయ పద్యాలలో ఉందని తెలుసుకొని అబ్బురపడ్డారు. వారి మొహాల్లో కలిగిన ఆశ్చర్యం, ఆ కొత్త అనుబంధం, తెలుగు పట్ల మొదలైన ఆకర్షణ... ఇవన్నీ రామయ్య మాస్టారికి ఎంతో సంతృప్తిని ఇచ్చాయి. తెలుగుకు కొత్త మార్కెట్ దొరికిందనే ఆత్మవిశ్వాసం విద్యార్థుల్లో పెరిగింది.
ఆయన అత్యంత విజయవంతమైన ప్రయత్నం వార్షిక ‘మాండలిక మహోత్సవం’ (మాండలికాల పండుగ). ఈ కార్యక్రమం మరో పాత సాంస్కృతిక కార్యక్రమం అవుతుందని మొదట్లో కొందరు అపనమ్మకంతో ఉన్నా, మాస్టారి ఉద్దేశం వేరు. తెలుగు భాష యొక్క ఆత్మ దాని మాండలిక వైవిధ్యంలోనే ఉందని ఆయన బలంగా నమ్మేవారు. ఒక మాండలికంలో ఉన్న సొగసు, నుడికారం మరొక మాండలికంలో దొరకదు. ఈ లక్ష్యంతో, ఆయన విద్యార్థులను కేవలం పాఠ్యపుస్తకాలకు పరిమితం చేయకుండా, తమ ఇళ్లకు తిరిగి వెళ్లి, స్థానిక జానపద పాటలు, వీరగాథలు, కథలు, మరుగున పడిన వంటకాల తయారీ విధానాలను పరిశోధించి, వాటిని తమ ప్రాంతీయ మాండలికంలోనే ప్రదర్శించేలా ప్రోత్సహించారు.
ఈ పండుగ రోజున, పాఠశాల ఆవరణ ఒక పెద్ద సాంస్కృతిక సమ్మేళనంగా మారిపోయింది. ఒకవైపు రైతులు పొలాల్లో కలుపు తీసేటప్పుడు పాడే శ్రామిక పాటలు, జానపద నృత్యాలు; మరొకవైపు పాతకాలపు వంటకాల స్టాల్స్‌లో విద్యార్థులు తమ నాయనమ్మలు, అమ్మమ్మలు నేర్పిన కొర్రలతో చేసిన పిండివంటలు, రాగి సంకటి లాంటి ఆహారాలను గర్వంగా తమ యాసలో వివరించారు. సాధారణంగా ‘పల్లెటూరి భాష’ అని కొట్టిపారేయబడే వారి ప్రాంతీయ భాషా గుర్తింపుపై ఇది అపారమైన గర్వాన్ని నింపింది.
ఈ మాండలిక భాష కూడా గొప్ప సాహిత్యానికి, కళలకు మూలం అని విద్యార్థులు స్వయంగా అర్థం చేసుకున్నారు. మొదట్లో సందేహించిన తల్లిదండ్రులు, ఈ మహోత్సవానికి పెద్ద సంఖ్యలో వచ్చి, తమ పిల్లలు తమ తాతలు మాట్లాడిన మాండలికాన్ని ఆత్మవిశ్వాసంతో వేదికపై పాడుతుంటే చూసి చలించిపోయారు. ఆ రోజు తెలుగు భాషకు, దాని మాండలిక రూపానికి సామాజికంగా ఒక ఉన్నతమైన స్థానం దొరికినట్టయింది.
ఈ సాంస్కృతిక కృషికి సమాంతరంగా, రామయ్య మాస్టారు భాష యొక్క లిఖిత వారసత్వాన్ని కాపాడటానికి లోతుగా పనిచేశారు. స్థానిక గ్రంథాలయ నిర్వాహకులతో కలిసి, కీటకాలు, తేమ ప్రభావంతో నాశనమవుతున్న పాత, శిథిలమవుతున్న తెలుగు తాళపత్ర గ్రంథాలు, కాగితపు ప్రతులను కాపాడాలని సంకల్పించారు. ఆయన సాంకేతికతను ఆశ్రయించి, సులభమైన స్కానర్‌లను ఉపయోగించి వాటిని డిజిటలైజ్ చేయించారు. ఆ జ్ఞాన నిధిని PDF ఫార్మాట్‌లలోకి మార్చడం ద్వారా, అది మల్లాపురం గ్రంథాలయంలోనే కాకుండా, ప్రపంచంలోని ఏ తెలుగు వ్యక్తి అయినా ఇంటర్నెట్ ద్వారా చదువుకునే అవకాశం కలిగింది.
ఈ డిజిటలైజేషన్ పాతదాన్ని కాపాడటంతో ఆగలేదు. ఆయన భవిష్యత్తును దృష్టిలో ఉంచుకుని, ఔత్సాహిక రచయితల కోసం ఒక చిన్న స్థానిక డిజిటల్ ప్రచురణ కేంద్రాన్ని సృష్టించాలని నిర్ణయించుకున్నారు. ఒక NGO ద్వారా స్వల్ప గ్రాంట్‌ను పొంది, లక్ష్మి వంటి ఐదుగురు విద్యార్థులకు ప్రాథమిక డిజిటల్ టైప్‌సెట్టింగ్‌ను, పేజీ లేఅవుట్ డిజైన్‌ను నేర్పడానికి ప్రత్యేక శిక్షణ ఇప్పించారు. దీనివల్ల ఆ విద్యార్థులు భాషా నైపుణ్యాలతో పాటు, ఆధునిక వృత్తి నైపుణ్యాన్ని కూడా పొందగలిగారు. ఈ పబ్లిషింగ్ హబ్, స్థానిక రచయితల కొత్త రచనలకు, డిజిటలైజ్ చేసిన తాళపత్రాల కాపీలను ప్రచురించడానికి ఉపయోగపడింది. మాస్టారి కృషి ఫలితంగా, తెలుగు భాష కేవలం పాత వస్తువుగా కాకుండా, భవిష్యత్తును సృష్టించే ఒక సజీవమైన శక్తిగా నిలబడింది.
సంవత్సరాలు గడిచాయి. మల్లాపురం ఉన్నత పాఠశాల యొక్క తెలుగు విభాగానికి వచ్చే అడ్మిషన్లు స్థిరంగా పెరుగుతూ వచ్చాయి. తల్లిదండ్రులు తెలుగును సెంటిమెంట్ కోసం కాకుండా, బలమైన, తార్కికమైన నైపుణ్యంగా, సాంస్కృతిక వారసత్వంగా ఉపయోగపడుతుందని గుర్తించారు. గ్రామస్తులు తమ మాండలికాన్ని గర్వంగా మాట్లాడటం ప్రారంభించారు.
ఈ మధ్యలో, ఒకప్పుడు 'నన్నయ, తిక్కన ఎందుకు?' అని ప్రశ్నించిన లక్ష్మి, మాస్టారి నుండి నేర్చుకున్న తార్కిక నైపుణ్యాన్ని జోడించి, కంప్యూటర్ సైన్స్ చదవడానికి వెళ్ళింది. ఆమె టెక్నాలజీతో పాటు తన గురువు నేర్పిన భాష యొక్క లోతైన నిర్మాణ సౌందర్యాన్ని, మాండలిక సంపదను కూడా తనతో తీసుకువెళ్ళింది. విదేశాలలో స్థిరపడిన తెలుగు వలసదారుల పిల్లలు మాతృభాష నేర్చుకోవడానికి పడుతున్న ఇబ్బందులను చూసి, ఆమెకు తన గురువు లక్ష్యం గుర్తుకొచ్చింది.
తద్వారా ఆమె ఆర్టిఫిషియల్ ఇంటెలిజెన్స్ ని ఉపయోగించి, తెలుగు వలసదారుల పిల్లల కోసం సరైన ఉచ్చారణ, ప్రామాణిక వ్యాకరణాన్ని ఆకర్షణీయంగా నేర్పించడానికి ఉద్దేశించిన ‘పలుకు’ (మాట్లాడే పదం) అనే ఒక ప్రసిద్ధ మొబైల్ అప్లికేషన్‌ను సృష్టించింది. ఈ యాప్‌లో మాస్టారు చెప్పినట్లుగా, ప్రాచీన సామెతలను డిజిటల్ వీడియోలుగా, మాండలిక వైవిధ్యాన్ని గేమిఫైడ్ పాఠాలుగా అందించారు. 'పలుకు' వేగంగా ప్రపంచవ్యాప్తంగా ప్రఖ్యాతి గాంచింది. మల్లాపురం మారుమూల పాఠశాలలో వేసిన ఆలోచన విత్తనం, ఇప్పుడు డిజిటల్ ప్రపంచంలో ఒక మహా వృక్షంగా ఎదిగింది.
యాప్ ఆవిష్కరణ సందర్భంగా, లక్ష్మి ఒక పెద్ద సదస్సులో మాట్లాడుతూ, భావోద్వేగంతో, "ఈ యాప్‌కు ప్రేరణ, కారణం మా గురువు, మల్లాపురం జిల్లా పరిషత్ ఉన్నత పాఠశాల తెలుగు ఉపాధ్యాయులు రామయ్య మాస్టారే. ఇది ఆయనకే అంకితం" అని ప్రకటించింది. ఆ వార్త మల్లాపురం చేరినప్పుడు, మాస్టారు తన పాత కుర్చీలో కూర్చుని, గోడలకు ఆనుకుని ఉన్న తాళపత్రాల డిజిటల్ ఫైళ్లను చూసుకుంటున్నారు. ఆయన ఈ మాట విన్నప్పుడు, ఆయన కళ్ళలో లోతైన, నిశ్శబ్దమైన సంతృప్తి కనిపించింది.
ప్రియమైన విద్యార్థులారా, మీ మనసుల్లో మెదిలే ప్రశ్న నాకు తెలుసు: అంతర్జాతీయ పోటీ ప్రపంచంలో తెలుగుకు స్థానం ఎక్కడ? కానీ ఒక్కటి గుర్తుంచుకోండి—తెలుగు కేవలం ఒక సబ్జెక్టు కాదు, అది మీ గుర్తింపు. ఇది మీ గుండెల్లో కందపద్యాల తాళంతో కొట్టుకునే ఒక జీవనది. నన్నయ నుండి శ్రీశ్రీ వరకు, ఇది మన సంస్కృతికి, మన చరిత్రకు ఆధారం. త్యాగరాజ కీర్తనలలోని మాధుర్యం, పాలపిట్ట పలకరింపులోని సొగసు, తల్లి ఒడిలోని ఆప్యాయత—ఈ అనుభూతులన్నీ తెలుగు నుండే ఉద్భవిస్తాయి.
ఈ భాషకు ఒక గొప్ప తార్కిక నిర్మాణం ఉంది; దీని వ్యాకరణంలోని ఖచ్చితత్వం మీరు నేర్చుకునే కంప్యూటర్ ప్రోగ్రామింగ్‌లోని లాజిక్‌కు ఏ మాత్రం తీసిపోదు.
మనం ఇంగ్లీష్‌ను నేర్చుకోవాలి, ప్రపంచాన్ని జయించాలి. కానీ ఆ విజయాలన్నీ మన మాతృభాషను గౌరవిస్తూ సాధించాలి. ఈ భాషను సంరక్షించడం అంటే పాత గ్రంథాలను పూజించడం కాదు, దానికి ఆధునిక జీవితాన్ని ఇవ్వడం. మీ మాండలికాన్ని గర్వంగా మాట్లాడండి, డిజిటల్ మాధ్యమాలలో తెలుగును రాయండి. తెలుగు భాషా నది ఎండిపోకూడదు; అది మీ ద్వారా డిజిటల్ సముద్రంలోకి బలంగా ప్రవహించాలి. మనం మన మూలాలను కోల్పోకుండా, భవిష్యత్తును నిర్మించాలంటే, తెలుగును కేవలం చదవడం కాదు, దాన్ని జీవించడం అలవాటు చేసుకోండి. అదే మనం ఈ అమూల్యమైన భాషకు ఇచ్చే గొప్ప బహుమతి.
ఏళ్ల తరబడి, ఎంతో శ్రమపడి, సంశయాల దుమ్మును తొలగించి, ఆయన శుభ్రం చేసిన తెలుగు భాషా నది, ఇప్పుడు ఎటువంటి ఆటంకం లేకుండా, శక్తివంతంగా, ఆధునిక సాంకేతికత అనే డిజిటల్ సముద్రంలోకి బలంగా ప్రవహిస్తున్నందుకు ఆయన ఆత్మ శాంతించింది. ఆయన అకుంఠిత, నిస్వార్థ కృషి కేవలం తెలుగు భాషను నాశనం కాకుండా సంరక్షించడమే కాదు, అంతరించిపోతున్న దాని వారసత్వాన్ని, ఆధునికతను జోడించి, దానికి ఒక ఉజ్వలమైన భవిష్యత్తును బహుమతిగా ఇచ్చింది. రామయ్య మాస్టారు ఆ రోజు ఒక ఉపాధ్యాయుడిగా కాదు, ఒక భాషా సంరక్షకుడిగా, ఒక దార్శనికుడిగా చరిత్రలో నిలిచిపోయారు.
సమాప్తం
***
Ch. ప్రతాప్ గారి ప్రొఫైల్ కొరకు, మనతెలుగుకథలు.కామ్ లో వారి ఇతర రచనల కొరకు
ఉగాది 2026 కథల పోటీల వివరాల కోసం
కొసమెరుపు కథల పోటీల వివరాల కోసం
మాకు రచనలు పంపాలనుకుంటే మా వెబ్ సైట్ లో ఉన్న అప్లోడ్ లింక్ ద్వారా మీ రచనలను పంపవచ్చు.
లేదా story@manatelugukathalu.com కు text document/odt/docx రూపంలో మెయిల్ చెయ్యవచ్చు.
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి యూ ట్యూబ్ ఛానల్ ను ఈ క్రింది లింక్ ద్వారా చేరుకోవచ్చును.
దయ చేసి సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి ( పూర్తిగా ఉచితం ).
మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి ఫేస్ బుక్ పేజీ చేరడానికి ఈ క్రింది లింక్ క్లిక్ చేయండి. లైక్ చేసి, సబ్స్క్రయిబ్ చెయ్యండి.
గమనిక : పాఠకులు తమ అభిప్రాయాలను మనతెలుగుకథలు.కామ్ వారి అఫీషియల్ వాట్స్ అప్ నెంబర్ : 63099 58851 కు పంపవచ్చును.
రచయిత పరిచయం: https://www.manatelugukathalu.com/profile/pratap
నేను వృత్తిరీత్యా ఒక సివిల్ ఇంజనీర్‌ అయినప్పటికీ, నా నిజమైన ఆసక్తి, నా జీవనసారం సాహిత్యానికే అంకితం. తెలుగు పుస్తకాల సువాసన నా జీవితంలో 1984 నుంచే పరిమళించింది. అప్పటి నుంచి పఠనం నా అలవాటుగా కాక, నా జీవనశైలిగా మారింది. పుస్తకాలు నా మనసును తీర్చిదిద్దాయి, ఆ పఠనమే క్రమంగా రచనగా రూపాంతరం చెందింది. ఆలోచనల రూపం, అనుభవాల ప్రతిబింబం, హృదయానికి స్వరం — అదే నా రచన.
ఆధ్యాత్మికత, మానవ సంబంధాల లోతులు, సామాజిక స్పృహ, ప్రజాసేవ పట్ల నాలో ఉన్న మమకారం ప్రతి రచనలోనూ ప్రతిఫలిస్తుంది. నేను రాసే ప్రతి వాక్యం పాఠకునితో చేసే ఒక మౌన సంభాషణ. నా కలం కేవలం అక్షరాలు కాదు; అది జీవనాన్ని గ్రహించే ఒక మార్గం.
ఇప్పటివరకు నేను రచించినవి రెండు వందలకుపైగా కథలు, ఐదు నవలలు, రెండు వేల వ్యాసాలు. ఇవి పలు దిన, వార, మాస పత్రికలలో, అలాగే డిజిటల్ వేదికలలో వెలువడి విభిన్న వయస్సుల పాఠకులను చేరాయి. ప్రతి రచన నా అనుభవాల సారాన్ని పాఠకుని మనసుతో కలిపే ఒక మాధ్యమంగా నిలిచింది.
సాహిత్యం నాకు హాబీ కాదు — అది నా జీవిత యానం. కొత్త ఆలోచనలను అన్వేషించడం, తెలుగు భాషా సౌందర్యాన్ని కొత్త రూపాల్లో వ్యక్తపరచడం, సమాజానికి ఉపయోగపడే మార్గాలను వెతకడం — ఇవే నా సాహిత్య సాధనకు మూలాధారం. రచన ద్వారా మనసులను మేల్కొలపడం, మనసుల్లో విలువల జ్యోతిని వెలిగించడం నా నిశ్చయం.
ఇటీవల నా కృషికి గాను ఒక ప్రముఖ సంస్థ గౌరవ డాక్టరేట్ ప్రదానం చేయడం నా జీవితంలో ఒక విశిష్ట ఘట్టం. అది కేవలం గుర్తింపే కాదు, మరింత బాధ్యతను జోడించిన ప్రేరణ.
మన పురాణాలు, ఉపనిషత్తులు, వేద వాక్యాలలో దాగి ఉన్న ఆధ్యాత్మిక జ్ఞానాన్ని ఆధునిక పాఠకులకు అందించడం, వాటి సారాన్ని సమాజానికి చేరవేయడం నా సాహిత్య లక్ష్యం. ఆ దిశగా ప్రతి రచన ఒక నూతన యత్నం, ఒక అంతర్ముఖ ప్రయాణం.
సాహిత్యం నా కోసం కేవలం అభిరుచి కాదు; అది నా ఆత్మ స్వరూపం. నా కలం నా ఆలోచనలకు శ్వాస, నా రచన నా జీవితయానం.
Comments